Werk voor psychiatrische patiënten

[Bokkerijder]

Graag hadden we Uw aandacht gevraagd voor een voorstel om de tewerkstellingsmogelijkheden van geesteszieken te verbeteren. Heel wat mensen die lijden aan psychische stoornissen of geestesziekten hebben min of meer lange periodes waarbij zij optimaal functioneren net zoals gewone werknemers (of zelfstandigen). Toch komen de meesten als gevolg van hun gezondheidsproblemen definitief in de invaliditeit terecht, waardoor zij niet alleen het risico lopen sociaal te marginaliseren, maar waarbij ook hun productieve vaardigheden voor de samenleving en de economie verloren gaan.

In verschillende landen wordt gezocht naar formules om deze periodische geesteszieken toch volwaardig in het arbeidsproces te houden. Zo circuleert in Nederland het voorstel om geesteszieken die regelmatig periodes hebben van normaal geestelijk en productief functioneren (zoals bv. veel manisch-depressieven) toe te laten te werken in het reguliere circuit met behoud van invaliditeitsuitkering waarbij de werkgever voor de gewerkte periode een loon betaalt overeenkomstig het niveau van het geleverde werk, en tijdens de periode van afwezigheid een uitzendkracht kan aantrekken. Vermoedelijk is dit maar één van de mogelijke formules.

Wij hebben de kwestie onder de aandacht gebracht van de directeur-generaal Sociaal Beleid van de FOD Sociale Zekerheid die ons schrijven daaromtrent nu bestudeert. Ons schrijven werd eveneens overgemaakt aan de federale ministers Werk en Sociale Zaken/Volksgezondheid, die omwille van het tegenwoordige lopende-zaken-statuut van de regering deze kwestie vermoedelijk niet kunnen behandelen.

Hieronder vindt u een omschrijving van de kwestie zoals deze zich stelt voor manisch-depressieven.

Met de meeste hoogachting,


Netwerk Samenleving en Psychiatrie

[Bokkerijder]

[SIZE=5]Een alternatief plan voor manisch-depressieven[/SIZE]


Manisch-depressieve psychose (tegenwoordig bipolaire stoornis genoemd) is een ‘geestesziekte’ die gekenmerkt wordt door cyclisch optredende stemmingsschommelingen: periodes van enorme gedrevenheid, levensdrang en enthousiasme (manie) worden afgewisseld met depressieve inzinkingen. De psychiatrie relateert deze stemmingsschommelingen aan vermeende genetisch bepaalde stoornissen in de biochemie van de hersenen, al heeft men zicht noch op de aard van deze genetische voorbestemming, noch op de onderliggende biochemische mechanismen. Het is ook zo dat de duur van de periodes van afwisselende manie en depressie nauwelijks voorspelbaar zijn en meestal ook niet samenvallen met natuurlijke cycli zoals de seizoenen. De activiteit van de manisch-depressieve wordt daarmee betekenisloos en zijn of haar moraliteit, zijn of haar morele verantwoordelijkheid voor de vormgeving van zijn of haar bestaan, wordt hem of haar ontnomen. Heel wat manisch-depressieven zijn daarmee tevreden: voor de problemen die hun ‘ziekte’ veroorzaakt zijn zij niet meer verantwoordelijk (‘het zijn mijn genen’), zij hoeven zichzelf niet af te vragen welke functie hun manie in hun leven vervult en wat er de grondslag van is, zij hoeven geen schuldgevoel te hebben voor de last die ze anderen eventueel berokkenen en ze hebben recht op een invaliditeitsuitkering.
Het lot van de manisch-depressieve (zeker van de ‘ernstige’ gevallen) is dus hoe dan ook de uitsluiting uit de samenleving van de actieven, de quasi-onmogelijkheid het invalidteitsstatuut te verlaten, plus het stigma ‘gek’ te zijn. Nochtans zijn manisch-depressieven doorgaans bijzonder productief. Vóór hun behandeling (doorgaans een psychiatrische opname) bleken zij in hun job tijdens hun manische periodes een meerwaarde voor hun werkgever. Ook nadat ze invalide worden verklaard blijven ze tijdens hun soms langdurige betere periodes maatschappelijk op één of andere manier bijzonder nuttig: artistieke bezigheid, inzet in het vrijwilligerswerk, enz. Een terugkeer naar het reguliere arbeidscircuit is praktisch en administratief echter quasi volledig uitgesloten. Kortom, de vraag die we ons stellen luidt: wordt met het ‘afvoeren’ van manisch-depressieven niet een belangrijke bron van maatschappelijke verrijking verspild?

