DRUGS

GEDOOGBELEID IS EEN SLECHT BELEID.

Momenteel zijn we in de Kamer bezig met het wetsontwerp dat de regering neerlegde ivm. het drugsbeleid.
Kort samengevat komt het paars-groene meerderheidsstandpunt hier op neer : dat het gebruik van softdrugs, meer bepaald cannabis, voortaan niet meer strafbaar zou zijn bij volwassenen boven de 18 jaar wanneer het voor privé-doeleinden wordt gebruikt en wanneer het niemand overlast berokkent.
De belangrijkste drijfveer om de bestaande strafbaarheid van drugs te doorbreken, berust blijkbaar op de vaststelling dat in werkelijkheid cannabis vrij vlot door een belangrijk aantal mensen wordt gebruikt zodat men dan als stelling aanvoert : waarom iets verbieden wat ondertussen toch al min of meer maatschappelijk is aanvaard.

Voor jongeren beneden de 18 jaar blijft het gebruik van allerlei soorten drugs, ook softdrugs, volledig verboden. De huidige meerheid gaat ervan uit dat men dit duidelijk uit mekaar zal kunnen houden en dat men dit ook zal kunnen controleren.
Bovendien gaat de paars-groene meerderheid er ook van uit dat jongeren zéér goed zullen kunnen begrijpen waarom er onder de 18 jaar géén jointjes mogen gerookt worden, boven de 18 jaar wel.

Iedereen voelt aan dat hierdoor de regels rond druggebruik totaal verwarrend en totaal ondoorzichtig zullen worden. We voelen nu al dat mensen niet meer weten wie nu in welke omstandigheden drugs mag gebruiken of niet !
Deze verwarring die zéker verder zal blijven bestaan onder de mensen zal er natuurlijk toe leiden dat druggebruik helemaal niet meer zal vervolgd worden en zo zijn « normale » intrede zal doen in onze samenleving.
Als je dan weet dat softdrugs héél dikwijls samenhangen met het gebruik van harddrugs, als je weet dat drugs ook moeten verhandeld worden, als je weet dat die handelaars alle producten proberen te slijten, als je weet dat drugs criminaliteit veroorzaken en zich dikwijls afspelen in misdadige milieu’s, dan zal het voor iedereen wellicht duidelijk zijn welke enorme poort wij hier open duwen.

De gevolgen van deze gedoog-politiek vallen niet te overzien. En dan zullen we maar veel geld pompen in hulpverlening en in preventie. Eerst laten we drugs toe, om nadien degenen te helpen die er last mee hebben en om dan een héél ontradingsbeleid en een grote preventie op te zetten en te zeggen aan de mensen dat ze dan toch beter géén drugs gebruiken. Begrijpe wie kan ….
Dit is typische de houding, reeds 3 jaar lang, van deze paars-groene meerderheid. Drugs zijn duidelijk « een dada » van de groenen. Het is hun beurt om te scoren. Liberalen en andere partners in de huidige regering slikken dan maar even door. Een kleine belastingsvermindering voor een maatschappelijke aanvaarding van drugs. Van een koehandel gesproken.

Het is duidelijk dat we op deze manier afglijden naar een ‘alles-kan, alles-mag’-samenleving. Een samenleving waarbij de enige norm nog is : het individueel belang.
Een mens moet zelf maar op individueel vlak uitmaken of iets goed is voor hem, al dan niet en daar kan hij daar dan zelf over beslissen of hij het doet of niet.
Zolang daar géén overlast van komt en hij niemand anders tot last is, is de zaak OK.
Het is precies dat gedoogbeleid, die normvervaging, dat gebrek aan duidelijkheid en klare afspraken dat het sluipend gif vormt in onze samenleving. Niet in het minst voor de jonge mensen. Niets is schijnheiliger dan iets te gedogen. Dit betekent dat iedereen weet dat het gebeurt, dat het niet goed is en dat men de ogen sluit zolang men er géén last van ondervindt.


Gedogen is het scheppen van onduidelijke grijze zones waarbij alles kan als het maar niet uit de hand loopt. Hoe kunnen we in zo’n gedoogsamenleving dan nog oproepen voor burgerzin ? Hoe kunnen we dan oproepen voor het nemen van verantwoordelijkheid ? Het is toch evident dat een maatschappij maar kan functioneren als iedereen tenvolle zijn verantwoordelijkheid opneemt en als iedereen zijn individuele vrijheid afstemt op het collectieve geheel waarin hij functioneert.
Mensen zijn per definitie interactieve wezens en het individuele gedrag heeft steeds een afstraling op de collectieve samenleving. Het kan niet anders. Deze realiteit wordt door de groenen miskend.
Minister Tavernier antwoordde mij dat het een principiële kwestie is en dat dit géén probleem vormt zolang het zich afspeelt in de sfeer van het individu zelf, in zijn eigen thuismilieu, vér van de anderen.
Zoals cannabis kan leiden tot schizofrenie, zo bespeuren we dezelfde schizofrenie in dergelijk standpunt. Men laat het voorkomen alsof mensen van vest kunnen veranderen. Thuis zijn ze een bepaald ‘ik’ vanuit een individualistische context, zodra ze de deur buiten stappen zijn ze een deel van het geheel van de samenleving. Het is evident dat je deze scheiding nooit kunt maken. Mensen bestaan uit één stuk en zijn wat ze zijn, overal, op alle plaatsen en op elk moment. Het is eveneens onbegrijpelijk dat de groenen die meestal fanatiek optreden tegen alle mogelijks kleine zaken van verontreiniging of ongezond gedrag, het gebruik van drugs zomaar tolereren. De groenen roepen luidskeels over het gevaar van telefoonmasten, willen alle pesticiden bannen, protesteren tegen een tentoonstelling van ijssculpturen, willen niet dat iemand een plantje of bloempje vertrappelt, willen uitzonderlijke zware beschermingsmaatregels voor vogels, vinden chocoladesigaretten gevaarlijk, maar willen dat volwassenen een jointje kunnen gebruiken als ze dit zelf willen.

Roken is zéér ongezond en gevaarlijk, cannabis roken vormt voor de groenen géén probleem. In Francorchamps mag géén enkel reclamebord staan dat spreekt over tabak of sigaretten. Jointjes roken wordt voortaan met de brede glimlach gedoogd.
Dit is spreken met een dubbele tong : iets toelaten waarvan je weet dat het niet goed is en waarvan je weet dat het de volksgezondheid schade berokkent. Anderzijds oproepen tot ontrading en preventie. Eerst het vuur aansteken, daarna blussen !

