Politici en journalisten weten zeer goed dat ze zichzelf vaak belachelijk maken

[marie daenen]

Politici en journalisten weten zeer goed dat ze zichzelf vaak belachelijk maken. artikel in Knack van Leo Neels.

Hoe kan men nog artikels plaatsen met inhoud als de werkelijkheid niet meer gezegd mag worden en als vooral de Vlaamse politiekers en de aangesloten pers met handen en voeten gebonden liggen aan de Belgische machtsstructuren, die op dit ogenblik totaal in het nadeel van Vlaanderen opereren? Men mag deze waarheid niet alleen niet zeggen, men moet deze waarheid bovendien hardstikke ontkennen en natuurlijk dat dan alleen nog nonsenspraat of onderwerpen die er niets toe doen tot aan de oppervlakte komen.

[Klojo eerste klas]

Link ? Titel van 't artikel ? Anders korte inhoud of voornaamste punten ?

[peter1962]

is dit een reclame draadje voor Knack ? Of is er ook een boodschap ?

[stuyckp]

http://www.knack.be/nieuws/belgie/la...on-120062.html

Het was even geleden, maar recent kregen journalisten nog eens de volle laag uit politieke hoek: Mevr. Moerman heeft het gehad, ze voelt zich als politica "ontluisd, verguisd en angstig". Alle media schonken zeer ruim aandacht aan haar opiniestuk in De Standaard (11 dec.). Naar eigen zeggen schreef Mevr. Moerman haar stuk in een opwelling. Ze was het al enige tijd beu, en het moest er maar eens uit. Nou, daar konden dan de verzamelde journalisten hun voordeel mee doen.

Op een verfijnde wijze koos Mevr. Moerman voor de journalistieke voorkeurstijlen van de herhaling en de overdrijving: 19 paragrafen beginnen met het woord angst, en, werkelijk, ze vergeleek zichzelf met een paria uit India. Ze eindigde met een poging tot community-building met de mediamensen - en, bij uitbreiding, andere leveranciers van respectloze negativiteit, zoals proffen en kiezers. Zoals zij, zo hield ze voor, probeerde ze ook maar haar best te doen, zoals zij, slaagde ze daar niet altijd in. Als politica belichaamt ze, zo betoogde ze verder, wat al die opiniefabrikanten denken, en probeert ze om hun problemen op te lossen, allicht niet op een perfecte wijze. Maar wel met een métier dat een beetje respect verdient. En of dat kon. Anders worden politici geur-, kleur- en smaakloos. Het opiniestuk kan gelden als bewijs dat Mevr. Moerman niet zinnens is om, onder terreur van het opinievolkje, de transformatie naar betekenisloosheid te ondergaan.

In journalistieke hoek werd op allerlei wijzen gereageerd, een toonbeeld van de diversiteit van journalistieke opinies. Tegenbos (in het editoriaal DS van dezelfde dag), en Brinckman (DS 12 januari) zeer begripvol en genuanceerd. In Terzake zette 's avonds Ivan De Vadder er de hakbijl in. Geïnterviewd door Kathleen Cools - zonder énige wederwoord-mogelijkheid - serveerde hij een ijskoud intentieproces. De Vadder deelt de mening van Mevr. Moerman niet, en poneerde vrank dat haar emotionele reactie vermoedelijk gezien dient te worden in het kader van het harde gevecht in Oost-Vlaanderen voor verkiesbare plaatsen bij Open VLD. In de loop van de dag waren al allerlei reacties losgekomen: van meewarige en cynische (W. Pauli :"If you can't stand the heat, stay out of the kitchen"), tot eerder begripvolle (Freya Van den Bossche in DS, 12 januari). In HLN (12 dec.) deed Jan Segers er een schep bovenop, hij kwalificeerde "Zuurtje Moerman" als een verwend nest uit Sint-Martens-Latem.

Wellicht onopzettelijk voorzag het redactionele gild - met de uitzonderingen die het beroep sieren - de emotionele cri de coeur van Mevr. Moerman van een zeer soliede feitelijke grondslag: de hoeveelheid bagger die ze over zich heen kreeg was inderdaad opmerkelijk.


“
Politici en journalisten weten zeer goed dat ze zichzelf vaak belachelijk maken

— Leo Neels


In de genuanceerde reacties werd er op gewezen dat politici én journalisten in een problematische situatie verkeren: hun beroep scoort zeer laag in de index van het vertrouwen van de publieke opinie, resp. 62 % voor politici en 48 % voor journalisten. Dat is merkwaardig voor beroepen die voortdurend in communicatie zijn met het publiek. Zij slagen er maar niet in om een vernieuwd vertrouwen op te bouwen.

