Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Knipp
Ok, maar T4E brengt de volgende nuancering :
Zonder het gestook van Rusland en Gladstone zouden de Armeniërs minder 'zelfbewustzijn' hebben gehad en minder ambitie hebben gehad om te revolteren.
De etnische spanningen waren nooit zo hoog opgelopen.
Met enige voorzichtigheid durf ik toch opperen dat de Armeniërs al in de verre aanloop naar WOI pionnen waren op het internationale schaakbord. En dat dus enige bezinning over de rol van andere actoren in de dreigende desintegratie van Turkije destijds, wel mag.
|
Vele van de Osmaanse wetten en gebruiken waren niet in overeenstemming met de ideeën van de verlichting (mensenrechten e.d.) die de Armeniërs - Gladstone of geen Gladstone - vanaf 1850 bewust maakte van hun rechten.
Maar door het feit dat de Ottomanen al de hele 19e eeuw grond hadden verloren was er een complete overreactie op iedere, ook minimale eis van de Armeense minderheid. Het Islamitische recht dat bv. van kracht was in het Osmaanse Rijk voorzag allerlei discriminaties tegenover niet-Moslims die recht ingingen tegen het idee van de mensenrechten. In een moderne wereld waren die gewoon onhoudbaar.
Bovendien waren er in de Oostelijke provincies allerlei misbruiken, die direct verband hielden met die Osmaanse gebruiken en locale opstanden uitlokten die altijd met massamoorden werden beantwoord.
Een voorbeeld: alleen Moslims mochten in het Osmaanse Rijk wapens dragen. Bij sommige Koerdische stammen werd het tegen de 19e eeuw alzo gebruikelijk om regelmatig weerloze Armeense dorpen aan te vallen om ze af te persen. Toen die dorpen zich gingen bewapenen en verdedigen moesten die stammen gewoonweg aan de locale Osmaanse authoriteit gewoon berichten dat de Christenen wapens hadden en die zelfverdediging werd automatisch geklasseerd als een rebellie en bloedig neergeslagen. In het begin was er geen eis naar onafhankelijkheid of zelfs autonomie, maar zo werd die eis natuurlijk onvermijdelijk, zeker onder het authoritaire en paranoïde bewind van Abdul Hamid II, die zowel door Turken als Armeniërs werd gehaat en de Koerden actief aanspoorde om de Armeniërs 'een les te leren'.
Dat de Armeniërs pionnen waren is waar in de zin dat ze net als pionnen uiteindelijk werden opgeofferd. Maar de belangrijkste redenen voor het 'Armeense Probleem' zaten in de Osmaanse maatschappij en haar verouderde structuur.