Dit is een soort samenleving waarin we ons niet kunnen terug vinden. Het tijdsbeeld schept so wie so reeds voldoende problemen en moeilijkheden. Onze hoge beschaving en onze hoge welvaart leidt meer en meer tot morele decadentie. Deze evolutie kan slechts halt worden toegeroepen als we opnieuw duidelijke regels durven stellen. Het is hoog tijd dat iedereen tenvolle zijn verantwoordelijkheid opneemt, gesteund op waarden en daaruit afgeleide vaste regels. Terwijl véél goed menende ouders en opvoeders met alle mogelijkheden proberen om jonge mensen degelijk op te voeden en voor te bereiden op de toekomst, worden zij het steeds maar moeilijker gemaakt. Opvoeden, modellen voorhouden en bepaalde levenspatronen uitbouwen lijkt reeds lang géén prioriteit meer in deze samenleving. Iedereen wordt verzocht om voor zichzelf uit te maken wat goed is of niet goed is en moet dan zelf maar zijn grenzen stellen.

Ik verwerp zo’n model van samenleven. Ik wil een samenleving die gesteund is op waarden. Ik wil een « waardevolle » samenleving, waarbij iedereen het erover eens is dat bepaalde drempels niet kunnen overschreden worden. Een samenleving waarin iedereen vanuit zijn verantwoordelijkheid probeert respect en tact op te brengen voor anderen. Het drugsbeleid is dus één van de thema’s die binnenkort aan de kiezer zal voorgelegd worden. Deze verkiezingen zullen daarom méér dan ooit een keuze zijn voor het samenlevingsmodel van de toekomst.

Opgemaakt door Luc Goutry,
CD&V Volksvertegenwoordiger

CD&V heeft weinig recht van spreken: het was onder stefaan de clercq dat cannabisgebruik de "laagste vervolgingsprioriteit" kreeg, wat ook een gedogen is.

en wat met de vrijstelling van de ilegaal gebouwde huizen van voor 95?
is dat dan, ook niet een gedoogbeleid, of moeten die mensen hun huizen ook afbreken?

Ik weet weer perfect waarom ik nooit voor de CD&V zou stemmen. Dat de persoon achter deze ongenuanceerde, oerconservatieve, eenzijdige, soms zelf leugenachtige, maar vooral plat populistische tekst het tot volksvertegenwoordiger heeft geschopt, is veelzeggend. Nergens heb ik gelezen hoe het beleid tegenover cannabis er dan wel moet uitzien. Nergens ook een schuldbekentenis voor het beleid van de vorige regering met de richtlijn van Van Parys. Wel in de tekst: de niet-bewezen stepping-stone theorie en domme uitspraken over chocolade sigaretten (alsof die voor volwassenen bedoeld zijn). Zelden zo'n intelectuele zwakte gezien van iemand in de politiek.

Ik zal mij beperken tot een vraag: Wat is het duidelijke alternatief van de CD&V?

Wel eerst en vooral is onder onze regering NOOIT het woord gedoogbeleid gevallen. Het was een naam die men er toen aan gaf, maar er is nooit een toegifte gedaan rond soft-drugs!

U praat naast de kwestie: Wat is het alternatief van de CD&V en hoe gaat dat verschillen van het beleid van zowel de huidige als de vorige regering?

En was de vorige regering fout?

Drugdealers standrechtelijk executeren, druggebruikers van de straat plukken en opsluiten in een gesloten instelling voor verplichte ontwenning.

Geen harde aanpak inzake drugs, maar een uiterst harde!

U bent weer goed op dreef he Guderian :? !! Kan jij nu nooit op een deftige realistische manier te keer gaan op dit forum??

Ik uit mijn mening. Niet toevallig weer een linkselaar die het daar moeilijk mee heeft... :roll:

Ik ben helemaal niet links, soms ben ik links dan weer rechts!! Men kan mensen nu eenmaal niet onderdelen in groepen, want dan zouden er evenveel groepen als mensen moeten zijn want iedere mens is verschillend!!

Zullen we dan fascisten er maar meteen bijzetten? Want wie heeft die ooit gelegaliseerd, laat staan gedoogd?

Overigens valt het me op dat jij iedereen die ook maar enigzins afwijkt van jouw standpunt verwijt van links te zijn. Zelfs flaminganten, waarvan je zou verwachten dat je begrip opbrengt voor hun standpunt, aangezien jullie toch voor dezelfde zaak vechten, een onafhankelijk vlaanderen. Zoiets van: ik krab jouw rug als jij de mijne krabt. Niks van dat alles. Keihard aanvallen doet onze Guderian.

Dan loopt België wel vol linksen he Guderian? Ik denk dat als we jou laten doen, dat je als enige nog overschiet. Zul je je dan niet erg eenzaam voelen Guderian? Ik kan me indenken dat dit nu al zo is, aangezien je je met je mening toch vrij geisoleerd staat....

Aan die heel dikwijls heb ik grote twijfels, maar de personen die met harddrugs bezig zijn pak je dus op, iemand met softdrugs niet. De realiteit is dat heel veel jongeren al met softdrugs bezig zijn. Als ze kopen op straat heeft dezelfde dealer dikwijls harddrugs ook bij. Dat is het enige verband, dus de oplossing is wel degelijk een gedoogbeleid, naar Nederlands model. Zodat men niet meer op straat moet kopen. En dan komen mensen er niet meer mee in contact die er ook niet echt naar op zoek zijn.

Alleen in dat stukje tekst staan al 3 flagrante leugens.
Ze ontkrachten, daar ga ik niet nogmaals aan beginnen. Dat heb ik al genoeg gedaan op de aanverwante topics over cannabis.
Ik zit, net zoals S. neem ik aan, nog altijd te wachten op hoe die wet er dan wél zou uitzien als de CD&V ze zou hebben gemaakt?
Want laat er geen misverstand over bestaan, ik ben voor cannabis, maar vind die wet ook een kutwet hoor.

Nog steeds wachten we op een alternatief van de CD&V. Is deze partij dan echt tot op het Blok-niveau gevallen waar het enkel nog kan afgeven op het beleid, zonder te zeggen waar het dan wel naar toe moet?

O maar Guderian staat niet alleen in deze hoor poepke.

Idd, en uiteindelijk zal alle druggebruik verdwijnen!
ofzo
niet?

:roll:

'T zal toch een pakske schelen zelle,en hoe het er nu aan toegaat das beter of wa!

