(Intelligentie in natuur) Orang-oetan behandelt wond bewust m geneeskrachtige plant

[dewanand]

onderwerp:
(Intelligentie in natuur) Orang-oetan behandelt eigen wond bewust met geneeskrachtige plant


analyse

01) Super intelligent gedrag bij apen en mensapen is vaker waargenomen, oa het werken met gereedschappen, die dus echt zelf worden vervaardigd. Inrichten van voedsel bewerkings werkplaatsen, eigen woning bouwen. Ja heel veel ok, ongelooflijk hoe DOM wij mensen zijn en arrogant, en nu vernietigen wij de hele natuur om rijker te worden en om meer WMD's te produceren, voor al onze heilige religieuze oorlogen.

02) Nu pas heb ik ontdekt dat ik toch 98 procent Indiase Bonobo aapje ben in genetische zin, en wat dit nou echt betekent voor mijzelf is nog onduidelijk. Natuurlijk ben ik geen echte zwarte, Indiase Hindoe aapje, die Hindi kent en die het Hindoe apen geloof echt belijdt en gelooft. Mijn identiteit is nog niet ontwikkeld en misschien kan ik maar liever NIETS blijven.

03) Wat kunnen nou deze intelligente apen ons leren om het milieu te redden?? Dit is feitelijk simpeler dan het lijkt en Wieroe heeft mij inderdaad eea hierover geleerd.

04) zet in deze centrale milieu topic over Intelligente niet mensen alle andere waarnemingen over echte intelligentie bij dieren, vogels, bacterien, mieren, bijen, vissen enz enz. Ook bomen vertonen een soort collectieve intelligentie en hun gedrag is ook collectief in een oerwoud, zoals blijkt uit de biochemische geheimtaal waarin zij dus echt communiceren.



=================================
https://www.nu.nl/dieren/6311427/ora...ige-plant.html


Orang-oetan behandelt eigen wond bewust met geneeskrachtige plant
Door onze nieuwsredactie
3 mei 2024 om 09:01 Update: 6 uur geleden
421 reacties
Een orang-oetan in Indonesië heeft een wond in zijn gezicht zelf zorgvuldig behandeld met een geneeskrachtige plant. Volgens wetenschappers is dit de eerste keer dat dit is gezien bij een dier, schrijft BBC News.

Het onderzoeksteam in het Gunung Leuser National Park noemt de orang-oetan Rakus. Hij is een van de alfamannetjes in het tropische regenwoud op Sumatra.

Rakus gebruikte de bladen van de plant akar kuning om de wond in zijn gezicht te behandelen. De plant staat bekend om haar ontsmettende en ontstekingsremmende werking. Lokaal wordt de plant ook gebruikt tegen onder meer malaria.

Nadat hij de bladeren had fijngekauwd, smeerde de orang-oetan het sap uit de bladeren op de wond. Daarna legde hij de bladeren op de wond zodat deze helemaal bedekt was. De behandeling deed haar werk, want de wond zat binnen vijf dagen dicht en was binnen een maand volledig genezen.

De wetenschappers die dit in juni 2022 zagen, zeggen dat de werkwijze geen toeval is: Rakus behandelde de wond heel zorgvuldig en deed dat verschillende keren op dezelfde manier.
Nog onbekend hoe Rakus de behandeling leerde

Een van de onderzoekers, Isabella Laumer, zegt dat Rakus de behandeling mogelijk bij toeval ontdekte. "Het kan zijn dat hij per ongeluk zijn wond aanraakte met een vinger waar de plant op zat. En doordat de plant behoorlijk krachtige pijnstillende stoffen bevat, voelde hij misschien direct minder pijn."

Volgens Laumer is het ook mogelijk dat hij de methode heeft kunnen afkijken van andere orang-oetans in zijn groep. De onderzoekers gaan andere orang-oetans nauwlettend in de gaten houden om te zien of ze over dezelfde medische vaardigheden als Rakus beschikken.