Kan dit te maken hebben met de vaak voor het publiek ontgoochelde inhoud en niveau van de politieke communicatie en communicatie over politiek? Weinig debatten gaan over argumenten, de grote meerderheid gaat over vermeende achterliggende bedoelingen, verborgen agenda's en personen.

De politieke besluitvorming, en het gigantisch beslag dat onze overheden leggen op de welvaart van de bevolking, levert vaak armzalig resultaat: handenvol geld kostende en falende projecten, in openbare gebouwen, justitie, wegen, fiscaliteit, benoemingen ... De overheid hoort een essentiële leverancier te zijn van betrouwbaarheid, veiligheid, rechtszekerheid, stabiliteit - kortom: goed bestuur en kloppende rekeningen (Guy Tegenbos, DS 11 dec.). Onze héle grote overheid zadelt ons voortdurend op met complexiteit, afrekeningen, besluiteloosheid, en een f-e-n-o-m-e-n-a-a-l falingsniveau... malgoverno als norm?

Weinig politiek verantwoordelijken slagen er in om redelijk nonsensikaal hun aanpak neer te zetten, maar als het gebeurt waardeert het publiek dat, zoals Maggie De Block - aanvankelijk mediatiek weggehoond - met haar rustige vastheid aantoonde. Anderen zetten geweldig in op een aankondigingsmodus of zelfgeschreven zegebulletins, of het nu over fiscaliteit, wegenwerken, defensie, onderwijs of justitie gaat. Ze scoren kortstondig en bouwen politieke geloofwaardigheid snel af. Nog anderen vuren op de anderen, en dat geschiedt ook steeds meer binnen de meerderheid. Soms met een argument, vaak met het honen van politieke rivalen.

Dat straalt af op de gehele politieke besluitvorming, en alle politieke rollenspelers - ook degenen die hun best proberen te doen. Zo zijn er nochtans veel, en politiek is een nuttig en moeilijk, ondankbaar en slecht betaald vak. Maar de politiek is ook te traag met de eigen sanering, zeker tijden waarin van de bevolking altijd grotere bijdragen worden gevraagd.

Misschien kunnen ook journalisten terug naar de kern van de debatten, zonder altijd te willen focussen op intentieprocessen en zonder altijd zichzelf interessant te willen maken door de indruk te willen wekken dat zij, als intimi van de macht, ingewijd zijn in het geheim van de goden. Vaak inspireert dat caféretoriek die gedrukt of uitgezonden raakt. Dat draagt niet bij tot wat Edouard HERMAN en Noam CHOMSKY omschreven als de fabricatie van maatschappelijke consensus (Manufacturing Consent, 2002).

De samenleving vergt een minimale consensus, en debatten gaan ten onder aan de personencultus. In die omstandigheid vallen slachtoffers, en daarop heeft Mevr. Moerman op een enigszins pijnlijke wijze gewezen. Dat was vorige woensdag, en haar steekvlammetje is inmiddels gekaderd en weggezet in de 24-uurs-journalistiek: over en uit.

Wié in journalistiek en wié in het beleid nemen het voortouw van een inhoudelijke renaissance? Eigenlijk weten politici en journalisten zeer goed dat ze zichzelf vaak belachelijk maken. Tot op heden blijven ze in groten getale bereid het lage vertrouwen van het publiek in hun métier erbij te nemen, blijven ze bang voor verandering.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door stuyckp

http://www.knack.be/nieuws/belgie/la...on-120062.html

Het was even geleden, maar recent kregen journalisten nog eens de volle laag uit politieke hoek: Mevr. Moerman heeft het gehad, ze voelt zich als politica "ontluisd, verguisd en angstig". Alle media schonken zeer ruim aandacht aan haar opiniestuk in De Standaard (11 dec.). Naar eigen zeggen schreef Mevr. Moerman haar stuk in een opwelling. Ze was het al enige tijd beu, en het moest er maar eens uit. Nou, daar konden dan de verzamelde journalisten hun voordeel mee doen.

