![]() |
Registreren kan je hier. Problemen met registreren of reageren op de berichten? Een verloren wachtwoord? Gelieve een mail te zenden naar [email protected] met vermelding van je gebruikersnaam. |
|
Registreer | FAQ | Forumreglement | Ledenlijst | Markeer forums als gelezen |
Buitenland Internationale onderwerpen, de politiek van de Europese lidstaten, over de werking van Europa, Europese instellingen, ... politieke en maatschappelijke discussies. |
![]() |
|
Discussietools |
![]() |
#1 |
Gouverneur
Geregistreerd: 21 augustus 2002
Locatie: Antwerpen
Berichten: 1.248
|
![]() Hieronder een goei artikel met juiste analyse over de situatie in Irak
------------ De Groene Amsterdammer | 19 juni 2004 "Amerikaans onvermogen het goede te doen" De anti-Amerikaanse stemming in Irak groeit momenteel even snel als de afkeer van het huidige Irak-beleid in de Verenigde Staten. Dat is niet het werk van al-Qaeda of van de ondergedoken volgelingen van Saddam, het is het werk van de bezetter zelf. door Aart Brouwer Op 11 april vorig jaar, toen de beelden van massale plunderingen in Bagdad en andere Iraakse steden de wereld rond gingen, gaf Donald Rumsfeld op een persconferentie in Washington de media de schuld. «Op tv zie je keer op keer hetzelfde», klaagde hij. «Steeds weer dat beeld van die man die een of ander gebouw uitloopt met een vaas, en dat krijg je dan twintig keer te zien. En je denkt: mijn hemel, waren er zo veel vazen?» De transcriptie vermeldt op dit punt «gelach» van de zorgvuldig geselecteerde journalisten in de zaal, waarna de minister van Defensie de afmaker plaatst: «Is het mogelijk dat er in het hele land zo veel vazen waren?» Helaas laat de werkelijkheid zich niet zo makkelijk regisseren. Irak beschikt inderdaad over meer antieke vazen dan de minister kon dromen. En de betreffende vaas kwam niet uit zomaar een gebouw, hij was afkomstig uit het Nationaal Museum in Bagdad dat onderdak bood aan honderdduizenden kunstvoorwerpen en andere overblijfselen uit Babylon, Ninive en Ur, de oudst bekende menselijke nederzettingen en de bakermat van de stedelijke beschaving. En als het verlies van rond 170.000 objecten (een schatting van de toenmalige museum directeur) een grap is, dan is het een bijzonder wrange. Het Iraakse ministerie van Olie werd in diezelfde tijd namelijk wél rond de klok bewaakt door Amerikaanse tanks. De boodschap was duidelijk: we zijn hier niet voor de Irakezen, we zijn hier voor de olie. Het lachen is Rumsfeld en de zijnen vergaan. De anti-Amerikaanse stemming in Irak groeit momenteel even snel als de afkeer van het huidige Irak-beleid in de Verenigde Staten. Dat is niet het werk van al-Qaeda of van de ondergedoken volgelingen van Saddam, het is het werk van de bezetter zelf. De plundering van het Nationaal Museum maakt inmiddels deel uit van een lange lijst politieke en militaire blunders, zo lang dat het lijkt alsof deze regering er het patent op heeft. Omdat het Amerikaanse leger weigerde de orde te herstellen (daar voorzag het aanvalsplan niet in) werd de openingsronde van plunderingen en uitval van openbare voorzieningen gevolgd door bendeoorlogen, afrekeningen en andere vormen van eigenrichting. Volgens Rumsfeld waren dat niet meer dan barensweeën van de aanstaande Iraakse democratie. «De toestand is rommelig, en vrijheid is nu eenmaal rommelig», aldus de minister. Aan de lijst kunnen we inmiddels toevoegen: de onvindbaarheid van de Iraakse massa vernietigingswapens; het ontbreken van enig geloofwaardig verband tussen Saddam Hoessein en al-Qaeda; de tactiek van spray and slay («spuiten en neermaaien») die Amerikaanse soldaten op straat toepassen; het systematisch martelen van krijgsgevangenen; de inzet van tienduizenden huurlingen om illegale klussen op te knappen; de blamage van «Chalabi-gate»; de installatie van de ene marionettenregering in Bagdad na de andere, met als voorlopig hoogtepunt de benoeming van een ex-CIA-agent tot overgangspremier; de