"Ik denk dat we de komende jaren nog meer menselijk gedrag en menselijke vaardigheden zullen ontdekken bij orang-oetans", zegt Laumer.
Eerder

2 mei 2024 om 10:33
EU wil Aziatische modderkruiper en Chinese moerasslak op lijst invasieve exoten
Aziatische modderkruiper
1 mei 2024 om 19:28
Geneesmiddel ontdekt tegen 'vernietigend' gif van spugende cobra

---------- reacties


Leren? Dieren weten.
'Ik denk dat we de komende jaren nog meer menselijk gedrag en menselijke vaardigheden zullen ontdekken bij orang-oetans'.
Hoezo menselijk gedrag?!
Laat de orang oetans met rust.
Wellicht observeren dieren ook ons mensen vergeet bv niet dat microben en bacillen die wij via een microscoop observeren ons ook terug bekijken via dezelfde lenzen
Dan moeten zij wel ogen hebben die zo groot zijn als de mens, ik vergeet ook altijd terug te kijken naar de heelal, waarschijnlijk kijken ook de aliens via een mega telescoop naar ons, turen naar het niets in de heelal ziet er nog al dom uit dus vergeet ik ook maar te doen
Dieren werken met hun intuiete niet met mensen. Wij stammen af vd apen maar hebben ons zelf opgehemeld naar het unieke beter weten. Voor er beschaving was konden dieren heel goed uit zichzelf weten wat te eten en wat niet, giftig was of nuet. De mens heeft dat zich aangeleerd en niet de dieren
Correctie: wij stammen helemaal niet af van de apen. Wel hebben wij een gemeenschappelijke voorouder met de apen.
De mens heeft dat niet aangeleerd maar krijgt gewoon op het bordje aangereikt, anders hebben wij ook intuïtie om te weten wat wel en wat niet, maar voor de moderne mens is dat achterhaald en niet meer nodig, tot aan ons dood krijgen wij alles aangereikt, zo niet dan gaan wij staken.
Onverantwoordelijk, want Rakus kende de lange termijn effecten van dit geneesmiddel niet! Ik ben toch geen proefdier, moet hij gedacht hebben.
Haha, ja, en mag dit eigenlijk wel worden beschreven online, want het is eigenlijk homeopathie, en niet wetenschappelijk bewezen.. kijk maar uit dat de vereniging van kwakzalverij er niet achter komt...
Nee, met homeopathie heeft dit gelukkig niets te maken. Homeopathie werkt met twee principes: like cures like, en van verdunnen wordt een middel sterker. Ontzettende onzin uiteraard.
Dat is niet te verwarren met natuurgeneeskunde, wat feitelijk is wat deze aap deed.
"Ik denk dat we de komende jaren nog meer menselijk gedrag en menselijke vaardigheden zullen ontdekken bij orang-oetans", zegt Laumer.

En dat noemt zichzelf wetenschapper en onderzoeker.

Vergeten dat mensen zo van de natuur vervreemd zijn dat ze het gebruik van natuurlijke stoffen totaal verleerd zijn en naar dokters lopen die zelf nooit geleerd hebben dat geneesmiddelen gewoon in de natuur groeien en in plaats daarvan chemische imitatie toepassen.
"Een Orang Oetan die menselijke vaardigheden nadoet" Laat me niet lachen. Wij mensen doen vaardigheden na van o.a. de Orang Oetan en wel op een moderne, chemische, verkeerde manier.
En misschien zouden we er goed aan doen hen goed te observeren en wat meer van hun vaardigheden over te nemen
Is een wond niet sowieso na 5 dagen dicht en met 4 weken genezen. Met of zonder geneesmiddel? Evengoed mooi voorbeeld hoever we inmiddels van de natuur afstaan.
Moet je eens proberen met een wond die je in de vrije natuur oploopt en dan ook niet kan wassen laat staan kan ontsmetten.
Wonden gaan heeel lastig dicht in een vochtige omgeving. Laat staan een vochtige omgeving in een jungle. Je hebt een heel grote kans op infectie.
Mooi dat het in beeld is gebracht en jammer dat Laumers dit toedicht aan menselijke kennis! Alsof dieren geen eeuwenoude kennis overbrengen op hun nageslacht?





https://www.nu.nl/dieren/6311427/ora...ige-plant.html
===================================

[dewanand]

dit is ook zo mooi he wetenschap is mooi.

nu pas ontdek ik dat ik geen blanke mensaap soort ben, de hogere blanke mensapen zijn totaal anders geevolueerd ok. Zo zien veel bruin / Zwart mensapen het ook echt in harde praktijk en de blanke mensapen worden behoorlijk GEHAAT op deze apenplaneet.

wij mensen zijn dierlijker dan wij denken.


========================= dit postte ik op facebook ve vrije, Ultra Moderne, uitgenaaide, oudere hindoestaanse meid en ok ik ben ook een oude, uitgenaaide Thindoemeid nu, eerlijk is eerlijk, wordt 58 nu deze maand.

