Nieuwjaarstoespraak Ward Beysen

Nostradamus · 23 januari 2004, 23:16

Nieuwjaarsreceptie dd 18 januari 2004

Toespraak van Ward Beysen, voorzitter van het Liberaal Appel

Het staat in de sterren geschreven dat 2004 een ongemeen boeiend politiek jaar zal worden.

Alvorens in het vooruitzicht daarvan een aantal politieke beschouwingen aan u voor te leggen, stel ik het op prijs u, van ganser harte, een jaar toe te wensen waarin uw verwachtingen zoveel als mogelijk zullen ingelost worden.

Mogen we in de beginfase van 2004 elkaar samenhorigheid en vriendschap toewensen. Het zijn de basiswaarden om weerstand op te bouwen tegen de beproevingen van het leven.

* * *

Het is niet zomaar dat de nieuwjaarsreceptie van het Liberaal Appel in Boechout plaatsvindt. Onder de impuls van burgemeester Albert Mariën is het Liberaal Appel in Boechout uitgegroeid tot de sterkste lokale kern.

Tevens wens ik ons medelid Leo Bertens te danken voor de gulle wijze waarop hij zijn fraai etablissement “De Kreeftenhoeve” ter beschikking heeft gesteld voor onze nieuwjaarsreceptie. Voor een kleine, onafhankelijke partij als het Liberaal Appel is steun een onontbeerlijke voorwaarde. Dank u, Leo, voor uw loyauteit.

* * *

2004 wordt een bijzonder jaar, al is het maar omdat in driekwart van de wereld die het voordeel geniet te leven in een democratisch regime verkiezingen zullen worden gehouden.

Helaas gaat het hier echter slechts om een beperkt aantal landen: de overgrote meerderheid van de landen in de wereld kent nog geen democratie, die naam waardig.

Vanzelfsprekend zal daarbij de meeste aandacht uitgaan naar de Amerikaanse presidentsverkiezingen, waar zal uitgemaakt worden of George W.Bush Amerika verder zal kunnen uitbouwen als wereldsupermacht.

Ook de Europese verkiezingen zullen over heel de wereld met bijzondere aandacht worden gevolgd. Inzonderheid zal uitgekeken worden naar de verschuiving in de machtsverhoudingen die de toetreding van tien nieuwe EU-landen zal teweegbrengen.

Naast verkiezingen in de Verenigde Staten en in de Europese UNIE, staan ook stembusgangen op de agenda in India (de grootste democratie ter wereld), in Rusland, in Indonesië, in Zuid-Afrika, in Afghanistan, in Taiwan, in Iran en in Irak.

Kortom in 2004 kan het globale politieke spectrum grondig worden gewijzigd.

Overal ter wereld zullen de kiezers de gelegenheid krijgen zich uit te spreken over welk soort beleid ze bij voorkeur uitgevoerd wensen te zien.

Het is de keuze tussen een betuttelende socialistische maatschappijvisie en een vrijmakende liberale maatschappijvisie.

Nooit duidelijker dan nu wordt aangetoond dat het onmogelijk is deze twee sterk uiteenlopende maatschappijvisies te combineren.

Alleen in eigen land tracht men water en vuur te verenigen door door liberalen en socialisten samen onder te brengen in één regeringsformatie.

De dagelijkse tegenstellingen die het licht zien, of het nu gaat over het liberaliseren van de spoorwegen, of over de exploitatie van de luchthaven, of over de fiscale amnestie, of over de rookvrije zones in bedrijven, om nog te zwijgen over de noodzakelijke hervorming van de sociale zekerheid tonen aan dat, hoe langer blauw en rood het land trachten te besturen, hoe duidelijker het wordt dat dit weinig apetijtelijk avontuur bont en blauw zal eindigen.

Indien we niet willen afstevenen op een regelrechte catastrofe, dienen er in dit land grondige veranderingen doorgevoerd te worden, op alle beleidsniveau’s. Laten we het dichtst bij huis beginnen, in Antwerpen. De nieuwe Burgemeester van onze stad is zo besluiteloos dat in vergelijking met hem, Leona Detiège thans een rots in de branding lijkt. Alle heikele dossiers, zoals de sanctionering van foefelende ambtenaren, de oprichting van een Integriteitsbureau, de belachtelijke staking van het bibliotheekpersoneel, die nu al 10 maanden duurt, de energieke aanpak van de ontzettende mobiliteitsproblemen die zich aandienen, schuift Janssens voor zich uit, zonder zijn nek te durven uitsteken.

