Er moet een eind komen aan de (fiscale) diabolisering van de auto. We mogen niet vergeten dat vele mensen hun brood verdienen in de auto-industrie (en de toeleveringsbedrijven) en dat deze sector een belangrijke bijdrage levert aan onze welvaart.

De auto mag niet langer beschouwd worden als een fiscale melkkoe. De accijnzen op benzine dienen dan ook te worden verlaagd.

De verkeersbelasting op auto’s met een laag fiscaal PK moet worden verminderd. De belasting op inverkeersstelling moet voor wagens met een laag fiscaal PK worden afgeschaft.

Het moet mogelijk zijn het beroepsgedeelte van de reële autokosten integraal in mindering te brengen van het belastbaar inkomen.

Onze regering-van-beloften heeft plots ontdekt dat zij de CO(2)-uitstoot nog moet beperken, vandaar deze milieu-vriendelijke verhoging van de accijnzen.
Ik denk niet dat het iets met meerontvangsten te maken heeft :wink:

Je bent wel heel positief tegenover onze politici nietwaar Basil.

Een verhoging van brandstofprijzen is altijd een goeie zaak voor de staatskas.(en zo de mogelijkheid opensteld dat onze politici weer een verhoging van vergoedingen aan zichzelf kunnen toekennen)

Denk je dat mensen veel minder gaan rijden,om zo de CO2 uitstoot te verminderen?
De meeste kilometers worden nog steeds verreden in de vorm van Woon-Werk verkeer hoor, alsof je daarop kan besparen.

het is altijd onder een of ander voorwendsel dat er belastingen en aanverwanten omhoog gaan,in dit geval is het kyoto,maar het is enkel om meer inkomsten te hebben,ze weten goed genoeg dat niemand minder zal rijden,ge koopt geen wagen van zovele duizenden euro's om die in de garage te laten staan,en ik dacht dat er geen tekort was op de begroting,zo is toch gezegd voor de verkiezingen.het zijn werkelijk allemaal leugenaars daar in brussel,ik hoop dat de mensen dat zullen onthouden volgend jaar.

Lees mijn berichtje nog eens en denk ondertussen aan 'ironie'. :wink:

Ons land zou zich bovendien beter terugtrekken uit dat verdrag van Kyoto. Die norm is voor ons land toch onhaalbaar, tenzij we onze chemische industrie zouden opofferen, met alle nefaste gevolgen vandien voor onze werkgelegenheid en welvaart.

Als we die norm niet halen, dan kunnen we emissierechten kopen (lees gebakken lucht kopen in Rusland), wat echter een dure zaak is, die er dan op zijn beurt voor zorgt dat er besparingen moeten worden doorgevoerd die de burgers mogelijk pijn doen. Nu we te kampen hebben met een zware economische crisis die maar blijft aanslepen, zijn er echt wel dringerder prioriteiten dan dat eco-fundamentalistische verdrag van Kyoto.

Heel dat verdrag is gewoon zinloos en enkel daar om de schijn te wekken dat er iets gedaan wordt aan een mogelijke ecologische dreiging.

Absoluut. Indien men ten gronde iets zou willen doen aan de ecologische dreiging op wereldvlak, dan zou men dringend werk moeten maken van geboortebeperking, ten einde te komen tot een daling van de wereldbevolking. Al de rest is gerommel in de marge.

Vreemde discussie. Ik raad jullie aan om het werk van Malthus te lezen. Dat was ook zo'n onheilseconoom die zei dat er teveel mensen waren. "Essay on the Principle of Population (1798)". Sindsdien is hij steeds tegengesproken door de werkelijkheid.

Voor wat hoort wat. Prima als je de belastingen wil verlagen, maar zeg dan wel waardoor je ze wil vervangen, of welke dienst je in de plaats wil opofferen.
Misschien is een hogere belasting op arbeid een optie?

Dit komt trouwens ook uit het W&V programma:

Ik heb nergens gesteld dat overpopulatie een reële ecologische dreiging zou zijn.

Het gaat over hogere energiekosten in hoofde van de bedrijven én enkel ter compensatie van lastenverlagingen op arbeid.

In het W&V-programma staat ook :

"Belastingen op het energieverbruik van de gezinnen zijn daarentegen totaal uit den boze, daar dergelijke belastingen onvoldoende rekening houden met de financiële draagkracht."

Verder vindt W&V ook dat die hogere energiekosten in hoofde van de bedrijven onze concurrentiepositie geenszins mogen aantasten. In het programma staat :

"Om de concurrentiekracht te vrijwaren van bedrijven uit sectoren die heel veel energie verbruiken, moet evenwel een maximumgrens worden vastgelegd die bv. bepaalt dat de lasten op hun energieverbruik in geen geval hoger mogen liggen dan een bepaald percentage van de omzet."

"De lastenverschuiving mag er echter niet toe leiden dat de lasten voor de bedrijven zouden stijgen. De verschuiving dient geleidelijk te gebeuren en met respect voor de concurrentiepositie van de ondernemingen."