Laten we direct alle brouwerijen sluiten, en iedereen die een pintje drinkt executeren !!!! Dronken mensen zijn moordenaars !!!

ja, nu vallen er immers minder doden.

Bijna een week geleden voor het eerst aan Kevin Devos gevraagd wat het alternatief was van de CD&V, dat in de plaats van een gedoogbeleid moet komen.

Verder dan executies zijn we nog niet geraakt. Blijkbaar wil Devos gewoon niet antwoorden, want in andere threads leeft hij nog wel.

Kris

:roll:

damn I love that smiley

Overdosis ? hmm, heeft die een container cannabis gerookt of zo ?
Het is NIET MOGELIJK om een overdosis te nemen ...

Kijk, ik zou eens willen weten of die moeder wel weet wat haar dochter allemaal deed. En of die dochter dan echt zo intelligent is trek ik bij deze in twijfel.
Ik was immers wel slim genoeg om te weten wat kon en wat niet kon.

Ik heb geen belerend vingertje nodig om mij te zeggen dat cannabis illegaal is en alcohol dan weeral niet.

[quote="alpina
Ik ben helemaal niet links, soms ben ik links dan weer rechts!! [/quote]

Noch vis , noch vlees, een mossel dus? :lol:

[quote=jan hyoens]Inderdaad ja! Hebt u iets tegen mosselen misschien???!! 8O

Als iedereen zo slim zou zijn om die bucht niet in z'n lijf te willen ,dan zouden er geen drugsdoden meer vallen.

Kris[/quote]

Dit verhaal zo nooit verschenen zijn moest de tiener in kwestie een alcoholprobleem hebben gehad, wat veel vaker vorkomt.

'T is allebei even erg jong. :evil:

moes iedereen zo slim zijn om de fiets te nemen, zouden er geen verkeersdoden meer vallen
your point being?

U vraagt mij om een standpunt? U krijgt er één:

Drugs confronteren politieke partijen met hun kernopvattingen over mens en samenleving. Christen-democraten zijn gehecht aan de kwaliteit van het leven. De overheid moet die bevorderen én bewaken. Bij drugs moet de overheid kiezen: ieders (absolute) vrijheid promoten of de kwetsbare mens beschermen.

Wij kiezen resoluut het laatste. Verslaving kunnen en willen we als christen-democraten niét aanvaarden. Verslavende producten sluiten de mensen in, op gevaar af hun leven en dat van anderen te vernielen. Het drugsprobleem aanpakken doen wij in samenwerking, lokaal, nationaal en internationaal en met een coherent beleid.

In deze nota zetten wij onze visie op de drugsaanpak (van illegale drugs) uiteen en houden we het “nieuwe” federale drugsbeleid tegen het licht. Niet om ons grote gelijk op te dringen maar om een zakelijk én gefundeerd debat op gang te brengen over hoe de (federale) overheid op het drugsfenomeen moet reageren.



VRAGEN EN EEN AANTAL ANTWOORDEN

Wat zijn drugs?
“Elke stof die de gevoelens, het gedrag, de waarneming of het bewustzijn wijzigen en waarvan het gebruik nadeel of schade meebrengt voor het individu of de gemeenschap.”

Je bent psychisch afhankelijk van drugs als je een onweerstaanbare behoefte hebt om de stof in te nemen. Neem je ze niet in, dan voel je je geestelijk onbehaaglijk.
Je bent fysiek of lichamelijk afhankelijk als je lichaam zich zodanig aan de stof aanpast, dat er ziekteverschijnselen optreden als ze niet wordt toegediend.
De ‘afhankelijkheid’ heeft te maken met de soort drug, de hoeveelheid, de manier van toedienen, de geestesgesteldheid, de gevoeligheid, de fysieke conditie van de gebruiker, de sfeer, enz.

De verschillende soorten
Een beknopt overzicht geven van drugssoorten is moeilijk. Dit zijn de verschillende groepen drugs.

ü Verdovende middelen
Ze wekken een gevoel van geborgenheid, warmte, behaaglijkheid en rust op, maar stillen vaak ook de pijn.

ü Stimulerende middelen
Ze verlengen het uithoudingsvermogen en onderdrukken de vermoeidheid, de honger en de slaap. Ze kunnen ook de waakzaamheid, het zelfvertrouwen en een euforische stemming verhogen.

ü Stimulerende middelen met hallucinogeen effect
Ze worden om dezelfde redenen gebruikt als de andere stimulerende middelen maar hebben nog een extra - hallucinogeen - effect. Het verandert de tijds- en ruimtebeleving bij de gebruiker.
XTC (een designer drug) wordt in clandestiene labo’s aangemaakt. Vaak zijn het mengelingen met heroïne en cafeïne. XTC (ecstasy) dringt almaar verder door in de uitgaanscultuur bij jongeren.

ü Verdovende middelen met hallucinogeen effect
Ze wekken eerst een euforische, gelukzalige toestand op die daarna wordt gedempt. Het zijn doorgaans snuifmiddelen (lijmen, benzine, oplosmiddelen,…), vrij in de handel verkrijgbaar, en worden door heel jonge mensen gebruikt. Ze circuleren meer in kansarme kringen en komen vaker voor in de lageloonlanden.

ü Hallucinogenen
Deze producten werken kalmerend. Tegelijk voelt de gebruiker zich opgewekt en wijzigt zijn tijds- en ruimtebeleving. Tot deze categorie behoren ook de cannabisproducten, op te delen in marihuana en hasj. Beide stoffen komen van de Cannabis-sativa (de hennepplant). Het werkzame deel van de plant is THC (Tetra-hydro-cannabinol).

Hoe schadelijk is cannabis?
Het effect van THC verschilt volgens de kwaliteit, de hoeveelheid en de gebruiker. Men raakt vrij snel high, o.a. een euforisch lacherig gevoel, een intensere waarneming en een verminderd realiteitsbesef.
THC is vooral schadelijk voor de luchtwegen, de vruchtbaarheid en de hart- en bloedvaten, beïnvloedt de fijne motoriek en de beweeglijkheid, met mogelijke gevolgen voor de rijvaardigheid en de uitvoering van andere complexe taken. Ook de concentratie lijdt eronder. THC kan voorts vooral psychosociale problemen, apathie en lusteloosheid veroorzaken. Zware gebruikers en de meest kwetsbaren lopen het grootste risico ‘niet meer zonder’ te kunnen.
Naast de “natuurlijke” cannabis zijn er (half)synthetische hallucinogenen zoals LSD en aanverwanten. LSD verstoort de waarneming: kleuren worden helderder, geluid kan men voelen, muziek kan men zien. Soms is er sprake van depressie, achtervolgingswanen en zelfmoordideeën (de bad trip).

