De solidaristische maatschappij, poging II
 

Deze keer zonder suggestieve vragen, graag.

Nu, qua populariteit moet deze draad toch ferm onder doen ...

Zal braaf zijn hier.
Maar voel me niet echt geroepen het solidarisme inhoud te geven.

Iedereen verdient een kans.

Wil wel es rondsurfen en kijken of ik iets kan vinden dat lijkt op een uitgewerkte solidaristische utopie ...

Ik kreeg overlaatst van een zeer interessante forummer corrupt.org doorgestuurd.

Eerste snelsnelle indruk : nogal suggestief.

zijn nieuwe solidaristen ook goed? Of moeten het de oude zijn?

Nja, de blogs zijn niet altijd even goed. Vaak wel, als het over maatschappelijke thematiek gaat. Maar politiek gezien is het voor mij te Amerikaans.

Qua visie is het redelijk boeiend en ook grondig uitgewerkt.

Te ontechnologisch naar mijn zinnen, dat wel.

Als wij eentje naar deze draad kunnen krijgen zijn we al tevreden.

Maar zeker waard om es nader te bekijken ...

Ontechnologisch ?
Please elaborate. Voel niet meteen aan wat je daarmee bedoelt ...

Zeker. Ze incorporeren veel elementen die ik van de solidaristen ook hoor, waaronder volkssoevereniteit.
Ze geven zelfs een "a day in the new world"-overzicht van hoe het zal uitzien als ze hun visie mogen doorduwen.

Hun kritiek op de moderne wereld is dan ook schitterend.

You will drive past cities of lighted signs that advertise empty futures.

De wetenschappelijke Progressie krijgt niet genoeg plaats.

Dat bedoel ik nu net met 'te suggestief' naar m'n smaak.

Lijkt me een geactualiseerde versie van 'de ondergang van het avondland'.

Heb het altijd moeilijk met bewegingen die hun wortels hebben in een radicaal cultuurpessimisme.

Je moet cultuur hebben om er pessimistisch over te doen.

Ik denk dat de Principia Droncursia een prima illustratie is. Mensen die enkel leven om te consumeren, en nog wat routines hanteren en wat werkende zaken hebben om hun consumeren in stand te houden.

Mensen tussen de ruines.

Ik heb het niet enkel over het perverse van de liberale maatschappij. Ik heb het ook over de mediocriteit als norm.

Maar ik begrijp wat je bedoelt. Je ziet liever iets dat deze cultuur bij de teugels pakt en verder gaat berijden?

Nee. Zeker niet :)

Ik moet niks hebben van ideologieën, partijen en modellen die teugels ambiëren.

Denken over politiek is voor mij iets dat zich volledig binnen de taal afspeelt.
Niet een tot formele logica gereduceerde taal.
Maar taal in z'n volle dimensie, verhalen, anecdotes, metaforen ...

Je moet daarmee mensen inspireren.

En de maatschappelijke orde zo natuurlijk mogelijk laten evolueren, zonder grote schokken.

Jij bent steeds vaag, Knipp. Jij zou eens meer uit die grijze mist moeten komen ;-)


Maar ja. Ideologen beperken zich vaak tot enkele elementen van een cultuur. Ik zou zelfs zeggen dat ze een perfecte cultuur trachten te distilleren.

Vaak worden door ideologen sociale processen afgedaan als misdadig of marginaal. Terwijl ze een punt missen: de processen gebeuren.
Je kunt de discotheekcultuur met de XTC-pillen veroordelen, maar dat maakt geen bal uit. Ze -is-.

De gebroeders Strugatski hadden een boeiend concept in hun Middaguniversum: Het Instituut voor Experimentele Geschiedenis.

De maatschappij laten evalueren in schokken is waanzin. De wet van de Verticale Progressie (wederom Strugatski) legt uit waarom.