De heilige drie-eenheid van de Geest.

[harriechristus]

De heilige drie-eenheid van de Geest.

De heilige drie-eenheid is niet alleen die van Vader en Zoon, maar meer in het algemeen van Vader OP Zoon, dus ook de kleinzoon, de achterkleinzoon, de achter achterkleinzoon, enzovoort, maar ook al reeds als de grootvader, de overgrootvader en de achter overgrootvader, enzovoort.
Dat is ten eerste het algemene als van een oneindige reeks manlijke geslachten.

Dan is de heilige geest in het bijzonder die van het geloven en weten en het denken tot het begrijpen wie God is door de mensen zoals dat is geopenbaard in de geschiedenis van alle religies tot de Bijbel tot Hegel en mijn atoomtheorie.

En ten derde is de Heilige Geest als ik HarrieChristus als enkeling in het hier en nu krachtens de microgoden tot de mensheid geroepen.

Dit krachtens het speculatieve denksysteem van Hegel van het algemene tot het bijzondere tot het enkele*, waarbij het enkele nog moet volgen door de vele mensen op aarde tot het oneindige systeem van de werkelijkheid als de toekomst der mensheid in het heelal.

*Als van these als het algemene, de antithese als het bijzondere en de synthese als het enkele.

[harriechristus]

De Geest is de persoon die denkt, het eigen ik.

Maar er is ook sprake van de geestverschijning, en deze is het lichaam dat bij de Geest hoort.
In die zin is elk mens behalve een geest ook een geestverschijning.

Maar normaal verstaat men onder geestverschijning als een innerlijke verschijning in een droom of visioen als iets spookachtigs.
Maar in positieve zin is het de verschijning van God aan de mensen.
En niet alleen God, en niet alleen de spoken, en zelfs niet alleen de mensen, maar alles is een verschijning uit de Geest.
Ook de natuur uit de Geest der microgoden.

In de zin is de Geest absoluut, want alles is uit de Geest, ook alle uiterlijke en innerlijke verschijning.

[harriechristus]

Alle verschijning is dus uit de Geest, waarbij we goed moet letten op het woord en de betekenis van UIT, wat zowel betekent dat het UIT de Geest vandaan komt, en dus zelf Geest is, maar ook dat het er UIT is, dus niet meer de Geest zelf is.
Het eerste is het als gedachte en het tweede als verschijning voor de zinnen.
Want als ik zeg: "dit een boom", dan is boom een gedachte, maar ook een verschijning voor het oog.
Beide zijn verschillend, maar ook gelijk, wat uitgedrukt wordt in het begrip EENHEID.
Het is de eenheid van denken en waarnemen.
Hetzelfde met het feit dan ik een boom kan zien, maar ook betasten.
Beide zijn verschillend, maar ook gelijk, want zowel het zien en het bestasten betreffen dezelfde boom, maar op verschillende wijze waargenomen.
Het is de eenheid der zinnen.
En zo kan ik de boom ook nog ruiken: de stam en de bladeren en de wortels.

[harriechristus]

Zo heeft de Geest zijn eigen tegendeel in de materie als voor de zinnen in de eerste plaats: de dingen in tijd en ruimte.
Waardoor een tegenstelling ontstaat tussen het denken en het zien. Maar wat je ziet kun je ook denken en is dus ook geestelijk.
En wat je denkt wordt ook begeleid door voorstellingen die daarbij horen.
Ze zitten er in en je kunt ze er uit halen als je wilt.
Want ze zijn in het begeleidende gevoelsleven van de Geest verborgen.
Zoals het denken ook in de zinnen verborgen is.
Maar door eenvoudig te zeggen wat je ziet haal je de geest er uit.
En uit het denken komen veelal de voorstellingen die daarbij horen vanzelf tevoorschijn.
Aldus zijn beide ook een eenheid.

[harriechristus]

Tijd en ruimte.

Het verschil tussen beide is deze dat het denken de vorm heeft van de tijd, waarin de ene gedachte na de andere als van woord na woord in zinsverband wordt gevormd.
Terwijl de verschijning alle gedachten bij elkaar is als in ene, zelfs eindeloos veel als een geheel der dingen in de ruimte.
Dus het ene is de tijd en de ander is de ruimte.
Het eerste is daardoor abstract en het tweede concreet.

Je kunt je dat voorstellen als een lange draad, die de tijd is van het denken en die draad kun je dan oprollen als een bol wol, wat dan een ruimtelijk ding is.
Aldus wordt het ding uit de tijd gevormd, de bol wol uit de draad.
Of je kunt van de draad zelfs een trui breien, zodat er ook nog structuur in komt.
Je kunt de trui dan ook weer uithalen tot een draad, dat gebeurt bij het analyserende denken.

