De klassieke waardeparadox

tandem · 24 mei 2015, 09:44

Hoeveel kost de prijs van geld?

Citaat:

De klassieke waardeparadox (ook bekend als diamant-waterparadox) is de schijnbare tegenstrijdigheid dat, hoewel in termen van overleving water zo goed als altijd nuttiger is dan diamant, eenzelfde hoeveelheid diamant in de markt een veel hogere prijs opbrengt. Door de keuze van de twee te vergelijken goederen vergroot de klassieke waardeparadox de veelvuldig optredende verschillen tussen nut, waarde en prijs van goederen en diensten uit. De filosoof Adam Smith wordt vaak beschouwd als de klassieke presentator van deze paradox. Nicolaus Copernicus, John Locke en John Law hebben echter al eerder geprobeerd om een redelijke verklaring voor deze paradox te geven.

Citaat:

Ik zal nu overgaan tot het onderzoek naar de regels, die mensen van nature in acht te nemen bij het uitwisselen van goederen voor geld of voor elkaar. Deze regels bepalen wat wij de relatieve of ruilwaarde van goederen noemen. Het moet worden opgemerkt dat het woord "waarde" twee verschillende betekenissen heeft, en soms het nut van een object uitdrukt, en soms de koopkracht van het bezit van dat object uitstraalt (hoeveel andere goederen kunnen ervoor gekocht worden). De ene betekenis wordt "gebruikswaarde", de andere "ruilwaarde" genoemd. De dingen die de grootste waarde in het gebruik hebben vaak weinig of geen ruilwaarde; terwijl daarentegen de dingen met de grootste ruilwaarde vaak weinig of geen gebruikswaarde hebben. Niets is nuttiger dan water, maar jij kan er bij ruilen bijna niets voor terug krijgen (hoge gebruikswaarde, lage ruilwaarde). Een diamant daarentegen heeft nauwelijks gebruikswaarde, maar men kan vaak een zeer grote hoeveelheid andere goederen tegen de diamant ruilen (hoge ruilwaarde)

http://nl.wikipedia.org/wiki/Klassieke_waardeparadox

patrickve · 24 mei 2015, 10:09

Het is enkel maar een paradox voor zij die prijs en waarde door elkaar halen wat een gangbaar fenomeen is.

Er is maar een soort waarde, dat is subjectieve waarde. Waarde is geen eigenschap, maar een RELATIE tussen een asset, goed, of dienst, en een subject. Het is de VOLGORDE in dewelke dat subject de keuzes maakt om het gestelde ding oftewel te bekomen oftewel af te staan.

Als X brood voor mij meer waarde heeft dan Y diamant, dan ben ik bereid om Y diamant af te staan voor X brood als die keuze zich aan mij zou voordoen.

De PRIJS van een asset/goed/dienst in vergelijking met een andere asset (de prijs is altijd de relatie tussen TWEE goederen/diensten/assets) is die hoeveelheid van X die tegen die hoeveelheid van Y geruild wordt bij maximale overeenkomst tussen zij die X willen voor Y, en zij die Y willen voor X (ook een markt genoemd).

Aangezien het anders mogelijk zou zijn om kring-handeltjes op te zetten, geldt er de transitiviteit van prijzen: Als ik voor X goed A, Y goed B kan bekomen, en voor Y goed B, Z goed C kan bekomen, dan kan ik ook voor X goed A, Z goed C bekomen. Indien niet, zal een slimmerik, door rond te gaan A - B - C - A, oneindig veel winst kunnen maken, want vraag en aanbod zodanig zal wijzigen, dat er transitiviteit zal gelden.

Dat laat het toe om de prijs van gelijk welke asset uit te drukken in een willekeurig gekozen referentie asset.

Daar waar prijs dus aanvankelijk een relatie was tussen twee assets, is het nu een eigenschap van een asset, eens we een referentie asset hebben gekozen (appelen, ossen, een klomp goud, een beurt bij Hot Marijke, je kiest maar).

