Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Rudy
Niet volledig mee eens. De hulpverlening lost niet noodzakelijk het probleem op van wie om hulp vraagt.
Hier gaat het om een conflict tussen ouder en minderjarig kind. De hulpverlener (welzijnswerker) zal zich bezighouden met de minderjarige, en in het beste geval zonder beroep te doen op de juridische sector. Justitie wil juist dat ze meer en spontaner wordt betrokken. Zie ook mijn beginpost.
|
justitieel gezien, correct.
Vrijwillig werk je met de mens die zich aanbiedt. Wie zich niet aanbiedt bezit geen hulpvraag.
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Rudy
De meerderjarige vriend van de minderjarige dochter heeft een probleem in die zin dat een een contactverbod is. Juridisch. Zo lees ik het.
Als de ouder van de minderjarige fatalistisch reageert op het negeren van dit verbod dan is er reden om met de vinger naar de ouder te wijzen. Het initiatief tot interventie kwam uiteindelijk van de opvoeder(s).
Hopen dat een overheid je familiale probleemkes oplost is een illusie, dom zelfs, en ... dit wist je misschien al ... totaal tegen mijn principes omtrent overheidsbemoeiienis
|
Opnieuw heb je gelijk, doch mij interesseert die vriend niet en die dochter evenmin (in eerste instantie
). De hulpvraag komt van 1 van de ouders, dus wordt er gewerkt met 1 van de ouders. Als die ouder gevangen zit in een schuldspelletje dan moeten we daar eerst vanaf.
Ik ga aanvullen, hopen dat buitenstaanders uw familiale problemen oplossen is een illusie, je zal het zelf moeten doen.