Nochtans is die nek stelselmatig goed zichtbaar, want daar waar zelfs de meest eenvoudige werkmens zich deftig weet te kleden bij feestelijke gelegenheden, loopt de Antwerpse Burgemeester er zelfs bij de grootste plechtigheden haveloos gekleed bij.

Om zijn gebrek aan stijl nog wat kracht bij te zetten, organiseert Janssens regelmatig boerenkermissen in open lucht, waar nauwelijks een kat op afkomt. De kameraden Camille Huysmans en Lode Craeybeckx moeten zich in hun graf omdraaien.

Op het regionale niveau gaat het er al niet beter aan toe. Onder deze paarse regering komt Vlaanderen van maand tot maand meer in het defensief te staan. Verhofstadt doet telkens weer een goede duit in het zakje om de regionalisering terug te draaien, en Wallonië economisch te bevoordelen op de rug van Vlaanderen. De Premier is immers de gijzelaar van de complete chaos die hij op alle bestuursniveau’s zelf heeft gecreëerd. België modelstaat, weet u nog wel. Dus zoekt hij nu in paniek weg te raken uit het Belgische moeras, in de hoop onderdak te vinden bij de Europese Commissie. Bij de Europese regeringsleiders kan de pret niet op over zoveel naïviteit en zelfoverschatting.

De Aznars en Blairs van deze wereld hebben immers met premier Verhofstadt nog een rekening te vereffenen en zullen hem wat graag de weinig manhaftige houding van ons land in de Irak-oorlog in herinnering brengen.

Ondertussen zit Vlaanderen opgescheept met een Minister-President die zich gedraagt en handelt zoals hij er uit ziet: als een schoolknaap. Bart Somers levert keer op keer het schrijnend bewijs van gebrek aan beleidservaring. De voorbije week nog werd hij op een pijnlijke manier de levieten gelezen door Vlaams parlementsvoorzitter De Batselier. En voor de rest droomt Somers over de Olympische Spelen in 2016 en heeft hij nachtmerries over Steve Stevaert.

Is het u ook opgevallen dat de paarse machtshebbers, verblind door hun geïsoleerde positie, en door de vleiende hovelingen van hun kabinetten, in hun tweede legislatuur overgestapt zijn van de “goed nieuwsshow” naar het autoritaire regime: alle oppostie, zowel binnen als buiten het Parlement, wordt in de kiem gesmoord, de adviezen van de Raad van State genegeerd, en de mening van de overgrote meerderheid van de Vlamingen is van geen tel meer.

Nu de Vlaamse kiezer niet langer verblind is door de paarse propaganda, zal de afrekening bij de verkiezingen hard aankomen. Het kan echt niet langer dat dit land en de Vlaamse regio gebukt gaan onder de dictatuur van de Waalse socialisten.

Het meest recente schandaal is wel dat de Waalse socialisten, die altijd de kampioenen van de vrijzinnigheid en gelijkheid zijn geweest, zich thans bij monde van hun Minister Arena opwerpen als de fanatieke verdedigers van de hoofddoek, dat religieuze symbool van de onderdrukking van de vrouw, dat fanatieke moslims hier ten koste van alles willen invoeren – en dat Waalse socialisten enkel steunen uit plat electoralisme.

Vrienden, en geloof me dat het mij spijt dit te moeten zeggen, maar de Belgische politiek is de laatste jaren meer en meer ontaard tot een beschamend spektakel, waarvan de modale burger zich met afschuw afkeert.

Om het tij te doen keren is er bezinning nodig.

Dit land is toe aan een grondige inhoudelijke herverkaveling van de politieke krachten.

De huidige SP.A-voorzitter Steve Stevaert heeft op die vaststelling krachtig geanticipeerd. Ter linkerzijde is de herverkavelingsklus al bijna geklaard, in de hand gewerkt door het ter ziele gaan van Agalev.

Ter rechterzijde echter blijkt men nog steeds niet te willen inzien dat alleen een bundeling van de verstandig rechtse, conservatieve krachten kan voorkomen dat de socialisten in de komende jaren het heft in handen kunnen blijven houden.

Vorig jaar september nodigde ik de Vlaamse oppositiepartijen (CD&V, Vlaams Blok en NVA) uit om samen een Vlaams minimum-programma op te stellen, waarmede elk van deze partijen, met behoud van haar eigen identiteit en onafhankelijkheid, samen naar de verkiezingen zouden gaan.

Op die manier zou de conservatieve kiezer in Vlaanderen eindelijk zijn meerderheidspositie kunnen verzilveren. Samen kunnen CD&V, Vlaams Blok, NVA en Liberaal Appel haast moeiteloos uitgroeien tot de grootste politieke formatie.

