Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer
Dat is puur geraaskal, pure projectie van je eigen axiomatiek.
|
Welnee, zo ervaar ik de wereld he. Denk eens 2 minuten na: uiteindelijk ben je het enige bewustzijn dat sensaties meemaakt, al de rest is enkel maar projectie op basis van WAARNEMINGEN van interacties. Het volstaat dus dat die interacties overeenkomen met wat je zou wensen he. Wat er "echt" gebeurt daarachter als hypothetische bewuste ervaring, heeft hierbij niet het minste belang, want fundamenteel onkenbaar.
En empathie is enkel maar een EIGEN sensatie van fun of van verdriet he, die gebaseerd is op een EIGEN MENTALE CONSTRUCTIE van wat een andere bewuste ervaring ZOU KUNNEN ZIJN ALS ZE BESTAAT en waarvan de enige indicatie is welke daadwerkelijke waarnemingen van interacties je hebt.
Wat je dus wil uit empathische interacties - zoals uit al de rest - is om daar zelf fun aan te beleven, ttz, om een mentale constructie te hebben van die andere zijn hypothetische bewustzijn dat overeenkomt met wat U fun gaat opleveren. In het geval van een vriend wil je dus gewoon HEBBEN DAT JE GELOOFT DAT HIJ GELUKKIG IS. Of die dat nu echt is of niet heeft hierbij totaal geen belang: uw eigen fun ervaring heeft gewoon nodig dat je dat gelooft. Je hebt er dus gewoon belang bij om dat geloof te helpen construeren, omdat het een bron is van eigen fun, uw enige levensreden.
Of dat nu gaat tot het al dan niet bewust forceren van die vriend van hiervoor de juiste interacties met U te hebben zodat ge dat geloof kunt opbouwen, of gewoon zelfs maar die interacties te negeren en uzelf gewoon wijs te maken dat ge kunt geloven dat hij gelukkig is, zijn gewoon maar verschillende strategieen om met die empathische vaststelling om te gaan. De BEDOELING is immers enkel en alleen maar om uzelf wijs te maken dat die vriend gelukkig is ZODAT je daar fun aan beleeft. Hoe je dat doet is gewoon een strategische vraag, meer niet.