't Is hier duidelijk een heel gezellig onderonsje van de forummannen.
De vrouwen zwijgen en denken er het hunne van ...

Wat denk je er van?

Zolang jullie maar geld op den toog leggen voor een rondje, is het mij allemaal om't even.

Het is anders wel een vrouw die de discussie heeft gelanceerd...

Innige deelneming , ik ben dus ook 22 jaar gescheiden en 25 jaar bezig geweest om ook van haar financiele achtergelaten fratsen van af te raken . dat is nu 2 maand geleden gelukt . maar ben intussen 53 en de 25 meest productieve jaren van mijn leven kwijt door die onverantwoorde trut .

Toch kan dat de goesting tot het rampetampen met een leuke meid niet bederven . Mijn vrouw was 30 toen we scheiden , en ik heb er nu een genomen van 30 om te herbeginnen , dus op dat valk verlies ik niet veel .

Ge gaat het nog eens overdoen, alé. Niet vergeten dat ge binnen 25 jaar 78 bent.

hoe kan je nu 25jaar kwijt zijn als je al 22 jaar gescheiden bent?
53 en dertig..pas maar op voor je tikker :-P

@ Munglik
Zoals gezegd, de vrouwen zwijgen.
Maar kom, voor u wil ik mijn zwijgen wel doorbreken ;-)
Ik ben gescheiden sinds 30 jaar. Ik heb daarna nog een aantal vrienden gehad voor kortere of langere tijd en op een gegeven moment was ik de mannen echt beu.
Als ik uitging, gebeurde het dat ik een gescheiden man tegenkwam die het eerst deed voorkomen dat hij een levensgenieter was bereid tot alle pleziertjes en dan na zijn tweede pint begonnen te zagen over zijn ex.
Een andere vond het bijzonder fijn dat ik nogal open stond voor van alles en nog wat, hij was getrouwd en kloeg erover dat zijn vrouw zo preuts was. Toen wilde hij mij voorstellen aan zijn vrouw zodat ik als "vrouw van de wereld" eens een gesprekje met haar kon hebben. (Ooit zoiets gehoord!)
Enkelen wilden eigenlijk profiteren.
Verder heb ik zelf ook wel een beetje geprofiteerd. Maar echt niet veel.
Maar ik ben er niet in geslaagd een evenwichtige man te vinden, ik weet dat er vrouwen zijn die meer geluk hebben. Ik heb een vriendin die na 20 jaar alleen te zijn na haar echtscheiding, een goede man heeft gevonden en heel tevreden met hem samenleeft.
Het schijnt dus dat er goede mannen bestaan.
Ik heb ze niet gevonden.
Maar, eigenlijk gaat het hier over "boze" mannen (sorry Perzië, ik heb uw beginpost maar gedeeltelijk gelezen) en ja, ik vind dat veel mannen van de jongere generatie dikwijls gefrustreerd overkomen. Echter, ook vrouwen zijn niet tevreden meer.
Allemaal zijn ze volgens mij het slachtoffer van een kunstmatige wereld die de media (in de meest brede zin, journalistiek, TV, reclame, film, internet, noem maar op) hen voorspiegelt en die zij nooit kunnen bereiken. Er zijn mensen die er zich niet bij kunnen neerleggen dat zij niet ook die mooie, kunstmatige wereld kunnen bezitten. Ik denk dat dat één van de belangrijkste taken voor de toekomst is : mensen weer leren leven met alledaagse dingen.

Niet afgeven, hé :lol:

Ja en daarna hebben we haar niet veel meer gehoord...

Er zijn er veel die nog durven zeggen dat ze de ander leuk vinden hoor, maar een relatie in stand houden is blijkbaar een andere zaak.

Ik ken veel single's uit "stukgelopen" relaties: die op een bepaald moment gewoon geen zin meer hadden om er nóg of méér moeite voor te doen.

Het is probleem is dan natuurlijk dat je met een zekere bagage zit, en andere potentiële partners ook en niet meteen uit de lucht komen vallen voor een nieuwe relatie.
Soms hebben de bachelors het voor zichzelf verpest dat ze lang single blijven.

Ik heb mijn partner op relatief jonge leeftijd (begin 20'er) aan de hogeschool leren kennen, wat goed/beter is dan iemand in een bar op te pikken denk ik. Zelfs dan waren er in het begin minstens voor zo'n 1,5 jaar veel plooien glad te strijken en ik heb het zelfs een keer of twee uit gemaakt. Maar uiteindelijk zijn we daar gelukkig overheen geraakt en dichter naar elkaar gegroeid. Nu kennen we elkaar zo goed dat er van ruzies amper sprake is.

Maar zelf wel met een vrouwtje gesettled zijn, hé; ;-)

Dat vind ik nu eens mooi gezegd. :-)

Ge zijt dus eigenlijk van miserie bij elkaar gebleven.

Nee, het besef dat je eigenlijk niks beters kan krijgen dan wat je had :-D

Volledig mee eens. En eigenlijk hun leven en de mensen die zich daarin bevinden accepteren ipv steeds het leven van "de boekskes" te willen nabootsen.

Een relatie is heus niet enkel rozengeur en maneschijn. Pas op, ze kan heel leuk zijn en voldoening geven maar vergt soms uiteraard wat inspanningen of opofferingen (van beide partners).

Waarom zo negatief? Persoonlijk vind ik voor mezelf dat ik het beste heb gekregen, meer dan dat ik had druven dromen.

Ik zie hier in de kleine grote stad meisjes rondlopen die zo gewend zijn altijd hun zin te krijgen van papa en mama, dat je je als jongen alleen maar in het ongeluk zult storten als je door een tragisch lot de speelbal van je hormonen wordt.

Op alles en iedereen hebben ze commentaar. Ze zijn obsessief in de weer met wat je moet dragen en hebben. Een vriendje is een statussymbool: een beetje 'vuil' om de ouders op stang te jagen, om zichzelf een 'spannend' imago aan te meten, maar tegelijk iemand die met seks kan omgekocht worden om zich naar hun grillen te plooien. Hun enige manier van 'dank u' zeggen is: 'vanavond m�*g je'.

Wanneer die jongens de adolescentie zijn ontgroeid, hebben die er inderdaad genoeg van: moe van de emotionele chantages, de ondankbaarheid, de kleinerende opmerkingen.

Je bent een verbitterd persoon lijkt me. Ik begrijp nu beter dat je troost zoekt in de alcohol.:-)