Socialisten worden vergaarbak van N-VA bashers

[Tempura]

Sp.a-voorzitter Bruno Tobback reageert niet verrast op het nieuws dat voormalig NMBS-topman Marc Descheemaecker mogelijk Europees lijstduwer voor N-VA wordt.

"N-VA wordt een soort vergaarbak van mensen die een eitje met de socialisten te pellen hebben. Bovendien rijmen zijn opvattingen met veel aspecten uit hun programma: minder dienstverlening en reizigers meer laten betalen", zegt Tobback.

De voorzitter van de Vlaamse socialisten gelooft overigens niet dat de publicatie van het boek van Descheemaecker, waarin hij sp.a-vicepremier Johan Vande Lanotte stevig aanpakt, toevallig viel. "Het zou een bizar toeval zijn dat hij dat eerst doet en een politieke tegenstander zwartmaakt en op dat moment niet wist dat hij van plan was op een lijst te gaan staan. Dat maak je mij niet wijs", aldus Tobback. "De N-VA heeft een voorzitter verkleed als panda en een kandidaat verkleed als onschuldige manager", voegt hij er aan toe.
http://www.vandaag.be/binnenland/148...enbashers.html

Kunnen de socialisten -en bij uitbreiding de tsjeven en blauwen- hun ploat eens afzetten? Elke dag is het 'N-VA is stout en N-VA is foei' maar als het omgekeerd is dan reageren ze als door een wesp gestoken.

En zelf kunnen ze het alleen maar over de tegenstander hebben. Het is een Pavlovreactie; N-VA? Slecht, gevaarlijk, neoracistischfascistischliberaalnationaalsociaalre actionair enwatweetiknogallemaal.

[Eduard Khil]

Tja, bij links zijn ze serieus verzuurd, dat is al langer geweten dan vandaag. Ze weten dat het bij deze verkiezingen alle hens aan dek is, anders zou hun graaidroomwereldje wel eens uit kunnen zijn. Steeds meer partijen denken er over na om de linksen eens buiten te gooien om deftig te kunnen besturen.

[Vette Pois(s)on]

Baby Tobback kan het niet laten; NVA dit, NVA dat.

[vlijmscherp]

Oorspronkelijk geplaatst door Vette Pois(s)on

Baby Tobback kan het niet laten; NVA dit, NVA dat.

het wordt inderdaad irritant.

[Vette Pois(s)on]

Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp

het wordt inderdaad irritant.

Eerder lachwekkend en beetje zielig.

Net een kindje op de speelplaats :" hij heeft mijn kaboutermuts afgepakt meester"

[vlijmscherp]

Oorspronkelijk geplaatst door Vette Pois(s)on

Eerder lachwekkend en beetje zielig.

Net een kindje op de speelplaats :" hij heeft mijn kaboutermuts afgepakt meester"

het geeft ook aan dat ze zelf niet geloven in hun eigen verhaal. Anders zouden ze vooral met dat verhaal naar buiten komen.

[De schoofzak]

Mocht ik sos zijn, ik zou me ook ongerust maken. Stel je voor dat de nmbs je niet meer zou doorbetalen, als je eens een stakinkske houdt op een interessante brugdag.

.

[Antoon]

Oorspronkelijk geplaatst door Vette Pois(s)on

...NVA dit, NVA dat.

Dit is in drie woorden gans het programma van de sp.a.

[Wiley E Coyote]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Dit is in drie woorden gans het programma van de sp.a.

"socialisten slecht, Walen slecht" is dan weer de samenvatting van het NVA programma.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Wiley E Coyote

"socialisten slecht, Walen slecht" is dan weer de samenvatting van het NVA programma.

Zeggen de verzuurde socialisten.

[Vette Pois(s)on]

Oorspronkelijk geplaatst door Wiley E Coyote

"socialisten slecht, Walen slecht" is dan weer de samenvatting van het NVA programma.

Jaja...

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Vette Pois(s)on

Baby Tobback kan het niet laten; NVA dit, NVA dat.

Met het gezegde 'socialisten dit, socialisten dat' hebt u blijkbaar véél minder moeite.

[Vette Pois(s)on]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Met de het gezegde 'socialisten dit, socialisten dat' hebt u blijkbaar véél minder moeite.

