Guy Verhofstadt en de islam

[Spinoza]

De vraag is of de islam wel in overeenstemming te brengen is met de liberale demokratie en de vrijheid, de verdraagzaamheid, de verscheidenheid en het tegensprekelijk debat zonder dewelke geen open samenleving mogelijk is. Die vraag kwam in alle hevigheid opnieuw aan de oppervlakte toen op 14 februari 1989 de inmiddels overleden Ayatollah Khomeini het bevel gaf de schrijver Salman Rushdie, een Indiër van Britse nationaliteit te vermoorden – tegen betaling van één miljoen dollar – wegens de vermeende heiligschennis die zijn boek Satansverzen bevatte ten aanzien van de profeet. Dit bevel richtte zich tot alle islamieten, waar ze zich ook moge bevinden en riep op tot moord niet alleen van de auteur, maar ook van alle personen, uitgevers, drukkers, vertalers, boekhandels of recensenten die bij de aanmaak, de verspreiding of de bekendmaking van het boek zijn betrokken.
Is de zaak Rushdie niet het ultieme bewijs van de onmogelijkheid van de islam zich in te passen in onze samenleving? Toont zij niet aan dat de islam in wezen een intolerante en totalitaire ideologie is, die botst met de kulturele, morele en juridische voorschriften die gelden in een open en demokratische samenleving? Het naast elkaar leven van kulturen en godsdiensten in West-Europa kan natuurlijk, maar dan wel met eerbiediging van de waarden die ten grondslag liggen aan onze beschaving en die hun uitdrukking vinden in de elementaire rechten en vrijheden die in onze grondwet opgenomen en gewaarborgd zijn.
De lijst van voorvallen, waarbij we zonder enige weerstand te bieden telkens opnieuw zwichten voor dat fundamentalisme waardoor de inburgering van de migranten steeds problematischer wordt, is intussen erg lang geworden . Tijdens de betogingen in 1989 tegen Salman Rushdie liet men in de meeste Westeuropese hoofdsteden toe dat spandoeken werden meegedragen met erop de tekst "Rushdie moet sterven": publieke aansporing tot moord, zonder dat dit tot enige juridische vervolging leidde. In datzelfde jaar werden in ons land het hoofd van de Moskee te Brussel en de bibliothecaris van het Islamitisch Cultureel Centrum vermoord, naar algemeen wordt verondersteld omdat ze een té gematigde houding hadden aangenomen tegenover het door Ayatollah Khomeini uitgesproken doodsvonnis, de "fatwa". Eveneens in datzelfde jaar 1989 waren verscheidene Europese landen in de ban van de vrouwensluier, de "tsjador". Na heel wat diskussie werd aan jonge islamitische meisjes in de gemeenschapsscholen de toelating verleend de tsjador te dragen en daardoor openlijk uiting te geven aan hun religieuze opvattingen. Hiermee werd voor het eerst sinds zeer lang het beginsel van de levensbeschouwelijke neutraliteit doorbroken, dat aan de basis ligt van ons openbaar onderwijs. Eveneens in meerdere Westeuropese landen, liet de overheid naar aanleiding van verscheidene migrantenrellen er zich toe overhalen vreemdelingen bij de politie in dienst te nemen. En in Groot-Brittannië eiste de islamitische gemeenschap onlangs zelfs het recht op een eigen op de Koran gebaseerde justitie en rechtspraak te mogen uitbouwen.
Al deze voorvallen tonen duidelijk aan dat de islam meer wil zijn dan een godsdienst of een kultuur in een maatschappij van meerdere godsdiensten en meerdere kulturen. De islam is in werkelijkheid niet alleen een godsdienst maar ook een ideologie, een sociaal-politieke leer die door de overheid wordt gekontroleerd. In wezen verschilt die toestand niet van het socialisme of het kommunisme dat aan de samenleving aan bepaalde morele kode en een manier van leven wou opleggen. De islam is een maatschappijdoktrine, beleden door circa één miljard mensen die eigen opvattingen hebben over wat politiek en social rechtvaardig is en wat niet. De verdraagzaamheid en de verscheidenheid die eigen zijn aan onze samenleving, verplichten ons natuurlijk ervoor te zorgen dat de uitoefening van de islam als godsdienst gevrijwaard blijft. De vrijheid van godsdienstbeleving is immers een van de fundamentele vrijheden in de liberale demokratie. Van zodra de islam echter de staat en de samenleving wil ordenen overeenkomstig haar morele beginselen en haar opvattingen over wat goed en kwaad is, wordt de grens van de verdraagzaamheid overschreden. De verdraagzaamheid in de liberale demokratie mag niet zo ver gaan, dat zij uiteindelijk uitmondt in een openlijk of zelfs maar stilzwijgend verdringen van de eigen waarden: de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van godsdienstbeleving, de gelijkberechtiging van man en vrouw, het pluralisme, de scheiding van Kerk en Staat. Die waarden door de islamitische gemeenschap in ons land doen aanvaarden en er naar laten leven is ook een weg van de "inburgering" die moet worden bewandeld.
Het is de derde weg die ingaat tegen de primaire vreemdelingenhaat van het rechtse ekstremisme en tegen de al te naïeve ingesteldheid van de betogers van 22 maart. Die derde weg loopt wat moeilijk, want hij is niet deze van veel Moslimlanden die zich vandaag terugtrekken in de teokratie, terwijl er in de Arabische wereld ook veel te weinig intellektuelen zijn die een kritische kijk hebben, of zich ongestraft kunnen uitspreken over de islam, de Koran en de vermenging tussen Kerk en Staat, religie en politiek die eraan ten grondslag ligt . Een bijkomende moeilijkheid ligt hierin dat vele religieus-politieke leiders in de Arabische wereld hun onderdanen in West-Europa ertoe aanzetten geen gehoor te geven aan oproepen tot integratie of inburgering: de islam-staat wil ook zijn uithuizige kinderen niet verliezen. Dat brengt een aantal migranten bij ons in een moeilijke positie. Aan welke samenleving moeten zij loyaal zijn?