Wat zijn legale en illegale drugs?
Voor sommige drugs is er een legale en illegale markt. Slaapmiddelen bijvoorbeeld krijg je met een doktersvoorschrift, maar er is ook een illegale markt waar de verkoper vooral poen wil scheppen. Alcohol kan je vrij verkrijgen, maar mag niet aan -16-jarigen worden verkocht. Tot nu toe zijn tabak, alcohol en medicatie legale drugs en is het gebruik toegelaten. Andere drugs (zie hierboven) behoren tot de illegale groep. Iemand die op bezit of gebruik wordt betrapt, heeft in principe een proces-verbaal aan zijn broek.
Een globale ontradingsstrategie tegenover elke specifieke – legale of illegale – drug veronderstelt vanzelfsprekend een specifieke aanpak.

Wie gebruikt en hoe vaak?
Sinds 1994 stijgt het gebruik van cannabis, XTC en amfetamines bij jongeren en wordt er almaar vroeger geëxperimenteerd. Een recente enquête in het schooljaar 1999-2000 zegt dat cannabis de meest gebruikte illegale drug is bij jongeren tussen 12 en 18 jaar.
2% van de 13-jarigen waagde zich al aan cannabis en 35% van de 18-jarigen is ermee vertrouwd. Zoals in de ons omringende landen heeft ongeveer 40% van de 17-18-jarigen ooit cannabis genomen. 15 tot 20% van de 18-jarige schoolverlaters gebruikt het regelmatig, 6% dagelijks.




EEN CONSEQUENT UITGEBOUWD DRUGSBELEID

In de vorige legislatuur besliste een overgrote meerderheid in het parlement (waaronder CD&V) dat de overheid tegenover (alle) drugs (legale en illegale) een consistente ontradingsstrategie moet opzetten.
Een consequent drugsbeleid rust op:
ه Preventie: het voorkomen van verslaving is de grootste prioriteit;
ه Hulpverlening: elke drugsverslaafde heeft recht op hulp en zorg;
ه Repressie: justitie moet de beschikbaarheid van drugs en het gebruik helpen terugdringen.
De drie PHR-pijlers moeten zowel internationaal, federaal, door de gemeenschappen als provinciaal en lokaal uitgebouwd worden.

1. Preventie
q sensibiliseert mensen en licht ze voor. De aangewezen partners zijn scholen, ouderverenigingen, jeugdhuizen, sportcentra, bedrijven, dancings, horeca, enz.
q speelt in op de motieven die de jongeren zelf aanhalen om drugs te gebruiken.
q richt zich op illegale drugs, maar ontraadt ook alcohol, tabak en medicatie.
q bestrijkt alle leeftijden en niet enkel risicogroepen. Iedereen is immers een potentiële gebruiker en misbruiker.
q werkt met een lange termijn. Eenmalige initiatieven blijven onvoldoende ‘hangen’. Preventie-initiatieven worden provinciaal gecoördineerd en veelal betaald door de Vlaamse gemeenschap of andere bovenlokale overheden. Sluitende afspraken met b.v. politiediensten over ieders rol en verwachtingen, beletten dat er misverstanden ontstaan.
Fundamenteel wil preventie de weerbaarheid verhogen en sociale vaardigheden en persoonlijkheid ontwikkelen.


CD&V wil veel meer middelen investeren in duurzame preventie. Contracten van preventiewerkers en hulpverleners moeten in contracten van onbepaalde duur worden omgezet.

2. Hulpverlening
De overheid moet met een brede waaier van voorzieningen iedereen de kans geven om zijn verslavingsprobleem aan te pakken. Het streefdoel is “hulp op maat”. Die hulp kan uit verschillende hoeken komen:

q Vrijwilligers, familie, vrienden, buren en anderen zijn een eerste steun. Ook zelfhulpgroepen, de noodzakelijke tegenhanger van de professionele hulpverlening, kunnen in “de nulde lijn” een prominente rol spelen.
q Vervolgens is er de laagdrempelige, niet-gespecialiseerde hulp binnen de georganiseerde hulpverlening: de huisarts, het OCMW en de polyvalente centra voor Algemeen Welzijnswerk. De eerste lijn spoort vooral problemen op, wikt de ernst van de ‘gevallen’ en gaat na of een doorverwijzing naar een meer gespecialiseerde dienst aangewezen is. Specifiek voor drugs zijn er de Medisch Sociale Opvangcentra en het straathoekwerk.
q De tweede lijn richt zich hoofdzakelijk op psychologische hulp voor cliënten die door de eerste lijn werden doorverwezen. Het therapeutisch aanbod is erg gevarieerd. Er worden zowel individuele therapieën als partner-, gezins- en groepstherapieën verstrekt. Bepaalde Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg en de dagcentra werken specifiek op drugs.
q De cliënt kan in de derde lijn voor een korte of lange behandeling in een ziekenhuis of een centrum terecht. De hulp richt zich op ontwenning, motivatieversterking, psychotherapie en revalidatie. Veel aandacht gaat naar de nazorg, vaak in samenwerking met de eerste hulpverlening. De hulp in de derde lijn is vrij drastisch en moet de laatste keuze zijn binnen het geheel van psychosociale en psychiatrische hulp. Drugsverslaafden worden opgevangen in behandelingsafdelingen in psychiatrische ziekenhuizen en PAAZ-diensten.

Coördinatie tussen alle hulpverleningsinstanties is essentieel. Netwerkvorming is nodig opdat zich een echt ‘zorgcircuit middelenverslaving’ zou vormen.


CD&V wil dat iedereen die verslaafd is en hulp zoekt, adequate hulp op maat kan krijgen. Gestroomlijnde zorgtrajecten moet over de grenzen van instellingen en ambulante behandelingen worden uitgebouwd.

Essentieel voor een globaal drugsbeleid zijn uniforme registratiesystemen. Zo kan het zorgtraject van een drugsverslaafde goed opgevolgd worden. De registratie – met respect voor ieders privacy – ontbreekt nog altijd. Hier moet bij voorrang werk van gemaakt worden.



3. Repressie
De repressie is het derde spoor in het drugsbeleid. Politie, Openbaar Ministerie (OM) en gerecht ondersteunen de filosofie van preventie en hulpverlening (de ontrading). De justitiële middelen worden bij voorrang ingezet tegen de drugsproductie, de georganiseerde criminaliteit en de drugshandel.