De puinhoop van de sossen ligt open en bloot.

Wie kan daar nog naastkijken?

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Vette Pois(s)on

De puinhoop van de sossen ligt open en bloot.

Wie kan daar nog naastkijken?

Ik zie nergens een puinhoop. En of de SPA slecht gaat scoren? Dat moeten we nog maar afwachten. Het zou me niet eens verwonderen dat de partij van de moedige en principiële kleine Tobback iedereen gaat verrassen en behoorlijk scoort. Maar goed, we zullen zien.

[Vette Pois(s)on]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Ik zie nergens een puinhoop. En of de SPA slecht gaat scoren? Dat moeten we nog maar afwachten. Het zou me niet verwonderen dat de partij van de moedige en principiële kleine Tobback iedereen gaat verrassen. Maar goed, we zullen zien.

De sossen winnen altijd.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Wiley E Coyote

"socialisten slecht, Walen slecht" is dan weer de samenvatting van het NVA programma.

De eeuwige mantra van de zeer rechtse en dubieuze Vlaams-nationalisten. Een mantra die zij herhalen sinds de jaren '30.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

De eeuwige mantra van de zeer rechtse en dubieuze Vlaams-nationalisten. Een mantra die zij herhalen sinds de jaren '30.

Oke, we zijn weer in de jaren dertig beland. Wat moeten de socialisten toch een heimwee hebben naar die tijd dat ze er telkens weer mee komen aangedragen; maar ja Hitler stond dan ook veel verder met zijn sociaal nationalisme. Maar laat onze socialisten maar doen dan gijden we zowiezo weer terug naar die jaren; dat alleen zij nog hun mond mogen open doen en al de rest naar de Vlaamse vuilbak wordt verwezen. Hun broertje de PS zal hen met veel plezier en eigenprofijt helpen.

[Eduard Khil]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

De eeuwige mantra van de zeer rechtse en dubieuze Vlaams-nationalisten. Een mantra die zij herhalen sinds de jaren '30.

vanaf de jaren 30 waren de nationaal-SOCIALISTEN dan ook aan de macht. Socialisten en aanverwanten zijn verantwoordelijk voor werkelijk al de grootste massamoorden van de moderne geschiedenis.

Behalve één, die van Leo II in de congo.

[De schoofzak]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Ik zie nergens een puinhoop. En of de SPA slecht gaat scoren? Dat moeten we nog maar afwachten. Het zou me niet eens verwonderen dat de partij van de moedige en principiële kleine Tobback iedereen gaat verrassen en behoorlijk scoort. Maar goed, we zullen zien.

Onze staatsschuld? Ons budget? Van staat en van gemeentes? Van ziekenhuizen?
Onze werkgelegenheid? Onze werkzekerheid?
Onze pensioenreserves? De grootte van onze privé pensioenen?
Onze belastingsvoeten? En wat we ervoor terug krijgen qua service ?
Onze industrie? Onze kmo's? Onze uitvoer? Onze investeringen in research en ontwikkeling?
Onze justitie, ons asiel- en immigratiebeleid?
Onze transparantie van staatsfinanciën en staatsgeldstromen?

.

[Pandareus]

Oorspronkelijk geplaatst door Eduard Khil

vanaf de jaren 30 waren de nationaal-SOCIALISTEN dan ook aan de macht. Socialisten en aanverwanten zijn verantwoordelijk voor werkelijk al de grootste massamoorden van de moderne geschiedenis.

Behalve één, die van Leo II in de congo.

Vanaf de jaren '30 hebben diegenen die droomden van een Nieuwe Orde zich politiek vooral via het VNV, maar ook via de vlaamse afdeling van REX en een hoop andere organisaties zoals De Vlag en de Dinaso's gaan organiseren. Vanaf '36 spelen die (toen nog) verkapte Nazi's een hoofdrol, ze kregen zelfs in het geheim financiering van de duitsers. Van zodra de duitsers hier binnenvielen is den leider volledig overstag gegaan.
Stafke wou de geschiedenis ingaan en heeft zijn land ervoor verraden.
Het was inderdaad een bende smeerlappen.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Vlaamsch_Nationaal_Verbond

Vlaamsch Nationaal Verbond
De vlag van het VNV bevatte de kleuren oranje/wit/blauw, de bekende livreikleuren van Willem van Oranje. De driehoek stond voor de delta van de grote rivieren van de Nederlanden: de Schelde, de Maas en de Rijn. De cirkel staat voor de eenheid in de Lage Landen. Tijdens Wereldoorlog II was er ook een zwarte/wit/rode versie. Geënt op de vlag van Duitsland toentertijd.

