Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
De "objectieve werkelijkheid" kan inderdaad gezien worden als een werkhypothese die het mogelijk maakt om een samenhangend begrip te krijgen van onze subjectieve ervaringen. Zo zie ik het ook trouwens. Maar je moet wel stellen dat het een verdomd goeie werkhypothese is 
Je kan uitgaan van solipsisme, en vandaar stellen dat de hele resem subjectieve ervaringen die je hebt, toch wel heel erg hard overeenkomen met wat je zou ervaren moest er een echte objectieve werkelijkheid bestaan waarin je subjectieve ervaringen afgeleid worden van een materieel lichaam dat zich daarin bevindt.
Maw, we kunnen niet echt weten dat de objectieve materiele werkelijkheid bestaat, maar FAPP (for all practical purposes), kunnen we toch wel doen alsof, he. |
Onze basis van de werkelijkheidservaring is in eerste plaats een subjectieve ervaring. Maar als mijn subjectiviteitservaring in hoge maten gelijklopend is met de subjectiviteitservaring van anderen, de meer men het adjectief objectief mag toekennen. Als 6 miljard mensen (blinden niet bijberekend) beweren dat ze het object de maan hebben waargenomen mag men gerust aannemen dat het een objectief bestaand object is, dit is niet onredelijk. Toen Einstein vroeg aan Niels Bohr "gelooft U echt dat de maan niet bestaat als niemand kijkt?" en Bohr antwoord was "kunt U bewijzen dat het niet zo is?"Dat is zoveel als zeggen bestaat er een werkelijkheid als er geen ervarende waarnemer is, als er niemand is om het te registreren? Dan wordt die vraag ook niet gesteld denk ik dan is er gewoonweg geen vraag nog een behoefte aan een antwoord. Objectiviteit wordt soms gedefinieerd als:' het buiten het ik van de waarnemer geplaatst-zijn of plaats hebben.' wat in letterlijke zin niet kan maar figuurlijk zo mag beschouwen als de waarnemingen gelijklopend door verschillende ikken word waargenomen.