| Eddy Van Notegem |
3 januari 2009 18:53 |
Vrije Universitaire Brol Politicoloog/slappe worst Devos = regimeschrijvertje!
Citaat:
Goede vaart gewenst! (VRT)
za 03/01/09 09:53
[Elke zaterdag becommentarieert politicoloog Carl Devos de politieke actualiteit.]
Het parlementaire debat naar aanleiding van de vertrouwensstemming over Van Rompuy I gisteren was, gezien het formele belang ervan, een ontgoocheling. Wat een hoogdag moest worden in de parlementaire democratie werd een wat makke en bijtijds saaie bedoening. Gelukkig waren er enkele sterke uitzonderingen en ronduit prachtige momenten.
De belangstelling van pers en publiek voor wat eigenlijk een cruciale discussie hoort te zijn was bescheiden. Misschien heeft dat met het moment te maken, want ook in de assemblee zaten de feesten nog in de kleren. Maar wellicht is het vooral de gewenning die afstompend werkt.
In één jaar tijd hebben we drie keer een "groot" vertrouwensdebat over de federale regering zien passeren. De laatste keer midden oktober 2008, na de federale beleidsverklaring van Leterme I. Alles went, zelfs politieke crisis.
Gisteren had de oppositie een groot déj�* vu-gevoel. Van Rompuy I was oude wijn in nieuwe zakken. Of zelfs dat niet. Met dezelfde beloftes – bv. communautaire deelakkoorden voor de zomer – en goede voornemens. Van Rompuy I is dan ook de verderzetting van Leterme I. Weinig nieuws onder de zon.
Het is niet alleen moeilijk om zichzelf voor de 100e keer te herhalen in de kritiek op de regering, het is ook moeilijk om stevig van leer te trekken tegen zo’n korte regeerverklaring. Gisteren bleek dat alles al te vaak is gezegd en geschreven. Geen nieuwe argumenten of visies, de Wetstraat draait in cirkels. Ook Van Rompuy had gelijk toen hij in zijn reactie op de tussenkomsten stelde dat de opmerkingen van de oppositie hem een groot déj�* vu-gevoel gaven.
Van Rompuy was meesterlijk in zijn repliek. Het was al een hele tijd geleden dat een premier zo mooi tussenkwam. Het stijlverschil met zijn voorganger is groot. Van Rompuy was geestig, fijnbesnaard en toonde zijn groot referentiekader
door de waan van de dag in perspectief te plaatsen met uitstappen in de vaderlandse en Europese geschiedenis.
Van Rompuy liet begeestering en goesting zien, deelde tikken uit zonder te slaan. En vooral: hij was ontwapenend eerlijk. Zijn verhaallijn is simpel: de crisis is nog groter dan we denken, het moest snel gaan. Dus hebben we niet alle ‘left overs’ van Leterme I uitgeklaard, dan doen we later wel. Eerst dringend besturen. Verwacht niet te snel en niet te veel spektakel, ik sta voor rust en stabiliteit, voor evolutie en geen revolutie. We maken de balans op in 2011.
Voor de meerderheid is continuïteit een sterkte, voor de oppositie een gesel want het staat voor de verlening van de miserie van 2008. Dat was samen met de discussie over de onderzoekscommissie naar de vermeende schending van de scheiding der machten het meest terugkerend aandachtspunt. Dat laatste bracht de meerderheid in moeilijkheden. Niet de opmerking dat er geen Vlaamse meerderheid is, dat er onderhandelingen over BHV gestart worden, dat Vervotte Van Rompuy I ongeloofwaardig noemde, maar wel die onderzoekscommissie was de kiezel in de meerderheidsschoen.
Het meest efficiënt gisteren waren SP.A-fractieleider Vanvelthoven en Groen!-fractieleidster Almaci. Ze stelden directe vragen aan de fractieleiders van CD&V en Open VLD over de onderzoekscommissie over de vermeende beïnvloeding van de rechtsgang. Op een zeldzaam pijnlijk moment kon of wilde Tommelein niet op die vragen antwoorden en keek hij wat hulpeloos vragend naar Verherstraeten. Die wist ook even niet wat te zeggen en pas na luid gewoel kwam er een vrij algemeen antwoord. Gisteren werd duidelijk dat de meerderheid met die onderzoekscommissie zichzelf in de voet geschoten heeft.
De hele dag lang bleef onduidelijk hoe die commissie precies te werk zou gaan en of het eigenlijk wel een volwaardige onderzoekscommissie zou worden. De meerderheid had tijdens de onderhandelingen over Van Rompuy I immers beslist dat eerst een groep van experten een rapport over die vermeende beïnvloeding zou opmaken. De oppositie had daar vele vragen bij: wie zijn die experts? Wat is het statuut van hun rapport? Mogen de parlementsleden nadien ook nog getuigen – zoals magistraten en kabinetsmedewerkers – onder ede ondervragen?
Bovenop de boosheid dat de regering zich met die afspraken moeide met de werking van het parlement – dus weer een inbreuk op de scheiding der machten – kwam de verdenking dat de meerderheid een operatie doofpot en witwas had opgezet.
De meerderheid slaagde er niet in om in de loop van de dag die verdenkingen en onduidelijkheid overtuigend weg te nemen. In het crisismanagement na het uitbreken van de crisis werd beslist om die onderzoekscommissie zeer snel, nog voor het jaareinde, op te richten. Gisteren bleek dat er binnen de meerderheid nog overleg gepleegd moest worden over de precieze werking ervan. Er blijven teveel vragen liggen. Op dat punt maakte de meerderheid alvast een slechte beurt.
Die kwam er niet door gebrek aan eensgezindheid. Open VLD fractieleider Tommelein onderstreepte gisteren de as met CD&V. In het debat werden er onder de meerderheid geen speldenprikken uitgedeeld. Geen steken onder water. Dat was alvast een verademing. De onduidelijkheid over de onderzoekscommissie kwam er omdat men nog niet weet hoe de schade maximaal beperkt kan worden.
Dat is meteen ook de reden waarom er op 7 juni geen samenvallende verkiezingen zijn. De meerderheid is beducht voor een confrontatie met de kiezer. Hoewel de oppositie niet mag zeggen dat ze het ook zijn, is ook daar - op één partij na - de vrees groot. Iedereen, behalve LDD, schrik heeft van de kiezer. Van Rompuy I is aan een moeilijke en lastige tocht begonnen. De schuit is hamel, de bemanning moe en oproerig, de zee woelig en vol zandbanken, de wind staat tegen, de kapitein is ervaren. Voorbij de kaap van juni 2009 ligt de volle zee open. Maar daar zijn we nog lang niet.
Goede vaart gewenst.
|
1 keer het woord "Vlaams" in deze tekst en 1 keer een vage referentie naar de ware coup d'état en de pantomime die er gespeeld geweest is. Beschamend, als dat alles is wat Devos kan leuteren over wat er gebeurt/d (is), dan bedien ik hem van 1 antwoord:
17 maanden houd ge ons al aan de waggel met uw pseudo-politieke analyses! Trop is teveel! Opkrassen, net zoals Rik Koolzaedt, Lucske Devos van de Militaire School, dat rund van alfacam en diene stinker van ne paul d'hooren, kunt gij ergens gaan rentenieren of een herbergske opendoen in Noorwegen, maar bol het alstufblieft af, want er gaan malheuren gebeuren!!! |