Waldo Wieroe Phagalwa
Waldo Wieroe Phagalwa
kijk hier Desi Desi Gotich zal je leuk vinden is waar // Probleem is wel dat de Blankmensapen totaal anders geevolueerd zijn dan ons als Bruin/ ZWARTmensapen uit INdia en AFrika ok. // https://www.roosvonk.nl/antropomorf/
1 min
een paar seconden geleden
Beantwoorden



================================
https://www.roosvonk.nl/antropomorf/



ANTROPOMORF
Intelligent leven is hier op aarde, we zien het alleen niet | NRC
nrc temp

Muizen kunnen niet zo goed horen, dachten onderzoekers lange tijd. Hun gehoor was getest met speakers op oorhoogte. De onderzoekers hadden er niet bij stil gestaan dat dieren die op de grond leven geluidsgeluidstrillingen waarnemen via hun pootjes, buik en staart. Ze registreren daardoor zelfs méér lage tonen dan mensen.

Het is een mooie illustratie van antropocentrisch denken. Zoals bioloog Frans de Waal heeft gezegd, onderzoekers moesten eerst zelf slimmer worden – minder vanuit de mens redeneren – om de mentale vermogens van dieren te kunnen observeren. Toen ontdekten ze dat sommige diersoorten beschikken over vermogens die vergelijkbaar zijn met die van de mens (zoals taal, gebruik van gereedschap, plannen maken, zichzelf herkennen in de spiegel). En dat veel soorten zelfs unieke vermogens hebben die wij compleet missen.

Maar zijn we te ver doorgeslagen? Worden de dieren te veel vermenselijkt? Op Twitter zei een varkensboer over de ijzeren beugel waaronder fokzeugen klem zitten: „Die beugel is er om hen te beschermen. Deze varkens zijn zo gekweekt dat ze het liefst de hele dag in hun hok liggen. Je moet daar niet te veel met menselijke emoties naar kijken.” Veel veehouders beschouwen dierenbeschermers als stadsmensen die weinig snappen van dieren. Die de varkens een strikje om willen doen en op schoot willen nemen, in plaats van ze in hun waarde te laten.

Of dierenbeschermers dat echt willen weet ik niet, maar het is waar dat empathie voor dieren gepaard kan gaan met vermenselijking, antropomorfisme. Met schattige filmpjes van een dier dat bijvoorbeeld met een hoedje op mee-eet aan tafel, wordt een klein mensje van het dier gemaakt. Wie weet pakt dat voor zo’n dier goed uit, als het leidt tot meer betrokkenheid en meeleven. Toch doet het onrecht aan de eigen aard van het dier. In die zin hebben de veehouders gelijk. Opmerkelijk genoeg projecteren zij zelf ook menselijke gevoelens op dieren, bijvoorbeeld: „Het is hier net een vijfsterrenhotel, er wordt voor hun natje en droogje gezorgd, ze staan lekker warm binnen: ik zou er zo voor tekenen!” In zo’n uitspraak is de eigen aard van het dier ver te zoeken.

De varkens in onze vee-industrie worden niet gefokt op hoe graag ze tussen ijzeren stangen opgesloten zitten, maar op hoe hard ze groeien, hoeveel biggen ze baren en of ze genoeg tepels hebben om al die biggen te zogen. We mogen er vanuit gaan dat zo’n dier, ook al is het gedomesticeerd (doorgefokt op meegaandheid met de mens), nog steeds dezelfde natuurlijke oerinstincten heeft, zoals het instinct om te wroeten of scharrelen, zelf een nest te bouwen, het eigen kroost te verzorgen, en alles op alles te zetten om in leven te blijven. Met als gevolg de welbekende misstanden in slachthuizen, waar medewerkers tempo moeten maken met het doden van dieren die zich tot het uiterste verzetten.

Misschien zijn zowel dierenbeschermers als dierenhouders geneigd dieren te vermenselijken in een richting die hun eigen opvattingen ondersteunt. Maar als we onze eigen voorkeuren even opzij kunnen zetten, beschikken we zeker wel over de intelligentie om dieren in hun eigen aard te zien. Dat kost meer moeite en tijd. Als je niet vanuit jezelf redeneert, moet je immers eerst meer weten over de soorteigen kenmerken van dieren: in feite een zeer heterogene verzameling, van spinnen tot honden, van octopussen tot roofvogels, met daarbinnen weer allerlei variëteiten (er zijn rond de 300 soorten octopussen en evenveel soorten roofvogels). Met soort-specifieke kennis besef je bijvoorbeeld dat dolfijnen via echolocatie weten hoe soortgenoten zich voelen, want gespannen spieren geven een andere echo dan ontspannen spieren. Dat geur voor honden vergelijkbaar is met ons schrift: met geursporen laten ze boodschappen achter voor zichzelf – bijvoorbeeld als reminder dat ergens een bedreiging was, of juist een ‘attractie’ zoals een potentiële prooi – of voor andere dieren, bijvoorbeeld over de grenzen van hun territorium. Of waarom olifanten in een onderzoek geen gereedschap gebruikten om een banaan te pakken: in de aanvankelijke proefopzet hadden ze hun gevoelige neus moeten afsluiten om een stok te pakken.

