| Hollander |
5 november 2012 22:06 |
Verenigde Lage Landen, door William van Laeken
Zie onderstaande voor de jongste 'outing' van velen. Wie volgt?
Citaat:
Verenigde Lage Landen
01 / 11 / 2012
Wie meegaat met wat steeds meer opiniemakers schrijven moet gaan geloven dat België op zijn laatste benen loopt. Publicist en belegger Paul Huybrechts in De Morgen: “Daarom, oud-collega’s journalisten, onderdruk het nieuws over die Vlaamse onafhankelijkheid niet verder. Straks steekt de geschiedenis u en mij nog voorbij!” Bart Sturtewagen, hoofdredacteur van De Standaard: “België speelt al een paar jaren in blessuretijd. Nu kan ieder ogenblik het eindsignaal klinken”. Socioloog Mark Elchardus in De Morgen: “In Vlaanderen lijkt België nog enkel te bestaan als een op te lossen probleem, een herinnering haast”. Come what come may, ik lig er niet echt wakker van. Ik durf eraan te twijfelen of deze ‘Vlaamse grondstroom’ al zo breed is, maar als gedachtenspel vind ik het verleidelijk. Post-België, wat doen we ermee?
Operette-opstand
Vóór België bestond was er, met dank aan Napoleons Waterloo, vijftien jaar lang het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, grosso modo het huidige Nederland en België. Dat ging om een aantal redenen snel teloor, onder meer omdat de toenmalige Belgische industriële elite niet opgescheept wilde worden met de torenhoge schulden van de Nederlanders. Ik heb het altijd jammer gevonden dat de optelsom Nederland + België niet langer heeft standgehouden. Misschien zou het vroeg of laat sowieso op een scheiding zijn uitgelopen (Noord en Zuid waren al enkel eeuwen van elkaar vervreemd en de Franstaligen waren ongelukkig), maar sommige verstandshuwelijken leiden een lang leven. De operette-opstand van 1830 kon lukken met de steun van de Europese groten. België was geboren. Jammer, zeg ik Louis Tobback na, want ja, u mag het gerust weten, in mij zit een stukje Groot-Nederlander verborgen. Hoewel ik mij dan moet haasten om van die term het onwelriekend stof af te slaan.
Ik bevind mij namelijk in uitermate bedenkelijk gezelschap. In het dodenrijk bijvoorbeeld de fascist Joris van Severen met zijn ‘Dietse Rijk der Nederlanden’, onder de levenden is het niet veel beter. Telkens als het communautaire gehannes bij ons hoogtij viert laten de heerschappen van zich horen. In 2008 toeterde de islamofobe Geert Wilders dat Vlaanderen en Nederland bij elkaar horen. Hij leek vooral gecharmeerd door de lagere belastingen en het betere schoolsysteem bij ons. Het Vlaams Belang knikte instemmend. Het extreemrechtse Voorpost verspreidt een lugubere affiche met, in de beste fascistoïde stijl, een stoer manspersoon die een banier omhoogsteekt met daarop het ook bij Duitse neonazi’s zo geliefde rune-teken en de tekst “Voorpost herenigt Nederland!”. Ze noemen zich een “heel-Nederlandse actiegroep”. Heel-Nederland, dat is voor hen “van de Dollard tot Duinkerken”, dus van de noordelijke punt van Nederland tot en met Frans-Vlaanderen. À propos Voorpost: in een filmpje op Youtube komen we op één van hun lugubere bijeenkomsten (“Dietsland, herenigd en vrij!”) goede bekende Karim van Overmeire tegen, toen nog niet bekeerd tot de N-VA, vandaag gedoodverfde schepen van Vlaamse Aangelegenheden in Aalst. Het kan verkeren. Tijdens de 500-en-zoveel dagen dat het duurde om Di Rupo 1 te maken, mocht de voorzitter van IJzerwake, de extreemrechtse afsplitsing van de IJzerbedevaart, op RTL 4 verklaren dat Nederland en Vlaanderen intenser moeten samenwerken en op langere termijn een politieke unie vormen. Ik krab me achter de oren. Help, zijn deze kerels met hun Groot-Nederlandse gezwijmel mijn bondgenoten?
