Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door marijke taffein
het gaat hier niet om een echtscheiding ---ik ben 53 en weduwe maar om de laatste vriendin van mijn echtgenoot die op het ogenblik van zijn overlijden door toedoen van een groot deel medelijden te wekken voor haar en zijn zoon mij zover kreeg de zorg voor haar en hun zoon op mij te nemen --- mijn man en ik hielden zielsveel van dat kind en ik had al meer voor hem gezorgd dan zijn moeder---ik was degene die voor hem zorgde als zijn moeder door haar bingoverslaving niet naar huis kwam--- ik heb haar op een gegeven ogenblik zelfs door de politie uit cafe laten halen omdat ik al 2 dagen met hem alleen zat -- de jongen is nu 15 --- als er iemand is die dit niet verdiende is hij het wel --- ik heb zijn moeder laten buitenzetten met de rechtbank maar vertikte het bij mijn advokaat ook hem in de procedure te betrekken --- zowel hij als ikzelf zijn slachtoffer geworden van zijn moeders hang naar geld --- de jongen heeft alles moeten opgeven net zoals ik waar hij aan hechtte -----zijn vertrouwde omgeving met alle herinneringen aan zijn vader en een gelukkige tijd ---alle zekerheden die ie tot dan toe had ---als er iemand op deze wereld is die ik nu mis dan is hij het wel ---hij was degene waarvoor ik iedere keer weer opnieuw probeerde de situatie vol te houden --- toen ie uit schrik voor haar me op haar bevel bijna wurgde -ze bleef schreeuwen maak haar af maak haar af -- gaf ik de strijd op----en startte de procedure --- gelukkig had ik op dat moment een baas die al getuige was geweest van het geweld en me het geld voor de procedure voorschoot --- ik heb mijn identiteitskaart en bankkaart pas door toedoen van de politie terug kunnen in mijn bezit krijgen ---
|
Het siert u dat u zich zo inzet voor het kind van een ander. Ik doe dat in zekere mate ook en voor mij is het tot nogtoe een zeer dankbare "job". Ik weet echter waar ik aan begin en niet ten opzichte van de moeder en het laatste minderjarige kind maar wel de vader kan ik nog de nodige problemen verwachten indien mijn vriendin binnen de 2 jaar zou overlijden. Ik kan rekenen op de steun van haar 3 oudere zussen om haar uit de handen van haar natuurlijke vader te houden maar weet dat dit toch moeilijk zal blijven. Biologische ouders hebben immers een heilie band met hun kinderen voor justitie. Ik heb echter het geluk dat het er nog naar uitziet dat de moeder de 18 jaar van haar jongste dochter haalt.
En wat meer is, ik heb hun volledige vertouwen, met momenten nemen ze het zelf voor mij op tegen hun moeder als we eens een geschil hebben. Ik weet zeker dat ze zich nooit tegen mij zullen keren tenzij ik het echt zou uithangen en ze er dus reden toe hebben. Het klinkt misschien cru maar jij hebt gefaald. Daar kon of kan je wellicht niets aan doen maar het is zo. Geen enkel rechtsysteem kan dergelijke zaken oplossn, mensen wel maar die kunnen ook niet toveren. En familiale banden mag je nooit onderschatten ook al bestaan die hooguit uit ruzies.
Sterkte