Doomy |
14 november 2013 13:46 |
Marion van San : "School doeltreffender tegen radicalisering dan politie"
Marion van San is zowat de heldin van Nederlands en Vlaams ekstreemrechts omdat ze enkele jaren geleden een studie deed naar het verband tussen etnische afkomst en kriminaliteit. De resultaten van haar onderzoek pasten in hun kraam, en ze werd voortdurend door Nederlands en Vlaams ekstreemrechts op een voetstuk geplaatst. Elke scheet die ze liet werd hier onmiddellijk op het forum gesmeten.
Maar kijk, onlangs kwam ze na een onderzoek tot een konklusie die niet in het kraam van datzelfde ekstraamrechts paste. Ze kwam namelijk tot de konklusie dat onderwijs meer tegen islamitische radikalizering kan doen dan alle politie- en veiligheidsdiensten samen. En laat ekstreemrechts nu net altijd pleiten voor nog meer politie en nog meer veiligheidsdiensten. Plots leek geen van hen het artikel in kwestie gezien te hebben, laat staan hier gepost. Ze zijn er anders altijd vlug bij als iets hun vooroordelen bevestigd. Daarom zal ik hier maar die blinde vlek zelf opvullen.
School doeltreffender tegen radicalisering dan politie
http://www.standaard.be/cnt/dmf20131112_067
‘Blijf met hen praten’
http://www.standaard.be/cnt/dmf20131112_00835625
Citaat:
Van San formuleert dan ook enkele tips voor leraren: 'Spreek hen aan op hun idealisme, het is een aankopingspunt voor dialoog.' Verder kan de leraar iemand uitnodigen in de klas die gekapt heeft met het radicalisme en moet hij er zeker voor zorgen dat hij voldoende kennis in huis heeft om de discussie aan te gaan.
'Jullie zijn belangrijk. Een radicaliseringsambtenaar is goed, maar het mag geen bureaucraat worden. Julie staan in het veld.'
|
Citaat:
De leerkrachten moeten een tegenwicht bieden, benadrukte Marion van San. ‘Verbied de jongeren niet iets te zeggen. Blijf met hen praten. Als ze zeggen: “Het is mijn plicht naar Syrië te gaan”, zeg dan dat ze ook op een andere manier hun broeders en zusters kunnen helpen.’
Leerkrachten die Syriëstrijders in de klas gehad hebben, praten daar liever niet over in de krant. Anderen zeggen (ook liever anoniem) dat ze wel eens een radicale jongere voor zich gehad hebben. ‘Een jongen werd buitengegooid op mijn ene school, ik ontmoette hem opnieuw op mijn andere school. Ik praatte met hem maar hij was niet op andere ideeën te brengen’, vertelt een jonge leraar.
Een andere leraar heeft een betere ervaring. ‘Ik had eens zo’n straffe gast die radicale praat uitkraamde. Door hem eenvoudige, logische vragen over het geloof te stellen kwam hij snel tot andere inzichten. Het kan dus.’
|
|