Walter Luyten Overleden

[De rechtvaardige rechter]

Gisteren is VU-eresenator Walter Luyten overleden.

Walter Luyten was een opmerkelijk en uniek figuur. Maurits Coppieters zei ooit over hem, ‘Ik ben blij dat hij in de senaat zetelt, en ik ben ook blij dat er maar één is zoals hem.’ Wie ooit in contact is gekomen met Walter zal hem niet licht vergeten. Een gesprek met Walter bestond niet. Nee, je nam deel aan een dialectische queeste, met Walter als gids, die je langs gedichten, historische vertellingen en politieke uiteenzettingen bracht. En wanneer je dacht dat Walters woordenvloed het einde van zijn kunnen had bereikt, werd steevast een Vlaamse klassieker aangeheven, het sluitstuk van zijn betoog. Walter van Balder hield van de climax.


Walters waarde voor de VU, de N-VA en de Vlaamse Beweging is moeilijk te overschatten. Als student was hij actief binnen het naoorlogse KVHV, die hij samen met mensen als Hugo Schiltz en Mik van Babylon terug op het nationalistische spoor bracht. Daarna ondersteunde hij de opkomende Volksunie met al zijn krachten, en werd uiteindelijk ook senator voor de partij. Zijn engagement laat zich simpel samenvatten: pacifisme en internationaal volksnationalisme. Walter hield altijd zijn ogen gericht op de wereld. De Vlaamse emancipatiestrijd was onderdeel van een grotere ontvoogdingsstrijd. Op Europees niveau. Op wereldschaal. Overal waar volkeren het opnamen tegen verstikkende staatsstructuren, stond Walter op de Barricade. Vooral zijn inzet voor de Baskische strijd is legendarisch. Hij deinsde er niet voor terug om het in het Spanje van Franco op te nemen voor de Basken. Vermomd als priester stond hij in 1975 met de verboden Baskische vlag en een Vlaamse Leeuw te zwaaien voor een Baskische kerk. Hij werd onmiddellijk gearresteerd en het land uitgezet. Baskenland zou Walter bezighouden. Het irriteerde de Spaanse overheid zo hard, dat de Spaanse ambassadeur hem ooit omschreef als een kip zonder kop. Maar voor de Basken was Walter een held. In 2007 kreeg Walter een huldiging in Gernika, voor zijn jarenlange inzet voor de Baskische strijd. Hij sprak daar de hoop uit om ‘net zoals De Valera in Ierland, een Baskische rebel als president van een onafhankelijk Baskenland te mogen begroeten’. De hevig geëmotioneerde eresenator ontving daarna van Batasuna-voorzitter Arnaldo Otegi een Baskische wandelstok, traditioneel symbool van wijsheid en leiderschap.



Maar ook in Litouwen werd Walter geëerd. In 1991, tijdens de onafhankelijkheidsdagen, sprak hij het door Sovjettanks bedreigde Litouwse parlement moed in. Een decennium later kreeg Walter als dank de hoogste Litouwse onderscheiding. Niets of niemand hield Walter tegen, en zeker geen tanks.



Walter wist dat zijn einde naderde. Misschien is het daarom dat Jong N-VA zo belangrijk voor hem was, als wissel op de toekomst. Misschien apprecieerde hij onze rebelsheid, onze jeugdige overmoed, onze Sturm und Drang die hem zelf zo kenmerkte. We deelden dezelfde voorliefde voor internationaal volksnationalisme. De Ierse strijd, de Bretoenen, de Corsicanen, de Schotten,… En natuurlijk, de Basken. Nog in juni vorig jaar ontving Jong N-VA samen met Walter een Baskische delegatie die kwam spreken over mensenrechtenschendingen in Spanje.



Walter Luyten. Dat hij dezelfde familienaam droeg als onze nationale voorzitter vond hij op zijn eigen uitbundige wijze ongelofelijk grappig.



Maurits Coppieters had gelijk. Zoals Walter is er maar één exemplaar gemaakt. Wij troosten ons met de gedachte dat de geest en de ideeën van Walter zullen voortleven in Jong N-VA.



Jong N-VA wil hierbij haar diepste medeleven uitdrukken aan de familie van Walter Luyten.

Mijn medeleven aan de familie

[Anna List]

Walter was een heel grote mijnheer.

mijn medeleven

[De Garde]

Da's inderdaad een groot verlies voor de Vlaamse Beweging.

[Pelgrim]

Jep. hulde.