benoeming tot Amerikaans ambassadeur in Bagdad van John Negro ponte, ooit tot over zijn oren verwikkeld in het Iran/Contra-schandaal, en niet te ver geten de bevoordeling van bouwbedrijf Halliburton, de voormalige werk gever van vice-president Richard Cheney, bij het vergeven van Iraakse wederopbouwcontracten. «Het punt is dat al die schandalen de Verenigde Staten zo in diskrediet hebben gebracht dat we nog slechts de keuze hebben tussen weggaan of eruit gesmeten worden», schrijft politicoloog Chalmers Johnson. «De Irak-oorlog is waarschijnlijk de ernstigste zelf toegebrachte wond in de geschiedenis van de Amerikaanse buitenlandse politiek.» Welke consequenties heeft dit Amerikaanse onvermogen voor de doelstelling van de bezetting, namelijk de bevordering van democratie en stabiliteit in Irak en de regio als geheel? En welke consequenties heeft het voor Nederland als het deel blijft uitmaken van een bezettingsmacht die, of ze nu onder VN-auspiciën komt te staan of niet, in de praktijk onder Amerikaans bevel zal blijven? De vraag is niet of de Iraakse samenleving voldoende voedingsbodem biedt voor democratie en stabiliteit, de vraag is of die er onder Amerikaans bevel ooit zullen komen. Het zijn niet langer enkel leden van het American Empire Project als Chalmers Johnson, Noam Chomsky en Michael Klare, uitgesproken critici van de regering-Bush die zelfs in academische kringen twee jaar lang praktisch alleen stonden, die deze vraag ontkennend beantwoorden. Hun standpunt wordt de laatste tijd onderschreven door beroepsmilitairen. De belangrijkste is de voormalige commandant in het Midden-Oosten Anthony Zinni, die de oorlog zo goed als verloren acht en in het tv-programma Sixty Minutes zei dat «onze koers naar de Niagara Falls leidt». De voormalige bevelhebber van het corps mariniers Joseph Hoar heeft gezegd «dat we zonder twijfel op het punt van falen staan, we staren in de afgrond». Zelfs de commandant van de 82ste Luchtlandingsbrigade, een officier in actieve dienst in Irak, antwoordde op de vraag of de VS bezig zijn de oorlog te verliezen: «Strategisch gezien denk ik van wel.» En een generaal der mariniers schreef in een gastartikel in The Washington Post dat het «tijd wordt dat de president de verantwoordelijken voor deze verkeerde Irak-politiek - burgers en militairen - vraagt ontslag te nemen». Sinds de eerste onthullingen over de marteling van krijgsgevangenen in Abu Ghraib is er sprake van een institutionele meltdown die herinneringen oproept aan de laatste fase van de Vietnamoorlog, een sfeer waarin functionarissen, overheidsdiensten en hele departementen elkaar van incompetentie, fouten en leugens beschuldigen en de bijbehorende documenten zonder gêne naar de pers lekken. De score in het moddergevecht tussen buitenlandminister Colin Powell, Donald Rumsfeld en de zopas afgetreden CIA-directeur George Tenet was de laatste maanden niet bij te houden. Ook de partij vrij worstelen tussen voormalig terreur bestrijder Richard Clarke en veiligheidsadviseur Condoleezza Rice is nog altijd niet beslist. In Amerikaanse dagbladen verschijnt deze dagen een open brief van Republikeinse en Democratische ex-functionarissen onder de naam Diplomaten en Militaire Commandanten voor Verandering, waarin het Irak-beleid wordt afgeschilderd als een bedreiging voor de nationale veiligheid. Onder hen zijn kopstukken als de voormalige stafchef William Crowe en de voormalige ambassadeur in Moskou Jack Matlock. De geschiedenis zal moeten uitwijzen wat er allemaal is misgegaan en wie op welk moment tegen wie gelogen heeft. Eén ding staat wel vast: de Irak-campagne is de slechtst voorbereide interventie uit de naoorlogse Amerikaanse politiek. En de meest effectieve getuige �* charge is de Amerikaanse generaal b.d. Wesley Clark, opperbevelhebber van de Navo in Europa van 1997 tot 2000. In zijn boek Winning Modern Wars (2003) komt hij tot de conclusie dat het moderne Amerikaanse leger