Zoals u met zen allen wel weet ben ik niet verder geraakt dan de eerste kleuterklas, wel met grote onderschijting.
Doch er was ook een leuke kant aan dat klasje namelijk dat al de kindjes een optreden hadden in de Opera te Antwerpen.
Wij moeten het liedje 'Moriaantje zo zwart als roet' brengen.
Ik was niet bij de zangers daar ik geen noot kan zingen.
Men bevorderde mij als 'wasproduct'.
U denkt wasproduct Uni?
Wel op het toneel was een groot wit laken gespannen waar men allemaal zwarte handje op vastgespeld had en ik moest die in mijn zwembroek, zijnde wasproduct, er allemaal gaan afplukken.
Was ik er toch ééntje vergeten zeker.
Dus ik gelijk terug dat toneel op en ik plukte het er af.
Een staande ovatie voor mijn optreden was goed meegenomen.
Ik wuifde beleefd (precies een Amerikaans president) naar de ouders en vrienden in de zaal gezeten zijnde.
Moriaantje.
p.s.
Een klasgenootje zei na mijn optreden: "Gij zijt soms toch ook nogal een varken zenne
En zij beet in mijn buik"