Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door djimi
1) Wat ik zag dwong mij ertoe te besluiten dat 'het leger' echt niet zo heel veel verschilt van de rest van de samenleving.
2) OK : De "Anjer-revolutie". Toen hadden (tot spijt van wie het benijdt eerder linkse) militairen een eind gemaakt aan een rechtse dictatuur, en zorgden ze er als de bliksem voor dat ze van de verantwoordelijkheden die 'bestuur' met zich meebracht afraakten. Ik kan in de wereldgeschiedenis geen ander voorbeeld vinden van een 'democratische' samenleving die het gevolg was van een militaire staatsgreep, en dat vind ik wel spijtig.
|
1) Ik heb andere ervaringen. Ik vond het leger en vrij fictieve bezigheid.
Een bakker moet lekker brood bakken en zorgen dat het verkocht wordt. Dat is zeer concreet, en in het normale burgerleven ontsnapt daar niemand aan.
In het leger bestaat zoiets gewoon niet. Tenzij in ideale condities zoals tijdens de oorlog, maar dat is jammer genoeg niet altijd het geval (dit is een 'grapje'!)
Ik heb, als ik me goed herinner, ooit nog in vredestijd met mijn peleton atoombomoefeningen gedaan. Dat bestond uit een geforceerde staptocht plots onderbroken door een duik in de nabijgelegen gracht.
2) Over de 'Anjerrevolutie' kan men een mooi verhaal schrijven.
Portugal was moe en uitgeput door de koloniale oorlog in Angola en Mozambique. Ik was toen in Zuid-Afrika. Alle groentenwinkels werden uitgebaat door Portugezen die uit hun kolonies gevlucht waren om te ontsnappen aan de legerdienst. De toestand werd onhoudbaar, en dat heeft geleid tot de 'Wende' van dictatuur naar democratie.
Vorig jaar werd in Portugal
Salazar gekozen tot grootste Portugees aller tijden.
Salazar was de (zachte) dictator.
Veiligheids halve èn eerlijkheidshalve moet ik hieraan toevoegen dat ik dictatuur uiterst gevaarlijk vindt en dat democratie tot beter en veiliger bestuur leidt.
Maar over de 'Anjerrevolutie' kan men een mooi verhaal schrijven.