Het water blijkt evenwel ook nu nog veel te diep. NVA antwoordde boudweg niet geïnteresseerd te zijn: CD&V-voorzitter Yves Leterme was niet te benauwd om met mij een constructief oriënterend gesprek aan te gaan, waaruit o.m. bleek dat, zonder het nog te bekennen, CD&V blijft kampen met een linker- en rechtervleugel onder één dak.

Met Vlaams Blok tenslotte werden een aantal nuttige contacten belegd, die resulteerden in een gezamenlijk initiatief rond het dossier “stemrecht voor migranten”.

* * *

Het “stemrecht voor migranten” zal de komende weken de politieke agenda opnieuw beheersen.

Het is overduidelijk dat minstens driekwart van de Vlaamse bevolking niet wil weten van toekenning van stemrecht aan vreemdelingen die niet over de Belgische nationaliteit beschikken. Het verlenen van stemrecht is een fundamenteel beginsel van de democratische samenleving. Vandaar dat men het wijzigen van de regels van het stemrecht niet kan afdwingen zonder steun van de bevolking. Iemand die vandaag als politiek mandataris beweert het volk te vertegenwoordigen kan morgen niet voor het stemrecht voor vreemdelingen kiezen, ongeacht de partij die hij vertegenwoordigt.

De overgrote meerderheid van de Vlamingen is gekant tegen het stemrecht voor vreemdelingen. Punt aan de lijn. Wie politieke inspraak wil, dient de Belgische nationaliteit te verwerven, wat sedert de invoering van de snel-Belg wet een koud kunstje is.

Omdat ondanks alles socialisten en franstalige liberalen het stemrecht voor vreemdelingen door de strot willen duwen; omdat de VLD de slechts mogelijke “show” opvoert, die de goedgelovige burger moet doen geloven dat zij de invoering van het stemrecht kunnen verhinderen, dient door allen die tegen het stemrecht voor migranten zijn, front gevormd.

Een front tegen het stemrecht voor migranten kan in Vlaanderen bestaan uit VLD, CD&V, Vlaams Blok, NVA en Liberaal Appel, samen goed voor ongeveer driekwart van de stemmen.

Omwille van het “cordon sanitaire” willen VLD, CD&V en NVA het front tegen het stemrecht voor migranten niet vormen.
Zij verzwakken daarmede niet alleen hun eigen positie, zij ondermijnen daarmee de nadrukkelijke wil van de Vlamingen.

Het Liberaal Appel heeft de moed opgebracht om precies ter gelegenheid van de discussie over het stemrecht voor vreemdelingen het “cordon sanitaire” te doorbreken.

Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om de leden van het Dagelijks Bestuur en de Raad van het Liberaal Appel zeer oprecht te danken voor de steun die ik mocht ondervinden om die moeilijke stap te zetten.

* * *

Van bij de oprichting van het Liberaal Appel, nu precies één jaar geleden, heb ik gesteld een politiek zonder taboe’s te willen voeren.

Een politiek zonder taboe’s is een politiek die de dingen bij naam durft noemen, is een politiek die niemand, die democratisch gekozen is, verwijst naar de afzondering.

Een kleine, beginselvaste politieke formatie zoals het Liberaal Appel, heeft tot opdracht grenzen te verleggen.

Het bekendmaken van de oprichting van het “actiecomité tegen het stemrecht voor migranten”, een gezamenlijk initiatief van Vlaams Blok en Liberaal Appel, is een voorbeeld van baanbrekend handelen.

De reacties op dit initiatief zijn hoopgevend, al houden sommige perscommentaren daarover bewust een andere mening op na. Door vele Vlamingen wordt dit gemeenschappelijk initiatief begroet als een verademing.

Het is een bemoedigende vaststelling die er ons zal toe aansporen de politiek zonder taboe’s verder te ontwikkelen.

* * *

Vrienden, mag ik u oproepen tot actieve deelname aan de initiatieven van het “actiecomité tegen het stemrecht voor migranten”.

Ik roep u op massaal handtekeningen te verzamelen om op die manier de paarse meerderheid onder grote druk te zetten.