Het Vlaamsch Nationaal Verbond of VNV was een rechts-radicale (ook soms als fascistische bestempelde) Vlaams-nationalistische partij, opgericht op 8 oktober 1933 door Staf de Clercq. Tijdens de Tweede Wereldoorlog collaboreerde ze officieel met de Duitse bezetter. Een klein deel keerde zich echter af van de collaboratie.

Inhoud

1 Geschiedenis
1.1 Voor de oorlog
1.2 Tweede Wereldoorlog
1.3 Na de oorlog
2 Politiek
3 Personen
4 Externe links

Geschiedenis
Voor de oorlog

Nadat Staf de Clercq, een Vlaams-nationaal Kamerlid van de Frontpartij uit het Pajottenland, in november 1932 niet herkozen werd, probeerde hij in 1933 tot een concentratie te komen van de verschillende Vlaams-nationalistische groeperingen die Vlaanderen op dat moment rijk was. Uiteindelijk slaagde hij in zijn opzet; hij moest daarbij evenwel rekening houden met zeer uiteenlopende vleugels, gaande van gematigd tot uiterst rechts. Het programma, gepubliceerd op 8 oktober 1933, is een compromis dat lichtjes in het voordeel van de radicalen uitviel en waarin vooral de nadruk lag op de hereniging met alle Nederlanden in een Groot-Nederlands staatsverband. Sommige groepen, zoals de Limburgse gematigde Katholieke Vlaamse Volkspartij, traden niet toe.

Staf de Clercq liet zich bijstaan door de Raad van Leiding, bestaande uit Hendrik Elias, Reimond Tollenaere, Gérard Romsée en Ernest Van den Berghe. Zelf liet hij zich den Leider noemen. Op 23 oktober 1940 wordt deze Raad van Leiding uitgebreid met Frans Daels, Edgard Delvo, Jeroom Leuridan en Raymond Speleers. Iets later werd ook Jan Timmermans lid.

Onder de naam Vlaams Nationaal Blok nam het VNV op 24 mei 1936 voor het eerst deel aan de verkiezingen. Het succes bleef niet uit: het VNV haalde zestien zetels binnen. Ook Rex haalde 21 kamerzetels binnen (naast twaalf zetels in de Senaat), wat de socialistische Belgische Werkliedenpartij overhaalde om van antifascisme een kernpunt van hun programma te maken. Op 6 oktober 1936 wordt met REX-Vlaanderen een akkoord gesloten waarin beide partijen ijveren voor een gefederaliseerd België onder de troon van Leopold III. In 1937 slaagde het VNV erin, mede door tussenkomst van de bekende Orangist en Groot-Nederland promotor Pieter Geyl en Carel Gerretson die de intriges binnen de Vlaamse Beweging van dat moment niet doorgrondden, de Frontpartij, een sociaal-Vlaamsgezinde partij, in te lijven. Herman Vos, boegbeeld van de Frontpartij, stapte daarop over naar de BWP. Het is tevens vanaf april 1937 dat het VNV van het Duits Ministerie van Propaganda een maandelijkse toelage begint te ontvangen van omgerekend zo'n € 5.000. Bij de verkiezingen van 1939 behaalde het VNV 1 zetel winst in Antwerpen, maar bleef status quo in de rest van Vlaanderen. REX, daarentegen, viel terug op vier zetels in de Kamer en een in de Senaat.

Begin 1939 werd de Duitse steun verhoogd tot omgerekend € 15.000 per maand. In een verkiezingspamflet van 1939 werd echter niets vermeld van deze steun, integendeel, het pamflet stelt:

«Welnu, wij, Vlaamsche Nationalisten, wij zeggen: wij hebben twintig jaar gevochten voor het 'Los van Frankrijk', wij zullen met dezelfde hardnekkigheid vechten voor het 'Los van Duitschland'. Moest Hitler het in zijn bol krijgen, hier een voet probeeren te zetten, dan zullen wij in de eerste rangen staan om met ons lijf een levende borstweer te vormen tegen gebeurlijke overrompeling.»

