De Vlaamse rijkdom is een illusie
 

http://www.trends.be/nl/opinie/4-145...e.html#topPage

De hoofdredacteur van Trends, herhaalt voor de zoveelste keer dat een staatshervorming noodzakelijk is, zeker nu.
Ze bekritiseert Open VLD en SPA omdat die de bevolking willen wijsmaken, dat een staatshervorming in de koelkast moet omdat het 'crisis' is.

Zeer juist.:cry:
Ook de CD&V speelt hierin trouwens een zeer perverse rol.

En ik heb kritiek op de oppositie omdat ze er niet in geslaagd is om die boodschap bij de kiezer te laten doordringen.

Zie http://forum.politics.be/showthread.php?t=124801

Kan er iemand me uitleggen waarom zo'n grote staatshervorming nu wel snel te bereiken zou zijn itt de voorbije jaren? En kan je me dan ook uitleggen waarom die hervorming niet deftig overdacht zou moeten zijn? De laatste keer dat aan de Vlaamse partijen gevraagd werd wat ze zoal wilden splitsen (de enige term die men tegen die achtergrond kent) kwam men af met een allegaartje waaruit niet de minste visie sprak. Verkiezingsbeloften inlossen leek toen belangrijker dan een werkbaar economisch model op poten zetten. Waarom zou dat nu anders zijn?

Dat moet u aan de Franstaligen vragen. Zij willen niet meewerken.

Hopelijk beseffen zij nu ook dat een staatshervorming dringender is dan ooit.
Dat wordt uitgelegd in de column. Gelieve die eerst te lezen vooraleer u de noodzaak van een staatshervorming in vraag stelt.

Eerts een introotje:
toen ik de titel las ("De Vlaamse rijkdom is een illuzie") dacht ik onwillekeurig: "ja, mijn persoonlijke rijkdom is inderdaad een illuzie, maar die van Vlaanderen daarentegen ..."

En dan nu een paar pogingen tot antwoord:

Je hebt al een paar keer gelezen in de gazetten en in dit forum, dat er iets loos zal zijn met de inkomsten van Vlaanderen.
Je moet dat echter beter en duidelijker formuleren:
er is iets loos met de inkomsten van de deelstaten; en er is iets loos met de inkomsten van het federale.

Volgens het huidige mekanisme verhoogt persentage-gewijs de dotasie van de federale staat aan de deelstaten.
Maar door de krisis zullen die deelstaten toch nog minder ontvangen.
Vlaanderen zal dus moeten de tering naar de nering zetten. Nu, Vlaanderen is schuldvrij en zal dat redelijk gemakkelijk kunnen.
Walenland zal dat veel minder gemakkelijk kunnen (en zelfs willen).

De federale staat wordt twee keren verarmd: door het hoger persentage, èn door de krisis. Dat kan de federale staat zeeer moeilijk dragen.

Als Vlaanderen dus zegt: "nous ne sommes demandeur de rien" dan blijft de federale staat en dan blijft Walenland in de bedelaarsrol. En worden ze gedwongen om forse, zeer forse besparingen te doen.

(fantazierijk voorbeeld: de federale legt de pensioenen een solidariteitsbijdrage van 5 persent op. Echter: Vlaanderen voert een soort jobkorting, maar dan voor gepensionneerden - een pensioenkorting - in, waardoor de Vlaamse pensioenen toch maar 2.5 persent dalen ...)



Elke huidige staatshervorming zal meer doordacht zijn dan het toevallige zootje zoals het onland B. sedert 1830 gegroeid is; en zoals de machtspartijen het hebben laten evolueren door halfbakken grondwetswijzigingen toe te laten.
Voorbeeld: de fasiliteiten zijn altijd anders uitgelegd, vanaf de eerste minuut dat ze ontstonden in iemands brein. In Vlaanderen waren het overgangs- en tijdelijke maatregelen; in Walenland waren het defnitieve rechten.
Zo'n ergerlijke onduidelijkheid wordt altijd afgestraft. Zo'n leugen kan nooit de toets van de realiteit doorstaan.

Hopelijk? Dat was de retoriek van de Vlaamse partijen tegen de achtergrond van de stijgende olieprijzen laatstleden. Toen hoorden we die goeie bestuurders verklaren dat de franstaligen sneller zouden breken dan de vlamingen, omdat de economische ravage van een non-bestuur en van een non-regering in het zuiden van het land groter zou zijn dan die in het noorden. Een beleid dat enkel fixeert op de onderhandelingspositie van Vlaanderen en Wallonië kan je bezwaarlijk een degelijk beleid noemen. Als we elkaar binnen België gaan wegconcurreren gedurende deze crisis (of we weigeren simpelweg om snel met een deftig herstelplan op de proppen te komen), dan zullen het niet de Vlamingen zijn die daar de vruchten van plukken, maar de Nederlanders, Fransen en Duitsers. Niet dat ik die mensen hun economische revival misgun, maar dat kan toch niet de bedoeling zijn van een Vlaams beleid?
Veel verder dan wat gemeenplaatsen over het arbeidsmarktbeleid en een weinig gebalanceerde visie op koopkracht komt die column niet.