Voor het “actiecomité tegen het stemrecht voor migranten” is de strijd tegen het stemrecht voor migranten een regeringscrisis waard. Het is maar de vraag of dit ook voor de VLD het geval is. Als leidinggevende partij in de paarse coalitie kan de VLD beletten dat het stemrecht voor migranten wordt goedgekeurd tegen de zin van een overgroot deel van de Vlamingen. Was het overigens de VLD niet, die nog geen jaar geleden onder druk van het Liberaal Appel, beloofde dat met de VLD in de regering er geen stemrecht voor migranten zou komen. Wij zullen niet nalaten de VLD voortdurend aan die belofte te herinneren, niet alleen tot 13 juni 2004, maar ook tot 10 oktober 2006, datum van de gemeenteraads-en provincieraadsverkiezingen.

* * *

De vraag die nu op ieders lippen brandt is: waarheen met het Liberaal Appel?

Dagelijks word ik meermaals met deze vraag geconfronteerd.

Bij de oprichting van het Liberaal Appel heb ik voorgehouden dat de stichting van de partij een engagement inhield voor drie stembusgangen.

Daarbij stelde ik zeer nadrukkelijk voorop dat de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 de uiteindelijke doelstelling vormden. Die doelstelling blijft onverkort gehandhaafd.

Om die doelstelling succesvol te kunnen afronden, waarover ik niet de minste twijfel wil laten bestaan, besef ik tenvolle dat het inzonderheid mijn verantwoordelijkheid is het Liberaal Appel over de klip van de verkiezingen van 13 juni te tillen.

Het feit dat het in de modelstaat van Verhofstadt nauwelijks 5 maanden voor de verkiezingen, slechts deze week duidelijk is geworden op welke wijze de verkiezingen zullen worden georganiseerd, heeft het voor een nieuwe partij als het Liberaal Appel niet makkelijk zich voor te bereiden op de verkiezingen.

Vandaar dat ik u, tot mijn spijt, vandaag niet in detail kan mededelen hoe het Liberaal Appel zich zal aandienen bij de kiezer.

Eén ding en naar mijn gevoelen het belangrijkste kan ik u wel melden: ook in 2004 zal de kiezer zijn of haar stem kunnen uitbrengen op het Liberaal Appel. Wij verzekeren u dat een stem voor het Liberaal Appel op 13 juni geen verloren stem kan zijn. We zijn er immers van overtuigd dat we ditmaal een mandaat in de wacht zullen slepen – uw liberale stem zal dus niet verloren zijn!

Laat ons met dit hoopgevend vooruitzicht het glas heffen op een succesvol 2004!

WARD BEYSEN

Voorzitter

Brugge Veilig en Leefbaar · 24 januari 2004, 00:41

"Vandaar dat ik u, tot mijn spijt, vandaag niet in detail kan mededelen hoe het Liberaal Appel zich zal aandienen bij de kiezer.
Eén ding en naar mijn gevoelen het belangrijkste kan ik u wel melden: ook in 2004 zal de kiezer zijn of haar stem kunnen uitbrengen op het Liberaal Appel. Wij verzekeren u dat een stem voor het Liberaal Appel op 13 juni geen verloren stem kan zijn. We zijn er immers van overtuigd dat we ditmaal een mandaat in de wacht zullen slepen – uw liberale stem zal dus niet verloren zijn! "

Een goed verstaander kan daar twee zaken uit filteren:
1-Het blijft mistig op amper 5 maanden van de verkiezingen, het marchanderen met het Blok is dus nog niet afgelopen. Beysen durft het woord "kartel" vooralsnog niet uitspreken.

2-Met de 5 % kiesdrempel ? Opnieuw een lichte verwijzing naar afspraken of beloftes voor minstens één mandaat... 8)

Seba · 24 januari 2004, 00:54

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Brugge Veilig en Leefbaar

"Vandaar dat ik u, tot mijn spijt, vandaag niet in detail kan mededelen hoe het Liberaal Appel zich zal aandienen bij de kiezer.

Peter de Rijck zal dus hoogstwaarschijnlijk toch de nagel op de kop slagen?

Véronique · 24 januari 2004, 00:59

Net zoals Claudine De Schepper die bij het actiecomité is gekropen.
Nog voor zij bij het comité ging, had ze al problemen met VLD en dreigde ze bij VLD weg te gaan , een week later zat ze bij het comité, ideaal natuurlijk om met veel media-tamtam bij het comité te gaan en daarna de geslagen hond uit te hangen omdat ze uit de partij werd gezet.
Bij Beysen is dit net hetzelfde, hij wou zeker zijn van een mandaat, trekt zogezegd uitsluitend bij het comité om deze actie te ondersteunen maar zal waarschijnlijk ook zijn partij verloochenen om zeker te zijn van een postje.

Uiteindelijk verloochenen zij niet alleen hun partij maar ook elke stem die ze achter hun naam gekregen hebben tijdens de verkiezingen.