De tussenkomst van “de justitie” vormt een ketting. Ze zorgt voor de handhaving van de wettelijk vastgelegde normen.
q Het begint bij de vastlegging van een strafbaar gedrag (b.v. het drugsbezit). Wie dit gedrag vertoont (b.v. iemand die illegale drugs bezit), breekt een norm en kan gestraft worden. Heel wat drugsdelicten zijn strafbaar omdat ze passen in internationale afspraken.
q Wordt een inbreuk op de normen vastgesteld, dan maakt de politie (de antennes van de justitie) een proces-verbaal op. Het Openbaar Ministerie - dat de strafbaar gestelde normen moet handhaven – wordt ingelicht. De reactie van het Openbaar Ministerie tegenover de overtreder steunt op algemene richtlijnen (een omzendbrief) van de minister van Justitie. Het OM beschikt over een arsenaal van reactiemogelijkheden.
De vaststelling van een eenvoudig feit leidt dus uiteraard niet automatisch en onverbiddelijk tot een celstraf. Bij een eerste vaststelling kan het OM het op een vermaning houden. Het kan de dader in het raam van een strafbemiddeling uitnodigen om de schade te vergoeden.
q Beslist het OM toch een straf te vorderen, dan dagvaardt het OM de betrokkene voor de strafrechter (vervolgen). De rechter spreekt dan, op basis van de vordering van het OM en rekening houdend met het verweer van de betichte, een straf uit. De strafwet bepaalt een minimum- en maximumstraf maar de rechter kan ook een alternatieve straf of werkstraf opleggen.


CD&V wil de inzet van repressieve middelen geloofwaardig in een globale ontradingsstrategie inpassen. Justitie moet juist gedoseerd op strafbare feiten reageren. Systematisch gedogen (het niet reageren op strafbare feiten) ondergraaft de volksgezondheid en de veiligheid in de samenleving.


4. Coördinatie
Een globaal geïntegreerd drugsbeleid stemt de PHR-pijlers op elkaar af. Belangrijk is dat hulpverlening, justitie en de bestuurlijke overheid nauw samenwerken.
Justitie wil van de hulpverleners vernemen in welke mate er sprake is van een echt problematische verslaving. In dat geval kan justitie trachten de behandeling van de verslaafde te stimuleren.
Hulpverleners van hun kant willen weten hoe justitie zal reageren wanneer de drugsverslaafde die een strafbaar feit pleegde, zich tot de hulpverlener richt. Ook zij zijn gebonden aan hun beroepsgeheim.
Justitie behartigt de belangen van de samenleving, de hulpverlener staat de drugsverslaafde-hulpvrager bij. Soms leidt dat tot botsingen. Heldere afspraken en richtlijnen zijn daarom noodzakelijk.

CD&V wil dat geïnvesteerd wordt in een goed juridisch kader dat goede procedures en afspraken tussen hulpverleners en verantwoordelijken van politie en justitie mogelijk maakt.



DE FEDERALE PAARSGROENE BELEIDSNOTA DRUGS

Er was eens een circulaire uit 1998…
Een omzendbrief van 1998 van de toenmalige minister van Justitie zei hoe het parket in het algemeen op drugsdelicten moest reageren. Het voornaamste doel was het drugsgebruik te ontraden en terug te dringen, en het aantal nieuwe gebruikers af te remmen. De bescherming van de samenleving was een tweede prioriteit.

De omzendbrief liet justitie meewerken in een globale ontradingsstrategie van de overheid. De bestrijding van de productie en de handel in drugs kreeg de voorrang. Ook het bezit van illegale drugs was en bleef strafbaar. Justitie (politie en OM) moest dus bij vaststelling van een illegaal gebruik (ook van cannabis) altijd reageren, gedoseerd en aangepast aan de ernst van de feiten. Eenvoudig en eenmalig vaststellen van cannabisbezit voor eigen gebruik kreeg de laagste prioriteit bij de opsporing en vervolging. Zodra er sprake was van regelmatig gebruik, verhoogde de prioriteit.
Principieel zei de omzendbrief “neen” zei tegen het gebruik van illegale drugs. De gebruiker, ook van cannabis, moest beseffen dat hem/haar altijd een (aangepaste) reactie van de justitie boven het hoofd hing.

Nu is er een Federale Beleidsnota Drugs…
De Beleidsnota van de huidige Federale Regering handelt over alle illegale drugs, waaronder cannabis en over acties op het gebruik van medicatie, tabak en alcohol.
Positief is dat meer - maar nog onvoldoende - middelen voor hulpverlening en preventie vrijkomen en men voor een ontradingsstrategie kiest. Een grondige evaluatie van al deze goede intenties is echter dringend nodig.

Het meest omstreden hoofdstuk in de drugsnota is dat over het cannabisgebruik. De paarsgroene meerderheid (o.w. VLD, sp.a en Agalev) beschouwt het cannabisgebruik als een “maatschappelijke realiteit” en wil het strafrechtelijk beleid daaraan aanpassen. Zo krijgt de meerderjarige cannabisgebruiker een grotere rechtszekerheid en hoeft hij politie en Openbaar Ministerie niet langer te vrezen. Softdrugs, zo meent de regering, worden in brede kringen geaccepteerd. Naast alcohol en tabak, erkent ze de facto nu een derde drug (cannabis). Justitie hoeft het individueel gebruik ervan in een aantal situaties niet meer te ontmoedigen.
Het politieke debat spitst zich toe op het repressieve luik van cannabisgebruik en de wijziging van de wet van 1921 op verslavende middelen. Dit moet de weg vrijmaken voor het gedoogbeleid.
Internationaal bepleit de regering de wijziging van de VN-drugsverdragen inzake het gebruik, de handel en de productie van cannabis.


En een paarsgroen gedoogbeleid voor cannabisgebruik door meerderjarigen...
Geregeld individueel cannabisgebruik bij meerderjarigen mag dus, op voorwaarde dat de gebruiker geen problematisch gedrag vertoont en geen overlast veroorzaakt.
Van een principieel “neen” tegen drugs schakelt de regering over naar een gedoogbeleid.

Formeel blijft cannabisbezit strafbaar. Maar… Door een uitzondering in de wet hoeft de politie bij de vaststelling van het cannabisbezit zelfs geen proces-verbaal met identificatie van de gebruiker (nodig voor een eventuele reactie) meer op te stellen. Zo kan het openbaar ministerie niet meer reageren op het misdrijf, zijnde cannabis voor eigen gebruik door een meerderjarige die geen overlast veroorzaakt en geen problematisch gebruik vertoont (zoals de wet definieert).

