Oorspronkelijk geplaatst door maddox
Ik rij alle werkdagen door Brussel. De paar keer ik door een agent aangesproken werd (ik rijd namelijk met een eigenaardig voertuig) was het een hel voor me, mijn Frans is basisschool kwaliteit.
En ik vermoed dat het voor de agent in kwestie even erg was.
Maar de echte grap komt van recentelijk. Ik rij door Konings Loo. De Romeinse Steenweg een paar 100m voorbij de Mutsaerd richting Vilvoorde.
Er ligt een persoon op het voetpad, tegen een gevel aan. Ik probeer die aan te spreken, en krijg een zeer eigenaardige, onverstaanbare en bijna agressieve reactie.
Vele voorbijgangers (niet ver van een schooltje en het was rond 15u) gingen een hoekje om of stapten gewoon over de persoon.
Ik bel naar 112. Krijg na 8 minuten een Franstalige aan de lijn, en na een een moeizame uitleg, paar minuten een beltoon "doorverbonden". Krijg een niet Franstalige persoon aan de lijn, en in het Engels (mijn 2de taal), krijg ik een cannonnade van vragen. De meeste zijn simpel te beantwoorden met "sorry, ik ben geen arts" of "de persoon is bij bewustzijn, maar reageert eigenaardig", andere vragen vind ik dan eerder een aanval op mij, maar ik blijf beleefd. Na 20 minuten (ik heb de tijden van mijn telefoon, wilt u de seconden?) "we sturen een ambulance, en een politiepatrouille is onderweg".
Op 43 minuten stopt er een politiewagen, 1 van de agenten gaat naar de liggende persoon en doet wat ik, en een paar andere voorbijgangers hadden gedaan (de meesten in't Frans, hoofddoekjes met afhaalnageslacht van't school nabij) , vragen dat er iets mis is, in't Frans, en krijgen dezelfde soort van reactie.
Op 46 minuten na mijn eerste bellen komt dan een ambulance toe.
De ambulanciers doen hetzelfde, aanspreken in't Frans, Engels en dan Nederlands/Vlaams. De persoon in kwestie reageert nog steeds hetzelfde.
Pas als de ambulanciers proberen de persoon op de draagberrie te leggen staat de persoon op, begint een prachtvloekcannonade in't Frans af te steken tegen de hele wereld, omdat ze niet mag slapen waar ze wil. Staat op, en wandelt weg.
53 minuten van mijn leven naar de kloten. Omdat ik iemand wou helpen.
|