Jan van den Berghe |
5 juni 2005 10:16 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!
Onze vriend Stuffelbeam ontdekte dat bij de ondertekening van de Europese Grondwet de Franstalige en Nederlandstalige ondertekening vóór de ondertekening in het Duits gebeurde, waardoor het Nederlands niet op de laatste, maar op de tweede plaats kwam.
|
Bubbel Bob Vangeel heeft toch moeite met de werkelijkheid. Daarom even de zaak herhalen:
Bij de bekrachtingsformules werd er bij drie landen een meertalige bepaling opgenomen, nl. Ierland, Finland en België.
Bij de Ierse bepaling staat eerst het Iers vermeld, omdat de Ierse Grondwet nu eenmaal vermeldt dat het Iers de eerste en belangrijkste ambtelijke taal van de Ierse Republiek is (artikel 8 van die Grondwet).
Bij de Finse handtekening staat eerst het Fins dan pas de Zweedse bepaling. De Finse Grondwet vermeldt nergens een rangorde - in tegenstelling tot de Ierse Grondwet - wat dus betekent dat het Fins en Zweeds op hetzelfde niveau staan (artikel 17 paragraaf 1). Bijgevolg heeft men ervoor gekozen eerst de numeriek sterkere taal te vermelden, dan pas de minderheidstaal.
Gelijkaardig had men voor België ditzelfde principe moeten hanteren, daar er in de Belgische Grondwet ook geen rangorde in de talen staat. Hierbij had men twee mogelijkheden: ofwel kiezen voor een rangorde zoals Finland deed (dus: Nederlands, Frans en tenslotte Duits), ofwel voor een alfabetische rangorde (dan: Duits, Frans en Nederlands). Dit laatste had dan als voordeel dat een alfabetische rangorde steeds neutraal is en geen enkel belangrijkheidsoordeel weergeeft.
Men heeft er echter voor gekozen het Frans als eerste taal te vermelden. Kan iemand mij dan zeggen op basis van welk principe?[edit]
[size=1] Edit:[/size] [size=1]After edit by Jan van den Berghe on 05-06-2005 at 11:19
Reason:
--------------------------------
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!
Onze vriend Stuffelbeam ontdekte dat bij de ondertekening van de Europese Grondwet de Franstalige en Nederlandstalige ondertekening vóór de ondertekening in het Duits gebeurde, waardoor het Nederlands niet op de laatste, maar op de tweede plaats kwam.
|
Bubbel Bob Vangeel heeft toch moeite met de werkelijkheid. Daarom even de zaak herhalen:
Bij de bekrachtingsformules werd er bij drie landen een meertalige bepaling opgenomen, nl. Ierland, Finland en België.
Bij de Ierse bepaling staat eerst het Iers vermeld, omdat de Ierse Grondwet nu eenmaal vermeldt dat het Iers de eerste en belangrijkste ambtelijke taal van de Ierse Republiek is (artikel 8 van die Grondwet).
Bij de Finse handtekening staat eerst het Fins dan pas de Zweedse bepaling. De Finse Grondwet vermeldt nergens een rangorde - in tegenstelling tot de Ierse Grondwet - wat dus betekent dat het Fins en Zweeds op hetzelfde niveau staan (artikel 17 paragraaf 1). Bijgevolg heeft men ervoor gekozen eerst de numeriek sterkere taal te vermelden, dan pas de minderheidstaal.
Gelijkaardig had men voor België ditzelfde principe moeten hanteren, daar er in de Belgische Grondwet ook geen rangorde in de talen staat. Hierbij had men twee mogelijkheden: ofwel kiezen voor een rangorde zoals Finland deed (dus: Nederlands, Frans en tenslotte Duits), ofwel voor een alfabetische rangorde (dan: Duits, Frans en Nederlands). Dit laatste had dan als voordeel dat een alfabetische rangorde steeds neutraal is en geen enkel belangrijkheidsoordeel weergeeft.
Men heeft er echter voor gekozen het Frans als eerste taal te vermelden. Kan iemand mij dan zeggen op basis van welk principe?[/size] |
[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Patriot!
Onze vriend Stuffelbeam ontdekte dat bij de ondertekening van de Europese Grondwet de Franstalige en Nederlandstalige ondertekening vóór de ondertekening in het Duits gebeurde, waardoor het Nederlands niet op de laatste, maar op de tweede plaats kwam.
|
Bubbel Bob Vangeel heeft toch moeite met de werkelijkheid. Daarom even de zaak herhalen:
Bij de bekrachtingsformules werd er bij drie landen een meertalige bepaling opgenomen, nl. Ierland, Finland en België.
Bij de Ierse bepaling staat eerst het Iers vermeld, omdat de Ierse Grondwet nu eenmaal vermeldt dat het Iers de eerste en belangrijkste ambtelijke taal van de Ierse Republiek is (artikel 8 van die Grondwet).
Bij de Finse handtekening staat eerst het Fins dan pas de Zweedse bepaling. De Finse Grondwet vermeldt nergens een rangorde - in tegenstelling tot de Ierse Grondwet - wat dus betekent dat het Fins en Zweeds op hetzelfde niveau staan (artikel 17 paragraaf 1). Bijgevolg heeft men ervoor gekozen eerst de numeriek sterkere taal te vermelden, dan pas de minderheidstaal.
Gelijkaardig had men voor België ditzelfde principe moeten hanteren, daar er in de Belgische Grondwet ook een rangorde in de talen staat. Hierbij had men twee mogelijkheden: ofwel kiezen voor een rangorde zoals Finland deed (dus: Nederlands, Frans en tenslotte Duits), ofwel voor een alfabetische rangorde (dan: Duits, Frans en Nederlands). Dit laatste had dan als voordeel dat een alfabetische rangorde steeds neutraal is en geen enkel belangrijkheidsoordeel weergeeft.
Men heeft er echter voor gekozen het Frans als eerste taal te vermelden. Kan iemand mij dan zeggen op basis van welk principe?[/size] |
[/edit]
|