voetnoten
 

Niets zo vervelend als voetnoten in een boek. Ze staan niet zelden ergens achteraan, zodat je je lectuur moet onderbreken om te gaan bladeren. De meeste voetnoten zijn totaal niet relevant, of brengen je op een zijspoor, of nemen een volle bladzijde in beslag, en als je terugkeert naar de eigenlijke lectuur van het boek is het weer wroeten en stompen om de draad op te pikken.

De hamvragen zijn dan ook: sla je voetnoten over of ben je zo iemand die vindt dat hij een boek eigenlijk niet als gelezen kan beschouwen als hij de voetnoten niet gelezen heeft?

Ik lees meestal de voetnoten en ik heb daar eigenlijk al veel bij bijgeleerd. Maar ik vind dat voetnoten onderaan de bladzijde moeten staan en niet achteraan in het boek dat vind ik vervelend...

Het is te zien welke lectuur het is.

Van mij hangt het ervan af of ik lui ben of iet...:-)

Nee, vaak kun je al op voorhand inschatten of het interessant zal zijn of niet. Als het over een onderwerp gaat waar ik heel weinig van afweet, zal ik de voetnoot lezen.

Maar idd, héél irritant vaak, die voetnoten, zeker wanneer die zich achteraan het boek bevinden. En vooral wanneer je je met tegenzin de moeite hebt getroost achteraan te gaan zoeken en wanneer je de voetnoot vindt blijkt die een simpele bronvermelding te zijn.:x
Het is leuker indien de voetnoten onderaan de pagina staan, maar het oogt dan niet zo mooi.

But seriously though: who gives a f*ck?

Voetnoten horen onderaan de pagina; spijtig indien de opmaak dan minder fraai "oogt" dan met voetnoten ergens achter het hoofdstuk of boek. Ik lees ze.(indien ze tekst bevatten, minder zo het verwijzingen zijn)

Dat is het verschil tussen voetnoten en eindnoten. :wink:

Of ik ze lees of niet, hangt af van het doel waarmee ik het boek of het artikel in kwestie lees. Als ik op zoek ben naar bronnen en verdere informatie, zijn voet- en eindnoten een ideaal startpunt voor een verdere zoektocht. Als ik lees uit interesse in het hoofdthema van het boek, zal ik ze wel eens diagonaal overlopen.

Het hele leve is één grote voetnoot.

Soms zijn de voetnoten interessanter dan het boek zélf. Serieus.

Inderdaad. Bijvoorbeeld bij Terry Pratchett zijn de voetnoten vaak hilarisch.

Doorgaans sla ik voetnoten over, maar soms, heel soms, kunnen ze handig zijn om bronnen te vinden.

Ja, dat is waar. Heb ik ook gemerkt.