niet is toegerust voor de «duizelingwekkende pseudo-imperiale visie» die George Bush aan de wereld wil opleggen. De grootste fout in de Irak-campagne was de minimale samenstelling van de Amerikaanse troepenmacht, waardoor deze niet geschikt is voor een bezettingstaak: «Hoewel alles erop wees dat het leger niet geschikt was voor langdurige inzet overzee waren er geen extra gelden uitgetrokken voor een langdurige campagne in Irak. Bovendien waren andere diplomatieke methodes verwaarloosd en internationale alternatieven genegeerd. De Amerikaanse buitenlandse politiek was op een gevaarlijke manier afhankelijk geworden van de strijdkrachten.» «Als gevolg van de nieuwe technologie, die een deel van de gevechten en verwoes tingen heeft overgedragen aan de luchtmacht, was het leger als geheel kleiner geworden. Het ontbrak de eenheden aan de kracht van de infanterie, het , dat zo kenmerkend was geweest voor de dienstplichtige legers in de twee wereldoorlogen en in Vietnam», aldus Clark. De aanvulling van de beroepseenheden met meer dan honderdduizend vrijwillige reservisten bood ook al geen soelaas, maar verhoogde juist de druk om «de zaken in het buitenland af te handelen en zo snel mogelijk weer naar huis terug te keren». Dit Amerikaanse leger was volgens Clark «een prachtige strijdmacht, uniek eigenlijk - maar dit waren niet de Romeinse legioenen die naar Bretagne waren getrokken, de Rijn waren overgestoken en Engeland hadden veroverd, of de kloekmoedige Britten die roem en fortuin hadden gezocht langs de Northwest Frontier in het negentiende-eeuwse India. Hoe wendbaar ze ook waren - het ontbrak deze eenheden aan kennis, vaardigheden en sterkte om een grote staat draaiende te houden.» En hoe goed getraind en technologisch superieur ze ook mochten zijn, deze merendeels getrouwde militairen die ook nog vaak hadden bijgetekend bij gebrek aan andere carrièremogelijkheden, waren niet gemotiveerd voor de taken van een bezettingsmacht, ver van huis en in een vijandige omgeving. Een voorbeeld uit vele is Jessica Lynch, de vrouwelijke soldaat bij de bevoorradingstroepen die aan het begin van de oorlog onder veel publiciteit werd «gered» uit handen van Iraakse ontvoerders. Toen zij door journalisten werd gevraagd waarom ze had bijgetekend, antwoordde ze: «Omdat ik geen baan kon krijgen bij Wal-Mart in mijn geboortedorp Palestine in West Virginia.» Clark wijst erop dat de langgerekte, bloedige bezetting die we nu zien ook nog eens het «wezen» van dit leger dreigt aan te tasten. Soldaten en officieren raken gedemotiveerd en laten tal van taken liggen die onmisbaar zijn voor een succesvolle wederopbouw van de Iraakse burger samenleving. De kracht van Clarks analyse is dat hij al deze problemen niet louter wijt aan politieke of persoonlijke tekortkomingen van George Bush, Donald Rumsfeld en Condoleezza Rice - zeg maar het zittende personeel. Hij acht zijn land om historische redenen ongeschikt als bezetter en helemaal als brenger van democratie in landen die voorheen niets anders dan tirannie hebben gekend. Zoals hij het samenvat: Amerikanen zijn «vertrekkers», geen «kolonisatoren». Ze hebben na de Tweede Wereldoorlog hun internationale dominantie (in vaktermen: «hegemonie») opgebouwd door hun leiderschap in te bedden in internationale organisaties, multilaterale overeenkomsten en een economisch stelsel waarvan ze dankzij hun sterke munt en handelsbalans de spil waren. Die hegemonie begon al in de jaren zeventig af te kalven, te beginnen met de ontkoppeling van de dollar van het goud, een maatregel waartoe president Nixon en zijn minister van Financiën Connally in 1974 moesten besluiten omdat hun land zijn verplichtingen jegens het internationale monetaire systeem niet meer kon nakomen. Clark heeft als geen andere Amerikaanse commentator in de gaten dat die jaren van hegemonie voorbij zijn, dat het Amerikaanse imperialisme momenteel niet triomfeert, zoals andere critici verkondigen, maar