OPINIE. Het olympisch dak van de wereld (Jean Marie Dedecker)

[Rudy]

OPINIE. Het olympisch dak van de wereld

door Jean Marie Dedecker - (c) De Standaard 21/03/08

de auteur is de voorzitter van en volksvertegenwoordiger voor LDD, en ex-olympisch judocoach.




JEAN-MARIE DEDECKER vindt niet dat we de Olympische Spelen in China moeten boycotten. 'Topsporters hoeven niet te boeten voor de stommiteiten van het IOC. Topsport is egoïsme, narcisme en fanatisme. Atleten moeten winnen.'

Elk volk heeft recht op zelfbeschikking en het kiezen van zijn leider. Ook de Tibetanen, hoewel ik mijn bedenkingen heb bij het democratisch gehalte van een feodaal systeem met een gepredestineerde monnik aan het hoofd. Ik heb al morele oprispingen bij een erfelijke Belgische operettekoning die zich bekeerd heeft tot de Charismatische Beweging. China is een communistische dictatuur. Als de mensenrechten geschonden worden, moet je protesteren, punt.

De vraag is of wij daarvoor de Olympische Spelen moeten boycotten en onze atleten een politiek statement moeten laten maken of als sandwichman laten voorop lopen met een vlag vol politieke ideeën. Boycots hebben nooit iets uitgehaald, behalve gefrustreerde atleten en gesuste gewetens van enkele wereldleiders. In 1956 hebben de Russen zich niet teruggetrokken uit Hongarije of in 1980 ook niet uit Afghanistan. Ook de Amerikanen hebben in 1984 hun wereldpolitiek niet veranderd. De curie van de IOC-kardinalen (zelfs tegen de wil in van hun paus Jacques Rogge, want die stemde voor Parijs) heeft in 2001 Peking gekozen, niet om sportieve, maar vooral om commerciële redenen. De olympische sponsors (Coca-Cola, McDonald's, Kodak & Co) hebben immers dollartekens in de ogen als ze lonken naar de populatie van 1,3 miljard Chinezen. Sport is voor hen een middel, geen doel. Toen heeft Rogge beloofd dat hij zou toezien op de mensenrechten, niet de atleten. De olympische bobo's zijn de bedienaars van de olympische eredienst, de atleten zijn maar de gelovigen. Atleten hebben geen inspraak in de plaatskeuze van het olympisch circus. Ze zijn alleen de prijsbeesten in de arena. Topsporters hoeven niet te boeten of verantwoording af te leggen voor de stommiteiten van de IOC-kardinalen.

De Chinese Muur wordt dagelijks platgelopen door politieke en commerciële delegaties die een graantje proberen mee te pikken van de economische macht van de Aziatische tijger. Onze Saksen-Coburgs met in hun kielzog een vloot politici, ministers en bedrijfsleiders heb ik nooit een statement horen maken op het Plein van de Hemelse Vrede over mensenrechten, repressie, de doodstraf of de vrije meningsuiting. Onze bedrijven bedelen om een kruimel van de rijke tafel van deze nieuwe wereldmacht en zwijgen over de misbruiken. Meer zelfs, ze verdienen hun dividenden op de rug van de wroetende Chinees, van Bekaert tot Alcatel en Fortis.

En onze atleten zouden nu wel moeten optreden als wereldverbeteraars, op straffe van stigmatisatie. De verantwoordelijkheid waarvoor de bedrijfs- en politieke wereld te laf is, wordt bij de sporters gedropt. Dan is het lekker scoren voor de politiek-correcte wereldverbeteraars, op de rug en het zweet van een atleet. Bloed aan de Paal en Bloed aan de Muur. Een hoog gehalte aan hypocrisie en vooral een selectief geheugen. Mag Zimbabwe eigenlijk nog deelnemen? En Cuba en Myanmar en Noord-Korea?

Had judoka Robert Van De Walle de olympische boycot gevolgd, die opgelegd werd door de Belgische regering voor de Olympische Spelen in Moskou (1980), dan was hij nooit olympisch kampioen geworden. Door de afwezigheid van de armada uit de Oostbloklanden konden Crois en Deloof naar het eremetaal roeien en Ingrid Lempereur zwemmen in Los Angeles 1984. De afwezigen hebben altijd ongelijk, ook als de sportieve waarde gedevalueerd is. De ervaring leert dat alleen de gasten die geen kans maakten op een medaille, naar huis gingen na het gijzelingsdrama op de Spelen van München in 1972. Boycots hebben menig sportieve carrière gekraakt en dromen doen uiteenspatten. Er is maar één 'moment suprême' in het korte sportleven. Atleten moeten trainen, sport in- en uitademen, geobsedeerd zijn door het zweet van de kleedkamer en met een bevrijd hoofd gefocust zijn op die ene ultieme prestatie, een olympische medaille. Daarvoor worden ze bejubeld en betaald (de meeste door de Vlaamse gemeenschap, dus op kosten van de belastingbetaler). Op het podium kun je dan een vuist maken tegen de hele wereld, zoals de Amerikaanse sprinters Tommy Smith en John Carlos, respectievelijk goud en brons op de 200 meter in Mexico, in 1968. Een zwarte vuist, in een zwarte handschoen. Black Power tegen de rassendiscriminatie in het land van Uncle Sam. Daarvoor moet je moed en ballen hebben. Dan verdien je mijn eeuwige bewondering, en word je onsterfelijk. Ze werden levenslang geschorst, broodroof als olympische prijs voor vrije meningsuiting en voor een wanhopige schreeuw tegen de discriminatie. Het olympisch Vaticaan herbergt geen Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding. Voor wie last heeft van een kort geheugen, nog even vermelden dat Mexico '68 zijn eigen Tibet had: 'The Tlatelolco Masacre' . Op 2 oktober 1968, tien dagen voor de start van de Spelen werden, op de Plaza de las Tres Culturas 300 protesterende studenten doodgeschoten. Jacques Rogge verdedigde toen als zeiler-atleet de kleuren van de Belgische delegatie.

