Eén mei door Erik de Bruyn

[ericferemans]

28-04-2008
1 mei 2008: Een SP.a in dienst van de sociale strijd

Op de “Zevende Dag” van 27 april kreeg Caroline Gennez de volgende vraag voor de voeten geworpen: “U zit nu in de oppositie. Gaat u vanaf nu alle stakingen steunen ?”



Caroline werd door deze vraag duidelijk verrast. Vreemd, want het gesprek ging nochtans over het samenvallen van 1 mei met Rerum Novarum, de vakbonden en de sociale strijd. Caroline had zich dus mogen verwachten aan andere vragen dan die over de kwaliteit van haar etentjes met Rudi De Leeuw. Het antwoord was dan ook stuntelig en mateloos ontoereikend: “Natuurlijk steunen we niet gelijk welke wilde staking, alleen goed voorbereide en vooraf geplande stakingen.”



Hiermee etaleerde Caroline een pijnlijk gebrek aan ervaring. Namelijk ervaring met het fenomeen staking op zich. Heeft Caroline ooit gestaakt ? Duidelijk niet. De meest authentieke en krachtige stakingen ontstaan van onderuit, spontaan en uit bittere noodzaak, en zijn meestal niet al te goed voorbereid. Zelfs de grote stakingen tegen het Generatiepact waren dat niet. Het antwoord had dus moeten zijn:



”Niemand vindt een staking leuk, ook en vooral de stakers niet. Ze lijden inkomensverlies en moeten spitsroeden lopen in een conflict waar ze doorgaans niet alleen de baas, maar ook de media en een stuk van de publieke opinie tegen krijgen. Een staking is in de eerste plaats het gevolg van fout gelopen management. We willen allemaal dat de treinen rijden en dat de sluis van Evergem open is. Dus moeten de mensen die daarvoor zorgen een fatsoenlijk loon uitbetaald krijgen. Een staking is bovendien een basisdemocratisch gegeven bij uitstek. Succesvol staken doe je per definitie niet alléén, en zelfs niet met een grote minderheid.

Voor de SP.a is het stakingsrecht daarom heilig. De enige stakingen waar we ons tegen verzetten zijn kapitaalstakingen: aandeelhouders die dreigen met het afbouwen of sluiten van bedrijven als er niet ingeleverd wordt. Dat noem ik pas mensen gijzelen.”



Dat is in elk geval mijn antwoord. Ik zou het hebben over de gevechten die op ons afkomen voor onze levensstandaard als gevolg van de economische terugval. De vakbonden spelen hierin een sleutelrol. Eigenlijk zijn ze de enige defensielijn waarover de werkende mensen vandaag beschikken. Ik voorspel inderdaad hevigere sociale strijd. De toekomst van de SP.a is deze als spreekbuis, als verlengstuk van deze sociale strijd. De politieke actie van de SP.a moet in dienst staan van de versterking van de sociale strijd; vandaag en morgen.



Ik wil Caroline helpen met het terug op de sporen zetten van de SP.a . Maar soms maakt ze er echt wel een potje van.

28-04-2008 om 22:25 geschreven door Erik De Bruyn

[abou Anis]

De Bruyn geeft hier weer wat het antwoord "zou moeten zijn". Hij beweert eerder dat Gennez het 'foute' antwoord geeft door "gebrek aan ervaring". De Bruyn kent de geschiedenis van de partij waar hij voorzitter van wilde worden blijkbaar minder goed dan de 'onervaren' Gennez.
De sociaal-democratie heeft in België van in het prilste begin moeite gehad met stakingen die ze niet onder controle had. Of met stakingsleiders die ze niet onder controle hadden.
Wanneer Gennez dus zegt “Natuurlijk steunen we niet gelijk welke wilde staking, alleen goed voorbereide en vooraf geplande stakingen.” is dat perfect in overeenstemming met de lijn van haar partij onder de huidige naam en onder alle namen die daaraan voorafgingen.
Enkel diegenen die dromen van het "terug op de sporen zetten van de sp.a" beseffen niet dat de sp.a als sinds 1885 op het spoor rijdt dat Gennez vertolkt met haar antwoord.

[roger verhiest]

Al vanaf de pre-marxistische "socialistische" bewegingen was er een groot verschil tussen het "syndicalisme" en de "politieke" beweging. Het idee dat dit in 1,2,3 kan overstegen worden in een combattieve hernieuwde "gemeenschappelijke actie" is per definitie naieëf.

Ook in de toekomst zullen er stakingen zijn die niet door de SPa gesteund worden en wel degelijk politiek verantwoord.

Het wordt overigens tijd dat de ACV en het ABVV fusioneren : beide zijn ze reeds lid van het IVVV en in diverse buurlanden bestaan er intussen geen aparte vakbondszuilen meer.