Er wordt geluld over de nood tot hervorming van het arbeidsmarktbeleid teneinde de sociale zekerheid in de toekomst te vrijwaren. Toch zegt het artikel niet hoe je met een verdere verdeeldheid tussen Vlaamse en Waalse werknemers de crisis gaat aanpakken. Concrete beleidsmaatregelen staan immers niet in het artikel. Dooddoeners als 'een efficiëntere benutting van de schaarse middelen' sieren ook hier het artikel. Het feit dat niemand tegen meer efficiëntie is bewijst het inhoudsloze karakter van dat artikel. Wat betekent dat woord? Gaan Vlaamse uitkeringen omlaag? En zo ja, met hoeveel percent? En wat gebeurt er dan in Brussel of in Wallonië? En welke impact zal die trend hebben op de sociale vrede? Op de CAO's? Dat alles staat niet in dat artikel. Een degelijk beleid begint bij het maken van een afweging tussen sociale uitkeringen, jobs, economische welvaart, sociale vrede,... De illusie wekken dat je in tijden van crisis aan al die dingen tegemoet kan komen zoals in dit artikel is boerenbedrog.
De bespreking van de financieringswet is al een even grote grap. Niemand zal ontkennen dat de financiering van de federale overheid aan herziening toe is. Dat kan opgelost worden door gewestelijke belastingen over te hevelen naar het federale niveau, op door federale bevoegdheden te splitsen. Dat kan opgelost worden door besparingen, of door extra belastingen. Dat hier eenzijdig het verhaaltje van besparingen gelanceerd wordt is niet verwonderlijk (het is uiteindelijk Trends). Maar in tijden van crisis heb je aan besparingen alleen niet genoeg. Besparingen doen immers niets aan de koopkracht, en zorgen dus ook niet voor het heropleven van de vraag. Dat er andere wegen zijn om de crisis aan te pakken (technieken die zorgen voor een koopkrachtverhoging in tijden van werkloosheid: publieke investeringen bvb) wordt hier zedig verzwegen.
En wat in hemelsnaam betekent die onderlijnde zin? Is dat een pleidooi tot een eenzijdige staatshervorming als de Walen niet zouden meewillen? Sinds die vijf minuten politieke moed in het parlement weten we hoeveel voordelen eenzijdig doorgedrukte staatshervormingen ons opleveren.

@Andy: wat een status-quo oplevert hebben we het voorbije jaar mogen meemaken. België staat stil, maar de wereld draait wel gewoon door.

Tik-tak-tik-tak-tik...

Dat van dat schuldenvrij Vlaanderen zou weleens een illusie kunnen zijn. Groen! lanceerde onlangs nog een persbericht waarin stond dat Peeters die schulden had weggewerkt met enkele boekhoudkundige technieken.
Wallonië is al lang niet meer de bedelaar die de Vlaamse pers ervan maakt. Enkele jaren terug (of mss was het nog maar vorig jaar) trok Wallonië meer investeringen aan van multinationals dan Vlaanderen. Indien er nog een achterstand is tussen Wallonië en Vlaanderen, dan is Wallonië die tegen een versneld tempo aan het goedmaken.
Het voorbeeldje van de faciliteiten doet hier weinig ter zake. Er is mij immers geen serieuze impact van bekend op de economische realiteit. Overigens werden de faciliteiten in 1990 (?) ingeschreven in de grondwet. Indien er daarvoor onduidelijkheid over bestond, dan is die na 20 jaar in de grondwet te staan wel weg.

Maar je hebt gelijk wanneer je zegt dat een staatshervorming per definitie iets is dat degelijk overdacht moet worden. Vandaar ook dat ik graag eens wat meer concrete voorstellen zou horen dan 'we moeten bevoegdheden splitsen'. Niet alleen zou ik heel concreet willen weten welke bevoegdheden er gesplitst moeten worden, maar ik ben ook heel benieuwd naar het nieuwe beleid mbt die nieuwe bevoegdheden. Ik mag immers verwachten dat men in Vlaanderen zeer goed weet wat te willen aanvangen met bvb het arbeidsmarktbeleid wanneer men dat beleid naar zich toe wil trekken. Dat laatste lijkt me niet echt het geval.

Neem nu dat artikel van Trends: de Vlaamse regering is geeneens gevormd, laat staan dat het arbeidsmarktbeleid op Vlaams niveau reeds uitgetekend zou zijn. Maar toch stelt het artikel zonder meer dat het Vlaamse beleid structureel zou verschillen van de plannen die op federaal niveau uitgetekend worden (gesteld dat er überhaupt een plan is op federaal niveau).

mvg,

Andy

Alle andere middelen en taktieken zijn tot in den treure geprobeerd, van zeer braaf tot braaf. Het Vlaamse geduld is eindeloos geweest. Nu is het de beurt aan het langzaam dichtdraaien van de duimschroeven. Dat heet verantwoordelijkheid nemen, iets wat de Belgische machten én Wallonië al decennia proberen te ontvluchten.