op zijn retour is. De «onderling afhankelijke wereld» die de VS zelf mede hebben geschapen «zal niet meer aanvaarden dat één bepaalde staat macht uitoefent over andere». Het bovenmatige vertrouwen van de huidige regering in de strijdkrachten is volgens Clark een vlucht naar voren, gedoemd tot catastrofes zoals het Amerikaanse leger nog niet eerder heeft meegemaakt, te meer daar de torenhoge militaire budgets onbeheersbaar zullen blijken. De campagne tegen het terrorisme zal in haar tegendeel verkeren omdat het legeren van steeds meer Amerikaanse troepen in steeds meer landen uiteindelijk leidt tot een «armoediger, geïsoleerder en minder veilig Amerika». Het is een bijna apocalyptische visie, die ook weinig goeds voorspelt voor de Irakezen. Als het gaat om de vestiging van democratie in landen waar die nooit eerder heeft bestaan, is de Amerikaanse staat van dienst buitengewoon slecht, een feit dat Clark genadiglijk onvermeld laat. Als verdedigers van de democratie hebben de Verenigde Staten misschien goede papieren, als brengers niet. Dat komt wellicht doordat ze zelf nooit door een vreemde mogendheid zijn bezet. Ze begrijpen eenvoudig niet wat het is, net zo min als Rumsfeld begreep dat het beeld van de gestolen vaas voor Irakezen eenzelfde symbolische lading heeft als het beeld van de instortende Twin Towers voor Amerikanen. De vestiging van de democratie is mislukt in Zuid-Korea in de jaren vijftig, in Zuid-Vietnam in de jaren zestig en de afgelopen twee jaar in Afghanistan, waar de regering-Karzai kunstmatig in het zadel wordt gehouden terwijl de uithoeken van het land weer worden bestuurd door de krijgsheren van weleer op voorwaarde dat ze de helpende hand bieden bij het uitroken van Osama bin Laden en mullah Omar. Het enige geslaagde voorbeeld is het naoorlogse West-Duitsland, maar dat valt om diverse redenen buiten de vergelijking, om te beginnen omdat het al een democratische traditie had voordat het door de nazi's werd gekaapt. Naoorlogs Japan wordt vaak in één adem met de Bondsrepubliek genoemd, maar daar is de ontwikkeling van de democratie door toedoen van de Koude Oorlog en gouverneur Douglas MacArthurs autoritaire stijl juist problematisch geweest. De Amerikanen wierpen het op een akkoordje met de vooroorlogse elite en gingen daarbij zo ver dat ze een ontsnapte verdachte van het Tokio-tribunaal (Shigeru Yoshida) tot premier benoemden. De voorbeeldwerking die daarvan uitging, bemoeilijkt tot de dag van vandaag het ontstaan van vrije vakbonden, een vrije pers en een open politieke discussie in Japan. De jongste VN-resolutie verandert niets aan de situatie op de grond, waar de Amerikanen tot in lengte van dagen de baas zullen willen zijn. Het ziet ernaar uit dat Irak een soort hybride wordt van naoorlogs Japan en het huidige Afghanistan: een autoritaire clan-staat met op de achtergrond een Amerikaanse vertegenwoordiger die over de belangen van zijn eigen land waakt. De benoeming tot premier van Iyad Allawi, ooit medewerker van Saddams gehate veiligheidsdienst, doet aan die van Yoshida denken. Nu alle illusies omtrent Irak als «democratische krachtcentrale van het Midden-Oosten» in rook op gaan, kan de Nederlandse regering niet langer volhouden dat de Nederlandse troepen daar een bijdrage leveren aan de democratie. Maar ook een terugtrekking, zoals gewenst door de tegenstanders van deze oorlog en vooral de SP, is geen optie. Vertrekken betekent dat land en volk worden overgelaten aan het Amerikaanse wanbeheer. Ons Irak-beleid is en blijft symboolpolitiek, belangrijk in de ogen van deze of gene achterban, maar van nul en generlei betekenis voor de toekomst van Irak. © auteur / De Groene Amsterdammer |
![]() |
![]() |
![]() |
#2 |
Schepen
Geregistreerd: 3 juni 2004
Locatie: Leuven
Berichten: 489
|
![]() Scherpe tekst. Heel juist. Het kan alleen maar erger worden zoals ze bezig zijn. De vraag is alleen hoe erg het wordt voor het opkrassen wordt of agent orange.