Op een verfijnde wijze koos Mevr. Moerman voor de journalistieke voorkeurstijlen van de herhaling en de overdrijving: 19 paragrafen beginnen met het woord angst, en, werkelijk, ze vergeleek zichzelf met een paria uit India. Ze eindigde met een poging tot community-building met de mediamensen - en, bij uitbreiding, andere leveranciers van respectloze negativiteit, zoals proffen en kiezers. Zoals zij, zo hield ze voor, probeerde ze ook maar haar best te doen, zoals zij, slaagde ze daar niet altijd in. Als politica belichaamt ze, zo betoogde ze verder, wat al die opiniefabrikanten denken, en probeert ze om hun problemen op te lossen, allicht niet op een perfecte wijze. Maar wel met een métier dat een beetje respect verdient. En of dat kon. Anders worden politici geur-, kleur- en smaakloos. Het opiniestuk kan gelden als bewijs dat Mevr. Moerman niet zinnens is om, onder terreur van het opinievolkje, de transformatie naar betekenisloosheid te ondergaan.

In journalistieke hoek werd op allerlei wijzen gereageerd, een toonbeeld van de diversiteit van journalistieke opinies. Tegenbos (in het editoriaal DS van dezelfde dag), en Brinckman (DS 12 januari) zeer begripvol en genuanceerd. In Terzake zette 's avonds Ivan De Vadder er de hakbijl in. Geïnterviewd door Kathleen Cools - zonder énige wederwoord-mogelijkheid - serveerde hij een ijskoud intentieproces. De Vadder deelt de mening van Mevr. Moerman niet, en poneerde vrank dat haar emotionele reactie vermoedelijk gezien dient te worden in het kader van het harde gevecht in Oost-Vlaanderen voor verkiesbare plaatsen bij Open VLD. In de loop van de dag waren al allerlei reacties losgekomen: van meewarige en cynische (W. Pauli :"If you can't stand the heat, stay out of the kitchen"), tot eerder begripvolle (Freya Van den Bossche in DS, 12 januari). In HLN (12 dec.) deed Jan Segers er een schep bovenop, hij kwalificeerde "Zuurtje Moerman" als een verwend nest uit Sint-Martens-Latem.

Wellicht onopzettelijk voorzag het redactionele gild - met de uitzonderingen die het beroep sieren - de emotionele cri de coeur van Mevr. Moerman van een zeer soliede feitelijke grondslag: de hoeveelheid bagger die ze over zich heen kreeg was inderdaad opmerkelijk.


“
Politici en journalisten weten zeer goed dat ze zichzelf vaak belachelijk maken

— Leo Neels


In de genuanceerde reacties werd er op gewezen dat politici én journalisten in een problematische situatie verkeren: hun beroep scoort zeer laag in de index van het vertrouwen van de publieke opinie, resp. 62 % voor politici en 48 % voor journalisten. Dat is merkwaardig voor beroepen die voortdurend in communicatie zijn met het publiek. Zij slagen er maar niet in om een vernieuwd vertrouwen op te bouwen.

Kan dit te maken hebben met de vaak voor het publiek ontgoochelde inhoud en niveau van de politieke communicatie en communicatie over politiek? Weinig debatten gaan over argumenten, de grote meerderheid gaat over vermeende achterliggende bedoelingen, verborgen agenda's en personen.

De politieke besluitvorming, en het gigantisch beslag dat onze overheden leggen op de welvaart van de bevolking, levert vaak armzalig resultaat: handenvol geld kostende en falende projecten, in openbare gebouwen, justitie, wegen, fiscaliteit, benoemingen ... De overheid hoort een essentiële leverancier te zijn van betrouwbaarheid, veiligheid, rechtszekerheid, stabiliteit - kortom: goed bestuur en kloppende rekeningen (Guy Tegenbos, DS 11 dec.). Onze héle grote overheid zadelt ons voortdurend op met complexiteit, afrekeningen, besluiteloosheid, en een f-e-n-o-m-e-n-a-a-l falingsniveau... malgoverno als norm?

Weinig politiek verantwoordelijken slagen er in om redelijk nonsensikaal hun aanpak neer te zetten, maar als het gebeurt waardeert het publiek dat, zoals Maggie De Block - aanvankelijk mediatiek weggehoond - met haar rustige vastheid aantoonde. Anderen zetten geweldig in op een aankondigingsmodus of zelfgeschreven zegebulletins, of het nu over fiscaliteit, wegenwerken, defensie, onderwijs of justitie gaat. Ze scoren kortstondig en bouwen politieke geloofwaardigheid snel af. Nog anderen vuren op de anderen, en dat geschiedt ook steeds meer binnen de meerderheid. Soms met een argument, vaak met het honen van politieke rivalen.

Dat straalt af op de gehele politieke besluitvorming, en alle politieke rollenspelers - ook degenen die hun best proberen te doen. Zo zijn er nochtans veel, en politiek is een nuttig en moeilijk, ondankbaar en slecht betaald vak. Maar de politiek is ook te traag met de eigen sanering, zeker tijden waarin van de bevolking altijd grotere bijdragen worden gevraagd.