Ons inziens zijn manisch-depressieven in wezen personen die het belangrijker vinden gehoor te geven aan hun bijzondere gedrevenheid dan zich in te passen in het als normaal geachte dag- en nachtritme. Waarom ze dit belangrijker vinden is nooit onderzocht, omdat de afwisseling van waken en slapen als natuurlijk wordt beschouwd en dus door iedereen moet gerespecteerd worden. Nochtans is het velen gegund deze ‘natuurlijke’ cyclus van waken en slapen te veronachtzamen. Ministers die tijdens een politieke crisis soms een volle week lang marathonvergaderingen houden, worden daarvoor geprezen. Zij kunnen daarna zonder schuldgevoel en blij met de bereikte oplossing of het onderhandelde compromis, hun slaap inhalen. Gepensioneerde manisch-depressieven die zich uitputten in een manische activiteit, kunnen zich in principe daarna een inzinking veroorloven, zonder dat iemand hen op de vingers zal tikken.

Wij beschouwen manisch-depressieven als mensen die hun ‘manische’ activiteit zo belangrijk vinden dat ze er tijdelijk hun rust voor opofferen, ongeacht of deze activiteit zuiver privaat is dan wel deel uitmaakt van hun professionele bezigheid. Zij weten ook waarom zij deze activiteit zo belangrijk vinden. Hun productiviteit en maatschappelijke meerwaarde kaderen zij evenwel niet in een respect voor contractueel vastgelegde arbeidstijden. Desalniettemin worden zij daarvoor in de eerste fase van hun ‘ziekte’ ook maatschappelijk gewaardeerd, bv. door hun werkgever. Maar uiteraard geraken zij door hun manie in de problemen en in een vicieuze cirkel. Het niet naleven van hun maatschappelijke verplichtingen tijdens de periode van depressieve inzinking en het besef van de risico’s verbonden aan de tijdelijke arbeidsongeschiktheid dwingen de manisch-depressieve om tijdens de manische periode nog meer uit zichzelf te halen, m.a.w. nog manischer en uiteindelijk echt ‘psychotisch’ te worden, tot de psychiatrie er zich mee bemoeit en hen uit het circuit van de maatschappelijk actieven verwijdert. Wordt daarmee geen creatief potentieel in de samenleving nodeloos onnuttig verklaard, terwijl juist alle politieke verantwoordelijken vragen om meer human capital om onze economie op niveau te houden? De meeste manisch-depressieven zijn tijdens de periode vóórdat ze versukkelen in de uitzichtloze invaliditeit, professioneel veel productiever dan wat op basis van hun arbeidscontract verwacht wordt.

Voor heel wat ziekten en handicaps worden de contractuele arbeidsverbintenissen bijgesteld in functie van de aard van de ziekte of de handicap. Wij vragen ons dan ook af of de beleidsverantwoordelijken en de sociale partners niet kunnen voorzien in een bijzondere regeling voor manisch-depressieven, ongeacht de vraag of deze mensen nu ‘ziek’ zijn in de zuiver medische betekenis van het woord.

[Bokkerijder]

Wat m

[Bokkerijder]

Wat men

[Bokkerijder]

Wat men er nog vergeten is bij te vertellen is dat mensen die bijvoorbeeld samenwonend zijn en met een invaliditeit van 33 % afgescheept werden levenslang in armoede mogen kwijnen met een uitkeringske van twee keer niks.

Wat men erbij zou kunnen denken is dat deze totale 'mobilmachung' van mensen die zich zowiezo niet ok voelen niet in alle gevallen zinvol zal zijn.

Maar ik kan me wel voorstellen dat sommigen die best nog wat kunnen werken, dat heel graag zouden doen, al was het maar om wat bij te verdienen of om de dagdagelijkse leegte op te vullen.