Tweede Wereldoorlog

Op 10 mei 1940 werden alle kaarten opnieuw geschud. Duitsland valt België binnen, en hoewel het VNV tevoren nog had opgeroepen tegen een mogelijke collaboratie (Geen tweede activisme), bood de Clercq toch zijn diensten aan aan de Duitsers. Voor het VNV was de bezetting door de Duitsers de kans om uit de Belgische ketenen te breken en onder de vleugels van het Derde Rijk een onafhankelijk Vlaanderen te bekomen. In augustus 1940 werd de geüniformeerde afdeling van het VNV, de Grijze Brigade geleid door Herman van Ooteghem, omgedoopt tot de Zwarte Brigade en later de Dietsche Militie/ Zwarte Brigade. Op 10 november 1940 maakt Staf de Clercq in een redevoering publiekelijk bekend dat het VNV zich ter beschikking stelt van de Duitsers en geeft hij zijn vertrouwen aan de Führer Adolf Hitler.

Het VNV steunde direct de vervolging der Joden en sloeg volledig de fascistische richting in, zoals blijkt uit deze redevoering:

«Vlaanderen moet inschakelen in de Nieuwe Orde, geboren uit de nationaal-socialistische revolutie. Het VNV stelt zich ten doel het vestigen van de nieuwe orde in Vlaanderen. [...] Deze nieuwe politieke orde dient gevestigd te zijn, eensdeels op het beginsel van het leiderschap, andersdeels op het uitschakelen en verwerpen van alle instellingen (onder andere het Parlement), groeperingen (onder andere vakbonden) of uitingen die de organische eenheid der Volksgemeenschap aantasten of ondermijnen. [...] Ondertusschen hebben wij nog andere plichten te vervullen: a) Bekamping der hetze; b) Bekamping van den woeker; c) Strijd tegen de Joden.»

De overeenkomst met de Duitse militair bestuurder van België dwong het VNV wel om het herenigen van Dietsland niet meer te propageren en in plaats daarvan aan te sturen op een eventuele aansluiting van Vlaanderen bij Duitsland (tot Groot-Duitsland).

Het VNV verkreeg het recht om als enige politieke partij manifestaties te organiseren. Het VNV ronselde vanaf 20 april 1941 actief manschappen voor de Waffen-SS. Op 5 mei 1941 smolt het Verdinaso en Rex-Vlaanderen onder druk van de Duitse bezetter samen met het VNV tot de Eenheidsbeweging VNV. Ondertussen verwierf DeVlag (Duits-Vlaamse Arbeidersgemeenschap, de organisatie die uiteindelijk op het einde van de oorlog de politieke strijd zou winnen) de steun van de SS en verwerd zo tot geduchte concurrent van het VNV. In Wallonië werd Rex de enige partij.

Toen Hitler op 22 juni 1941 Rusland binnenviel, leverde het VNV een Vlaams Legioen af (met het oog op een later Vlaams leger) om in Rusland te vechten. Op 22 januari 1942 sneuvelde Reimond Tollenaere door eigen vuur. Reimond Tollenaere werd door Staf de Clercq steeds gezien als zijn mogelijke opvolger.

Op 13 augustus 1942 vertrok het eerste konvooi uit Mechelen naar Auschwitz en meldde de VNV-krant Volk en Staat:

«De zuiveringsmaatregelen tegen de joden volgen mekaar sterker op en worden met de dag strenger toegepast. Het schijnt zo dat we stilaan rondom onze redactiekantoren weer ruimer zullen kunnen ademhalen en nu er week na week huizen en appartementen in de buurt leegkomen kunnen we tenminste eens rustig van huis naar kantoor en van kantoor naar huis wandelen.»

Op 22 oktober 1942 overleed de Clercq. Hij werd opgevolgd door de meer gematigde Hendrik Elias. Elias bleef manschappen ronselen voor het oostfront en voer resoluut een koers die er in bestond zo veel mogelijk de Militärverwaltung onder Alexander von Falkenhausen te begunstigen t.o.v. de SS, die meer de kant koos van de DeVlag en de Algemeene SS Vlaanderen, hoewel von Falkenhausen resoluut koos voor een belgicistische aanpak.