Volgens mij komt dit uit het Tweede Burgermanifest. Dit moet echt een hele tidj geleden zijn, want ik herken Guy niet meer terug. Is dit echt allemaal door hem gezegd? Hij zal het vast niet leuk vinden om hier nog aan herinnerd te worden.

[Skoebidoe]

Tja, het VB is voor minder veroordeeld hoor...

[daiwa]

Oorspronkelijk geplaatst door Spinoza

Volgens mij komt dit uit het Tweede Burgermanifest. Dit moet echt een hele tidj geleden zijn, want ik herken Guy niet meer terug. Is dit echt allemaal door hem gezegd? Hij zal het vast niet leuk vinden om hier nog aan herinnerd te worden.

Onderstaande uitspraken van Dewael sluiten daar naadloos bij aan.

"Ik kan geen cultuur aanvaarden die nog tot religieuze besnijdenissen overgaat," zo luidt het credo van Patrick Dewael. "Ik kan geen cultuur accepteren die vrouwen in een minderwaardige positie duwt, omdat ze hun lichaamsdelen moeten bedekken. Ik kan niet akkoord gaan met de onderdrukking van vrouwen door ze binnenshuis te houden en zelfs niet de kans te geven om inburgeringscursussen te volgen. Ik aanvaard geen cultuur waar geen scheiding is tussen kerk en staat". "Dat ze in de praktijk geen scheiding van kerk en staat erkennen, is echt onverenigbaar met een verblijf in onze maatschappij. Dat ze nog met verplichte huwelijken werken en vrijheidsberovende maatregelen treffen tegenover vrouwen, kan niet meer worden getolereerd. Als we daaraan toegeven, halen we onze beschaving omlaag."

[daiwa]

Oorspronkelijk geplaatst door Skoebidoe

Tja, het VB is voor minder veroordeeld hoor...

Het VB wil een onafhankelijk Vlaanderen en Verhofstadt niet, daar zit het verschil.

[Neptunus]

Oorspronkelijk geplaatst door Spinoza

Volgens mij komt dit uit het Tweede Burgermanifest. Dit moet echt een hele tidj geleden zijn, want ik herken Guy niet meer terug. Is dit echt allemaal door hem gezegd? Hij zal het vast niet leuk vinden om hier nog aan herinnerd te worden.

Jammer genoeg heeft Verhofstadt ondertussen eieren voor zijn geld gekozen, uit gemakucht en opportunisme. Zelf krijgt hij niet met de problemen van de voortschrijdende moslimradicalisering te maken en als het zover zal zijn, zal hij zich wel met al zijn poen terugtrekken in Toscanië: lafheid van de bange blanke man noemen we dat.

[Gargamel]

Het is toch algemeen bekend dat Verafstoot een Schaamluis is.

[Rr00ttt]

Oorspronkelijk geplaatst door daiwa

Het VB wil een onafhankelijk Vlaanderen en Verhofstadt niet, daar zit het verschil.

In de tijd van zijn burgermanifesten wou Verhofstadt anders ook iets wat erg dichtbij onafhankelijkheid kwam.

Het hoofdverschil tussen Verhofstadt en het VB is dat Verhostadt een machtsgeile opportunist zonder principes is en het VB tot nu toe niet.
.