Wat is jullie mening hierover, om eens iets anders te bespreken in plaats van altijd maar te zagen over vanalles en nog wat dat dikwijls niet echt relevant is op een subforum 'maatschappelijke problemen'?

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Bokkerijder

Wat men er nog vergeten is bij te vertellen is dat mensen die bijvoorbeeld samenwonend zijn en met een invaliditeit van 33 % afgescheept werden levenslang in armoede mogen kwijnen met een uitkeringske van twee keer niks.

Wat men erbij zou kunnen denken is dat deze totale 'mobilmachung' van mensen die zich zowiezo niet ok voelen niet in alle gevallen zinvol zal zijn.

Maar ik kan me wel voorstellen dat sommigen die best nog wat kunnen werken, dat heel graag zouden doen, al was het maar om wat bij te verdienen of om de dagdagelijkse leegte op te vullen.

Wat is jullie mening hierover, om eens iets anders te bespreken in plaats van altijd maar te zagen over vanalles en nog wat dat dikwijls niet echt relevant is op een subforum 'maatschappelijke problemen'?

.

Ik denk dat de meeste ex-patiënten sowieso hun plan moeten trekken, en dat geldt waarschijnlijk ook in de tijden tussen opnames.
Eens een psychiater aframmelen wil wel eens helpen, zoals bij die kennis van mij (familie). Die mocht daarna ( na ongeveer een jaar gedwongen opname) bij de ziekenbond met een verhoogde uitkering.

[Bokkerijder]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

.

Ik denk dat de meeste ex-patiënten sowieso hun plan moeten trekken, en dat geldt waarschijnlijk ook in de tijden tussen opnames.
Eens een psychiater aframmelen wil wel eens helpen, zoals bij die kennis van mij (familie). Die mocht daarna ( na ongeveer een jaar gedwongen opname) bij de ziekenbond met een verhoogde uitkering.

iedereen is zo provocatief de laatste tijd ?

zal te maken hebben met de veranderende omstandigheden denk ik. Hoe meer miserie en armoede de mensen te verduren krijgen, hoe wanhopiger ze zich zullen weren tegen een onderdrukkend systeem.

maar de tekst hierboven en de oproep die de schrijver richtte aan een hele lijst politici is wel goed bedoeld hoor. Hij zit zelf in een weinig benijdenswaardige positie, hoewel dat nog wel zal meevallen...zijn uitkering is bijna drie keer zo hoog als de mijne.

...toch bemerk ik bij de schrijver een nimmer aflatende drang om zichzelf nuttig te maken en te blijven functioneren ondanks problemen allerhande, iets wat natuurlijk niet alle patiënten en ex-patiënten op het lijf geschreven staat.

maar hij zelf is nog steeds bereid om te knokken voor integratie van de patiënten en ex-patiënten, vandaar dat ik de berichten die ik vandaag ontving hier even plaats om ze ter discussie te stellen, zeker niet om hem af te breken

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Bokkerijder

iedereen is zo provocatief de laatste tijd ?

zal te maken hebben met de veranderende omstandigheden denk ik. Hoe meer miserie en armoede de mensen te verduren krijgen, hoe wanhopiger ze zich zullen weren tegen een onderdrukkend systeem.

maar de tekst hierboven en de oproep die de schrijver richtte aan een hele lijst politici is wel goed bedoeld hoor. Hij zit zelf in een weinig benijdenswaardige positie, hoewel dat nog wel zal meevallen...zijn uitkering is bijna drie keer zo hoog als de mijne.

...toch bemerk ik bij de schrijver een nimmer aflatende drang om zichzelf nuttig te maken en te blijven functioneren ondanks problemen allerhande, iets wat natuurlijk niet alle patiënten en ex-patiënten op het lijf geschreven staat.

maar hij zelf is nog steeds bereid om te knokken voor integratie van de patiënten en ex-patiënten, vandaar dat ik de berichten die ik vandaag ontving hier even plaats om ze ter discussie te stellen, zeker niet om hem af te breken

Neenee, OK.
Er valt ook alles voor te zeggen om Psie en ex-Psie zo actief mogelijk te houden, of te maken. Trouwens je zou er nog van opkijken van wie zo allemaal niet in behandeling geweest is (of zou moeten gaan) bij de tegenwoordig probleemloze actieven...