Het VNV raakte echter meer en meer in de collaboratie betrokken en had steeds minder voeling met de gewone man. Toen Hitler de knoop dan definitief doorhakte en Jef van de Wiele van de DeVlag tot landsleider van Vlaanderen benoemde, verloor het VNV alle macht. In april 1944 bedroeg het ledenaantal van het VNV nog maar 10.000, een vierde van twee jaar daarvoor. Het was ook in 1942 en 1943 dat het verzet aanslagen begon te plegen tegen de collaborateurs van het VNV. In 1942 werden zes VNV'ers vermoord en tijdens de maanden oktober-november werden dertien bomaanslagen gepleegd tegen het VNV. In 1943 werden 57 VNV-leden vermoord door het verzet. Het VNV zelf spoorde, middels haar geheime inlichtingendienst, verzetslieden op en liquideerde ze.
Na de oorlog

Tijdens de repressie na de oorlog, werden de kopstukken van het VNV berecht en bijna allen veroordeeld. Hendrik Elias maakte in gevangenschap (tot 1959 toen hij om gezondheidsredenen in vrijheid werd gesteld) nog opgang als auteur van diverse geschiedkundige werken: zijn politieke memoires en werken over de Vlaamse Beweging. Frans Van der Elst, oprichter van de Volksunie, bezocht hem regelmatig in de cel en beriep zich op de federalistische zienswijze van Elias bij het opzetten van deze partij. Op 2 februari 1973 overleed Elias te Ukkel.
Politiek

Het VNV herbergde verschillende strekkingen, van gematigd federalistisch via Vlaams autonomistisch tot Groot-Nederlands, en democratisch tot autoritair en antiparlementair. Staf de Clercq had de moeilijke taak deze uiteenlopende groepen bijeen te brengen en bij elkaar te houden. Daarbij schuwde hij macchiavellistische tactieken niet.

Een vertegenwoordiger van de gematigde (anglofiele) groep was onder anderen Hendrik Elias, die tijdens zijn verblijf in Italië een afkeer had gekregen van het fascisme. De nationaalsocialist Reimond Tollenaere was dan weer een schoolvoorbeeld uit de radicale groep. Beide groepen konden naast elkaar bestaan, door het vrij autoritaire optreden van de Clercq.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog verzwakte de democratische groep, en konden de fascistoïde kenmerken van de partij zich volop ontwikkelen, tot het VNV evolueerde naar een fascistische collaboratiepartij, zij het met een monddood gemaakte democratische groep. Hierin kreeg het VNV af te rekenen met enkele kleine maar venijnige zweepgroeperingen, die op minder steun van de bevolking konden rekenen, maar des te meer van de radicale bezetter. De DeVlag en de Algemeene-SS Vlaanderen waren zeer zeker een kracht die het VNV verder in de collaboratie duwden door te wedijveren om de zegen van Hitler.

Reimond Tollenaere was de gedoodverfde opvolger van de Clercq, tot Tollenaere overleed aan het oostfront. De op een aantal vlakken meer gematigde Hendrik Elias zou uiteindelijk in de voetsporen treden van de Leider, toen deze Staf de Clercq overleed. Elias versterkte hierbij wel de autoritaire macht van de Leider door de Raad van Leiding niet meer samen te roepen. "Het VNV werd nu in de praktijk geleid door één leider die zelfs geen poging meer ondernam om verantwoording af te leggen aan het collectieve leidingsorgaan dat bestond van bij de stichting van het VNV." ( Bruno De Wever, "Greep naar de macht-Vlaams-nationalisme en Nieuwe Orde - Het VNV 1933-1945", 2007). Meer dan een machteloze rem in de maalstroom van het steeds fanatieker wordende oorlogstafereel was hij echter niet, maar toch probeerde Elias in de mate van het mogelijke de niet-genazificeerde Militärverwaltung te steunen, al was die niet zo welwillend t.o.v. het VNV. Zo werd, zeker na bericht uit Berlijn het Groot-Nederlandse streven al vroeg in de oorlog verboden, wat ertoe leidde dat enkele groepjes van Nederland Eén! in het verzet gingen (net zoals dat met sommige Verdinaso-leden ook het geval was). Deze Militärverwaltung van Alexander von Falkenhausen en Eggert Reeder was zelfs uitgesproken belgicistisch in zijn aanpak, maar Elias verkoos deze bedachtzame collaboratie boven een met de SS van Himmler.

