Het principe van de “Scheiding der Machten” bepaald dat de kamer van volksvertegenwoordigers het wetgevend orgaan is.

In de praktijk neemt hoofdzakelijk de regering , zijnde de uitvoerende macht, het wetgevende initiatief, wat op zich ok is. Omdat de ministerraad voor hun wetgevend werk, bijna uitsluitend beroep doet op zijn administratie, is 90% van de wetgeving het product van deze administraties zijnde de uitvoerende macht. Waar is nog de scheiding der machten?
Dit verklaart eveneens het repressieve -, controlerende - en administratief ongebreidelde karakter van de meeste wetten van het laatste decenium.

Het goedmenend politieke wereldje is zich blijkbaar niet bewust van de financiële gevolgen van iedere ( dikwijls ongevraagde) wetgeving.
Inderdaad, kost ieder nieuw initiatief, zowel aan administratief overheidspersoneel, als dikwijls aan directe herverdelingsbedragen, en aan kosten voor alle rechtspleging ten gevolge van de extra wetgeving.

Misschien nog belangrijker zijn de gevolgen in de bedrijven en gezinnen qua administratieve meerlast, en het subjectieve gevoel van vrijheidsbeperking.

Liberaal appel pleit daarom terecht voor een herbeoordeling naar kosten en baten, en naar zin of onzin van de bestaande wetgeving.

ir Urbain Wellens
kandidaat kamer arrondissement Leuven

Welke scheiding der machten? Welke scheiding der machten? De macht ligt bij de partijen, die de parlementen controleren, de regeringen en de rechters.