Ik denk niet dat Heffie het over China, Cuba, SU en consoorten. Ik kan me vergissen uiteraard.

Nee over revolutie ..;-)

Zalig om live te horen. ;-)

Ergens wel, maar dan in de zin van; welk verzet was er voor hen. Alsook zaken die meer aanleunen bij de strijd voor volksautonomie waar we het over hadden op de laatste forummeeting. Concreet; projecten die meer zelfbesef en autonomie van 'het kapitaal' teweeg moeten/moesten brengen.

Hoe relevant is 'de politiek' als wapen?

:-o

Rosa Otunbajewa is lid van de sociaal-democratische partij van Kirgizië en geen moslim fundamentaliste.

Dokter van het volk (EPO,2008), Kris Merckx?

Is daar een online versie van beschikbaar?

denk het niet. Suggestie: de bib

De tijd van de romantische revoluties met grote helden en barricadenstrijd is in West Europa waarschijnlijk voorbij, of er zou een grote ramp moeten gebeuren die het land zonder elektriciteit zet.

Ik denk dat we 'revolutie' eerder zullen moeten zien als het kantelpunt punt in een evolutiebeweging en al gepasseerd zal zijn vooraleer de doorsnee mens het doorheeft.

Tenzij er iets veranderd, zijn over enkele decennia de grondstoffen opgesoupeerd en stuikt het economisch systeem in elkaar. Het kapitalisme heeft zichzelf dan finaal vernietigd en we worden allen teruggekatapulteerd naar de pre-industriële maatschappij met de bijhorende hongersnoden. Dus we zullen hier vast nog wel gewelddadige opstanden zien.

Ik zie niet direct iets veranderen, dus wellicht heb je gelijk. Maar dat zal nog niet voor morgen zijn. Eerst zullen we bijna allemaal braafjes knikken bij alles wat de politici ons voorliegen.

Pelgrim, een reële gedachte.

Revoluties hebben imho te maken met met autoritaire regimes. Zij het koningen bij de Franse, tsaren bij de Russische, nomenclatura bij de Oost-Europese revoluties.

Is er eenmaal een democratie, dan hebben de burgers zelf voor hun leiders gekozen, hoe ze ook met de waarheid omgaan. Ze kunnen altijd worden weggestemd en andere politiekers kunnen het stokje overnemen. Af en toe zal er wel eens een goede tussen zitten.

Democratie als 'politiek systeem' is fictie. Alle regimes zijn autoritair. Democratie berust cruciaal op radicale decentralisatie en distributie van macht door radicale bevolkingsparticipatie. Democratie is inherent anti-systeem, de-systeem, chaos, zonder regels, slechts vage, steeds veranderende principes. Zoals liefde.

Er is een duidelijk identificeerbaar regime, ergo; een groep om tegen te revolteren. Het is dus mogelijk. Rest de vraag; hoe en waarom? Of eerder; waarom nog niet?

Zou gij content zijn met slechts evolutie binnen het huidige systeem? Lijkt mij weinig zoden aan de dijk te zetten en het biedt bovendien weinig hoop en drive (voor mij persoonlijk dan).

'The revolution will not be contained.'

Eerst zien, dan geloven.

Ten eerste moet ge wetenschappers niet onderschatten; ten tweede is het belangrijk nu te leven en te (r)evolueren dan te wachten op één of andere grote hoop in de toekomst, anders zijt ge al dood; 'de toekomst' bestaat niet.

In 1972 is door een internationale groep wetenschappers, de Club van Rome, het onderzoeksrapport 'Limits to Growth' gepubliceerd. Er werden simulaties gedaan met een dynamisch computermodel op basis van hypothesen voor bevolkingsevolutie, industriële productie, persistente en assimileerbare productie, beschouwd landbouwoppervlak, voedselparameters, etc. Indien er niets veranderde was het scenario als volgt: de reserves aan natuurlijke grondstoffen raken door de steeds stijgende productie snel uitgeput. Omdat de kostprijs om grondstoffen te bemachtigen steeds hoger wordt, zal de industrie uiteindelijk instorten samen met de dienstverlening en de landbouw die steeds afhankelijker zijn geworden van industriële input zoals meststoffen, pesticiden, ziekenhuislaboratoria, computers en vooral energie voor mechanisatie. Even blijft de bevolking stijgen, maar die zal uiteindelijk dalen t.g.v. een gebrek aan voedsel en gezondheidsvoorzieningen. De economie komt dus in een zogenaamde overshoot-situatie terecht en wordt door de effecten gedwongen te krimpen.

In 1992 publiceerden enkele leden het onderzoeksrapport 'Beyond the Limits', waarin ze nagingen of de scenario's van 1972 overeenkwamen met de realiteit van toen. In 2002 verscheen 'Limits to Growth – 30 years'. De boodschap bleef telkens overeind.

Die simulaties zijn natuurlijk simplificaties van de werkelijkheid, maar het feit is dat er dringend ingegrepen moet worden en dat we eindelijk eens moeten nadenken over de productie (op voorhand al bedenken hoe we een product recycleren bijvoorbeeld), de bevolkingsgrootte, etc. Zo'n 'geplande economie' staat natuurlijk in contrast met het dogma van de vrije markt.

Euh, ik hoop daar niet op.

Probleem is dit; dingen veranderen. Het is een mogelijk scenario om rekening mee te houden. Maar het is verre van absoluut.

Ge stelt de verkeerde vragen. De vraag is niet 'planning of vrije markt', de vraag is; wie doet aan planning voor wie en hoe wordt dat uitgevoerd?

Zeg ik niet. Maar er lijkt bij veel linksen een soort hoop te leven dat 'het einde van het kapitalisme' nabij is. 'Waarom iets doen? Gewoon wachten, het komt 'vanzelf' wel.' Persoonlijk zie ik bijzonder weinig dat daar op wijst.

Kun je je even verduidelijken?

Die zijn er altijd al geweest. ;-)

Dat een 'bigass motherfuckin' staat' geen deftige katalysator is voor intelligente en effectieve planning, uiteraard. Integendeel, het is meestal een excuus om de eveneens effectieve planning en experimentatie van anderen te verdrukken in het eigen materiëel voordeel. De 'vrije markt' is ook geplanned ze. Alleen voor anderen.

Dat komt omdat de plebejers de juiste impulsen nog niet hebben gekregen.

Zorg dat ze honger en dorst hebben. Vernietig de toevoer van elektriciteit zodat de televisies en computers niet meer werken. Maak ze bang, laat ze vrezen voor hun veiligheid. Met andere woorden: breek de controlemechanismen.

Nu heb je nog een katalysator en een sterke charismatische leider nodig en het feestje kan beginnen.