Toch bleef het VNV bestaan en hoewel het in de loop van de oorlog steeds op minder sympathie van de gewone man kon rekenen, stapte het steeds verder de collaboratie in. Tot op het einde het VNV uitgeschakeld werd doordat Jef van de Wiele van de DeVlag - allen waren inmiddels naar Duitsland gevlucht voor de oprukkende geallieerden - als landsleider benoemd werd, en Vlaanderen benoemd werd als deel van het Duitse Rijk. Elias werd uitgenodigd om in de Vlaamse Landsleiding te zetelen, maar weigerde, wat hem zijn vrijheid kostte. Veel zou het niet uitgemaakt hebben, want intussen was België bevrijd door de geallieerden.

Van de partijleiding werd enkel Theo Brouns daadwerkelijk geëxecuteerd voor zijn aandeel in de contraterreur.

Ook aanbevelenswaardig als overzicht over de grootste schuldige :
http://nl.wikipedia.org/wiki/Staf_de_Clercq

Staf de Clercq
Staf De Clercq
Afbeelding gewenst
Naam Jérôme Gustave Théophile (Staf) de Clercq
Geboren 16 september 1884
Overleden 22 oktober 1942


Jérôme Gustave Théophile (Staf) De Clercq (Everbeek, 16 september 1884 – Gent, 22 oktober 1942) was een Belgisch politicus die evolueerde van Vlaams-nationalist naar Nationaal-socialist. Hij was een bekend collaborateur met de Duitse bezetter tijdens de Tweede Wereldoorlog. Van 1933 tot zijn plotse dood in 1942 was hij de leider van de extreemrechtse Vlaams-nationalistische groepering VNV.

Inhoud

1 Biografie
2 Collaboratie
3 Na zijn dood
4 Literatuur
5 Externe links

Biografie

De Clercq studeerde aan het college van Edingen en daarna aan de normaalschool Bonne-Esperance te Binche. Hij volgde de lessen in het Frans omdat dit destijds de enige mogelijkheid was. Hij werd zelf onderwijzer en gaf les in Lettelingen en Heikruis.

Als onderwijzer en oudstrijder (hij was brancardier tijdens de Eerste Wereldoorlog) werd hij in 1919 in Brussel, samen met bijvoorbeeld Joris Van Severen, tot volksvertegenwoordiger gekozen voor de pas opgerichte Frontpartij. Bij de verkiezingen in 1932 verloor hij echter zijn zetel.

De Clercq zetelde van 1921 tot 1936 ook in de gemeenteraad van Kester. In deze periode bekleedde hij tweemaal het ambt van schepen. Burgemeester van deze Pajotse gemeente kon hij niet worden omdat de toenmalige minister van binnenlandse zaken Henri Carton de Wiart dit verhinderde.

Sterk antimilitaristisch gezind nam hij in 1933 de leiding van het op 7 oktober 1933 opgerichte VNV en werd daar den Leider genoemd. Deze nieuwe formatie diende een zekere eenheid te brengen in de rangen van de verdeelde Vlaams-nationalisten. Op 5 mei 1935 hield het VNV haar eerste landdag op de Kesterheide in het huidige Vlaams-Brabant. Op het enige reusachtige spandoek stond de slogan "Eén volk in eigen staat". August Borms hees er de VNV-vlag aan de mast. In de daar verspreide brochure stond over Staf De Clercq: "Hij ontwerpt, hij beveelt, hij bundelt. Hij is het symbool van de orde. De leider denkt, de volgelingen handelen."

