Dat is het ideaalbeeld van Flanelcondoom: Diogenes. Die ontmoette later Alexander de Grote en die erkende de crucialiteit van hun relatie. Het een kan niet zonder z'n spiegelbeeld.
Dat ziet ie misschien bij zichzelf ook terugkomen: enerzijds de verheerlijking van ascese en anderzijds die interesse in het militaire.
Zo'n mechanisme werkt ook bij mensen die vrijheid willen verspreiden, zij moeten vanaf zij het begrip steunen op een heel dwingende latent aanwezige achtergrond. Je kan dat bvb merken bij het libertarisme en de rigiditeit van z'n praxeologie.
Vrijheid verspreiden betekent ook eerst vrijheid benoemen en dat is eigenlijk de echte vrijheidsbeknotting. Het is niet de vrijheid van mensen maar de beknotting van het begrip vrijheid dat voorkomen moet worden. Het is fout om valse idolen te willen scheppen en door te geven.
Vrije mensen laten vrijheid ontstaan door het te laten gebeuren.