Goede contacten tussen vakbonden en politieke partijen in het bijzonder de SPa zijn er nodig : ze moeten het echter niet altijd overal met elkaar eens over zijn.

[vavli]

Ik ben het eens met Abou dat het hier niet gaat om een stellingname te wijten aan gebrek aan ervaring maar een standpunt ingegeven door een maatschappijvisie die hele ver af staat van links strijdsyndicalisme. Als De Bryun echt het voornemen heeft om Caroline te helpen er geen potje meer van te maken, dan zit niet Caroline maar de Bryun op een verkeerd spoor want de SPa voorzitter weet heel goed wat ze wil: dit systeem mee beheren onder het motto van actieve welvaartsstaat, modern socialisme, derde /vierde weg, goed beheer, whatever: als ze maar mee aan het roer van het kapitalistische schip kunnen zitten. Een andere koers varen zit er echter echt niet in. Als de Bruyn dat echt zou proberen zullen Caroline en haar vriendjes hem heel snel in een reddingsbootje dumpen.
Door te stellen dat Caroline gebrek aan ervaring heeft, er een potje van maakt, schept De Bryun of hij dat nu wil of niet, verwarring. De SPaleiding heeft gewoon een totaal ander, rechts project voor ogen dat alleen in punten en komma's verschilt van het project van de andere traditionele partijen.

[KingHagar]

En dat hebben de tienduizenden arbeiders die de sp.a de voorbije 20 jaar hebben verlaten al lang door. Met de neus dicht stemmen op de sociaal-democratie kan er voor 16% nog net door, maar dat is het dan ook. Mss dat de Vonk dat ooit ook eens door gaat hebben, we blijven hoopvol!

[vlijmscherp]

stakingen, een moeilijk onderwerp blijkbaar.

het stakingsrecht is heilig, laat dat duidelijk zijn. maar stakingen moeten ook het laatste middel zijn, niet het eerste en niet zomaar.
Wilde stakingen zijn niet per definitie iets slechts, maar als ze niet gedragen worden door een meerderheid van de werknemers (zoals meestal) zijn ze niet acceptabel, maar dat gewoon maar zeggen, wordt al geïnterpreteerd als ultra-liberaal....

De stakingen bij de spoorwegen zijn een mooi voorbeeld hoe het niet moet zijn. De meeste stakingen zijn bijzonder toevallig op een vrijdag, of net voor een lang weekend. Denken zij nu echt dat de mensen zo dom zijn? blijkbaar wel, want de laatste stakingsaanzeg was weer bijzonder toevallig net voor een lang weekend. Niemand gelooft dat ze niet gestaakt hebben omdat ze opeens wel een goed akkoord hadden, neen, ze zijn gezwicht onder de publieke opinie.

Is oproepen tot overleg en het vermijden van conflicten een ultra-liberaal kantje van de sociaal-democratie? pf, who cares, ik en de sociaal-democratie gaan niet uit van theoretische modellen maar van het dagelijks leven waar overleg en compromissen meer opbrengen dan het conflictmodel.

als jullie dat liberaal vinden en vinden dat de sociaal-democratie zo meehuilen met de kapitalisten en de "bazen", dan is dat zo.

[ericferemans]

Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp

stakingen, een moeilijk onderwerp blijkbaar.

het stakingsrecht is heilig, laat dat duidelijk zijn. maar stakingen moeten ook het laatste middel zijn, niet het eerste en niet zomaar.
Wilde stakingen zijn niet per definitie iets slechts, maar als ze niet gedragen worden door een meerderheid van de werknemers (zoals meestal) zijn ze niet acceptabel, maar dat gewoon maar zeggen, wordt al geïnterpreteerd als ultra-liberaal....

Het stakingsrecht is een recht van iedereen die werkt. Mensen zijn immers geen slaven! Een baas "bezit" zijn personeel niet. In die zin kan men werknemers die staken dan ook niet vervolgen voor contractbreuk, of hen schadevergoeding opleggen.
Een wilde staking is een staking zoals een andere: het is er één die niet volgens de regels gebeurt die vakbonden en patronaat afspraken.
Het zijn stakingen die spontaan optreden, en waar men ingezien heeft dat de onderhandelingen tussen patronaat en vakbonden niet functioneerden, of die volgen uit een uitbarsting van woede omwille van grove schendingen van de rechten van de werknemers.

Staken is dus niet iets waar de vakbonden het monopolie over hebben. Het is een mensenrecht. Het alternatief is een authoritair systeem, waarin mensen MOETEN werken, waarin ze niet meer over hun eigen lijf en hersenen beschikken, waarin de bazen de heersers zijn, absoluut en zonder tegenspraak.

