[jamaar]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

De vraag rest waarom al deze hoopgevende initiatieven niet gewoon doorgang kennen en/of maatschappelijk bespreekbaar gesteld om het vertrouwen te laten groeien. Het waarom daarvan kunnen we vrij makkelijk op het spoor komen door aandacht te hebben voor de thans heersende gespreksonderwerpen. Vanaf hier wordt het naar idee in principe eenvoudig, wat niet synoniem staat met makkelijk.

Lokaal, België, heeft men vandaag 4 bestuur niveaus : gemeente/stad, provincie, gewest, federaal. Bij de 27 lidstaten van de EU zijn er slechts 2 met zoveel niveaus, de meesten hebben er 3 en sommige 2. België is bijna 200 jaar oud, een van de eerste democratiën maar verouderd en de basis grondwettelijkheden zijn niet meer te ontwarren door de zovele wetsaanpassingen door de 200 jaar heen. Men behoudt alles en voegt er aan toe. Wij kennen 4 regeringen, 5 parlementen, 3 gemeenschappen, meer dan 65 ministers. Wacht tot er een nieuwe regering komt. Voor elke van de nieuwe bevoegdheden komt er een nieuwe minister bij de gewesten en blijft de federale minister behouden omdat alles niet in een keer kan. Van De Lanotte heeft het al berekend : de maximale aanslagvoet op de inkomsten belasting moet van 48 naar 57.5%. Hou je maar goed vast.

Er moet gestreefd worden naar een duidelijke vereenvoudiging van het staatsapparaat dat een gevoelige belastingsverlaging voor gevolg heeft. m.i. kan dat :
- fusioneer de steden en gemeenten tot entiteiten van minstens 250'000 inwoners, steden groter dan 250'000 inwoners worden niet gesplitst. Op dit niveau wordt integraal de uitvoerende macht uitgeoefend. Voor België betekent dit 41 regio's ipv 600 steden en gemeenten.
- de wetgeving is al voor 80% Europees, geef de wetgevende macht integraal aan Europa en de nationale parlementen en senaten kunnen opgedoekt worden.
- de verantwoordelijkheid voor recht en veiligheid organiseert men op een tussenniveau over een bevolkingsgroep van gemiddeld 30 miljoen inwoners. Dat bevat justitie, landsverdediging, rijkswacht (terug herstellen) en burgerlijke bescherming. Voor Europa zouden dit 18 macro regio's zijn.

Dit is een duidelijke scheiding der machten waarbij de verantwoordelijkheden eenduidig bepaald zijn. Er kan geen sprake meer zijn over de verdeeldheid der bevoegdheden (cfr de (im)mobiliteit in ons landje).
Slechts een verkiezing per regio. Een regio kan een afgevaardigde van de regio (niet van de partij) leveren in elke aangrenzende regio en in de Europese instellingen. Een regio kan ten allen tijde zijn vertegenwoordiger terug roepen en vervangen, de kiezer kan zijn vertegenwoordiging terug fluiten en herverkiezingen eisen. Een regio die faalt wordt tijdelijk overgenomen door de omliggende regio's.

De politiek macht ligt dichter bij de burger en de burger kan ingrijpen.

Een dergelijk concept wordt ook beschreven door Bruno Frey, een Zwitser als FOCJ, een model voor Europa. (Functional Overlapping Competting Jurisdiction).

Dit past in de internationale context zoals u in uw laatste bericht hebt beschreven. Voor het Belgisch probleem zal een oplossing in de Europese context moeten gezocht worden, men is nooit sant in eigen land. Geen enkele polieker zal een ander het succes gunnen, typisch Belgisch.