23 januari 2004, 23:16	#1
Nostradamus Vreemdeling Geregistreerd: 21 januari 2004 Locatie: Saint-Rémy Berichten: 22	Nieuwjaarsreceptie dd 18 januari 2004 Toespraak van Ward Beysen, voorzitter van het Liberaal Appel Het staat in de sterren geschreven dat 2004 een ongemeen boeiend politiek jaar zal worden. Alvorens in het vooruitzicht daarvan een aantal politieke beschouwingen aan u voor te leggen, stel ik het op prijs u, van ganser harte, een jaar toe te wensen waarin uw verwachtingen zoveel als mogelijk zullen ingelost worden. Mogen we in de beginfase van 2004 elkaar samenhorigheid en vriendschap toewensen. Het zijn de basiswaarden om weerstand op te bouwen tegen de beproevingen van het leven. * * * Het is niet zomaar dat de nieuwjaarsreceptie van het Liberaal Appel in Boechout plaatsvindt. Onder de impuls van burgemeester Albert Mariën is het Liberaal Appel in Boechout uitgegroeid tot de sterkste lokale kern. Tevens wens ik ons medelid Leo Bertens te danken voor de gulle wijze waarop hij zijn fraai etablissement “De Kreeftenhoeve” ter beschikking heeft gesteld voor onze nieuwjaarsreceptie. Voor een kleine, onafhankelijke partij als het Liberaal Appel is steun een onontbeerlijke voorwaarde. Dank u, Leo, voor uw loyauteit. * * * 2004 wordt een bijzonder jaar, al is het maar omdat in driekwart van de wereld die het voordeel geniet te leven in een democratisch regime verkiezingen zullen worden gehouden. Helaas gaat het hier echter slechts om een beperkt aantal landen: de overgrote meerderheid van de landen in de wereld kent nog geen democratie, die naam waardig. Vanzelfsprekend zal daarbij de meeste aandacht uitgaan naar de Amerikaanse presidentsverkiezingen, waar zal uitgemaakt worden of George W.Bush Amerika verder zal kunnen uitbouwen als wereldsupermacht. Ook de Europese verkiezingen zullen over heel de wereld met bijzondere aandacht worden gevolgd. Inzonderheid zal uitgekeken worden naar de verschuiving in de machtsverhoudingen die de toetreding van tien nieuwe EU-landen zal teweegbrengen. Naast verkiezingen in de Verenigde Staten en in de Europese UNIE, staan ook stembusgangen op de agenda in India (de grootste democratie ter wereld), in Rusland, in Indonesië, in Zuid-Afrika, in Afghanistan, in Taiwan, in Iran en in Irak. Kortom in 2004 kan het globale politieke spectrum grondig worden gewijzigd. Overal ter wereld zullen de kiezers de gelegenheid krijgen zich uit te spreken over welk soort beleid ze bij voorkeur uitgevoerd wensen te zien. Het is de keuze tussen een betuttelende socialistische maatschappijvisie en een vrijmakende liberale maatschappijvisie. Nooit duidelijker dan nu wordt aangetoond dat het onmogelijk is deze twee sterk uiteenlopende maatschappijvisies te combineren. Alleen in eigen land tracht men water en vuur te verenigen door door liberalen en socialisten samen onder te brengen in één regeringsformatie. De dagelijkse tegenstellingen die het licht zien, of het nu gaat over het liberaliseren van de spoorwegen, of over de exploitatie van de luchthaven, of over de fiscale amnestie, of over de rookvrije zones in bedrijven, om nog te zwijgen over de noodzakelijke hervorming van de sociale zekerheid tonen aan dat, hoe langer blauw en rood het land trachten te besturen, hoe duidelijker het wordt dat dit weinig apetijtelijk avontuur bont en blauw zal eindigen. Indien we niet willen afstevenen op een regelrechte catastrofe, dienen er in dit land grondige veranderingen doorgevoerd te worden, op alle beleidsniveau’s. Laten we het dichtst bij huis beginnen, in Antwerpen. De nieuwe Burgemeester van onze stad is zo besluiteloos dat in vergelijking met hem, Leona Detiège thans een rots in de branding lijkt. Alle heikele dossiers, zoals de sanctionering van foefelende ambtenaren, de oprichting van een Integriteitsbureau, de belachtelijke staking van het bibliotheekpersoneel, die nu al 10 maanden duurt, de energieke aanpak van de ontzettende mobiliteitsproblemen die zich aandienen, schuift Janssens voor zich uit, zonder zijn nek te durven uitsteken. Nochtans is die nek stelselmatig goed zichtbaar, want daar waar zelfs de meest eenvoudige werkmens zich deftig weet te kleden bij feestelijke gelegenheden, loopt de Antwerpse Burgemeester er zelfs bij de grootste plechtigheden haveloos gekleed bij. Om zijn gebrek aan stijl nog wat kracht bij te zetten, organiseert Janssens regelmatig boerenkermissen in open lucht, waar nauwelijks een kat op afkomt. De kameraden Camille Huysmans en Lode Craeybeckx moeten zich in hun graf omdraaien. Op het regionale niveau gaat het er al niet beter aan toe. Onder deze paarse regering komt Vlaanderen van maand tot maand meer in het defensief te staan. Verhofstadt doet telkens weer een goede duit in het zakje om de regionalisering terug te draaien, en Wallonië economisch te bevoordelen op de rug van Vlaanderen. De