Vreemd dat mensen die doorgaans het hardst schreeuwen tegen de toepassing van de sharia en andere mensonterende wetten plotseling allerlei gruweldaden kunnen verantwoorden als hun eigen moraliteit in het gedrang komt of aan hun emotionele zekerheden geraakt wordt. De doodstraf is een achterlijke wraakmaatregel die niets met gerechtigheid te maken heeft en die de samenleving op geen enkele manier beschermt tegen dit soort figuren, net zoals het plaatsen van camera's dat niet kan noch de hele hysterie om 'veiligheid'.
Zoals altijd zou ik geneigd zijn af te wachten en me te baseren op informatie veeleer dan vooronderstellingen. Er is voorlopig nauwelijks relevante informatie.
Uit wat we wél weten, de aard van zijn slachtoffers en zijn handelswijze, kunnen we vermoeden dat hij psychisch behoorlijk gestoord is. Zulke mensen moeten in eerste instantie beschermd worden tegen zichzelf. Op die manier bescherm je ook de samenleving. Ik pleit daarmee niet voor vergeetputten �* la Haldol of internering maar voor psychiatrische hulpverlening.
De stelling van Dilbert, dat
Citaat:
Uiteraard ... de heren en dames van het Hof van Beroep in Gent en het Hof van Cassatie, zowel als eminente strafpleiters en academici in de Criminologie nu reeds op vinkenslag (liggen) om de moordenaar van Fabeltjesland vrij te kunnen laten
|
getuigt van een zelden overtroffen idiotie. Wetten zijn wetten en ze gelden voor iedereen of ze gelden voor niemand. Procedurefouten zijn ontolereerbaar en moeten altijd leiden tot nietig verklaring van een rechtzaak. Altijd. Want wie een
justice �* la tête du client wil en een 'flexibele omgang en interpretatie' van de regels, heeft geen enkele garantie dat hij niet de volgende in de rij is. Het is het begin van een hellend vlak waarbij je weet waar het begint maar niet waar het eindigt. De correcte toepassing van wetten is de
crux of the biscuit van de rechtsstaat. En als het gaat over de bescherming tegen willekeur van machthebbers, is die rechtsstaat de beste uitvinding tot nu toe, al biedt ze geen absolute garantie.
Er is zeker allerlei loos met ons juridisch apparaat. Veel daarvan heeft minder te maken met een zogenaamd te lakse houding van rechters, voorzitters van rechtbanken of academici of een vermeend verval van normen en waarden in het algemeen maar wel met een neoliberale dogmatiek waarbij een 'kleinere staat' en minder middelen voor die staat veel hoger aangeschreven staan dan het welzijn van de bevolking.
De puinzooi bij Justitie is het resultaat van wanbeleid, van besparingen en
laisser-faire, laisser aller. Dat moeten we niet de rechters of voorzitters verwijten maar de politici.
Het heeft ook te maken met een vergevorderde vorm van hysterie (na Dutroux en de Bende van Nijvel) waarbij de roep om steeds strengere, langere en brutalere straffen voor steeds meer mensen het hele systeem dreigt te doen verzanden en vastlopen. Veel mensen die vandaag in gevangenissen zitten, horen daar helemaal niet thuis, veel rechtzaken zouden beter vermeden worden en veel lange en strenge straffen zouden beter vervangen worden door herstelbemiddeling.
De roep om wraak die nu overal de kop opsteekt, is een beschaving onwaardig.