Zijn aanvankelijk strak beleden Groot-Nederlandse overtuiging heeft hij in 1936 onder druk van de federalistische vleugel van de partij moeten afzwakken, toen de partij samen met REX-Vlaanderen een overeenkomst sloot om te ijveren voor een gefederaliseerd België onder de kroon van Leopold III.
Collaboratie

Sinds april 1937 ontving het VNV reeds een maandelijkse toelage van omgerekend € 3000 van het Duits Ministerie voor Propaganda (toelage die begin 1939 verhoogd werd naar omgerekend € 15.000). Na enige aarzeling stapte hij in 1940 met het VNV toch in de collaboratie. Staf de Clercq stelde het VNV ter beschikking van de Duitse bezetter en maakte dit publiek tijdens een redevoering op 10 november 1940 waarin hij onder meer stelde: Vlaanderen moet inschakelen in de nieuwe orde, geboren uit de nationaal-socialistische revolutie. Het VNV stelt zich ten doel het vestigen van de nieuwe orde in Vlaanderen. Deze nieuwe politieke orde dient gevestigd te zijn, eensdeels op het beginsel van het leiderschap, andersdeels op het uitschakelen en verwerpen van alle instellingen [parlement, vakbonden, etc..], groeperingen of uitingen die de organische eenheid der Volksgemeenschap aantasten of ondermijnen.

Al spoedig moest de Eenheidsbeweging-VNV (waar inmiddels ook REX-Vlaanderen en Verdinaso in waren opgegaan) optornen tegen de concurrerende en door de SS gesteunde DeVlag en de Duitse belangen die niet steeds even parallel bleken te lopen met die van het Vlaams-nationalisme. In Antwerpen op 20 september 1942 houdt Staf De Clercq, ter gelegenheid van de hulde voor zijn 58ste verjaardag, zijn laatste redevoering. Daarin herbevestigt hij zijn vertrouwen in Adolf Hitler.
Na zijn dood

Na zijn overlijden in 1942 ten gevolge van een hartaanval, werd Staf de Clercq opgevolgd door Hendrik Elias. De toenmalige kardinaal Van Roey weigerde de uitvaartplechtigheid te laten plaatsvinden in de Sint-Goedelekathedraal te Brussel. Als reactie hierop werd een rouwkapel opgezet op de Grote Markt, waarin de plechtigheid doorging. Na Wereldoorlog II werd het VNV buiten de wet gesteld.

Staf De Clercq werd begraven in een praalgraf op de Kesterheide. Bij de bevrijding werd zijn graf geschonden door verzetslieden die het stoffelijk overschot publiekelijk bespotten en verminkten. Het lijk werd nadien begraven in een anoniem graf te Leerbeek. In 1978 werd zijn lichaam door de Vlaamse Militanten Orde heropgegraven en bijgezet op het kerkhof van Asse onder ruime belangstelling van Vlaams-Nationalisten van de Volksunie.

In 2004 werd Staf De Clercq herdacht op de IJzerwake en op een afzonderlijke herdenking in Kester waar hij oorspronkelijk begraven lag. Deze herdenking, waarbij voormalig Volksunie-senator Bob Maes een rede hield, werd georganiseerd door Voorpost.
Literatuur

Antoon MERMANS, De Leider. Schets van het leven van Staf De Clercq, Antwerpen, 1941.
Bruno DE WEVER, Staf De Clercq, 1989.
Bruno DE WEVER, Greep naar de macht, Tielt, 1995.
Bruno DE WEVER, Staf De Clercq, in: Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging, Tielt, 1998
J. VAN DINGENEN, Zijn doel, zijn middelen: Staf De Clercq, het VNV en de collaboratie, 1995
Pieter-Jan VERSTRAETE, Cahiers Staf De Clercq (5 delen, 2001-2005)

Voor diegenen die de korte versie prefereren : deze beruchte zin uit de toespraak van 10 november 1940 van staf de clercq vat de hele filosofie van de zwartzakken van nazi's goed samen :

Staf de Clercq stelde het VNV ter beschikking van de Duitse bezetter en maakte dit publiek tijdens een redevoering op 10 november 1940 waarin hij onder meer stelde: Vlaanderen moet inschakelen in de nieuwe orde, geboren uit de nationaal-socialistische revolutie. Het VNV stelt zich ten doel het vestigen van de nieuwe orde in Vlaanderen. Deze nieuwe politieke orde dient gevestigd te zijn, eensdeels op het beginsel van het leiderschap, andersdeels op het uitschakelen en verwerpen van alle instellingen [parlement, vakbonden, etc..], groeperingen of uitingen die de organische eenheid der Volksgemeenschap aantasten of ondermijnen.