De zesde staatshervorming - wat willen we nu eigenlijk?
Jo Vandeurzen hamerde er gisteren nog eens op dat de staatshervorming een vraag is van ALLE Vlamingen.
Laat ons dat even voor waar aannemen. Maar hoe zal die - ondertussen al zesde staatshervorming sinds 1970 - er moeten gaan uitzien? Wat wil Vlaanderen nu precies?
Onafhankelijk Vlaanderen, hoor ik hier hard roepen. Het einde van België, zeggen de extremististen, maar ontaarden dan snel in interne twisten over een aansluiting bij Nederland.
Voor de iets gematigdere zwartgele broeders volstaat een confederale staat. Het feit dat geen enkele staat ter wereld volgens dit model bestuurd wordt, zou hen voor hen toch een teken aan de wand moeten zijn.
26 van de 193 staten in de wereld zijn federaties. Ook België. We mogen er dus van uitgaan dat Jo Vandeurzen met zijn staatshervorming een verdere uitbreiding van de soevereiniteit van de landsdelen bedoelt. Maar hoe dan precies?
In de bittere discussies die je deze dagen hoort, springen er voor mij twee dingen uit: geld en de franstaligen in de rand. Vlamingen willen over hun eigen geld beschikken en de franstaligen die op het grondgebied van Vlaanderen wonen moeten zich inburgeren.
Dat laatste stuit veel posters hier misschien nog het meeste tegen de borst. Die arrogante franskiljons die hardnekkig weigeren bij de bakker Nederlands te spreken. Maar hoe ga je het gedrag van die mensen veranderen door een aanpassing van de staatsinrichting? Niet, natuurlijk.
Beschikken over meer belastinggeld en de budgetten van de sociale zekerheid en de gezondheidszorg beheren is leuk, maar de onderliggende boodschap is toch dat Vlaanderen dat geld anders wil gaan spenderen dan nu het geval is. Wat ik daarover in de pers opvang voorspelt niet veel goeds. Uitkeringen beperken in de tijd, en andere maatregelen die in feite neerkomen op het uithollen van de sociale zekerheid en de gezondheidszorg. De solidariteit binnen onze samenleving is een van de beste in de hele wereld, en die wordt nu in gevaar gebracht door simplistische zielen die denken dat ze met een andere regeling beter af zullen zijn. Waanzin!
O ja, en dan is er BHV nog. Als het daar om de 'eerlijkheid' gaat, is de enige oplossing toch het samensmelten van alle kieskringen in een grote federale kieskring? Iedereen in België kan federaal kiezen voor wie dan ook. Da's democratie.
Om te besluiten: de staatsinrichting is een dynamisch gegeven, en er is inderdaad plaats om meer bevoegdheden naar de gewesten en gemeenschappen over te hevelen. Maar dat mag geen doel op zich zijn. Het gaat erom wat je met die bevoegdheden wil doen. Op dit moment hoor ik daarover weinig meer dan wraak willen nemen op de franstaligen voor de historische achteruitstelling van de Vlamingen en het uithollen van een met bloed, zweet en tranen verkregen solidariteit.
Laatst gewijzigd door discuz : 12 november 2007 om 11:07.
|