Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Edina
Sorry, Dr. Strangelove, maar hier moet ik je toch wel even tegenspreken hoor. Het klopt helemaal niet dat de Eritreeërs moslim zijn en de meeste Ethiopiërs niet... in beide landen is dat ongeveer fifty-fifty moslim-christen én beide landen worden geleid door christelijke presidenten. De afscheiding van Eritrea van Ethiopië had niets maar dan ook niets te maken met religie!
De problemen zijn allemaal begonnen toen de VN besloot om - tegen de wil van het volk in die bij referendum hadden gekozen om onafhankelijk te zijn (niet onlogisch, aangezien ze nooit bij Ethiopië hadden gehoord) - van Eritrea een onafhankelijke provincie te maken van het federale Ethiopië (sounds familiar, doesn't it...). En toen de keizer van Ethiopië (Haile Selassie) in 1962 die Eritrea annexeerde (en de onderdrukking van de Eritrese bevolking op alle vlakken begon), is hun 30-jaar durende onafhankelijkheidsoorlog begonnen. Een oorlog waarin moslims en christenen overigens aan beide zijden naast elkaar vochten (en waarin ook vrouwen een belangrijke inbreng hadden).
Na de onafhankelijkheid van Eritrea in 1993 zag het er heel goed uit voor Eritrea, want hun lange strijd had voor een geweldige eenheid gezorgd onder Eritreeërs. Ondanks de diversiteit was er geen sprake van enige interne spanningen en het was de snelst groeiende economie van Afrika. Jammer genoeg verzeilde Eritrea in 1998 alweer opnieuw in een (overigens extreem bloederig) grensconflict met Ethiopië dat ondanks het staakt-het-vuren van 2000 nooit echt werd opgelost (er zijn nog steeds VN-troepen in de regio). Hun eerste president bleek meteen ook een rasechte dictator, want van de beloofde verkiezingen is nog steeds niets in huis gekomen en ook mensenrechtenschendingen zijn er nog steeds schering en inslag (net zoals in Ethiopië overigens, waar er dan wel "verkiezingen" zijn geweest, maar die allesbehalve correct zouden verlopen zijn).
Hoewel de internationale gemeenschap beide landen zou moeten aanzetten om werk te maken van de definitieve oplossing van het conflict (Ethiopië weigert nog steeds de internationaal bepaalde demarcatie van de grens te erkennen), van democratie en mensenrechten, schakelen sommige landen hen liever in om hun eigen belangen te verdedigen (zoals de VS die de landen ziet als geschikte partners in hun "war on terror). Met interne spanningen tussen de religieuze groepen tot gevolg (in Ethiopië waren er voordien ook al wel interne spanningen tussen verschillende stammen, maar in Eritrea niet).
|
Je zal wel gelijk hebben, Edina. ik dacht dat de meerderheid van de Eritrese bevolking moslim was, maar 50 % kan ook natuurlijk. Ik wist dat er een moslimminderheid was in Ethiopië, vooral Somali's uit de Ogaden. Ik dacht dat deze minderheid niet groter was dan 40%, maar misschien beschik jij over meer recente cijfers.
Ik ben wel heel zeker van het volgende feit: alle Afrikaanse landen hebben besloten om de koloniale grenzen te respecteren en niet te betwisten, omdat dit tot een eindeloze oorlog zou kunnen leiden. De onafhankelijkheid van Eritrea was hier een uitzondering op. Ale landen, zei ik, behalve Somalië. (Libië heeft dit enkele jaren geleden gedaan, voordien eiste dit land een stuk Tjsaad op).
Eritrea erkent de grens met Ethiopië niet (omgekeerd ook niet, zoals je schreef), en in Somalië is er een "groot-Somalische gedachte" aanwezig bij velen.
Het lijkt mij dat noch het Ethiopische pseudo-democratische regime, nog het Eritrese dictatoriale regime, noch de Somalische warlords, noch de Islamic Courts een goede toekomst voor de Hoorn van Afrika bieden.