[harriechristus]

Bedenk wel dat de tijd als een draad voorgesteld niet slechts één draad is, want het zijn er oneindig veel als er denkers zijn in het oneindige heelal.
En dat zijn met name de microgoden.
Aldus vormen zij als naast elkaar al reeds zelf de ruimte, ten eerste als de toekomst als potentieel, ten tweede als in het NU als reëel en ten derde als het verleden als ideëel, dat wil zeggen als herinnering.
Deze laatste is de hemel, waaruit de toekomst weer opnieuw gevormd wordt.
Aldus draait de tijd als een cirkel rond.

[harriechristus]

De drie-eenheid van de tijd in toekomst, heden en verleden komt overeen met de drie-eenheid van de Geest in de abstracte Geest van de gedachten, die nog niet uiterlijk bestaan en ook nog niet feitelijk gedacht worden, dus nog niet bewust zijn, dus in de tijd als toekomst.
Het is de Geest als potentialiteit (in Hegels Logica).
Ten tweede de Geest als uiterlijk bestaan in de ruimte als de dingen als in het heden.
Maar nog niet als gedacht (in Hegels natuurfilosofie).
Ten derde de ware Geest van het feitelijk bewustzijn in het denken als de innerlijke Geest van het verleden, waarin het uiterlijke BESTAAN zich heeft verinnerlijkt.
En het onmiddellijke Heden ook is verdwenen.
Ook al is dat verschil qua tijd veelal heel klein als tussen het moment van bestaan en het moment van bewustzijn door de snelheid van het licht, toch is dat verschil aanwezig.
En is heel duidelijk dat als wij ver in het heelal kijken dat wat wij zien al reeds is verdwenen.
En de Geest van het denken ook nog vooraf gegaan wordt door de Geest van het ZIEN.
Want het is de Geest die ook ziet in: Ik zie.

[harriechristus]

Maar omdat de tijd rondjes draait is het de Geest zelf die in zijn denken de toekomst als potentialiteit al kan begrijpen en ja: zelfs scheppen.
Zo weten wij dat na de zomer de winter komt en waar de maan zal staan.
Maar nog veel meer weten de microgoden, en nog veel meer de mini-microgoden, enzovoort met de limiet alles van de toekomst te weten.
Ja, voor hun bestaat de toekomst al.

En wat het scheppen betreft is het ook zo dat wij ook plannen maken en uitvoeren om daarmee zelf onze toekomst te scheppen.
Door bijvoorbeeld een weg aan te leggen of een huis te bouwen, enzovoort.

Kortom: uit het verleden ontstaan weer de toekomst als potentialiteit van de idee en als realiteit van het bestaan in het heden eveneens door scheppende werkzaamheid.
Dit door ons, maar veel meer door de microgoden, die de toekomst al kennen en ook scheppen om vervolgens weer tot verleden te worden, enzovoort.

[harriechristus]

En het wezen van de tijd is dan ook de eeuwigheid van steeds meer te weten over de toekomst, het heden en het verleden.
Dus wat zal zijn er al reeds is in het weten daarvan.
Maar hoeveel de mens en ook de microgoden ook weten: er zijn altijd hogere goden die nog meer weten.
Dus niemand zal ooit alles weten, wat ook erg vervelend moet zijn, want als je alles weet is er geen geheimenis meer.
Dus ook geen verrassing, ook niks nieuws.
Het alles weten is slechts als een limiet, als een gedachte, als een idee, zoals ook de eeuwigheid, die je wel kunt denken, maar nooit werkelijk kunt bereiken.

[harriechristus]

Dat wil zeggen: in de toekomst kun je de eeuwigheid nooit bereiken, maar als verleden is de eeuwigheid altijd in elk moment reeds volbracht.

Nu is het maar goed ook dat wij de eeuwigheid in de toekomst nooit kunnen bereiken, want dan is alles volbracht en valt er niks meer te doen.

Maar dat het wel in het verleden altijd al is volbracht, dat kan geen kwaad omdat ons de toekomst nog open staat.
Maar wel is het zo dat wij van het verleden nooit alles zullen weten, hoever wij ook terug kunnen denken in de tijd, er is altijd nog meer, want daar is geen begin te vinden.

Ook hier geldt dat de eeuwigheid slechts een "abstract"* begrip is van het weten.
En dat dat niet hetzelfde is als eindeloos veel weten.

*Dat wil zeggen: schijnbaar abstract, want omdat de eeuwigheid de grondslag is van alle tijd, is het begrip van de eeuwigheid juist concreet.

Kortom: wij leven niet in het jaar 2025 na Jezus, maar in het jaar eeuwigheid van de microgoden.
Maar omdat dat zich niet laat tellen, want elk nieuw jaar blijft eeuwig is dat een probleem.
Dus eeuwig plus 2025 mag dan ook.
Of 2025 - 1974 (toen ik mijn atoomtheorie vond) = eeuwigheid plus 51.
Maar dan moeten wel alle kalenders vervangen worden.

