Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
U verwart geloof met kerkdiscipline. 't Behoort geenszins tot ons geloof dat een priester al dan niet celibatair hoort te zijn, net zo min het tot ons geloof behoort dat we eerst de vredeswens moeten geven vooraleer het brood wordt gebroken.
In Cyprus zal er ook gedonder van komen als je als katholiek priester van de Byzantijnse ritus met een vrouw aanpapt. De regel is immers heel simpel: als priester neem je eerst een engagement en daar hou je je vervolgens aan. In de Latijnse ritus is dat engagement het celibaat; in de Byzantijnse ritus het celibaat of het gehuwdheid zijn. In beide gevallen is aanpappen met een of andere vrouw ontoelaatbaar.
|
Dan begrijp ik het nog niet. Hoe kan men in de Latijnse ritus daar zo'n zaak van maken? Als het in de Byzantijnse ritus kan, dan kan het toch ook in de Latijnse. Ik vat het niet, deze zogezegde discipline van Rome, temeer dat de Oosterse kerken vóór de Latijnse bestonden. Ik denk dat de paus fout zit. Zowel wat de grond van de zaak betreft (Petrus was getrouwd) als religieus (zoals u zegt heeft het niets met geloof te maken). Men heeft het celibaat indertijd ook ingevoerd omdat het uit de hand liep op allerlei vlakken. Maar die tijd is voorbij.