Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Witte Kaproen
Niet wanhopen ,Werkman .
De Vlaamse onafhankelijkheid komt er aan.
Zelfs vlugger dan je nu voor mogelijk houdt.
De Walen beginnen uit paniek de tak waarop ze zitten
in snel tempo af te zagen.
De Monarchie ,als laatste bind middel is verlamd van angst.
Filip weet niet meer wat te doen
en durft zelfs niet meer op tafel kloppen zoals zijn vader nog wel deed.
Het enige waarmee hij hoopt te scoren is medelijden opwekken ivm met zijn moeilijke jeugd en schooltijd.  |
Dat wanhopen is er niet meer bij hoor Kaproen.
Ik heb zwaar betaald om een Vlaamse voorvechter te zijn.
Het ergste is wel dat andere zogezegde Vlamingen meegeholpen hebben met grafdelver te spelen. En na hun zakken gevuld te hebben na zes jaar aan bidden en smeken toe waren met beloven van niet meer uitvoerbare eerlijkheid. Toen was mijn moment om madame "Non" te spelen.
Het hele zootje ligt momenteel in de vuilbak. Zelfs de N-VA heeft hen niet meer nodig en bonjourde ze buiten. Eindelijk! Het lachen was ditmaal voor mij. Wat heb ik gewonnen? Niks! Maar ik zit wel in mijn zetel en aanschouw het strijdtoneel met vreugde. Mij kan het dus geen snars meer schelen wat er met dit land gebeurt. "Trôp is teveel geweest". De grens werd overschreden. En definitief. Op eerherstel of recht hoop ik niet meer. Dat is uitsluitend bij de trado's die mij dat lapten voor hun mensen.
Maar ik help er niet bij om ze kapot te krijgen. Een samenraapsel van individu's waarvoor geen recht bestaat en dat zichzelf uitroept tot een staat kan mij gestolen worden. Ik heb er vrede mee dat ik behandeld ben als een derderangsburger die op zijn kop gezeten werd. Veel meer zit er niet meer in. Dus het besef dat ik nog enige moeite moet doen om terug sociaal te worden kan mij gestolen worden. Binnen korte tijd lig ik onder de grond en hoop te genieten van de eeuwige rust. Mogelijk zullen de pilaarbijters mij dat niet gunnen maar die macht hebben ze niet ditmaal.
En zij zullen volgen met hun volle diplomatenkoffers. Hopelijk zal dat helpen om binnen te geraken in hun Walhalla. Maar ik vrees er voor. Zij hebben een verloren schaap gemaakt en het niet meer gezocht.
Hun loon zal dus pover zijn. Dat gezever van armen van geest zal niet meer helpen. En mochten ze er toch geraken dan zal het zonder mij zijn.
Ik weiger. Mogelijk verschiet dat verzonnen spook dan wel. En ik hoop dan dat het een toeval krijgt zoals mij overkwam. Een uitgebeend en veelvuldig verkocht lijk mag ook eens wat overkomen.
