Schijn bedriegt, ook zichzelf

[MIS]

De wet van tijd

De Wet van Tijd stelt T(E)=Kunst, Energie in de functie van ware tijd staat gelijk aan kunst. In deze formulering is T de universele synchronisatiefrequentie constante die wiskundig wordt weergegeven als 13:20. In natuurlijke tijd wordt alle (E) energie beheerst door de frequentie van synchronisatie, dat is de reden dat alles in harmonie is, en alles van nature esthetisch en artistiek in zijn vorm. De zienswijze van tijd wordt weergegeven als subjectief-objectief en objectief-subjectief. Dat betekent dat de zienswijze en het object dat gezien wordt elkaar bepalen en worden gevormd en een functie zijn van het moment in tijd, wat de synchrone orde is.

Omdat de zienswijze van tijd van nature mentaal is, veronderstelt de zienswijze van tijd het bestaan van een subjectieve plaats van bewustzijn binnenin een lichaam in ruimte. In analogie, terwijl ruimte horizontaal is, is tijd verticaal. Ondergedompeld in zijn dagelijkse routine heeft het lichaam in ruimte een zienswijze van ‘lage tijd’ en is in beslag genomen door nabije ruimte, ruimte hier gedefinieerd door de parameters van onze zintuigen en hun verlengingen zoals microscoop en telescoop. In nabije ruimte zijn de onsamenhangende gebeurtenissen de norm, dit betekent dat dingen zomaar lijken te gebeuren, zonder reden en zonder bijzondere vorm van orde. Maar iedere onsamenhangende gebeurtenis kan ook, door herkenning van synchroniciteit, telepathische verrijzing naar ‘hoge tijd’ tot gevolg hebben, of bewustwording van de synchrone orde. Verre ruimte is het rijk van de synchrone orde, voorbij de zintuigen. Maar, de synchrone orde omvat in werkelijkheid alle ruimte. Het is eigenlijk onze zienswijze en staat van bewustzijn die bepalen of we nu wel of geen hoge tijd ervaren, verre ruimte en synchrone orde. In het domein van de synchrone orde is synchroniciteit de norm. In feite is alles synchroniciteit, zelfs de onsamenhangende gebeurtenissen van lage tijd.

Vanuit de plaats van bewustzijn in het lichaam kan je de wereld contempleren en stil zetten als het ware, om geopend te blijven tot de verticale natuur van tijd. Dit is de ervaring van zuivere reflectie, meditatie zonder object, de extatische ervaring van heiligen en mystici. Het is door de geest vrij van gedachten en conceptualisatie dat het kanaal van verticale tijd het eeuwige nu vestigt en voorziet in de middelen voor “communicatie” tussen het zelfloze zelf in het centrum van het nu en zo kan de goddelijke keten van bevel afdalen als het ware, vanuit de plaats waar God is. Volgens de Wet van Tijd is de plaats van bewustzijn in het centrum van het eeuwige nu, het punt waar de tijd vector (mentale punten van het voorkomen van verticale tijd) en de ruimtelijke zienswijze verbinden, wat een Gewaarzijn Eenheid (GE) (Awareness Unit AU) tot gevolg heeft. Hoe hoger de tijdservaring, hoe groter de dichtheid van Hemelse harmonieën per GE. Een hemelse harmonie is de index van synchroon voorkomen of lagen van tegelijk gebeuren. De wetenschap van de Wet van Tijd voorziet in een wiskundige basis voor het bepalen en het construeren van steeds groter wordende lagen van hemelse harmonieën. Deze activiteit bevordert op zijn beurt weer de mentale en spirituele evolutie van het bewustzijn dat zich in een lichaam van ruimte bevind.

http://www.lawoftime.org/nl/wet/tijd-verticale.html