Een stoel is een stoel
Laat ons om te beginnen wat voorzichtiger omspringen met de terminologie. ‘Groot-Nederland’ klinkt niet sympathiek. ‘Groot’ roept teveel nare herinneringen op. Grossdeutschland, een term die de nazi’s graag in de mond namen als ze Oostenrijk wilden inlijven. Of Gross-Brüssel, zoals ze Brussel tijdens de bezetting noemden. Geert van Istendael zei ooit schertsend op een happening van deBuren dat hij de term ‘Groot-België’ verkiest. Maar dan een Groot-België, zei hij met een knipoog, waar Nederland deel van uitmaakt.
Weg dus met ‘Groot-Nederland’ en ‘Groot-Nederlander’. Ik noem mezelf voorlopig een Nederlandsgezinde Vlaming. (Voorlopig, want er valt allicht een welluidender naam te bedenken.) Iemand die veel belang hecht aan het feit dat we een gemeenschappelijke taal hebben, iets wat toch in sterke mate mee onze cultuur bepaalt. Ik weet wel dat we enigszins anders praten dan daarginds en dat die ‘tussentaal’ van ons in opmars is, maar kom, een kast en een stoel betekenen in Nederland precies hetzelfde. Leveren we ons niet elk jaar samen over aan het Groot(oei!) Nederlands Dictee?
Als Vlamingen en Franssprekende Belgen dan toch uit elkaar moeten drijven en als we kiezen voor vreedzame co-existentie, op z’n Tsjecho-Slowaaks , welaan, dan wil ik één van die Vlamingen zijn die aandringen op hechte banden met Nederland. Op deze eigenste website verzuchtte Johan Swinnen onlangs dat het meer dan ooit nodig is om Vlaanderen en Nederland dichter bij elkaar te brengen. Hij is ervan overtuigd “dat een onafhankelijk/autonoom/confederaal/watdanook Vlaanderen enkel kans maakt in een of andere associatie met onze noorderburen”. Is mij uit het hart gegrepen.
Lonken naar elkaar
Zijn het enkel Vlamingen die zo denken of ook Nederlanders? Ik heb net een nieuwe bondgenote ontdekt, de Nederlandse schrijfster en cabaretière Paulien Cornelisse, bij ons bekend door haar deelname aan de Slimste Mens ter Wereld. Ze zegt in DS-weekblad: “Ik denk dat heel veel Nederlanders, ik ook, het hartstikke leuk zouden vinden als Vlaanderen en Nederland één land zouden zijn”. Ze heeft gelijk want volgens een peiling uit 2007 van TNS-Nipo ziet 77 % van de Nederlanders dat wel zitten. Dus niet enkel die extreemrechtse engerds maar ook fatsoenlijke democraten in Vlaanderen en Nederland durven naar elkaar te lonken. Ze ontwaren heel in de verte (of is het een fata morgana?) een confederatie of een unie tussen Vlaanderen en Nederland. Zelf zou ik Wallonië en Brussel graag aan mijn boezem willen drukken in onze nieuwe club der Lage Landen
- 1815 revisited ! -, maar de Waalse ‘rattachisten’ zullen het vermoedelijk naar Frankrijk doen afdrijven. En wie zou ze ongelijk geven?
Ik vraag me af of Bart de Wever eigenlijk een ‘Groot-Nederlander’ is? De statuten van de N-VA zeggen al meteen in de eerste paragraaf te gaan voor “de onafhankelijke republiek Vlaanderen”. Deze stelt zich open voor internationale samenwerking en “kijkt hiervoor in de eerste plaats naar Nederland”. Ik zie het al voor mij: 2020 of daaromtrent, de Verenigde Lage Landen, handig afgekort tot VLL, met als premier een Nederlander en als vicepremier natuurlijk onze Bart de Wever die al zijn toespraken inzet met een krachtdadig “Vrienden, Vlamingen, Nederlanders!”. Er is nog ruim de tijd om iets te doen aan zijn sympathieke Antwerpse tongval. Ik bied graag mijn goede diensten aan.
William van Laeken
|
|
