Er is niet zoiets als 'het algemeen welzijn'.
Die veronderstelt de aanwezigheid van een bepalende centraliteit die evengoed haar eigen belangen kan najagen En dat ook doet, kijk maar hoe de wereld steeds meer wordt gecentraliseerd, en hoe de problemen ook wereldschaal kregen.
Wat is er wèl?
Het welzijn als een gedecentraliseerd gemaakte som van talloze individuele acties.

Uw autoriteit is een eigenbelangen-najager bij uitstek. Merkwaardig genoeg lijken marxisten, inclusief Marx zelf, zich dat niet te kunnen (of willen) realiseren.
Marx zei dat overheid mocht verdwijnen van zodra het zijn rol had vervuld. Ik heb die zin blijven onthouden. Het was de laatste uit de alinea, alsof ze bijzaak was, een 'achteraf'. Net daar maakte hij zijn grootste fout of was hij selectief blind (kan ook). De overheid werd zelf een probleem. En op het einde van de rit nog het grootste probleem van allemaal.

Het is vergeven van overheids-wannabees. Dit beweren allemaal dat ze het beter gaan doen dan de huidige overheid. Ze worden dan zelf overheid, en wat blijkt: na enkele jaren (soms zelfs direct) worden ze gewoon doorslagjes van hun voorgangers.

En waarom?
Omdat de situatie de mens maakt.
Zolang de situatie niet wijzigt, zal de mens ook niet wijzigen.
De situatie van 'overheid' is het moeten betalen ervan.
Via belastingen en de selectieve aard die een privilege heeft.

Sommigen hebben een sterke staat nodig om aan de bak te komen.
Sommigen zijn bang van een vrije markt omdat leeghangerij weinig medeleven opwekt.

Nietwaar, -Jo- ?