Binnen de verschillende soorten zijn al die dieren, net als wij, weer individuen met hun eigen individuele karakters. Ik heb twee honden en die verschillen net zo van elkaar als twee mensen. Hij is roekeloos, zij kijkt de kat uit de boom. Voor hem staat eten en spelen op één, voor haar wandelen. Hij is verdraagzaam, hoe meer zielen hoe meer vreugd, zij wil meer met rust gelaten worden en is sneller geïrriteerd. Net als bij mensen zie je dit soort persoonlijke trekjes pas als je een dier beter leert kennen. Bij landbouwhuisdieren zal dat niet makkelijk gebeuren: ze zitten opgesloten in krappe ruimtes, hebben geen gelegenheid hun natuurlijke gedrag te uiten, en worden meestal geslacht voor ze volwassen zijn. In die zin hebben veehouders, ook al weten ze misschien meer over dieren dan stadsmensen, toch weinig verstand van dieren. Ze kennen de dieren immers alleen van hun opgesloten leven waarin hun eigen karakter onzichtbaar is. Ze denken: het dier eet, groeit en krijgt nageslacht, dus het is gelukkig.

Niet antropomorfisme is onze grootste fout, zeggen onder meer Frans de Waal en Maarten Reesink, maar anthropo-denial: het ontkennen van ‘menselijke’ eigenschappen bij dieren. Dit hangt samen met de neiging onze eigen soort te zien als superieur aan andere dieren, terwijl we net als alle dieren deel zijn van de natuur. In feite gaat het dus om eigenschappen die wij ten onrechte zien als exclusief menselijk. Wat maakt ons gelukkig? Liefde, ons verbonden voelen met anderen, onze kinderen blij en gezond zien opgroeien. Het diepe geluk van deze ervaringen voelt voor ons als uniek menselijk, maar in wezen komt het voort uit onze oerinstincten: het instinct tot overleven en voortplanten en, omdat we van nature groepsdieren zijn, verbonden zijn met de groep en erbij horen. Hetzelfde geldt voor wat ons het meeste leed geeft: pijn, gevangenschap, geïsoleerd zijn van onze geliefden, onze kinderen niet kunnen beschermen. Gebeurtenissen die ons voortbestaan in gevaar brengen, als individu of als soort. Onze reacties daarop worden gereguleerd door diepgewortelde instincten – dezelfde instincten die andere dieren ook hebben. Zouden die andere dieren dat leed dan niet net zo heftig ervaren? Waarom zou je daar menselijke intelligentie voor nodig hebben?

Maar als soort zijn mensen toch veel meer dan alleen hun instincten? Zeker. De uitdaging is om onze bijzondere vermogens ook eens te gaan benutten. Dát zou pas intelligent zijn. We doen niet alleen dieren tekort wanneer we door onze beperkte menselijke bril naar ze kijken, we doen ook onszelf tekort. De meeste mensen beseffen dat je jezelf verrijkt en meer voldoening ervaart in het contact met medemensen wanneer je je verdiept in hun belevingswereld, hun achtergrond, cultuur, en ze niet ziet als minderwaardig. Evenzo zouden we onszelf kunnen verrijken door het contact met andere mede-aardbewoners. We hoeven helemaal niet op zoek naar intelligent leven op andere planeten: het is hier volop aanwezig, alleen zien we het niet. Door ons antropomorfisme zien we bij dieren alleen wat we al kennen en leren we niets nieuws. We hebben het bijzondere vermogen om door de bril van een ander naar de wereld te kijken – ook de bril van andere soorten. Zodra je dat doet gaat er een grote, fascinerende, prachtige wereld voor je open.



Een eerdere versie van dit artikel verscheen in NRC, 16 oktober 2021.




https://www.roosvonk.nl/antropomorf/
=================================