| C uit W |
30 december 2006 14:44 |
Over de Paus en de paarse media
Citaat:
Paus wast België de oren
uit: Kort Manifest (Wies Moensstichting)
door: Edwin Truyens (stichter-praeses KVHV-Antwerpen 1974-1976)
“Waarom zwijgt Danneels ?” Onder die titel publiceert LvR in ’t Pallieterke de zoveelste scherpe commentaar op de toespraak van paus Benedictus XVI ter gelegenheid van de overhandiging van de geloofsbrieven van Frank de Coninck, de nieuwe Belgische ambassadeur bij de Heilige Stoel. De toespraak werd gehouden op 25 oktober, het artikel verscheen op 29 november. (1) LvR gaat voluit: “De paus waarschuwde tegen het toenemende racisme in België en in een adem, tegen het verbeten nationalisme. Hij loofde bovendien de koning ‘het bindmiddel van de eenheid in dit land’. (…) Maar het is toch wel merkwaardig dat de paus de loftrompet steekt over de koning der Belgen als bindmiddel van de natie, waarschuwt voor het racisme en direct daaraan het nationalisme koppelt. Iedereen die een beetje van wanten weet in dit land, weet onmiddellijk wie er geviseerd wordt.”
Verder in zijn artikel verwijst LvR naar Marc Grammens. Deze verwees immers in zijn Journaal naar de Union sacrée van 1830, toen Kerk en Loge een bondgenootschap sloten om de Hollanders te verjagen. De nieuwe ambassadeur bij de Heilige Stoel is lid van de Loge, zodat de verleiding voor Grammens te groot was om daarin een bevestiging van dat oude bondgenootschap te zien. (2)
Guido Moons en Pieter Bauwens slaagden erin om in Gazet van Antwerpen van 21 november een Vrije Tribune te doen opnemen, waarin zij de volgende bedenking formuleerden: “Het lijkt alsof iemand de Heilige Vader influisterde om het Vlaams-nationalisme en het Vlaams autonomiestreven in de verdomhoek te duwen.” (3) Het is trouwens aan dit opinie-artikel dat LvR de titel in ’t Pallieterke ontleent, want men neemt het Danneels en de andere bisschoppen in dit land kwalijk dat zij hun mond niet hebben opengedaan na de vermeend ongeoorloofde uitspraken van de paus.
U herinnert zich ongetwijfeld dat ook ik in het vorige nummer enige aandacht heb besteed aan de pauselijke woorden uitgesproken tot Frank de Coninck. Mijn openingszin was en is veelbetekenend: “Als klap op de vuurpijl lijkt het erop dat men nu zelfs de paus heeft ingeschakeld in de vuile Belgische politiek.” Wat volgde stond, heel bewust, in de voorwaardelijke wijs en ik onderstreepte dat het toch wel merkwaardig was dat ik nog nergens de letterlijke toespraak van de paus gevonden had, terwijl er intussen al zoveel commotie ontstaan was en scherpe commentaar werd geleverd. (4) De inkt van Kort Manifest was nog niet droog, toen ik de Franse tekst van de toespraak via de elektronische snelweg bekwam. Enige tijd later, kreeg ik uit twee verschillende bronnen de Nederlandse versie, waaruit men aan de hand van enkele passages met taalfouten kan afleiden dat het een vertaling is van de Franse. Inhoudelijk zijn beide teksten echter identiek.
Ben ik blij dat ik de voorwaardelijke wijs gebruikt heb, al was het nog beter geweest dat ik eind oktober de commotie gelaten had voor wat ze was en in alle talen gezwegen had, tot ik de preciese tekst onder ogen had gekregen. Wie de rede van de paus onbevooroordeeld leest, zal immers moeten besluiten dat men kwaadwillig moet zijn om aanstoot te nemen aan bepaalde passages. Men dient trouwens ook goed voor ogen te houden dat de paus hier veeleer spreekt als staatshoofd tot de ambassadeur van een bevriende natie, dan als hoofd van de katholieke kerk. Als hij zijn toespraak opent met groeten aan de koninklijke familie en aan het “Belgische volk”, dan moet ik onwillekeurig een kreet van afgrijzen onderdrukken, maar dan heb ik niets te verwijten aan het staatshoofd van Vaticaanstad dat niet anders kan dan rekening houden met de staatsrechtelijke realiteit.
Wat heeft Benedictus XVI letterlijk gezegd ?
Over België. “Uw land, het Koninkrijk België, heeft zich opgebouwd rond het monarchistisch principe, die in de Koning de waarborg ziet voor de nationale eenheid en de eerbied voor de linguïstische en culturele eigenheden van iedere gemeenschap binnen de Natie. De eenheid van een land, die steeds moet vervolmaakt worden, we weten het goed, vereist van iedereen de wil om het gemeenschappelijke belang te dienen en elkaar steeds beter te kennen dank zij dialoog en wederzijdse verrijking.”