Het verschil met vroeger...

1. Dit paarsgroen juridisch kader geeft de meerderjarige gebruiker (die niet problematisch gebruikt en geen overlast betekent) de zekerheid dat, ofschoon hij een strafbaar feit pleegt, justitie hem/haar nooit zal lastigvallen. Vroeger werd een pv opgesteld en was het Openbaar Ministerie steeds in staat om te reageren. Anders gezegd, vroeger besefte de gebruiker dat hij een (aangepaste) reactie van het Openbaar Ministerie riskeerde, nu heeft hij de zekerheid dat ditzelfde Openbaar Ministerie niét zal kunnen reageren.

2. Paarsgroen geeft ook een andere definitie aan “problematisch gebruik”. De oude omzendbrief duidt het problematisch gebruik aan als “volgehouden geregeld gebruik, afhankelijkheid, verslaving, gebrek aan sociaal-economische integratie of crisissituaties”.
Volgens de nieuwe paarsgroene wet is “problematisch gebruik”: een volgehouden geregeld gebruik is niet langer op zichzelf een problematisch gebruik dat aanleiding geeft tot een aangepaste reactie van justitie. En dat geldt niet alleen voor cannabisgebruik. Ook geregeld “normaal gebruik” van andere harddrugs (cocaïne, heroïne, XTC, …) krijgt geen hogere prioriteit dan éénmalig vastgesteld gebruik.
Vroeger was er op zijn minst altijd een verwijzing naar de hulpverlening en het niet voortzetten van de vervolging werd minstens gekoppeld aan het respecteren van opgelegde voorwaarden (van bijvoorbeeld behandeling).

3. Tenslotte werd vroeger (uiteraard) de eigen teelt en oogst van cannabis niet gedoogd. Nu zal dat - althans volgens het ontwerp van nieuwe omzendbrief - wel het geval zijn (met alle gevolgen van dien, zie verder). De ministers van Justitie en Volksgezondheid zijn het hierover oneens.







CD&V zegt ”neen” tegen drugs

CD&V gaat ervan uit dat de overheid een ontradend drugsbeleid wil voeren .
Wij zeggen dan consequent “drugs, neen bedankt”. Een overheid die het signaal geeft dat iedereen zijn drugsding mag doen, doet niet aan ontraden. Alsof het er niet toe doet of drugs slecht of goed zijn, zolang je de ander maar niet schaadt.
Deze visie op mens en samenleving is niet de onze. Gezondheid is voor ons een grondrecht. De overheid moet dat voor zoveel mogelijk mensen realiseren. En dus de beschikbaarheid van drugs indijken.

Een gedoogbeleid sleept veel en onbekende risico’s met zich mee. Nederland installeerde ruim 25 jaar geleden een gedoogbeleid en liet de kleinhandel van cannabis via coffeeshops toe. Over het zogenaamde succes van dat Nederlands gedoogbeleid inzake gezondheidszorg en veiligheid lopen de meningen sterk uiteen. Té sterk om blind dergelijk gedoogbeleid te aanvaarden. Bovendien – en dat is cruciaal – zijn in ons land enkele randvoorwaarden (registratie, inspanningen voor preventie…) anders dan in Nederland. Meer nog, onze noorderburen proberen nu met alle middelen het gedoogbeleid terug te schroeven.


Het CD&V-verzet tegen het wetsontwerp van de regering spitst zich toe op:

1) DE VOLKSGEZONDHEID

Schadelijk: Cannabis is niet onschadelijk. Bij herhaald en overmatig gebruik heeft cannabis vooral een psychisch schadelijk effect. Een geloofwaardige ontrading is dus raadzaam.

Verwarrende boodschap: De manier waarop de paarsgroene meerderheid haar drugsstandpunt heeft gecommuniceerd, met ministers die elkaar tegenspraken, staat haaks op de ontradende boodschap. Dat geldt ook voor de stap naar het gedoogbeleid. Bij veel (jonge) mensen heerst alom verwarring. Het gedoogbeleid schakelt het preventieve luik uit want men is overtuigd dat cannabisgebruik voortaan mag. Een staaltje van kaduke overheidscommunicatie.

Ongeloofwaardige overheid: Een overheid (zoals de huidige) die in haar ontradende boodschap enerzijds beklemtoont dat een bepaald gedrag strafbaar is (cannabisbezit) maar anderzijds iedereen de zekerheid lijkt te geven dat als ze iets strafbaars uitspoken, ze ongestoord hun gang kunnen gaan, maakt zichzelf ongeloofwaardig. Het ondermijnt ook de preventieve kracht van een norm.
De paarsgroene meerderheid haast zich om te stellen dat justitie voortaan jongeren “consequenter” zal aanpakken. Hoe halfslachtig: eerst organiseert men de zekerheid dat je eens meerderjarig geen justitieel probleem meer riskeert. Maar ben je 17, ja dan… Hoe moeten jongeren dit begrijpen?

Risico op contact met andere illegale drugs vergroot: Kan men de productie en de distributie van de illegale cannabis scheiden van de introductie en de verspreiding van andere illegale drugs? De productie en de handel – ook de kleinhandel - blijven in de illegaliteit. De regering heeft beloofd deze te blijven bestrijden. Maar ze creëert een vraag naar cannabis die ze wel gedoogt. De georganiseerde criminaliteit is erop gebrand om langs dit circuit ook andere drugs in omloop te brengen. Hoe kan men nog efficiënt speuren naar dealers en producenten als de gebruiker ongemoeid wordt gelaten? Hoe kunnen politie en justitie nog achter drugshandelaars aan zitten, als ze de gebruiker niet meer kunnen ondervragen? Erger nog, gebruikers van cannabis dreigen zo ook makkelijker in contact te komen met andere illegale drugs.


2) DE VEILIGHEID

Meer overlast: Het gedogen leidt tot allerlei overlastproblemen: onveilige buurten, geweld,… Want de detailhandel wordt toch ergens – clandestien – opgezet. De teelt wordt mogelijk. De stap naar een handeltje is in de praktijk niet ver meer.

Aantrekkingspool georganiseerde criminaliteit: De legale voordeur en de illegale achterdeur (de handel in cannabis en andere illegale drugs) maken Nederland tot een zeer interessante plek voor de maffia en de georganiseerde criminaliteit. België dreigt in hetzelfde schuitje te verzeilen.