[Bokkerijder]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Neenee, OK.
Er valt ook alles voor te zeggen om Psie en ex-Psie zo actief mogelijk te houden, of te maken. Trouwens je zou er nog van opkijken van wie zo allemaal niet in behandeling geweest is (of zou moeten gaan) bij de tegenwoordig probleemloze actieven...

ja, net zoals de zogenaamd probleemloze niet-actieven

je hebt weeral gelijk Eno2, de mensen lopen allemaal op de tippen van hun tenen

als je statistieken bekijkt van het "geneesmiddelenverbruik" bijvoorbeeld, dan zegt die jaarlijks stijgende curve genoeg denk ik

veel dingen die men slikt zijn overigens geen 'geneesmiddelen', maar neuroleptica, antidepressiva, kalmeerpillen en slaapmiddelen, pijnstillers en weet ik veel wat voor troep.

je zou voor minder aan de drugs gaan

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Bokkerijder

ja, net zoals de zogenaamd probleemloze niet-actieven

je hebt weeral gelijk Eno2, de mensen lopen allemaal op de tippen van hun tenen

als je statistieken bekijkt van het "geneesmiddelenverbruik" bijvoorbeeld, dan zegt die jaarlijks stijgende curve genoeg denk ik

veel dingen die men slikt zijn overigens geen 'geneesmiddelen', maar neuroleptica, antidepressiva, kalmeerpillen en slaapmiddelen, pijnstillers en weet ik veel wat voor troep.

je zou voor minder aan de drugs gaan

Gelukkig zijn de bijwerkingen ook niet meer wat ze vroeger waren, bij Prozac bv. Anders kregen we een nogal spastisch straatbeeld te zien

[manta]

Oorspronkelijk geplaatst door Bokkerijder

als je statistieken bekijkt van het "geneesmiddelenverbruik" bijvoorbeeld, dan zegt die jaarlijks stijgende curve genoeg denk ik

veel dingen die men slikt zijn overigens geen 'geneesmiddelen', maar neuroleptica, antidepressiva, kalmeerpillen en slaapmiddelen, pijnstillers en weet ik veel wat voor troep.

je zou voor minder aan de drugs gaan

Ammel goed en wel ... Maar als die mensen zo'n troep moeten slikken , dan is de kans op ongevallen een pak groter... Wat niet echt een aanmoediging lijkt om zulke (ex)patiënten aan te nemen . ... Dus wordt het al een pak moeilijker om (al dan niet aangepast) werk te vinden ...

[Bokkerijder]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Gelukkig zijn de bijwerkingen ook niet meer wat ze vroeger waren, bij Prozac bv. Anders kregen we een nogal spastisch straatbeeld te zien

mij hebben ze verdoofd met pillen en me vervolgens een papier laten tekenen dat ik akkoord ging met een proefneming

ik kreeg toen het neurolepticum solian200 toegediend gedurende weken en weken, een middel dat inmiddels uit de handel genomen is wegens de schadelijkheid ervan

ik was zo ziek dat ik niet meer aan de therapie kon meedoen, ik wist niet eens meer of ik van voren of van achteren leefde

uiteindelijk heb ik in een opflakkering van helderheid die pillen geweigerd...en op tijd van twee dagen ging het stukken beter met mij
ik kon weer opstaan uit mijn bed zonder tegen de grond te vallen en mijn kopkussen was ook niet meer natgekwijld

intussen ben ik wel min of meer hersteld, maar het toont maar aan dat je als patiënt beter buiten de muren van de psychiatrie blijft dan erbinnen

[Bokkerijder]

Oorspronkelijk geplaatst door manta

Ammel goed en wel ... Maar als die mensen zo'n troep moeten slikken , dan is de kans op ongevallen een pak groter... Wat niet echt een aanmoediging lijkt om zulke (ex)patiënten aan te nemen . ... Dus wordt het al een pak moeilijker om (al dan niet aangepast) werk te vinden ...

