[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

Dat geldt misschien voor een bepaald soort economie, maar los daarvan: ik stel vast dat ons land lange tijd tot de topspaarders van Europa behoorde, terwijl het SZ-systeem - in den beginne weliswaar nog niet zo megalomaan - toch al zo'n 60 jaar in voege is.

Het geldt voor een economie die wil groeien; er zijn weinig andere mogelijkheden.

Er zijn uiteraard andere determinanten voor sparen (en uiteindelijk is de enige determinant de tijdsvoorkeur van individuen; iets wat misschien bepaald is door cultuur e.d.), het is ook niet mijn stelling dat er een simpel lineair verband bestaat tussen "SZ" en "sparen". Het is volgens mij echter wel zo dat er ceteris paribus minder gespaard wordt.

Dat was overigens voor veel Keynesiaanse economen een doorslaggevend argument pro sociale zekerheid en progressieve inkomstenbelasting: geld afromen van de hoge inkomens (waar het toch alleen maar gespaard zou worden) en aan de lage inkomens geven (waar het grotendeels geconsumeerd wordt), om op die manier de economie draaiende te houden.

Die afhankelijkheid moet toch genuanceerd worden. Als ik een beroep wil doen op een werkloosheidsuitkering moet ik eerst gedurende een afgebakende periode een minimaal aantal werkdagen presteren. Waar het in het verleden mank liep was de controle op werkwilligheid. Op dat punt is m.n. Vandenbroucke dan ook (incrementeel) gaan bijsturen, iets wat men in Scandinavië al j�*ren doet.

Het gaat mij niet enkel om de werkloosheidsuitkering.

Met afhankelijkheid bedoel ik eenvoudigweg dat 'n institutionele situatie geschapen wordt waarbij sparen (a) moeilijker en (b) vrij overbodig wordt.
Dat creëert afhankelijkheid, niet enkel voor werkloosheid maar evengoed voor ziekte-onkosten, pensioenen, kindergeld. Hetzelfde kan trouwens gezegd worden van heel wat andere overheidsuitgaven (onderwijs enz.).

De overheid legt beslag op een zeer groot deel van het gezinsinkomen om het daarna (op vrij inefficiënte wijze) terug te geven, onder verschillende vormen. Aangezien mensen geld krijgen van de staat, zullen ze er minder aan denken om zelf voorzieningen aan te leggen; aangezien de staat geld afneemt van de mensen, zullen ze er ook eenvoudigweg de middelen niet voor hebben. We mogen uiteindelijk niet vergeten dat alle overheidsuitgaven door iémand betaald moeten worden.

Het alternatief voor de bureaucratische machine (gesteld dat je solidariteit een hoog goed vindt natuurlijk) is de willekeur, solidariteit gebaseerd op goodwill, sociaal kapitaal, etc. Nee, dan liever een samenleving waarin ook marginalen zoals ik kunnen functioneren, zonder dat ik daarvoor tegen mijn natuur in allerlei medemensen moet gaan paaien of in mijn kennissenkring sluiten. Het heerlijke aan dit systeem is dat het tegelijkertijd sociaal is (in de zin van solidair) en een zekere mate van asocialiteit toelaat (waarmee ik niet bedoel: parasitisme, want dat keur ik af).

Daar kan ik hoegenaamd niet mee akkoord gaan.
Om te beginnen is het bureaucratisch systeem gekenmerkt door heel wat willekeur. Wie weet waarom er vierentwintig categorieën voor invalide scheepslui bestaan? Niemand; en er is evenmin iemand die kan vertellen wat het precieze verschil tussen die categorieën is of waarom scheepslui überhaupt een apart stelsel moeten hebben. Waarom zijn de verschillende bedragen voor kinderbijslag zoals ze zijn? Op welke gronden worden de verschillende percentages voor RSZ-bijdragen berekend? Als er al een logica inzit, dan is het een bijzonder ontoegankelijke logica.

In afwezigheid van herverdelingsmechanismes hebben mensen twee mogelijkheden om in hun levensonderhoud te voorzien: zelf produceren, of genieten van productie die anderen vrijwillig aan hen afstaan.
Het argument dat asocialen zouden moeten kunnen overleven op kosten van anderen vind ik absoluut niet overtuigend. Je zegt hier volgens mij dat anderen de plicht hebben je te onderhouden, ook al voel jij niet de minste affectie voor die anderen. Dat is (de opmerking die je tussen haakjes plaatst ten spijt) volgens mij weldegelijk parasitisme. Volgens mij is er geen goede reden waarom mensen een deel van hun inkomen zouden moeten afstaan aan wie helemaal niets van die medemensen moet weten.