Nog meer gedogen: Het gedogen van het gebruik leidt ook tot het gedogen van de kleinhandel in cannabis. Gebruik en vraag doen een aanbod ontstaan. Waar en bij wie raak ik aan deze illegale drug? Dat kan door de aankoop en eigen kweek. Zo schep je een markt van kleinhandel. Met alle gevolgen van dien, zoals gesloten woningen waar gedeald wordt. Als het gedogen van het gebruik de buurt en de wijk opzadelt met overlast, zal de gedogende overheid die overlastfenomenen willen beheersen. Wat is onvermijdelijk de volgende stap? Het gedogen van de kleinhandel.

Drugstoerisme neemt toe: Onder meer via Antwerpen verplaatst het drugstoerisme zich van Nederland naar België. Groothandel en productie zitten in Nederland, de kleinhandel (in gesloten huizen) bevindt zich in Antwerpen. Nu paarsgroen hier een gedoogbeleid belijdt en de politie het gebruik van cannabis niet langer zal opsporen, slaan drugstoeristen de weg in naar ons land.

3) DE RECHTSTAAT

Beslissen over vervolging wordt een taak van de politie: Paarsgroen wil een handhavingsbeleid waarin de politieman/vrouw moet oordelen of hij/zij het strafbaar feit (cannabisbezit) in een gewoon pv zet of niet. De politie stelt iets strafbaars vast, maar moet tegelijk nagaan of het “erg” genoeg is (overlast? problematisch?) om er gevolg aan te gegeven. Dit kan niet. De politie moet strafbare feiten (ook de identiteit van de dader) melden aan het Openbaar Ministerie. In ons land beslist dat OM of er gevolg aan wordt gegeven of niet.

Aanslag op onafhankelijkheid Openbaar Ministerie: Onze grondwet is zeer duidelijk: het OM is onafhankelijk in de individuele opsporing en vervolging. De minister kan algemene richtlijnen geven. Maar als die er toe leiden dat er op een strafbaar feit niet systematisch gereageerd kan worden, dan is dat een ernstige politieke inmenging die de onafhankelijkheid van het OM bedreigt.

Afbreuk aan internationale afspraken: België heeft zich in tal van internationale afspraken er toe verbonden de beschikbaarheid en het bezit van verslavende producten waaronder cannabis actief te bestrijden. Een gedoogbeleid vloekt daar mee. De minister van Justitie beloofde destijds twee onafhankelijke deskundigen te laten onderzoeken of België de internationale verdragen blijft respecteren. Hij komt nu terug op zijn belofte en doet dat niet. Ook op vragen om meer uitleg van het internationaal organisme dat de toepassing van de verdragen bewaakt, vertikt België het te antwoorden.

ONS STANDPUNT

§ Een samenleving zonder verslavende middelen is ideaal maar onbereikbaar. De overheid kan geen drugsvrije samenleving garanderen. Toch moet ze alle mogelijke beschikbare instrumenten inzetten om het verslavend middelengebruik te ontraden.

§ Voor ons CD&V, moet de overheid de PHR-sporen volgen (Preventie, Hulpverlening en Repressie), altijd met het oog op ontrading.

§ Ook wij, christen-democraten, beseffen dat cannabis meer wordt gebruikt. Wij wensen geen beleid dat blind en buitensporig repressief op elk drugsgebruik reageert. De gezondheid van de betrokkene en de veiligheid van zijn omgeving bepalen de reactie van justitie. Maar aan zij die met drugs willen beginnen (zeker bij illegale drugs) geeft de overheid best het signaal dat ze dat beter niet doen.

§ Wij hanteren liever – zoals in het milieubeleid - het voorzorgprincipe: zo lang er (wetenschappelijke) twijfel bestaat over de gezondheids- en veiligheidsrisico’s van een gedoogbeleid, waag je je er niet aan.

§ In weerwil van wat de regering beweert, zet paarsgroen de deur wagenwijd open voor een gedoogbeleid. In het nieuwe wettelijke kader zal de politie bij de vaststelling van drugsbezit voor eigen gebruik systematisch niet meer reageren door een gewoon pv op te stellen.

§ Als de overheid gaat gedogen (bezit en individueel gebruik mag), blijft de vraag hoe men aan de drugs moet geraken, want de handel in cannabis blijft wel strafbaar. Ongetwijfeld zal dit de discussie over coffeeshops en de grootschalige teelt van cannabis in België doen losbarsten. En dit terwijl de preventie geen extra middelen ontvangt en de wachtlijsten voor drugsverslaafden die zich willen laten behandelen, blijven bestaan.



Groene, socialistische en liberale partijen willen dit maatschappelijk probleem aanpakken met meer absolute vrijheid en minder bescherming van kwetsbare mensen. Die keuze is niet de onze en zou met de christen-democraten nooit zijn gemaakt!

Met vriendelijke groeten,

Kevin Devos

[18/02/2003] - Drugwet deugt niet

Vorige week werd in de Kamer de drugwet goedgekeurd, die cannabisgebruik toelaat. De wet wordt door specialisten, hulpverleners en leerkrachten zwaar op de korrel genomen en zelfs Louis Tobback spaart zijn scherpe kritiek niet. In De Morgen (17.02.2003) noemt hij de bewuste wet "een gedrocht", "een misbaksel".

Tobback: "Sinds de nota van Aelvoet is er veel schade aangericht. Het volstaat om als burgemeester van een middelgrote stad de ogen open te doen en af en toe eens buiten te komen om te zien dat het cannabisgebruik enkel is toegenomen. Politie en parket bevestigen dat er steeds meer cannabis gebruikt wordt en ook welzijnswerkers die open over het thema willen praten, zullen het bevestigen."

Voor Tobback hoefde de wet helemaal niet: "De wet stelde dat cannabis verboden is. Punt aan de lijn. Het volstaat dus dat Verwilghen de 'guts' (moed) zou hebben om aan het college van procureurs-generaal te zeggen dat ze de wet ook moeten laten toepassen." Goed gezien van Louis Tobback, maar die 'guts' heeft paars-groen niet.