ik slik niks meer, totaal niks, ik rook nog liever een joint, dat is minder schadelijk en het helpt veel beter

maar als je eenmaal te boek staat als ex-patiënt, dan is alle hoop verloren, het is een stigma dat je mee moet dragen heel je leven lang in dit land denk ik, zoiets als een jodenster, maar dan iets subtieler

[manta]

Oorspronkelijk geplaatst door Bokkerijder

ik slik niks meer, totaal niks, ik rook nog liever een joint, dat is minder schadelijk en het helpt veel beter

maar als je eenmaal te boek staat als ex-patiënt, dan is alle hoop verloren, het is een stigma dat je mee moet dragen heel je leven lang in dit land denk ik, zoiets als een jodenster, maar dan iets subtieler

'k Had het niet op u hoor ...
Eerder op het algemeen beeld , vooral dan de mogelijkheid om een baan te hebben terwijl mensen aan zulke medicijnen zitten ... Vele banen vereisen veel concentratie , terwijl die medicijnen dat juist verminderen ...
Zo zal iemand die aan zulke medicijnen zit vele soorten arbeid al kunnen vergeten, denk maar aan vrachtwagens , metaalarbeiders, etc...

[Bokkerijder]

Oorspronkelijk geplaatst door manta

'k Had het niet op u hoor ...
Eerder op het algemeen beeld , vooral dan de mogelijkheid om een baan te hebben terwijl mensen aan zulke medicijnen zitten ... Vele banen vereisen veel concentratie , terwijl die medicijnen dat juist verminderen ...
Zo zal iemand die aan zulke medicijnen zit vele soorten arbeid al kunnen vergeten, denk maar aan vrachtwagens , metaalarbeiders, etc...

ja, dat klopt ook wel natuurlijk.

veel banen vereisen concentratie en met een aantal middelen in je bloed mag je geen voertuigen besturen en zo meer

geen wonder dat ze geen werkvolk meer vinden...met zo'n pillenconsumptie per vierkante meter in België.

[eno2]

Ooit in Psychiatrische behandeling geweest? Een vraag die veel voorkomt op CV-formulieren. En een positief antwoord is de eindstreep onder je kansen, al functioneer je alweer decennia normaal...
Dat van dat stigma, dat klopt dus wel.

[Bokkerijder]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Ooit in Psychiatrische behandeling geweest? Een vraag die veel voorkomt op CV-formulieren. En een positief antwoord is de eindstreep onder je kansen, al functioneer je alweer decennia normaal...
Dat van dat stigma, dat klopt dus wel.

je kunt ook liegen natuurlijk, maar als je je dan eens een dag te zenuwachtig voelt of het gaat niet op één of andere manier...dan ben je ook weer de klos

ze hebben er iets op gevonden met die arbeidskaarten, hoe heet dat weer, ah ja, 'activa'... als je daarmee bij een werkgever durft komen dan kun je gelijk vertrekken

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Bokkerijder

je kunt ook liegen natuurlijk, maar als je je dan eens een dag te zenuwachtig voelt of het gaat niet op één of andere manier...dan ben je ook weer de klos

ze hebben er iets op gevonden met die arbeidskaarten, hoe heet dat weer, ah ja, 'activa'... als je daarmee bij een werkgever durft komen dan kun je gelijk vertrekken

Liegen is normale kost, bij het solliciteren. C'est de bonne guerre...

Wat is dat, met die "activa"?

[Bokkerijder]

Oorspronkelijk geplaatst door eno2

Liegen is normale kost, bij het solliciteren. C'est de bonne guerre...

Wat is dat, met die "activa"?

is een kaart die wordt meegegeven aan langdurig werklozen...waarop staat dat de werkgever voorlopig geen RSZ meer moet betalen als hij deze werkloze aanneemt

maar dat is weinig gekend in werkgeverskringen en het maakt je meteen al verdacht natuurlijk, want het is dan meteen duidelijk dat je een 'langdurige werkloze' bent

[King of beggars and fleas]

aah is de titel hier verandert ? want nu zie ik idd pas waar het over gaat

de oplossing voor dit probleem is weer - ik weet dat het eentonig wordt - het onvoorwaardelijk basisinkomen waarbovenop men zoveel of zoweinig mag werken als men kan en/of wil.