Premier is immers de gijzelaar van de complete chaos die hij op alle bestuursniveau’s zelf heeft gecreëerd. België modelstaat, weet u nog wel. Dus zoekt hij nu in paniek weg te raken uit het Belgische moeras, in de hoop onderdak te vinden bij de Europese Commissie. Bij de Europese regeringsleiders kan de pret niet op over zoveel naïviteit en zelfoverschatting. De Aznars en Blairs van deze wereld hebben immers met premier Verhofstadt nog een rekening te vereffenen en zullen hem wat graag de weinig manhaftige houding van ons land in de Irak-oorlog in herinnering brengen. Ondertussen zit Vlaanderen opgescheept met een Minister-President die zich gedraagt en handelt zoals hij er uit ziet: als een schoolknaap. Bart Somers levert keer op keer het schrijnend bewijs van gebrek aan beleidservaring. De voorbije week nog werd hij op een pijnlijke manier de levieten gelezen door Vlaams parlementsvoorzitter De Batselier. En voor de rest droomt Somers over de Olympische Spelen in 2016 en heeft hij nachtmerries over Steve Stevaert. Is het u ook opgevallen dat de paarse machtshebbers, verblind door hun geïsoleerde positie, en door de vleiende hovelingen van hun kabinetten, in hun tweede legislatuur overgestapt zijn van de “goed nieuwsshow” naar het autoritaire regime: alle oppostie, zowel binnen als buiten het Parlement, wordt in de kiem gesmoord, de adviezen van de Raad van State genegeerd, en de mening van de overgrote meerderheid van de Vlamingen is van geen tel meer. Nu de Vlaamse kiezer niet langer verblind is door de paarse propaganda, zal de afrekening bij de verkiezingen hard aankomen. Het kan echt niet langer dat dit land en de Vlaamse regio gebukt gaan onder de dictatuur van de Waalse socialisten. Het meest recente schandaal is wel dat de Waalse socialisten, die altijd de kampioenen van de vrijzinnigheid en gelijkheid zijn geweest, zich thans bij monde van hun Minister Arena opwerpen als de fanatieke verdedigers van de hoofddoek, dat religieuze symbool van de onderdrukking van de vrouw, dat fanatieke moslims hier ten koste van alles willen invoeren – en dat Waalse socialisten enkel steunen uit plat electoralisme. Vrienden, en geloof me dat het mij spijt dit te moeten zeggen, maar de Belgische politiek is de laatste jaren meer en meer ontaard tot een beschamend spektakel, waarvan de modale burger zich met afschuw afkeert. Om het tij te doen keren is er bezinning nodig. Dit land is toe aan een grondige inhoudelijke herverkaveling van de politieke krachten. De huidige SP.A-voorzitter Steve Stevaert heeft op die vaststelling krachtig geanticipeerd. Ter linkerzijde is de herverkavelingsklus al bijna geklaard, in de hand gewerkt door het ter ziele gaan van Agalev. Ter rechterzijde echter blijkt men nog steeds niet te willen inzien dat alleen een bundeling van de verstandig rechtse, conservatieve krachten kan voorkomen dat de socialisten in de komende jaren het heft in handen kunnen blijven houden. Vorig jaar september nodigde ik de Vlaamse oppositiepartijen (CD&V, Vlaams Blok en NVA) uit om samen een Vlaams minimum-programma op te stellen, waarmede elk van deze partijen, met behoud van haar eigen identiteit en onafhankelijkheid, samen naar de verkiezingen zouden gaan. Op die manier zou de conservatieve kiezer in Vlaanderen eindelijk zijn meerderheidspositie kunnen verzilveren. Samen kunnen CD&V, Vlaams Blok, NVA en Liberaal Appel haast moeiteloos uitgroeien tot de grootste politieke formatie. Het water blijkt evenwel ook nu nog veel te diep. NVA antwoordde boudweg niet geïnteresseerd te zijn: CD&V-voorzitter Yves Leterme was niet te benauwd om met mij een constructief oriënterend gesprek aan te gaan, waaruit o.m. bleek dat, zonder het nog te bekennen, CD&V blijft kampen met een linker- en rechtervleugel onder één dak. Met Vlaams Blok tenslotte werden een aantal nuttige contacten belegd, die resulteerden in een gezamenlijk initiatief rond het dossier “stemrecht voor migranten”. * * * Het “stemrecht voor migranten” zal de komende weken de politieke agenda opnieuw beheersen. Het is overduidelijk dat minstens driekwart van de Vlaamse bevolking niet wil weten van toekenning van stemrecht aan vreemdelingen die niet over de Belgische nationaliteit beschikken. Het verlenen van stemrecht is een fundamenteel beginsel van de democratische samenleving. Vandaar dat men het wijzigen van de regels van het stemrecht niet kan afdwingen zonder steun van de bevolking. Iemand die vandaag als politiek mandataris beweert het volk te vertegenwoordigen kan morgen niet voor het stemrecht voor vreemdelingen kiezen, ongeacht de partij die hij vertegenwoordigt. De overgrote meerderheid van de Vlamingen is gekant tegen het stemrecht voor vreemdelingen. Punt aan de lijn. Wie politieke inspraak wil, dient de Belgische nationaliteit te verwerven, wat sedert de invoering van de snel-Belg