__________________
Joyous distrust is a sign of health. Everything absolute belongs to pathology. - Nietzsche |
![]() |
![]() |
![]() |
#3 |
Banneling
Geregistreerd: 18 januari 2004
Locatie: Belgium
Berichten: 1.734
|
![]() "Amerikaanse dagbladen verschijnt deze dagen een open brief waarin het Irak-beleid wordt afgeschilderd als een bedreiging voor de nationale veiligheid."
Een bedreiging voor de nationale veiligheid is maar zacht uitgedrukt..door het wanbeleid van de heer Bush hebben de extremisten zich vermenigvuldigt in aantallen en zijn enkel maar uit op wraak. Het Anti-US gehalte van Saddam en zijn zoontjes waren maar een peulschil tov wat de US nu te wachten staat. Abu Graib staat gegraveerd voor het leven bij de moslimwereld en heeft alleen maar het Anti-US gevoel aangewakkerd. Ik vraag me nog alleen af sinds Saddam uiteindelijk in de gevangenis beland is (en maar goed ook ) wie nu oorlogsmisdadiger nr 1 is ? De standvastigheid van Bush maakt 'm alleen maar een zeer gevaarlijke man... I hope the American citizens will kick him from the White House.... |
![]() |
![]() |
![]() |
#4 |
Secretaris-Generaal VN
Geregistreerd: 20 september 2003
Locatie: Brussel
Berichten: 23.102
|
![]() Waarom is het een goed artikel? Omdat de amerikanen volgens jou aan het "verliezen" zijn?
Wil jij dat het slecht gaat ginds zodat de amerikanen ongelijk krijgen of hoop je toch liever dat de irakezen aan hun leven kunnen gaan beginnen en dat de amerikanen de oorlog dus niet hebben "verloren"? |
![]() |
![]() |
![]() |
#5 | |
Minister-President
Geregistreerd: 7 mei 2002
Berichten: 4.137
|
![]() Citaat:
__________________
Porno! |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#6 | |
Schepen
Geregistreerd: 3 juni 2004
Locatie: Leuven
Berichten: 489
|
![]() Citaat:
De Amerikanen gaan trouwens zeker blijven. Misschien gaan ze gewoon bepaalde gebieden opgeven, zoals de Brusselse politie bepaalde blokken in Brussel heeft opgegeven (dat is geen grap). Het draait vanaf nu om schadebeheersing. Wat ze beter hadden gedaan een half jaar geleden is met een veel grotere troepenmacht dan er aanwezig was, het hele land uitgekamd om AK 47s en ander oorlogstuig uit publieke handen te halen. Dan hadden ze ook de grenzen beter moeten bewaken tegen infiltranten uit Syrië en Iran. Tenslotte had het leger zelf de mensen aan het werk moeten zetten om de meeste rudimentaire noden te verlichten, zoals elektriciteit, water en hospitalen. Eigenlijk denk ik niet dat hulpverleners al echt bezig zijn. Je ziet het ook aan het feit dat zoveel geld voor reconstructie gewoon verdwenen is... Ze geloven misschien niet eens meer in het uitvoeren van de heropbouwcontracten. Dat is trouwens volslagen onmogelijk, als er dagelijks meer gebouwen en straten de lucht in vliegen dan ze er kunnen herstellen. Het sterkt mijn vermoeden van voor de oorlog, dat het alleen om de olie te doen was. De pijpleidingen genieten goede bewaken en waren zeer gauw hersteld. De symbolen kwamen op de tweede plaats. Het omvertrekken van standbeelden van Saddam en het wekelijks veranderen van de nieuwe Iraakse vlag. Voor de rest is het een hopeloze aanmoddering en escalatie van haat en onbegrip. Tot '73 bestond het leger uit een min of meer representatieve doorsnede van de Amerikaanse bevolking. Dat waren gemotiveerde mensen die hoopten weer met hun leven te kunnen beginnen na de oorlog. Tegenwoordig zijn het eerder de sukkelaars of de fervente knokkers die in het leger gaan. De legerleiding wordt meer en meer bevolkt door bedrijfsafgevaardigden en geldwolven. Ik denk