De eerste zin is een vaststelling en houdt géén waardeoordeel in. De paus is zelfs diplomatisch genoeg om niet alleen te verwijzen naar de monarchie, maar ook naar de taal- en cultuurgemeenschappen en dus naar de federale staatsinrichting. In de tweede zin zou men een boodschap kunnen lezen, maar het taalgebruik is zo wollig dat men er eigenlijk alle richtingen mee uitkan. Kan men het een vreemd staatshoofd kwalijk nemen dat het erop wijst dat de samenstellende delen van een natie (zolang die natie bestaat, kan men denken) elkaar moeten leren kennen en verrijken omwille van het gemeenschappelijk belang ? Staatsrechtelijk is dit toch de evidentie zelf.
In de Vrije Tribune van Guido Moons en Pieter Bauwens en in ’t Pallieterke hebt u kunnen lezen dat de paus de koning “het bindmiddel van de eenheid in dit land” genoemd heeft. Welnu, in weerwil van de aanhalingstekens, gaat het niet om een citaat, maar om een te vrije interpretatie. Nog minder heeft de paus de loftrompet laten schallen.
Over immigratie. “Vandaag maakt het onthaal van steeds talrijker wordende immigranten en de toename op één en dezelfde bodem van verschillende gemeenschappen wegens hun oorspronkelijke cultuur of godsdienst, de dialoog in onze samenlevingen absoluut noodzakelijk tussen culturen en godsdiensten, zoals ik tijdens mijn recente reis in Beieren gezegd hebt en zoals uzelf het komt te onderlijnen. Wederzijdse kennis moet verdiept worden door eenieders religieuze overtuiging en de legitieme eisen van het sociale leven te respecteren, overeenkomstig de van kracht zijnde wetten, en door de immigranten te ontvangen op een manier waarbij hun waardigheid steeds gerespecteerd wordt. Daarvoor is een migrantenpolitiek nodig die de belangen van het gastland weet te verzoenen met de noodzakelijke ontwikkeling van minder begunstigde landen, een politiek die ook gesteund wordt door de wil tot integratie die niet kan ontwikkelen in situaties van verwerping of rechteloosheid, zoals aangetoond wordt door het drama van mensen zonder papieren.” Als men wil kan men in deze passage lezen dat het beleid van het Belgische regime de waardigheid van de vreemdelingen onvoldoende respecteert. Dat is dan een terechte vermaning, zoals ik zelf al uitvoerig en meermaals in dit blad heb aangetoond. (5) Maar de paus wijst ook op de noodzaak om te investeren in de ontwikkeling van minder begunstigde landen, waaraan men dan de bijgedachte kan koppelen dat op die wijze de voorwaarden gecreëerd worden opdat vreemdelingen minder geneigd zouden zijn naar Europa uit te wijken. Tiens, en niemand die eraan gedacht heeft dat de paus dus eigenlijk een niet onbelangrijk programmapunt van het Vlaams Belang steunt ? Merk ook nog op dat Benedictus XVI niet spreekt over de ontvangst van vreemdelingen, zonder in één adem te wijzen op “de belangen van het gastland”.
Over nationalisme. “Zo zal men de gevaren vermijden van het terugplooien op zichzelf, van verscherpt nationalisme of zelfs xenofobie, en zou men een harmonieuze ontwikkeling van onze samenleving kunnen verhopen voor het welzijn van alle burgers.” In de Franse tekst is sprake van “nationalisme exacerbé”, wat men ook kan vertalen als “verbitterd nationalisme”. De regimepers, schaapachtig nagevolgd door commentaarschrijvers van nationalistische inborst, lezen hierin een aanval op het nationalisme en het Vlaams Belang in het bijzonder. Men leest in deze zinnen toch wel héél veel dat er niet staat. Ik kan u rustig verzekeren: ik voel mij allerminst geviseerd. Maar ik ben dan ook een trotse nationalist, die de omgang met vreemdelingen hier of in het buitenland niet schuwt en tracht met een open geest te ijveren voor de ontbinding van de Belgische staat en de totstandkoming van een Nederlandse staat die niet alleen het Noorden maar ook het Zuiden omvat.
Toen de paus zijn toespraak gehouden heeft, hebben “Belgische” a-katholieke en/of anti-katholieke journalisten, al dan niet gesouffleerd door staatsbehoudende krachten, de tekst geïnterpreteerd in een voor het regime welgevallige zin en het is die gekleurde invulling die een eigen leven is gaan leiden. De nationalistische commentaarschrijvers zijn met zijn allen in de val gelopen, hebben die interpretatie voor waar aangenomen en hebben hun geschut op de paus gericht. Wat kunnen de “Belgische” Logebroeders zich in de handen wrijven ? Ze hebben van de pauselijke woorden een pro-Belgische rede gemaakt en een storm van verontwaardiging tegen de paus doen opsteken in nationalistische, veelal dan nog katholieke kringen.