Het NUT van een "prijs" voor een subject, is de WAARDE van dat geheel van assets dat als totale prijs, de gegeven prijs heeft.

Het nut van 5 Marijke-beurten voor Jefke, kan zijn: "een fietsbel, drie appelen en 2 liter bier". Omdat de totale prijs van die dingen opsomt tot 5 Marijke beurten, en zij bovenaan zijn volgorde stonden in zijn subjectief waarde lijstje.

Maar nu zijn er speculatieve assets die we geld noemen. Het is geld, omdat we denken dat de meeste mensen denken dat het geld is, maw, we gaan ervan uit dat iedereen het zal aanvaarden tegen goederen en diensten.

Als dusdanig kunnen we een zekere hoeveelheid geld-asset ook uitdrukken in "Marijke beurten". Een gulden is dus misschien 0.073 Marijkebeurt, en we gaan ervan uit dat iedereen die zal aanvaarden voor die prijs (omdat zij die het aanvaarden, zullen denken dat anderen het ook zullen aanvaarden voor die prijs).

We kunnen dus alle PRIJZEN uitdrukken in Gulden ook. (zoals we het konden uitdrukken in Marijke beurten).

En nu is de WAARDE van een asset voor een subject, gelijk aan de prijs van zijn directe waarde (ttz, zijn direct nut) PLUS het nut van de verwachte verkoopsprijs van die asset.

Als dusdanig is een diamant voor mij veel waard. Ik heb misschien totaal geen enkele directe waarde voor die diamant. Maar wetende dat ik die diamant zal kunnen VERKOPEN voor een grote PRIJS, is het nut van die diamant verhoogt met het NUT van zijn vermoedelijke verkoopprijs.

Echter, nut hangt af van de tijd. Iets dat NU nuttig is voor mij, is dat morgen misschien niet meer. Als ik NU dood ga van de dorst, dan is een fles champagne MORGEN mij niet veel waard. Ik zal dan al dood zijn. Ik wil NU mijn bevrediging. Iets dat mij NU dus water geeft, is voor mij veel meer waard dan een champagnefles MORGEN.
Daarmee moet rekening gehouden worden bij het nut van die diamant: ik moet rekening houden met de fluiditeit waarmee ik die zal kunnen verkopen. In de woestijn is het nut van die diamant dus bijzonder laag. Ik ga die niet DIRECT in water kunnen ruilen.

Maar in de stad is het nut van die diamant veel groter. Morgen kan ik die laten omzetten in een Ferrari, en in de mate dat die Ferrari voor mij een grote waarde heeft, heeft die diamant dus een groot nut voor mij. Niet rechtstreeks, maar door de speculatie op zijn verkoop.