wet een koud kunstje is. Omdat ondanks alles socialisten en franstalige liberalen het stemrecht voor vreemdelingen door de strot willen duwen; omdat de VLD de slechts mogelijke “show” opvoert, die de goedgelovige burger moet doen geloven dat zij de invoering van het stemrecht kunnen verhinderen, dient door allen die tegen het stemrecht voor migranten zijn, front gevormd. Een front tegen het stemrecht voor migranten kan in Vlaanderen bestaan uit VLD, CD&V, Vlaams Blok, NVA en Liberaal Appel, samen goed voor ongeveer driekwart van de stemmen. Omwille van het “cordon sanitaire” willen VLD, CD&V en NVA het front tegen het stemrecht voor migranten niet vormen. Zij verzwakken daarmede niet alleen hun eigen positie, zij ondermijnen daarmee de nadrukkelijke wil van de Vlamingen. Het Liberaal Appel heeft de moed opgebracht om precies ter gelegenheid van de discussie over het stemrecht voor vreemdelingen het “cordon sanitaire” te doorbreken. Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om de leden van het Dagelijks Bestuur en de Raad van het Liberaal Appel zeer oprecht te danken voor de steun die ik mocht ondervinden om die moeilijke stap te zetten. * * * Van bij de oprichting van het Liberaal Appel, nu precies één jaar geleden, heb ik gesteld een politiek zonder taboe’s te willen voeren. Een politiek zonder taboe’s is een politiek die de dingen bij naam durft noemen, is een politiek die niemand, die democratisch gekozen is, verwijst naar de afzondering. Een kleine, beginselvaste politieke formatie zoals het Liberaal Appel, heeft tot opdracht grenzen te verleggen. Het bekendmaken van de oprichting van het “actiecomité tegen het stemrecht voor migranten”, een gezamenlijk initiatief van Vlaams Blok en Liberaal Appel, is een voorbeeld van baanbrekend handelen. De reacties op dit initiatief zijn hoopgevend, al houden sommige perscommentaren daarover bewust een andere mening op na. Door vele Vlamingen wordt dit gemeenschappelijk initiatief begroet als een verademing. Het is een bemoedigende vaststelling die er ons zal toe aansporen de politiek zonder taboe’s verder te ontwikkelen. * * * Vrienden, mag ik u oproepen tot actieve deelname aan de initiatieven van het “actiecomité tegen het stemrecht voor migranten”. Ik roep u op massaal handtekeningen te verzamelen om op die manier de paarse meerderheid onder grote druk te zetten. Voor het “actiecomité tegen het stemrecht voor migranten” is de strijd tegen het stemrecht voor migranten een regeringscrisis waard. Het is maar de vraag of dit ook voor de VLD het geval is. Als leidinggevende partij in de paarse coalitie kan de VLD beletten dat het stemrecht voor migranten wordt goedgekeurd tegen de zin van een overgroot deel van de Vlamingen. Was het overigens de VLD niet, die nog geen jaar geleden onder druk van het Liberaal Appel, beloofde dat met de VLD in de regering er geen stemrecht voor migranten zou komen. Wij zullen niet nalaten de VLD voortdurend aan die belofte te herinneren, niet alleen tot 13 juni 2004, maar ook tot 10 oktober 2006, datum van de gemeenteraads-en provincieraadsverkiezingen. * * * De vraag die nu op ieders lippen brandt is: waarheen met het Liberaal Appel? Dagelijks word ik meermaals met deze vraag geconfronteerd. Bij de oprichting van het Liberaal Appel heb ik voorgehouden dat de stichting van de partij een engagement inhield voor drie stembusgangen. Daarbij stelde ik zeer nadrukkelijk voorop dat de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 de uiteindelijke doelstelling vormden. Die doelstelling blijft onverkort gehandhaafd. Om die doelstelling succesvol te kunnen afronden, waarover ik niet de minste twijfel wil laten bestaan, besef ik tenvolle dat het inzonderheid mijn verantwoordelijkheid is het Liberaal Appel over de klip van de verkiezingen van 13 juni te tillen. Het feit dat het in de modelstaat van Verhofstadt nauwelijks 5 maanden voor de verkiezingen, slechts deze week duidelijk is geworden op welke wijze de verkiezingen zullen worden georganiseerd, heeft het voor een nieuwe partij als het Liberaal Appel niet makkelijk zich voor te bereiden op de verkiezingen. Vandaar dat ik u, tot mijn spijt, vandaag niet in detail kan mededelen hoe het Liberaal Appel zich zal aandienen bij de kiezer. Eén ding en naar mijn gevoelen het belangrijkste kan ik u wel melden: ook in 2004 zal de kiezer zijn of haar stem kunnen uitbrengen op het Liberaal Appel. Wij verzekeren u dat een stem voor het Liberaal Appel op 13 juni geen verloren stem kan zijn. We zijn er immers van overtuigd dat we ditmaal een mandaat in de wacht zullen slepen – uw liberale stem zal dus niet verloren zijn! Laat ons met dit hoopgevend vooruitzicht het glas heffen op een succesvol 2004! WARD BEYSEN Voorzitter __________________ 2005 - 2015 => "Eerste Globale Oorlog" zal Europeanen en Islamieten zwaar treffen.