Eerst presteren, dan protesteren, anders word je (gemeend) protest gedegradeerd tot een schreeuw om aandacht. Het wordt verzwolgen als een druppel in de Chinese zee. Cathy Freeman heeft in Sydney 2000 meer gedaan voor haar volk, de Aboriginals, door de 800 meter te winnen dan alle politici samen. Superzwemkampioen Pieter Van Den Hoogenband is moedig door Rogge terecht op zijn verantwoordelijkheid te wijzen inzake de mensenrechten in China.

Pieter zou ook zijn kroonprins Willem Alexander kunnen interpelleren, die heeft zelfs wereldlijke macht, net als Prins Albert van Monaco of Prinses Anne van Engeland. Het IOC wemelt van de gekroonde hoofden. Adel is echter zelden edel. Alleen is het voor Pieter contraproductief. Met een hoofd vol zorgen wordt drijven moeilijker. Topsport is egoïsme, narcisme en fanatisme. Speel niet met olympisch vuur, de blaren zullen pijn doen.

Sportbobo's zijn dronken van het olympisch credo 'deelnemen is belangrijker dan winnen' vandaar hun laffe lethargische houding. Atleten moeten winnen. Met een medaille om je hals luistert de hele wereld tot op de top van de Himalaya.

Doen, Veerle, Tia en co.

[Dr. Strangelove]

Sport is altijd politiek. Er is de laatste eeuw bijna geen enkel groot sport-evenement geweest dat geen politieke dimensie had. Zeker Olymische Spelen, denk maar aan Berlijn '36, Munchen '72, de Koude Oorlog-boycotts van '80 en '84, Seoul '88.
En ook het WK voetbal is altijd wel op één of andere manier met politiek gelinkt, telkens als de Nederlanders tegen de Duitsers spelen, of Argentinië '78 en de bloed-aan-de-paal-campagne. Of de voetbaldiplomatie tussen de VS en Iran tijdens het WK '94. Dit was dan weer een variatie op de eerdere pingpong-diplomatie tussen de VS en China in de jaren '70.
Het OIC heeft in de jaren '80 ook het apartheidsregime geboycott (hoewel dit waarschijnlijk niet van doorslaggevend belang was in de val van dit racistische regime).

Anyway, het is volgens mij onzinnig om te doen alsof internationale topsportcompeties niets met politiek te maken hebben. Waaroom dan die vlaggen, die volksliederen? Waarom zouden landen anders zoveel geld over hebben om te presteren, en soms zelfs aan georganiseerde doping doen om de sterkste te lijken, zoals de Oost-Duitse en de Amerikaanse atleten in de jaren '80, die zich met toestemming of zelfs actieve medewerking van de overheid massaal dopeerden. En dit in een poging om via de suprematie van hun atleten, ook de superioriteit van hun politieke ideologie te bewijzen.

Kortom, sport is politiek.

En politiek is sport, je moet maar eens naar de metaforen luisteren: er wordt getackled, er zijn coaches en spelverdelers, de eindsprint wordt ingezet, er moet een ploeg op het veld staan, ....

Maar, wil dit zeggen dat het de verantwoordlijkheid van de atleten is of de mensenrechten geschonden worden in China? En zogezegd dus meer hun verantwoordelijkheid dan die van de politici?

Nee dus, op dat vlak ben ik het dus volledig eens met JMDD (a once in a lifetime-experience for me)

Zoals ik eerder al heb geschreven over dit ondrwerp: ik verwacht dat EU-handelscommissaris Peter Mandelson China bekritiseert, en eventueel maatregelen neemt, een boycott of iets anders.

Ik verwacht dit niet van Tia Hellebaut. Haar taak is om over een twee meter hoge lat te springen, niet om de mensenrechtenschendingen in China en Tibet te doen stoppen.