tandem · 24 mei 2015, 10:26

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Het is enkel maar een paradox voor zij die prijs en waarde door elkaar halen wat een gangbaar fenomeen is. Er is maar een soort waarde, dat is subjectieve waarde. Waarde is geen eigenschap, maar een RELATIE tussen een asset, goed, of dienst, en een subject. Het is de VOLGORDE in dewelke dat subject de keuzes maakt om het gestelde ding oftewel te bekomen oftewel af te staan. Als X brood voor mij meer waarde heeft dan Y diamant, dan ben ik bereid om Y diamant af te staan voor X brood als die keuze zich aan mij zou voordoen. De PRIJS van een asset/goed/dienst in vergelijking met een andere asset (de prijs is altijd de relatie tussen TWEE goederen/diensten/assets) is die hoeveelheid van X die tegen die hoeveelheid van Y geruild wordt bij maximale overeenkomst tussen zij die X willen voor Y, en zij die Y willen voor X (ook een markt genoemd). Aangezien het anders mogelijk zou zijn om kring-handeltjes op te zetten, geldt er de transitiviteit van prijzen: Als ik voor X goed A, Y goed B kan bekomen, en voor Y goed B, Z goed C kan bekomen, dan kan ik ook voor X goed A, Z goed C bekomen. Indien niet, zal een slimmerik, door rond te gaan A - B - C - A, oneindig veel winst kunnen maken, want vraag en aanbod zodanig zal wijzigen, dat er transitiviteit zal gelden. Dat laat het toe om de prijs van gelijk welke asset uit te drukken in een willekeurig gekozen referentie asset. Daar waar prijs dus aanvankelijk een relatie was tussen twee assets, is het nu een eigenschap van een asset, eens we een referentie asset hebben gekozen (appelen, ossen, een klomp goud, een beurt bij Hot Marijke, je kiest maar). Het NUT van een "prijs" voor een subject, is de WAARDE van dat geheel van assets dat als totale prijs, de gegeven prijs heeft. Het nut van 5 Marijke-beurten voor Jefke, kan zijn: "een fietsbel, drie appelen en 2 liter bier". Omdat de totale prijs van die dingen opsomt tot 5 Marijke beurten, en zij bovenaan zijn volgorde stonden in zijn subjectief waarde lijstje. Maar nu zijn er speculatieve assets die we geld noemen. Het is geld, omdat we denken dat de meeste mensen denken dat het geld is, maw, we gaan ervan uit dat iedereen het zal aanvaarden tegen goederen en diensten. Als dusdanig kunnen we een zekere hoeveelheid geld-asset ook uitdrukken in "Marijke beurten". Een gulden is dus misschien 0.073 Marijkebeurt, en we gaan ervan uit dat iedereen die zal aanvaarden voor die prijs (omdat zij die het aanvaarden, zullen denken dat anderen het ook zullen aanvaarden voor die prijs). We kunnen dus alle PRIJZEN uitdrukken in Gulden ook. (zoals we het konden uitdrukken in Marijke beurten). En nu is de WAARDE van een asset voor een subject, gelijk aan de prijs van zijn directe waarde (ttz, zijn direct nut) PLUS het nut van de verwachte verkoopsprijs van die asset. Als dusdanig is een diamant voor mij veel waard. Ik heb misschien totaal geen enkele directe waarde voor die diamant. Maar wetende dat ik die diamant zal kunnen VERKOPEN voor een grote PRIJS, is het nut van die diamant verhoogt met het NUT van zijn vermoedelijke verkoopprijs. Echter, nut hangt af van de tijd. Iets dat NU nuttig is voor mij, is dat morgen misschien niet meer. Als ik NU dood ga van de dorst, dan is een fles champagne MORGEN mij niet veel waard. Ik zal dan al dood zijn. Ik wil NU mijn bevrediging. Iets dat mij NU dus water geeft, is voor mij veel meer waard dan een champagnefles MORGEN. Daarmee moet rekening gehouden worden bij het nut van die diamant: ik moet rekening houden met de fluiditeit waarmee ik die zal kunnen verkopen. In de woestijn is het nut van die diamant dus bijzonder laag. Ik ga die niet DIRECT in water kunnen ruilen. Maar in de stad is het nut van die diamant veel groter. Morgen kan ik die laten omzetten in een Ferrari, en in de mate dat die Ferrari voor mij een grote waarde heeft, heeft die diamant dus een groot nut voor mij. Niet rechtstreeks, maar door de speculatie op zijn verkoop.

Anders gezegd, het streven naar meerwaarde kan zich ook uiten in minderwaarde wanneer hierdoor menselijke waarden en het bijhorende ontwikkelingspotentieel buitenspel gezet worden.

