Louis Ide (N-VA): Lof der Vlaamse preventie

[Politics.be]

De Standaard pakt vandaag uit met het bericht dat de borstkankerscreening in Vlaanderen mank loopt. De oorzaak hiervoor wordt volgens N-VA treffend omschreven: “preventie is Vlaams, maar het geld moet van België komen”. Een duidelijker voorbeeld van het tweesporenbeleid in de gezondheidszorg zal moeilijk te vinden zijn ...

Volgens de OESO ligt het Europees gemiddelde wat betreft de uitgaven voor preventie op ongeveer 3% van het totale budget voor gezondheidszorg. Nederland geeft 5,5%. Vlaanderen geeft slechts 1,5% aan preventie. Uiteraard wil Vlaanderen meer geven, maar daarin wordt het nu geremd door het falende Belgische beleid. Inzake baarmoederhalskanker nemen de Vlaamse vrouwenartsen ondertussen zélf het initiatief: vaccinatie promoten bij jonge meisjes en tegelijk een systeem uitwerken waardoor ze, na vaccinatie, minder gescreend dienen te worden. Het gevolg is dat er minder invasieve ingrepen nodig zijn, wat een bom geld bespaart. In het zuiden van het land vinden we hiervan niks terug… Natuurlijk is preventie meer dan alleen kankerpreventie, maar ook andere voorbeelden maken duidelijk dat Vlaanderen nu al voor dit type gezondheidszorg heeft gekozen. Vlaanderen was bijvoorbeeld altijd de eerste om op de kar te springen als het vaccinaties betrof (denk maar aan hersenvliesontsteking of pneumokokken), ondanks het feit dat soms op acht (8!) andere ministers diende gewacht te worden… Een belangrijk preventief gegeven in Vlaanderen is Kind & Gezin. Kind & Gezin is er voor iedereen, voor elk kind, voor elk gezin. De Franstalige tegenhanger, l’Office de Naissance et de l’Enfance, kiest voor een beperkter doelpubliek van kansarmen, allochtonen, … Beide organisaties zijn gedragen door en georganiseerd op maat van hun Gemeenschap. Ook hieruit mag duidelijk blijken dat Vlaanderen zich veel meer engageert op vlak van preventie. In dit kader is het jammer dat de raadplegingen van Kind & Gezin (Vlaamse materie) in het gedrang komen door het gebrek aan artsen (federale materie). Vlaanderen heeft ook zijn eigen voedselpreventieprogramma op poten gezet. Daar was wetenschappelijk evidentie voor, onder andere van prof. Kesteloot (KUL). Dit onderzoek wees uit dat hart- en vaatziekten meer voorkomen in Franstalig België omdat daar meer verzadigde vetzuren geconsumeerd worden en werd bevestigd door de MONICA-studie. Het aparte Vlaamse programma is dus een noodzaak, want het is onmogelijk om met één beleid twee regio’s te beheren die duidelijk een andere richting kiezen en dienen te geven aan dit beleid. Het zal beide gemeenschappen ten goede komen.

Bron: politics.be