[tomm]

Inderdaad, topsport is politiek, de olympische spelen is politiek, maar liefst zo weinig mogelijk. De olympische spelen zijn niet het juiste platform om politieke rekeningen te vereffenen. Sport verbindt mensen waar politiek hen scheidt. Zelfs midden de koude oorlog ontmoetten Oost- en Westeuropese sporters elkaar, nu nog spelen Noord-Korea en Zuid-Korea, Cuba en de VS op sportief vlak tegen elkaar. Sport zorgde zelfs even voor een politieke doorbraak tijdens de "voetbaldiplomatie" tussen Clinton en Iran eind jaren '90. (die deur werd door Bush weer stevig dichtgeslagen).
Beginnen over Tibet op de Olympische Spelen zal net de kloof met de Chinezen weer vergroten en zou betekenen dat politiek primeert op de sport. En zoals Dedecker al zei, waarom beginnen de vele handelsdelegaties niet eens over Tibet, of waarom gaat de premier van Groot-Brittannië op de koffie bij de sjeik van Saudi-Arabië? Omdat economie primeert op politiek natuurlijk, hetzelfde zou moeten gelden voor sport. Dat gezegd zijnde, waarom moeten wij Belgen uberhaupt over Tibet beginnen? Wie zegt dat die relschoppers van vorige week door de meerderheid der Tibetanen gesteund worden, als ze al niet eens door de Dalai Lama gesteund worden? En zouden we ons misschien niet beter eens bezighouden met de wantoestanden in eigen land vooraleer met het vingertje te wijzen en ons te bemoeien met andere landen?

[brontosaurus]

Waarom kan sport niet gewoon een sociale gezonde bezigheid zijn in vriendschappelijke admosfeer.Wat heeft politiek nu met sport te maken.Alweer draait alles om geld,hebzucht,propaganda,manipulatie en conflicten.Droevig.En Dedecker is nog droeviger.

[C2C]

Dus volgens Dedecker zijn sportmensen geen mensen. Nu, ik vind ook dat Dedecker en zijn atleten veel weg hebben van een vette veestapel, maar ik blijf erbij: het zijn toch mensen. Ook zij hebben dus (nood aan) een politiek bewustzijn.

Zoals Dr Strangelove zegt: sport is altijd politiek. Jesse Owens versus Hitler. Olympia zelf was pure politiek.

Of lees gewoon Georges Perec's meesterwerk W ou le souvenir d'enfance, dat sport niet alleen als politiek ziet, maar altijd als een verlangen naar totalitaire lichaamsdiscipline, uitgevonden in Sparta en sindsdien altijd proto-fascistisch gebleven.

Ik vind dat we niet enkel de Chinese Olympische Spelen moeten boycotten, we moeten deze Spelen als zodanig - als concept - boycotten. Ze zijn het toonbeeld van een soort 19de eeuwse liberale universalistische waan, van geldverspilling, van grootheidswaan, en verheerlijken uiteraard de sport zelf - de letterlijke belichaming van het oerfascisme.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Ik vind dat we niet enkel de Chinese Olympische Spelen moeten boycotten, we moeten deze Spelen als zodanig - als concept - boycotten. Ze zijn het toonbeeld van een soort 19de eeuwse liberale universalistische waan, van geldverspilling, van grootheidswaan, en verheerlijken uiteraard de sport zelf - de letterlijke belichaming van het oerfascisme.

Dat vind ik overdreven. Dan kan je even goed alle WK's afschaffen.

Sorry maar het brengt ook een pak geld op voor wie de spelen mag organiseren, en dat is ook niet onbelangrijk.

Daarbij, er bestaan ook nog sportliefhebbers.

Atleten hoeven zich enkel met hun sport bezig te houden, en hoeven zich niet voor de kar te laten spannen door politieke overheden.

Als er moet geboycot worden, dat de organisatoren het dan zelf doen.

[the outlaw torn]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Dus volgens Dedecker zijn sportmensen geen mensen. Nu, ik vind ook dat Dedecker en zijn atleten veel weg hebben van een vette veestapel, maar ik blijf erbij: het zijn toch mensen. Ook zij hebben dus (nood aan) een politiek bewustzijn.

Zoals Dr Strangelove zegt: sport is altijd politiek. Jesse Owens versus Hitler. Olympia zelf was pure politiek.

Of lees gewoon Georges Perec's meesterwerk W ou le souvenir d'enfance, dat sport niet alleen als politiek ziet, maar altijd als een verlangen naar totalitaire lichaamsdiscipline, uitgevonden in Sparta en sindsdien altijd proto-fascistisch gebleven.

Ik vind dat we niet enkel de Chinese Olympische Spelen moeten boycotten, we moeten deze Spelen als zodanig - als concept - boycotten. Ze zijn het toonbeeld van een soort 19de eeuwse liberale universalistische waan, van geldverspilling, van grootheidswaan, en verheerlijken uiteraard de sport zelf - de letterlijke belichaming van het oerfascisme.

volkomen mee eens. die spelen zijn puur prestige en geldverspilling. afschaffen dus.

[the outlaw torn]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Dan kan je even goed alle WK's afschaffen.

hoe sneller, hoe beter en die toplonen van voetballers, tennissers, wielrenners, en wie weet wat nog allemaal naar beneden halen zou ook geen kwaad kunnen.

sport is een primaire uiting van de mensheid, net zoals kinderen willen krijgen als je ze van nature uit niet kan krijgen, door welke reden dan ook.