[harriechristus]

God is eeuwig in de eerste plaats en uit de schepping der eeuwigheid is de oneindigheid zodat God aldus ook uiterlijk bestaat uit een oneindig aantal levende wezens: microben, planten en dieren tot de mensen en dan de microgoden.
Als van laag tot hoger tot eindeloos hoog steeds hoger zonder einde.

[harriechristus]

Alleen de levenloze dingen zijn nog geen goden, maar zij staan de goden wel ten dienste.
Zij wonen er in, zoals wij in onze huizen en steden.
Dit omdat de atomen der levenloze dingen uit ruimteschepen bestaan.
Zou je kunnen zeggen dat wij ook onze huizen en steden zijn?
In zekere zin is dat ook wel zo.
In dezelfde zin zijn de goden ook de levenloze dingen, want zij wonen en leven erin.
Zo zijn de goden ook de zon en de aarde en de planeten.
Zij hebben ze zelf geschapen om erin te wonen als hun machtige en grootse rijken.

[harriechristus]

Ook de mensen zullen bewust worden goden te zijn door de dood van Jezus Christus en door de wedergeboorte van Jezus in Mij Harriechristus.

Johannes 10:34 Gij zijt goden.
Psalm:82:6

Zoals Jezus volledig mens was en ook volledig God zo geldt dat ook voor de mensen ook God te zijn.
Maar ook geldt dat de Mens ook nog dier is.
Aldus is de waarheid de drie-eenheid van dier, mens en God te zijn.

[harriechristus]

Maar noch alleen Jezus, noch alle mensen zijn voldoende om het reële bestaan van God te zijn in het oneindige heelal.
Want God is oneindig en alle mensen op aard zijn slechts eindig in getal en het verdere heelal is dan gevuld met sterren, die geen echte goden zijn, maar slechts stomme levenloze dingen.
Ook al zijn ze nog zo groot en nog zo mooi en geven ze nog zoveel licht, zelf hun eigen licht zien, dat kunnen ze niet.
Zij zijn slechts mooi voor ons, die wel kunnen zien.
Zelfs als je zou menen dat ze toch wel goden zijn, dan zijn ze van een lagere soort, zelfs lager dan de dieren, die ook, net als de mensen, wel kunnen zien.

[harriechristus]

Nog lager dan de sterren zijn de abstracte, dus lege tijd en ruimte.
Zij zijn nog geen goden, maar wel de voorwaarden voor Gods bestaan in tijd en ruimte dus.
Wel is God eeuwig als tijd en oneindig als ruimte, maar dat is niet de abstracte tijd en ruimte als zodanig, maar de gevulde tijd en ruimte met Gods bestaan.

[harriechristus]

Eeuwigheid en oneindigheid zijn eigenschappen van God, maar nog niet God zelf, dat zijn pas de levende wezens, heel eenvoudig te beginnen met de bacteriën, de planten en de dieren en dan de mensen en nog hoger de microwezentjes en de mini-microwezentjes, enzovoort tot oneindig hoog zonder grens.
Zodat je niet zou kunnen zeggen wat de hoogste goden zijn.
Die zijn er niet, want hoe hoog ook er zijn altijd goden die nog hoger zijn.

[harriechristus]

Oneindigheid en eeuwigheid zijn overigens ook slechts kwantitatieve begrippen van de hoeveelheid en nog niet kwalitatief als hoedanigheid.

[harriechristus]

Gaan wij bijvoorbeeld uit van de mens, dan was zijn Geest, dat wil zeggen zijn idee, dus de idee mens er al vóór dat de mens ook werkelijk ontstond en zal er nog zijn als de mens niet meer bestaat, want aan alles wat bestaat liggen de eeuwige ideeën ten grondslag.
Deze idee is al reeds door Plato zo gedacht.
Kortom: alles is in wezen eeuwig.
Maar dat maakt nog geen God.
Wat God maakt is dat de idee ook tot bewustzijn komt, eerst als ziel bij plant en dier, en dan ook als de Geest van het denken bij de mens.

[harriechristus]

Gaan wij uit van de eindigheid, dan heeft het eindigende een grens, maar waar een grens is, kunnen wij over de grens heen en blijkt de grens als bewijs van eindigheid dus tevens niet eindig te zijn, want waar een grens is, kun je over de grens heen.
Totdat je een nieuwe grens vindt en het zich weer herhaalt, enzovoort als eindeloos.
De ervaring heeft dat zo geleerd en het denken kan zich dat ook verder voorstellen, dus herhalen wat het ervaren heeft.
Maar of het zo is, dat zal de ervaring moeten leren.
Maar zolang die ervaring er nog niet is, zullen wij op ons logische denken moeten vertrouwen dat de grondslag van het eindigende het oneindige is.
En aangezien de ervaring slechts de eindigheid kent, zal de oneindigheid nooit door de ervaring worden gevonden, maar slechts alleen door het denken.

[Pol Dolf]

het geilige trio