Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door De schoofzak
Ook daar was niet het nationalisme de kern van het probleem, maar wel het imperialisme.
Nationalisme is in de basis een menselijk gevoel van verbondenheid. Je merkt dat van laag tot hoog in je familiekring, vriendenkring, clubverband, wijkverband, gehucht, gemeente, streek, provincie, regio, natie, inter-natie zoals de EU of Europa in het algemeen, en ... het gevoel van wereldburger te zijn.
Imperialisme kan dat allemaal doorkruisen.
|
Dat is nogal vaag, hé, dat 'gevoel van verbondenheid'.
Misschien kunnen we nationalisme beter omschrijven als een ideologie met volgende aspecten:
1) "analytisch": de mensenwereld bestaat in de eerste plaats uit 'naties'/'volken' die zich nogal vaak in onderlinge strijd bevinden, niet uit 'individuen' of 'sociale klassen' met dezelfde problematiek.
2) "utopisch": de mensenwereld zou er beter uitzien als op z'n minst 'ons' 'volk' zich geen zorgen (meer) dient te maken over dat met andere 'volken' in strijd verwikkeld zijn.
3) "methodologisch": dit staat blijkbaar wel vrij open:
er zijn nationalisten die op democratische wijze aan de macht willen geraken, er zijn er ook die hun hand niet omdraaien voor het nodige geweld.
Er zijn er die al tevreden zijn met netjes afgelijnde en goed beschermde grenzen rond het 'eigen grondgebied' ('separatisme' en in extreme vorm 'isolationisme'), anderen hebben behoefte aan uitbreiding daarvan ('imperialisme'), nog anderen streven naar het onderwerpen/verdrijven/uitroeien van 'wedijverende volken' (respectievelijk 'kolonialisme' en al dan niet genocidaal 'racisme').