Intussen stond in de krant het dramatische verhaal van een wanhopige moeder die geen opvang vindt voor haar zwaar verslaafde dochter van vijftien. Misschien moeten Magda Aelvoet, Mieke Vogels en andere voorstanders van een dwaas gedoogbeleid de getuigenis van Monique maar eens lezen. "De problemen begonnen op haar dertiende. Ze had aanpassingsmoeilijkheden op de middelbare school. Ze begon joints te roken, werd onhandelbaar, leerde slechte vrienden kennen ... Haar voornaamste dealer zit gewoon bij haar op school. De laatste vijf maanden rookte ze tot tien joints per dag. Ze spijbelde, liep thuis weg en als ze er al eens was, sliep ze. Het moést verkeerd aflopen. Weet u, mijn dochter is een schitterend en slim meisje, met vele vrienden. En dan zie je haar zo kapot gaan, en niemand kan blijkbaar helpen." Na een overdosis zeulde de vrouw met haar dochter op acht dagen tijd naar zes verschillende ziekenhuizen, maar nergens kon ze blijven. Het blijft wachten op een vrijgekomen plaats in een gesloten instelling, waar het meisje een echte afkickbehandeling kan krijgen. Komt die er niet, dan is de tiener wellicht een vogel voor de kat. Misschien moeten Mieke Vogels en Jef Tavernier maar eens wat doen aan die schrijnende toestanden en de gebrekkige opvang van drugsverslaafden.

Maar neen, in weerwil van recente medische studies blijven zij nog altijd volhouden dat cannabisgebruik "ongevaarlijk" is en "niet verslavend" ...

Dat drugs een enorm probleem is ,en dat jij daar niet lucht moet overgaan!

Duym, dat verhaal over die vijftienjarige meid, toont nog maar eens aan hoe belangrijk het is dat cannabis uit die criminele sfeer gehaald wordt en dat het inderdaad het belangrijkst is om aan preventie en opvang te doen, eerder dan repressief op te treden.

We moeten der niet onnozel over blijven doen vind ik
zoals Paul Pataer bijna tien jaar geleden in de senaat voorstelde :
legaliseer het spul, hij stelde voor om het in krantewinkels te verkopen.

trouwens niet het laatste goede idee dat ie had sjeck maar eens http://www.vlaamsblok.be/het_proces_nl_terugblik.shtml

Inderdaad, verkoop het in de krantewinkels, pak 'n taks voor preventie en de staatskas en laat de mensen toch gvd zélf beslissen wat ze doen en laten.

Als het gelegaliseerd is dan zullen ze `s zien hoeveel geld ermee te verdienen valt.

Zot -zotter- zotst! :x :roll:

Ectasy beschadigt de hersenen vanaf het eerste gebruik

http://www.abcgezondheid.be/nl/news/...erste_gebruik/

waar of niet waar ?

Iedereen mag doen wat hij of zij wilt en dat binnen de grenzen van de eigen beoordeling. Waar ik met mijn verstand niet bij kan, is dat er enkele suffe hippies (excuses voor het stereotype) die enkel hun eigen gebruik willen rationaliseren en hun gebruiksgemak verhogen een hele samenleving veroordelen tot iets waar alleen zij voor gekozen hebben.

Een gedoogbeleid of een legalisering hebben maar één belangrijk gevolg: namelijk dat de drempel voor iederéén verlaagd wordt, ook voor 11 tot 13-jarigen die nog niet het 'gezonde' verstand hebben om hier zelf over te beslissen en die veel makkelijker in een neerwaartse spiraal terecht komen.

Laat het in de criminele sfeer zitten, laat het iets clandestiens blijven. Dat is waar het thuishoort en waar het de minste schade toebrengt. Het voorstellen OF aan de man brengen van softdrugs als een onschuldig aspirientje is misdadiger dan die hele drugshandel bijeen.

Want of je het nu eens bent met de stepping stone theorie of alle wetenschappelijke studies die aantonen dat het schadelijk is of niet, niemand kan ontkennen dat het rommel is die geen enkele toegevoegde waarde heeft en potentieel enorme risico's telt en bij overmatig gebruik je hele leven beïnvloedt. Minimaliseringen en rationaliseringen gewoon om het eigen gebruiksgemak toe te laten nemen, vind ik dan ook moreel afstotelijk.

Nog even een klein punt dat altijd terugkomt: het is niet omdat alcohol ook slecht is, dat cannabis en consorten ineens goed worden. Dat is gewoon de kern van het debat afleiden. Alcohol en sigaretten had men ook moeten verbieden voordat ze zo maatschappelijk ingeburgerd geraakten.

Ter referentie: ik ben een niet-roker, een stevige drinker en ik heb occasioneel ook wel eens jointjes gerookt in mijn puberjaren. Het risico moet men er maar gewoon bij nemen, net zoals bij harddrugsgebruikers die ook "perfect weten wat ze doen".

Deze draad getuigt van een ongeziene wereldvreemdheid. Hetgeen hier wordt verteld zijn ofwel leugens ofwel misverstanden, en op dit populistisch gejammer dat geen steek houdt met de realiteit is al meermaals ingegaan. Zie (onder meer) de draad in het subforum maatschappij en samenleving.

Waar ik met mijn verstand wel bij kan is dat een dronkaard uit alle macht probeert een rationeel debat te vermijden om de beschikbaarheid en het gebruiksgemak van zijn favoriete drug te vrijwaren. (no offense intended)

En wat zijn de gevolgen van een gecontroleerde regulering?

Zegt Arthur.

Zoek de statistieken: aspirientjes zijn dodelijker dan de softdrug cannabis. Bent u nu een misdadiger?

Ik ontken dat het voor mij rommel is die geen enkele toegevoegde waarde heeft. Daarmee is uw stelling ontkracht.

Vind ik ook. Rationalisering met andere motieven vind ik daarentegen goed.

De kern van het debat is dat alle slechte dingen verboden zijn omdat ze slecht zijn. Maar uit de praktijk blijkt dat dit niet zo is.

Met alcohol heeft men dat al eens geprobeerd. We hebben er een aantal leuke organisaties aan overgehouden die een eerdere stelling ivm het verschuiven van misdaad mooi illustreren.
Gevaarlijke stelling: vanaf het ogenblik dat iets maatschappelijk ingeburgerd geraakt, doet het er niet meer toe of het goed of slecht is en kan iets slecht aanvaardbaar worden. Cannabisgebruik bijvoorbeeld of racisme of het dichtnaaien van minderjarige meisjes.

Ik zal het nog eens voorleggen op de bestuursvergadering, maar ik vrees dat het niet voldoende is als referentie om lid te worden van de club. Bovendien bent u er (dankzij u stevig alcoholgebruik?) van af geraakt, laat ons dat maar zo houden. 'Alle Beschränkung beglückt', niewaar.

Sommige mensen zullen u inderdaad een harddruggebruiker vinden die perfect weet wat hij doet. Ik vind ook dat u het recht heeft om zonder overheidsinmenging (maar goed geïnformeerd) uw keuzes te maken.