Spirit, vooral de uitspraken van haar voorzitter dan, lijdt aan verkleutering.
Men mag dan al vies zijn van het woord klassenstrijd, en dit in de huidige economische welvaart een literaire overdrijving vinden, er is nog steeds geen rechtvaardige maatschappij zolang er schandalig rijken leven in een land waar vijftien procent armoede lijdt.
Men kan de revolutie afblazen: ze is overbodig geworden, maar de stijd om eerlijkheid, en MINIMALE rechtvaardigheid is dus nog steeds aan de orde.
De rijken hebben immers nog niet geleerd dat algemene welvaart het enige excuus is om schandalig rijk te zijn. Dat het niet aangaat om schandalig rijk te zijn naast schandalig arm.
Onze politici van links zijn zo verwaterd, zo content met de GEMIDDELDE grote welvaart van haar stempubliek dat ze de "verworpenen der aarde" gauw vergeten: "het zijn toch Blokstemmers, mijnheer!"
Tenmidde van deze algemene laksheid tegenover onze minst gelukkigen, degenen die te weinig kansen hebben en de pechvogels, degenen die niet zo goed meekunnen en degenen die uit de boot zijn gevallen valt Spirit bijzonder op.
Deze partij wil nu de jeugd beschermen: niet tegen de slokops die nog steeds met een ongelofelijk stuk rijkdom gaan lopen, en die met hun kleine percentage overbedeelden de quasi helft van onze rijkdom bezitten en spenderen, neen: tegen de opa's en de oma's die niet schandalig rijk zijn maar toch welvarend.
De onozelheid om de klassenstrijd te gaan vergeten en om te zetten in de generatiestrijd is om van omver te vallen.
Zolang het niet de oudere werkende mensen zijn die voor een tekort aan herverdeling verantwoordelijk zijn, maar een kleine kliek van potverteerders moet men niet gaan afkomen met afleidingsmanoeuvers. Dit is potsierlijk en debiel.
Ik wist dat kleuters onredelijk zijn, ik wist niet dat ze persconferenties kunnen geven en partijvoorzitter zijn.
Lambert: komt uit je advocatenmilieu en wordt volwassen, kerel