En meteen hebben ze nog een ander doel bereikt, want de belangrijkste boodschap die paus Benedictus XVI op 26 oktober 2006 heeft uitgesproken is nagenoeg volledig in de mist verdwenen. In het in Nederland verschijnende Katholiek Nieuwsblad heeft men het wél begrepen, want daarin verscheen een bijdrage van Ben van de Venn onder de titel: Paus wast België de oren. Al voeg ik er onmiddellijk aan toe dat ook Van de Venn te kort door de bocht gaat, als hij een aanval op het Vlaams Belang gelezen heeft. Maar voor het overige slaat deze auteur de nagel op de kop: “De pijnlijk juiste analyse is, over het hoofd van de ambassadeur heen, bestemd voor de verantwoordelijken, maar waarschijnlijk aan dovemansoren gericht.” (6) Het gaat meer concreet over het ethisch beleid van het Belgische regime. Aangezien de media hierover weinig of niet bericht hebben, laat staan de letterlijke tekst van de paus verspreid hebben, wil ik u deze belangrijke passus niet onthouden, ook al ben ik verplicht hierdoor nogal uitgebreid te citeren:
“Een andere uitdaging betreft de toekomst van de mens en zijn identiteit. De immense vooruitgang van de techniek heeft heel wat praktijken op het vlak van de medische wetenschappen omvergeworpen, terwijl de liberalisering van de zeden onaantastbaar lijkende waarden aanzienlijk heeft gerelativeerd. Vandaar dat in de westerse samenlevingen die eerder door overvloed van consumptiegoederen en subjectivisme gekenmerkt worden, de mens geconfronteerd wordt met een crisis in de zingeving. In een bepaald aantal landen verschijnen namelijk nieuwe wetgevingen die de eerbied voor het menselijke leven vanaf zijn conceptie tot zijn natuurlijke einde, opnieuw in vraag stellen, met het gevaar het te gebruiken als een voorwerp voor onderzoek en experimenten, zodat de fundamentele waardigheid van het menselijke wezen ernstig aangetast wordt. Zich baserend op haar lange ervaring en op de schat van de Openbaring die zij in bewaring gekregen heeft om hem te delen, wil de Kerk met kracht herinneren aan hetgeen zij gelooft met betrekking tot de mens en zijn buitengewone bestemming, door aan ieder de leessleutel van het bestaan te geven en redenen tot hoop. Dat zou zij willen voorstellen tijdens de missie ‘Brussel Allerheiligen 2006’, die binnen enkele dagen begint. Wanneer de Bisschoppen van België voor de ontwikkeling van palliatieve zorgen pleiten om aan degenen die het wensen, in waardigheid te sterven, of wanneer zij in debatten van de samenleving het woord nemen om eraan te herinneren dat ‘een onzichtbare morele grens (bestaat) waarvoor de technische vooruitgang moet buigen: de waardigheid van de mens’ (Verklaring van de Bisschoppen van België, Waardigheid van het kind en medische techniek), is het hun bedoeling heel de samenleving van dienst te zijn door op de voorwaarden te wijzen van een ware toekomst voor de vrijheid en de waardigheid van de mens. Samen met hen, nodig ik de politiek verantwoordelijken uit, die ermee belast zijn wetten op te stellen voor het welzijn van allen, om ernstig de verantwoordelijkheid die de hunne is, af te wegen, evenals deze kwesties van de mensheid die op het spel staan.”
Door te focussen op enkele diplomatieke platitudes en ze wat bij te kleuren, wist men de goegemeente op de kast te jagen en aldus de werkelijke boodschap onder het tapijt te vegen. Kwestie van de nachtrust van Marc Vervenne, rector van de KU-Leuven en verdediger van het embryonaal stamcelonderzoek niet te schaden. En de nachtrust van de meeste politici, inbegrepen Jean-Marie Dedecker die zich progressief waant omdat hij voor abortus en euthanasie is, evenals de meeste christen-democraten die zich wel beroepen op principes als een grote smoel lid wordt van een andere partij, maar hun principes op zak steken om een wet te ondertekenen die abortus legaliseert.
Ik weet dat veel van onze abonnees de gewoonte hebben om hun lijfblad ter lezing door te geven aan anderen. Welnu, deze keer zou ik er zelfs willen toe oproepen: zorg ervoor dat zoveel mogelijk mensen de werkelijke boodschap van paus Benedictus XVI onder ogen krijgen. Het is een manier als een andere om het regime te bestrijden. Wie de tekst van de pauselijke rede in extenso wil bekomen, kan die aanvragen op het redactieadres.
Een uitsmijter. In de media hebt u tijdens de reis van Benedictus XVI in Turkije mogen vernemen dat hij een bocht van 180 ° gemaakt heeft: vroeger was hij tegen toetreding van Turkije tot de Europese Unie, vandaag is hij vóór. Zou het ? Bedenk dan toch maar dit: wat daarover in de media verkondigd werd, is wat premier Erdogan van Turkije daarover verklaard heeft. U zal begrijpen dat paus Benedictus XVI niet kan reageren op wat in de media verschijnt, zonder zich hopeloos in de politiek te verstrikken. Welnu, om dezelfde reden kan kardinaal Danneels niet reageren op de berichten en vooral de onzin die in de media verschenen is naar aanleiding van de overhandiging van de geloofsbrieven van Frank de Coninck. Voor een keer ben ik het eens met de kardinaal.
|
2 keer nadenken dus als je iets leest van onze regimepers :evil: |