Misschien kunnen ook journalisten terug naar de kern van de debatten, zonder altijd te willen focussen op intentieprocessen en zonder altijd zichzelf interessant te willen maken door de indruk te willen wekken dat zij, als intimi van de macht, ingewijd zijn in het geheim van de goden. Vaak inspireert dat caféretoriek die gedrukt of uitgezonden raakt. Dat draagt niet bij tot wat Edouard HERMAN en Noam CHOMSKY omschreven als de fabricatie van maatschappelijke consensus (Manufacturing Consent, 2002).

De samenleving vergt een minimale consensus, en debatten gaan ten onder aan de personencultus. In die omstandigheid vallen slachtoffers, en daarop heeft Mevr. Moerman op een enigszins pijnlijke wijze gewezen. Dat was vorige woensdag, en haar steekvlammetje is inmiddels gekaderd en weggezet in de 24-uurs-journalistiek: over en uit.

Wié in journalistiek en wié in het beleid nemen het voortouw van een inhoudelijke renaissance? Eigenlijk weten politici en journalisten zeer goed dat ze zichzelf vaak belachelijk maken. Tot op heden blijven ze in groten getale bereid het lage vertrouwen van het publiek in hun métier erbij te nemen, blijven ze bang voor verandering.

Dank je, ik heb geprobeerd de link te plaatsen, maar als halve leek in computers, kreeg ik het niet voor elkaar.

[stuyckp]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Dank je, ik heb geprobeerd de link te plaatsen, maar als halve leek in computers, kreeg ik het niet voor elkaar.

Je gaat gewoon naar de plaats waar je het document gevonden hebt.
Vervolgens klik je op de url. Je weet wel dat ding dat begint met http://... en je verifieert dat de gehele url geselecteerd staat. Met andere woorden blauwe achtergrond. Dan druk ik op Ctrl C om te copieren.
Dan in het forum druk je op Ctrl V op de plaats waar de link moet komen. De rest gaat vanzelf.
De feitelijke tekst er bij plaatsen doe ik ook via copy paste.
Maar ik ben geen computer leek. Vandaar ook de short cuts, CtrlC en CTrl V, gaat via het menu ook, maar duurt langer.

[marie daenen]

Politici en journalisten weten zeer goed dat ze zichzelf vaak belachelijk maken. artikel in Knack van Leo Neels.

Dus, nu de volledige tekst geplaatst is blijf ik bij mijn besluit :

Hoe kan men nog artikels plaatsen met inhoud als de werkelijkheid niet meer gezegd mag worden en als vooral de Vlaamse politiekers en de aangesloten pers met handen en voeten gebonden liggen aan de Belgische machtsstructuren, die op dit ogenblik totaal in het nadeel van Vlaanderen opereren? Men mag deze waarheid niet alleen niet zeggen, men moet deze waarheid bovendien hardstikke ontkennen en natuurlijk dat dan alleen nog nonsenspraat of onderwerpen die er niets toe doen tot aan de oppervlakte komen.

[stuyckp]

Oorspronkelijk geplaatst door poupehan

Carl Devos schreef het volgende op de site van deredactie.be:


"Onderbouwd debat op nieuwsfora blijft utopie"

...

Nieuwsmedia kunnen de richting van het debat sturen door te kiezen welke topics ze openstellen voor reactie. Politieke onderwerpen lijken voor meer polarisering te zorgen, met meer reacties en interacties als gevolg. De registratiewijze kan het karakter van de debatten sturen. Hoe meer registratiegegevens, hoe meer interactie, maar hoe minder gebruikers, aldus de onderzoekers.
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws.mo...edia/1.1804708

Opmerkelijk dat hij zo duidelijk durft vermelden dat de nieuwsmedia de debatten kunnen sturen (en dit dus ook doen) en dat er dan nog eens bepaald wordt wie aan het debat mag deelnemen.

Velen weten al lang dat de nieuwsmedia gedirigeerd worden door de traditionele partijen (en dan nog praktisch uitsluitend de linkse). Nog meer weten dit evenwel niet en worden dus beïnvloed, wat vanzelfsprekend de bedoeling is.

Angstaanjagend voor een rechtsstaat.

Wat hij bedoelt is dat er een zekere moderatie nodig is. Wat je hier trouwens ook wel ziet. Soms wordt er domweg wat ruzie gemaakt of simpelweg steeds dezelfde standpunten herhaalt, en er is heel wat getrol.