24 januari 2004, 00:41	#2
Brugge Veilig en Leefbaar Minister-President Geregistreerd: 1 november 2002 Locatie: Op den buiten Berichten: 4.653	"Vandaar dat ik u, tot mijn spijt, vandaag niet in detail kan mededelen hoe het Liberaal Appel zich zal aandienen bij de kiezer. Eén ding en naar mijn gevoelen het belangrijkste kan ik u wel melden: ook in 2004 zal de kiezer zijn of haar stem kunnen uitbrengen op het Liberaal Appel. Wij verzekeren u dat een stem voor het Liberaal Appel op 13 juni geen verloren stem kan zijn. We zijn er immers van overtuigd dat we ditmaal een mandaat in de wacht zullen slepen – uw liberale stem zal dus niet verloren zijn! " Een goed verstaander kan daar twee zaken uit filteren: 1-Het blijft mistig op amper 5 maanden van de verkiezingen, het marchanderen met het Blok is dus nog niet afgelopen. Beysen durft het woord "kartel" vooralsnog niet uitspreken. 2-Met de 5 % kiesdrempel ? Opnieuw een lichte verwijzing naar afspraken of beloftes voor minstens één mandaat... 8)

24 januari 2004, 00:59	#4
Véronique Schepen Geregistreerd: 29 november 2003 Locatie: Lokeren Berichten: 482	Net zoals Claudine De Schepper die bij het actiecomité is gekropen. Nog voor zij bij het comité ging, had ze al problemen met VLD en dreigde ze bij VLD weg te gaan , een week later zat ze bij het comité, ideaal natuurlijk om met veel media-tamtam bij het comité te gaan en daarna de geslagen hond uit te hangen omdat ze uit de partij werd gezet. Bij Beysen is dit net hetzelfde, hij wou zeker zijn van een mandaat, trekt zogezegd uitsluitend bij het comité om deze actie te ondersteunen maar zal waarschijnlijk ook zijn partij verloochenen om zeker te zijn van een postje. Uiteindelijk verloochenen zij niet alleen hun partij maar ook elke stem die ze achter hun naam gekregen hebben tijdens de verkiezingen.