Die status-quo was in het beste geval het directe gevolg van de Vlaamse pogingen enkele verkiezingsbeloften in te lossen zonder gezichtsverlies te leiden. Die status-quo is iets heel anders dan het beleid van Verhofstadt of Dehaene.

In het slechtste geval was die status-quo een theaterspel waarbij politici in Vlaanderen weigerden antwoorden te bedenken voor de problemen waarmee we toen geconfronteerd werden.

Ik ben ervan overtuigd dat een staatshervorming mogelijk is, maar het moet dan wel om een realistische, weldoordachte staatshervorming gaan. De gemeenplaatsen, dooddoeners en karikaturen waaruit het pleidooi voor een staatshervorming bestaat kunnen we missen.

En wat als je eigen duim tussen een van die schroeven steekt?

Dat is een kwestie van behendigheid. Als het zou gebeuren, zullen we dat zelf gedaan hebben. Maar dat mag er ons niet van weerhouden als enige overheid in dit land verantwoordelijkheid op te nemen.

Ik verwacht trouwens eerstdaags van jou iets te lezen ivm het wraakroepende gebrek aan verantwoordelijkheid van de federale en de Waalse regering.

Onzin.

Dus de rotzooi die de Vlaamse regering ons aandoet is minder erg dan de rotzooi die de federale ons aandoet? Die redenering deel ik niet.

Wat betreft het evt gebrek aan verantwoordelijkheid van de Waalse regering: ik moet zeggen dat ik in onze media bijzonder weinig opvang mbt de Waalse regering. Ik hoop in ieder geval dat ze de crisis beter analyseren dan op Vlaams of op federaal niveau. Daar lijkt er helemaal niets te veranderen.

Ik vind dat betreurenswaardig, aangezien de kostprijs van de reeks Vlaamse en federale ad-hoc-maatregelen die we nu tegemoet gaan bijzonder hoog zal zijn.

Ik ook niet.

Ja.
(Ik heb ook enorme kritiek op het beleid van de voorbije jaren. De Vlaamse deelregering heeft echter minstens één ding zeer goed gedaan: er is geen deficit en ze hebben niet aan deficit-spending gedaan. Daar kan 90%+ van de westerse regeringen een voorbeeld aan nemen.)

Naar wat ik af en toe in Franstalige kranten lees begrijpen ze er even weinig van als de meeste Vlaamse politici.
U zou die ook is af en toe moeten lezen. Is soms zeer verhelderend.

Akkoord, is echter niet de schuld van de Vlaamse partijen N-VA, LDD en VB.
Wel van alle partijen die de voorbije tien jaar in de (diverse deel-)regering(en) gezeten hebben.

kritiek
 

En ik heb kritiek op de meerderheid omdat ze er niet in slaagde de boodschap van NVA te verstaan. Gewoon omdat die partijen niet LUISTEREN naar anderen. Ze luisteren aleen naar zichzelf, zoals echte egoïsten dat doen.

:x

Je gaat er nog steeds vanuit dat een staatshervorming niet noodzakelijk is. De financiële situatie in ons land is onhoudbaar, omdat de bevoegdheden slecht verdeeld zijn en de financiering van de deelstaten slecht georganiseerd is.
Daardoor kan je geen fatsoenlijk herstelplan op tafel leggen. Ook de sociaal-economische en politieke tegenstellingen bemoeilijken dat.

Het artikel gaat dan ook niet over concrete beleidsmaatregelen, een staatshervorming evenmin. Je moet de juiste beleidsinstrumenten op het juiste niveau krijgen, daar gaat het om.

Pleit u nu niet zelf voor een staatshervorming? ('federale bevoegdheden splitsen')

Hallo? Hoogste belastingen van de ontwikkelde wereld? Doet dat een belletje rinkelen? Een verhoging moet we zo lang mogelijk proberen te vermijden. (en net zoals een belastingverlaging terugverdieneffecten kan hebben, kan een belastingverhoging averechts werken)

Publieke investeringen kunnen inderdaad nuttig zijn. Jammer genoeg hebben de gewesten hier de bevoegdheden niet voor (tenzij via moeilijke pps-constructies), en de federale regering heeft het geld niet. En zoals je weet, zijn publieke investeringen op federaal niveau in het verleden uitgedraaid op wafelijzerpolitiek, waar we nu nog de prijs van betalen.


Een pleidooi voor het zogenaamde 'buiten de lijntjes kleuren'. Een staatshervorming kan je niet eenzijdig doorvoeren, omdat je in beide taalgroepen een meerderheid nodig hebt. (BHV splitsen is geen staatshervorming, daarom kon je die maatregel wel eenzijdig doordrukken)

Een beleid dat het gevolg is van niet anders dan blokkeringen vanwege de frankofonie, is gegarandeerd geen degelijk beleid te noemen.

omdat 12 miljard euro een illusie is ???