| Derk de Tweede |
12 juni 2008 21:59 |
Een Belgische Lada met spoilers
Orgineel gebeurd hoor!
Heel lang geleden moest in het Koninkrijk België naar een begrafenis van een oom die ongelukkiger wijze met een Belgische vrouw was getrouwd, omdat hij bij haar in de duinen van Cadzand op een verloren zaterdagmiddag in het jaar Gods 1955 een kind had verwekt en niet lang daarna onder druk van zijn ouders naar België moest vluchten en daar niet veel later aan een afschuwelijke ziekte is overleden.
Via diverse zeer slechte wegen vol kuilen en vol met vreemsoortige auto's gefabriceerd in Oostbloklanden met gedeukte wit-rode kentekenplaten, die allemaal onder een vaal grijze poederachtige, wellicht radio-actieve aanslag zaten kwam ik in het dorpje Zottegem aan, en haaste me naar de lokale begraafplaats. Daar zag ik bij de ingang een buitengewoon roestige Lada staan in soort kleur van net niet bedorven pindakaas, waarop aan de voor- en achterkant met ijzerdraad twee primitieve spoilers waren gemonteerd. De eigenaar van die Lada stond bij een frietkot - in België is het de normaalste zaak van de wereld dat er een frietkot bij een begraafplaats staat, wij nemen koffie met cake, de Belgen een zak patat na een begrafenis - een hele grote zak onwelriekende patat te verorberen.
Ik vroeg de man in heel beschaafd Nederlands waarom een Lada spoilers nodig zou hebben. Een Lada is namelijke een niet zo snelle automobiel met slechts vier versnellingen en is eigenlijk een slechte kopie van de Italiaans Fiat 1500. Daarop antwoorde de arme man, die waarschijnlijk zowel lichamelijk als geestelijk niet helemaal volwaardig was en bovendien in het bezit was van een varkenskop van een varken dat illegaal uit Tsjernobyl is geimporteerd, dat hij dat moest van zijnen huischvrouw. Ik keek achterom naar de Lada en inderdaad, daar zat op de voorbank, naast de bestuurdersstoel, ene vrouw die nog lelijker was dan hare ook niet zo knappe echtgenoot.
Bovendien zaten er op de met een vale deken bedekte achterbank vier evenzo lelijke kinderen, die schrokkend eveneens uit één zak patat aan het eten waren.
Na de begrafenis spoedde ik me in mijn snelle automobiel van Franse makelij zo snel mogelijk via de nog steeds zeer slechte wegen vol kuilen en bedekt met door aftandse vrachtwagens verloren kasseien, snel naar het Vaderland.
Lang leve het Vaderland
|