dat dit ook voor een verzieking van heel het oorlogsgebeuren heeft gezorgd. De troepenmacht die nu in Irak zit, gelijkt in niets op de geallieerden die Europa bevrijdt hebben. Alleen de vlag is hetzelfde. En dan zwijg ik over de huurlingen. Het is alleszins geen bende die het Irakese volk vertrouwen kan inboezemen. De bevelen die ze krijgen zijn "eerst schieten, dan nadenken" en er zijn afschuwelijke verhalen van embedded reporters die beschrijven hoe gewone burgers werden neergemaaid door een heel squadron tegelijk toen ze zich gewoon probeerden uit de voeten te maken bij het binnenrijden van Baghdad. Ik denk dat het probleem dus ook daar ligt en dat is de monumentale vergissing van Rumsfeld en co, dat ze mijlen verwijderd zijn van het strijdgebeuren en eigenlijk alleen maar minachting voelen voor de Irakezen. Hebben de Amerikanen de oorlog "verloren"? Bwo, winnen/verliezen zegt toch niks. Het was eigenlijk een invasie en geen oorlog tussen twee gelijke partijen. Niemand anders dan de mensen met de middelen kunnen ginder orde op zaken stellen. En wie heeft de middelen? Alleen de VS of een coalitie waar de VS hoe dan ook bij is. Dus het gaat daar nog lang onrustig zijn, want de "strijd om de harten van de mensen" zoals het in veel media stond toen de oorlog begon, die is zeker en vast op een brutale manier vertrapt. Negroponte is bij wijze van spreken een cannibaal die Irak met stalen vuist zal onderdrukken. Het zal niet noodzakelijk uitdraaien zoals vorige conflicten. Een nog grotere escalatie is mogelijk. Het lijkt mij dat de oorlog wordt aangewakkerd met de "Islam" in zijn geheel, maar dan hebben ze nog héél veel werk en wij hoeven dit als beschaafde Westerlingen niet te pikken. Het is één gore hypocriete bedoening.
__________________
Joyous distrust is a sign of health. Everything absolute belongs to pathology. - Nietzsche |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#7 | |
Secretaris-Generaal VN
Geregistreerd: 23 augustus 2002
Berichten: 47.317
|
![]() Citaat:
Aangzien er in de woestijn niet te veel bomen staan, zullen ze nie veel aan agent orange hebben, ... ![]() Hun aanvalsstrategie zat van in het begin compleet fout. Je moet een gebied uitmesten en beveiligen voor je verder trekt, op die manier had de oorlog veel langer geduurd, maar dan hadden ze nu geen problemen gehad zoals ze nu hebben. Hoessein is slimmer geweest, hij heeft geweten dat ze het zou zouden doen, en is begonnen met zijn mannen in te graven, en vooral met wapens in te graven. De amerikanen zijn er in al hun euforie overheen gelopen, en achter hun rug zijn de anderen terug uit t zand gekropen om hun zwakke logistieke eenheden aan te vallen, pijpleidingnen op te blazen enz... Bovendien komt er nu allerhande tuig binnen via Jordanië en Syrie, waar ze totaal geen controle over hebben. Maar grendel maar eens een paar duizend km woestijn af, ... Het word een nederlaag, dat staat nu al vast, alleen is de vraag wanneer Bush zijn nederlaag kan toegeven, en zijn troepen kan terugtrekken zonder teveel gezichtsverlies... na de verkiezing zal er wel een vredesmacht worden aangeduid die dan het puin mag gaan ruimen. |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#8 | |
Secretaris-Generaal VN
Geregistreerd: 23 augustus 2002
Berichten: 47.317
|
![]() Citaat:
|
|
![]() |
![]() |
![]() |
#9 |
Minister-President
Geregistreerd: 14 mei 2004
Locatie: 't stad
Berichten: 4.282
|
![]() en dan te weten dat de haviken a la Rumsfeld , cheney en Perle ineens graag hetzelfde zouden gedaan hebben in de hele "axis of evil"....
