Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Hertog van Gelre
Ja, dat identiteitsbesef. Eigenlijk kwam de identificatie met de staat pas eind 18e eeuw in Europa op gang.
Neemt niet weg dat de lage landen toch een aantal culturele overeenkomsten hebben van waaruit je eenheden kunt creëren. Uw afkeer voor misbruik van de geschiedenis in het politieke debat deel ik. Ook als iets in het verleden zo is geweest wil dat niet betekenen dat het nu ook juist is.
Toch zie ik de lage landen (BeNeLUx) graag samen optrekken. Uit (toekomstige) gezamenlijke positieve overwegingen maar stiekum toch ook uit romantische nostalgie. En een onmiskenbaar gevoel van verbondenheid.
|
1.) Identiteitsbesef is een heel moeilijk beestje om te temmen, omdat ons huidig begrip van wat een 'natie' is heel recent en lang niet uniform is. Een veilige stelling is dat ons huidige natiebegrip pas eind 19de eeuw ontstaan is, zoniet later, op het moment dat de massacommunicatie opgang maakte. Zelfs dan nog is het min of meer problematisch, omdat het niet in alle staten uniform verliep: terwijl bijvoorbeeld in België het zich in een breed scala aan Vlaams denken manifesteerde (van loyaal-Belgisch tot radicaal Groot-Nederlands), was het in andere delen van Europa uitgesproken 'eng'-nationalistisch (e.g. de Tsjechen in Oostenrijk-Hongarije). Het natiegevoel van 1830, laat staan van 1787 extrapoleren naar 2006 is onverantwoord...
2.) Om één van mijn favoriete songteksten te citeren: 'Du kannst mit Träumen nicht diskutieren'... Ikzelf heb ook een zekere nostalgie naar een (niet-bestaand) verleden waarin Heel-Nederland als het kan, Groot Nederland als het moet een werkbare oplossing zijn, maar je mag die droombeelden zeker niet je huidige denken laten overwoekeren. Je moet niet slagen om te dromen, zoveel is zeker, maar je moet voor alles blijven uitgaan van de bestaande situatie. Vlaanderen en de BeNeLux hebben zeker potentieel, dat is zeker, maar je mag die opties je niet laten verblinden...