24 mei 2015, 10:09	#2
patrickve Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 24 februari 2009 Locatie: Grenoble, Frankrijk Berichten: 111.429	Het is enkel maar een paradox voor zij die prijs en waarde door elkaar halen wat een gangbaar fenomeen is. Er is maar een soort waarde, dat is subjectieve waarde. Waarde is geen eigenschap, maar een RELATIE tussen een asset, goed, of dienst, en een subject. Het is de VOLGORDE in dewelke dat subject de keuzes maakt om het gestelde ding oftewel te bekomen oftewel af te staan. Als X brood voor mij meer waarde heeft dan Y diamant, dan ben ik bereid om Y diamant af te staan voor X brood als die keuze zich aan mij zou voordoen. De PRIJS van een asset/goed/dienst in vergelijking met een andere asset (de prijs is altijd de relatie tussen TWEE goederen/diensten/assets) is die hoeveelheid van X die tegen die hoeveelheid van Y geruild wordt bij maximale overeenkomst tussen zij die X willen voor Y, en zij die Y willen voor X (ook een markt genoemd). Aangezien het anders mogelijk zou zijn om kring-handeltjes op te zetten, geldt er de transitiviteit van prijzen: Als ik voor X goed A, Y goed B kan bekomen, en voor Y goed B, Z goed C kan bekomen, dan kan ik ook voor X goed A, Z goed C bekomen. Indien niet, zal een slimmerik, door rond te gaan A - B - C - A, oneindig veel winst kunnen maken, want vraag en aanbod zodanig zal wijzigen, dat er transitiviteit zal gelden. Dat laat het toe om de prijs van gelijk welke asset uit te drukken in een willekeurig gekozen referentie asset. Daar waar prijs dus aanvankelijk een relatie was tussen twee assets, is het nu een eigenschap van een asset, eens we een referentie asset hebben gekozen (appelen, ossen, een klomp goud, een beurt bij Hot Marijke, je kiest maar). Het NUT van een "prijs" voor een subject, is de WAARDE van dat geheel van assets dat als totale prijs, de gegeven prijs heeft. Het nut van 5 Marijke-beurten voor Jefke, kan zijn: "een fietsbel, drie appelen en 2 liter bier". Omdat de totale prijs van die dingen opsomt tot 5 Marijke beurten, en zij bovenaan zijn volgorde stonden in zijn subjectief waarde lijstje. Maar nu zijn er speculatieve assets die we geld noemen. Het is geld, omdat we denken dat de meeste mensen denken dat het geld is, maw, we gaan ervan uit dat iedereen het zal aanvaarden tegen goederen en diensten. Als dusdanig kunnen we een zekere hoeveelheid geld-asset ook uitdrukken in "Marijke beurten". Een gulden is dus misschien 0.073 Marijkebeurt, en we gaan ervan uit dat iedereen die zal aanvaarden voor die prijs (omdat zij die het aanvaarden, zullen denken dat anderen het ook zullen aanvaarden voor die prijs). We kunnen dus alle PRIJZEN uitdrukken in Gulden ook. (zoals we het konden uitdrukken in Marijke beurten). En nu is de WAARDE van een asset voor een subject, gelijk aan de prijs van zijn directe waarde (ttz, zijn direct nut) PLUS het nut van de verwachte verkoopsprijs van die asset. Als dusdanig is een diamant voor mij veel waard. Ik heb misschien totaal geen enkele directe waarde voor die diamant. Maar wetende dat ik die diamant zal kunnen VERKOPEN voor een grote PRIJS, is het nut van die diamant verhoogt met het NUT van zijn vermoedelijke verkoopprijs. Echter, nut hangt af van de tijd. Iets dat NU nuttig is voor mij, is dat morgen misschien niet meer. Als ik NU dood ga van de dorst, dan is een fles champagne MORGEN mij niet veel waard. Ik zal dan al dood zijn. Ik wil NU mijn bevrediging. Iets dat mij NU dus water geeft, is voor mij veel meer waard dan een champagnefles MORGEN. Daarmee moet rekening gehouden worden bij het nut van die diamant: ik moet rekening houden met de fluiditeit waarmee ik die zal kunnen verkopen. In de woestijn is het nut van die diamant dus bijzonder laag. Ik ga die niet DIRECT in water kunnen ruilen. Maar in de stad is het nut van die diamant veel groter. Morgen kan ik die laten omzetten in een Ferrari, en in de mate dat die Ferrari voor mij een grote waarde heeft, heeft die diamant dus een groot nut voor mij. Niet rechtstreeks, maar door de speculatie op zijn verkoop.