[rookie]

belgie en rechtsstaat? Een bananenrepubliek waar zelfs de grondwet een vodje is dat men naar believen opzij zet

[Klojo eerste klas]

@Stuyckp en Marie Daenen : bedankt

[stuyckp]

Oorspronkelijk geplaatst door poupehan

Ja, dat weet ik wel.
Maar hij schrijft toch duidelijk dat de nieuwsmedie bepalen welke artikelen worden geopend.
En wie er wordt uitgesloten (iemand die zijn radicale mening neerpent, heeft toch niet altijd ongelijk?).

Een radicale mening is niet hetzelfde als een mening die gestaafd wordt met een scheldproza.
Je kan bijvoorbeeld zeggen dat alle werklozen luiwammessen zijn, maar je kan ook zeggen dat werklozen verplicht 5 dagen gemeensschapsdienst zouden moeten doen. Allebei gelijkaardige radicale meningen, maar aan de eerste formulering heb je niet veel. Nu ja radicaal. Sommigen vinden dit alleszins radicaal. Persoonlijk lijkt het mij eerder gezond verstand. En neen werklozen zijn voor mij geen luiwammessen.

[zonbron]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Politici en journalisten weten zeer goed dat ze zichzelf vaak belachelijk maken. artikel in Knack van Leo Neels.

Hoe kan men nog artikels plaatsen met inhoud als de werkelijkheid niet meer gezegd mag worden en als vooral de Vlaamse politiekers en de aangesloten pers met handen en voeten gebonden liggen aan de Belgische machtsstructuren, die op dit ogenblik totaal in het nadeel van Vlaanderen opereren? Men mag deze waarheid niet alleen niet zeggen, men moet deze waarheid bovendien hardstikke ontkennen en natuurlijk dat dan alleen nog nonsenspraat of onderwerpen die er niets toe doen tot aan de oppervlakte komen.

Correct, hier nog een relevant topic :

http://forum.politics.be/showthread.php?t=185299

[zonbron]

Oorspronkelijk geplaatst door poupehan

Carl Devos schreef het volgende op de site van deredactie.be:


"Onderbouwd debat op nieuwsfora blijft utopie"

...

Nieuwsmedia kunnen de richting van het debat sturen door te kiezen welke topics ze openstellen voor reactie. Politieke onderwerpen lijken voor meer polarisering te zorgen, met meer reacties en interacties als gevolg. De registratiewijze kan het karakter van de debatten sturen. Hoe meer registratiegegevens, hoe meer interactie, maar hoe minder gebruikers, aldus de onderzoekers.
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws.mo...edia/1.1804708

Opmerkelijk dat hij zo duidelijk durft vermelden dat de nieuwsmedia de debatten kunnen sturen (en dit dus ook doen) en dat er dan nog eens bepaald wordt wie aan het debat mag deelnemen.

Velen weten al lang dat de nieuwsmedia gedirigeerd worden door de traditionele partijen (en dan nog praktisch uitsluitend de linkse). Nog meer weten dit evenwel niet en worden dus beïnvloed, wat vanzelfsprekend de bedoeling is.

Angstaanjagend voor een rechtsstaat.

Ze hebben zonder twijfel reeds het een en ander getest, dat is duidelijk.

[marie daenen]

Het grootste bewijs dat heel die zesde staatshervorming uren in het rond stinkt is niet omwille van wat de pers vertelt over die zesde staatshervorming maar wel degelijke omwille hun continue weigering om er ook maar iets over los te laten totdat het te laat is en alles in kannen en kruiken is en ze niet meer terug kunnen en zelfs dan geven ze slechts met mondjesmaat gegevens vrij. Stond er ook maar iets in die staatshervorming dat gunstig was voor Vlaanderen ze zouden het met alle toeters en bellen hebben rondgebazuind om zich toch maar ergens een pluim op hunne hoed te kunnen steken, maar zelfs dat gunnen hun franstalige 'vriendjes' Vlaanderen niet.

[Goudbever]

Leo wie?

[Kaaskoppie]

Oorspronkelijk geplaatst door Goudbever

Leo wie?

Leo Zwamschimmel

[Juan]

Oorspronkelijk geplaatst door Goudbever

Leo wie?

Leo Farmalobby

[fcal]

Oorspronkelijk geplaatst door Goudbever

Leo wie?

Leo, de paus van de puzzelrubrieken. Hij is goed bevriend met Otto, de Duitse keizer van dezelfde rubrieken.