Syrie waren ze reeds begonnen diplomatiek te bestoken na de eerste weken van de val van irak ..... What a major screw up .... rumsfeld en Co denken : doemme , de rest van de zowat GEHELE wereld had toch gelijk ! ja, zeg ; foutje he ![]() de honderden amerikanen die niet meer thuis zullen komen de duizenden amerikanen die wel thuis komen maar gewond zijn, mischien blijven en de tienduizend + Irakezen die gedood zijn... ja, foutje he ![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
#10 | ||
Secretaris-Generaal VN
Geregistreerd: 20 september 2003
Locatie: Brussel
Berichten: 23.102
|
![]() Citaat:
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
#11 | |
Gouverneur
Geregistreerd: 18 maart 2003
Berichten: 1.033
|
![]() Citaat:
Ten tweede, diegenen die denken dat de oorlog in Irak een of andere "vergissing" was en dat de tijden van de pre-emptive war voorbij zijn zit er zeker zwaar naast ... Preemptive war is noodzakelijk gezien de veranderde technologie en strategieen van terroristen en landen die hen steunen ... wie bvb. denkt dat we hier gaan wachten tot Iran eindelijk haar kernwapen heeft ontwikkeld en het dan aan Hezbollah en consoorten gaat geven zit er heel zwaar naast ... By the way, Kerry is voorstander van meer troepen te sturen naar Irak, dus niet van een afdruipen op zijn Spaans .... Geniet er nu nog maar effe van, want lang gaat het niet meer duren. |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#12 | ||
Schepen
Geregistreerd: 3 juni 2004
Locatie: Leuven
Berichten: 489
|
![]() Citaat:
Preemptive war noodzakelijk? Dan hebben ze verschrikkelijk veel werk. En trouwens dat is een dwaas argument. Waarom heeft N-Korea nog geen bloedbad aangericht? Of Iran? Of elke andere schurkenstaat waar het Westen een dictator heeft aangesteld? Hoe kan je tegengaan dat een groep halve debielen een bom doet ontploffen ergens op Amerikaans grondgebied? Als die mensen bestaan, dan zal dat gebeuren, of zij nu in de hele wereld hun vlag hebben wapperen of niet.
__________________
Joyous distrust is a sign of health. Everything absolute belongs to pathology. - Nietzsche |
||
![]() |
![]() |
![]() |
#13 | |
Schepen
Geregistreerd: 3 juni 2004
Locatie: Leuven
Berichten: 489
|
![]() Citaat:
![]() (grapje, de waarheid is triester)
__________________
Joyous distrust is a sign of health. Everything absolute belongs to pathology. - Nietzsche |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#14 |
Partijlid
Geregistreerd: 18 november 2003
Berichten: 214
|
![]() I HAVE ONE INTERPRETATION FORR THE TIME BEINK...
THAT IS.. THAT THEY ARE LOSING.. AND THEY HAVE IN FACT SAID THAT..... I ASSURE YOU THE BUSH-MONKEY IS QUITE STUPID!!! THOSE INVADERS WILL BE SLAUGHTERED... THIS IS FOR SURE!! ![]()
__________________
Is it just me...? |
![]() |
![]() |
![]() |
#15 | ||
Minister-President
Geregistreerd: 20 juli 2002
Berichten: 5.220
|
![]() Citaat:
1. Die massavernietigingswapens zijn niet gevonden. 2. Er is geen bewijs voor banden tussen Sadam en Al Qaida 3. Voor veel Amerikanen zijn de dagelijkse Amerikaanse doden in Irak wél een verrassing. 4. Irak is niet bepaald een lichtend baken en voorbeeld van democratie of hij zeiden ze 't precies voor de rest van het midden-oosten. Irak is géén soort olievlek van democratie en vrijheid die zich verder verspreidt in het midden-oosten. 5. In Netwerk op Nederland 1 was er eergisteren een reportage over Irak en het midden oosten. Wat als de monarchie in Saudi-Arabië valt? Ze toonden ook Iraakse soldaten die opstapten en weigerden te patrouilleren. Je had die Amerikaan moeten zien kijken toen hij dat vernam. Meer dan twintig Irakezen die opstapten. En dan heb ik het nog niet over de stroomonderbrekingen in Irak. Ik las zelfs dat de bevolkingsregisters in Irak zijn verloren gegaan! En dat in het baken en lichtend voorbeeld van democratie in de moslimwereld! |
||
![]() |
![]() |
![]() |
#16 | |
Minister-President
Geregistreerd: 20 juli 2002
Berichten: 5.220
|
![]() Citaat:
1. Die massavernietigingswapens zijn niet gevonden. 2. Er is geen bewijs voor banden tussen Sadam en Al Qaida 3. Voor veel Amerikanen zijn de dagelijkse Amerikaanse doden in Irak wél een verrassing. Of was dat een verrassing. Veel Amerikanen dachten dat hun troepen daar enthousiast als bevrijders zouden onthaald worden. 4. Irak is niet bepaald een lichtend baken en voorbeeld van democratie of hij zeiden ze 't precies voor de rest van het midden-oosten. Irak is géén soort olievlek van democratie en vrijheid die zich verder verspreidt in het midden-oosten. 5. In Netwerk op Nederland 1 was er eergisteren een reportage over Irak en het midden oosten. Wat als de monarchie in Saudi-Arabië valt? Ze toonden ook Iraakse soldaten die opstapten en weigerden te patrouilleren. Je had die Amerikaan moeten zien kijken toen hij dat vernam. Meer dan twintig Irakezen die opstapten. En dan heb ik het nog niet over de stroomonderbrekingen in Irak. Ik las zelfs dat de bevolkingsregisters in Irak zijn verloren gegaan! En dat in het baken en lichtend voorbeeld van democratie in de moslimwereld! |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#17 | ||
Gouverneur
Geregistreerd: 18 maart 2003
Berichten: 1.033
|
![]() Citaat:
Maar ik betwijfel sterk dat de VS het militaire aspect van dit conflict aan het verliezen zijn. .. . |
||
![]() |
![]() |
![]() |
#18 | |
Gouverneur
Geregistreerd: 25 september 2003
Berichten: 1.147
|
![]() Citaat:
In een guerilla-oorlog mag men politiek nooit los zien van het zuiver militiare, anders kom je in een Vietnam-scenario terecht: "we won all the battles, but still lost the war" de coalition of the willing kan inderdaad elke "bad guy" neutraliseren dankzij hun overwicht aan duur materiaal en goed-opgeleide troepen, maar zolang die "bad guy" binnen de 2 dagen te vervangen is door een andere die geleerd heeft hoe een RPG werkt (punt naar voren, trekkerke overhalen) zullen ze bezig blijven. Volk genoeg ginds dat om verschillende redenen (patriotisme, wraakgevoelens, geld nodig, etc) buitenlandse troepen wilt doden. De Amerikanen van hun kant moeten elke soldaat opleiden, bewapenen, naar ginds krijgen, onderdak en eten geven en de fondsen voor dat alles laten goedkeuren in hun Congress en jawel, individuele dood of verminking uitleggen aan de familie... In principe kunnen de VS die kosten (materiële en menselijke) perfect dragen, maar voor de Irakis zijn de redenen om op te offeren en te sterven duidelijk, voor de Amerikaanse bevolking lijkt het steeds minder en minder een 'just war'. Het zal veeleer daaraan liggen dan aan high-tech gadgets of nog zwaardere bommen dat de situatie in het voordeel van deze of gene uitdraait...
__________________
--E eigen vork eerst --E |
|
![]() |
![]() |
![]() |
#19 |
Banneling
Geregistreerd: 18 februari 2003
Berichten: 26.968
|
![]() Gisteren in De Morgen (ja, die rode gazet) :
Iraakse veiligheidstroepen deserteren massaal ... In bepaalde regio's heeft tot 80% van de veiligheidstroepen er de brui aangegeven, dat blijkt uit onderzoek van het Amerikaanse Congres. ... In Bagdad stapte 49% van de veiligheidstroepen op terwijl het aantal deserteurs in de steden Baquba, Tikrit, Karbala, Najaf en Kut om en nabij de 30% bedraagt. Bij de politiediensten is de balans nauwelijks positiever. In de week van 17 tot 23 April alleen gaven 2.892 iraakse politieagenten hun job op. Sommigen gaven toe dat ze sympathie voelden voor de opstandelingen anderen bleken onbekwaam terwijl nog anderen omkwamen in een van de talloze gevechten of aanslagen. De politiekorpsen van Falluja, Najaf, Karbala en Kut zijn ingestort. Ook zou een corps van het vernieuwde iraakse leger geweigerd hebben om amerikaanse mariniers bij te staan in hun strijd tegen opstandelingen in Falluja. ... Pascal L., ik vraag me af of dat soort informatie doorsijpelt in de amerikaanse media???? Ik reken er niet op. |
![]() |
![]() |
![]() |
#20 | ||
Minister-President
Geregistreerd: 20 juli 2002
Berichten: 5.220
|
![]() Citaat:
|
||
![]() |
![]() |