De stakingen bij de spoorwegen zijn een mooi voorbeeld hoe het niet moet zijn. De meeste stakingen zijn bijzonder toevallig op een vrijdag, of net voor een lang weekend. Denken zij nu echt dat de mensen zo dom zijn? blijkbaar wel, want de laatste stakingsaanzeg was weer bijzonder toevallig net voor een lang weekend. Niemand gelooft dat ze niet gestaakt hebben omdat ze opeens wel een goed akkoord hadden, neen, ze zijn gezwicht onder de publieke opinie.

Stakingen eindigen meestal om twee redenen:
- de staking valt niet vol te houden (te lang, uitzichtloos)
- de stakers krijgen hun zin.
Dat heeft heel weinig met de publieke opinie te maken: stakers weten ook wel dat ze door de rechtse media en door stomme mensen, die de sociale strijd niet snappen worden uitgemaakt voor rotte vis. Dat maakt het voor hen moeilijker om te staken. Maar ze staken niet tegen de mensheid, maar tegen hun baas, tegen degenen die verantwoordelijk zijn voor het fout lopen van de onderhandelingen, of die daar zelf niet aan willen deelnemen.

Is oproepen tot overleg en het vermijden van conflicten een ultra-liberaal kantje van de sociaal-democratie? pf, who cares, ik en de sociaal-democratie gaan niet uit van theoretische modellen maar van het dagelijks leven waar overleg en compromissen meer opbrengen dan het conflictmodel.

Het is nogal dom van een partijvoorzitster om een standpunt in te nemen dat stakers onverantwoordelijk zijn, en dat ze die niet steunt. Wilde stakingen zijn meestal daar ontstaan waar de GROOTSTE conflicten bestaan, de GROOTSTE misbruiken door degenen die verantwoordelijk zijn voor de staking: de werkgever!
Door de stakers aan te vallen die "wild" staken (niet aangekondigd, niet via de vakbonden) maakt zij een fundamentele fout: zij onderkent niet wie de ware schuldige is in deze conflicten en kiest dus de kant van de werkgevers!
Een serieuze bloeper van ons Carolientje, ééntje waar ze dus van Sp.a-Rood een sjot onder haar tennisballen van heeft gekregen, en méér dan terecht!

Carolien kent de werkvloer niet. Dat is dus duidelijk. Ze weet ook niet hoe het soms moeilijk is om "officieel" te staken als je werkgever... een oude Sp.a corrifee is zoals Lucske VDB. Moet ik meer zeggen ????

Conflicten worden niet "verzonnen" door wilde stakers, net zomin als het conflictmodel een theoretische missing is. Er zijn zware conflicten in onze maatschappij, die zorgen voor uitbuiting en zware mistoestanden. Er is geen harmonie mogelijk tussen vossen en kippen.

als jullie dat liberaal vinden en vinden dat de sociaal-democratie zo meehuilen met de kapitalisten en de "bazen", dan is dat zo.

Dat is jouw standpunt. Een rattenstandpunt.
Voor zo iets vloog je vroeger gratis in de droogdok in Antwerpen, vraag het eens aan Frans Wuytack en vergeet vanavond niet naar de film van zijn zoon fabio te kijken op Canvas!

[jamás será vencido]

Oorspronkelijk geplaatst door ericferemans

28-04-2008
1 mei 2008: Een SP.a in dienst van de sociale strijd
28-04-2008 om 22:25 geschreven door Erik De Bruyn

Als Erik De Bryn van deze standpunten sp.a standpunten zou kunnen maken, dat zou positief zijn. Zoiets kan ik alleen maar aanmoedigen. Zelf geloof ik echter niet dat de sp.a top dit ooit zal laten gebeuren. Ook onder de basis is de Bruyn niet echt bekend, ik ken meerdere mensen die Genez steunden omdat ze De Bruyn niet kenden... Mischien kan sp.a rood zich dus meer richten op het verzamelen van spa-rood leden binnen de spa, in plaats van bij klein links te gaan ronselen. Ieder voert actie op zijn eigen terrein. Ik geloof eerder in een nieuwe socialistische partij, sommigen geloven nog steeds dat de spa links valt te maken... Maar indien men in de spa blijft geloven, dan lijkt het beter om voor een linkse spa te zorgen, binnen de spa en niet erbuiten...

[vavli]

Oorspronkelijk geplaatst door KingHagar

En dat hebben de tienduizenden arbeiders die de sp.a de voorbije 20 jaar hebben verlaten al lang door. Met de neus dicht stemmen op de sociaal-democratie kan er voor 16% nog net door, maar dat is het dan ook. Mss dat de Vonk dat ooit ook eens door gaat hebben, we blijven hoopvol!

Er is weinig reden om triomfantelijk te doen: de arbiedsr die niet meer op de SPa stemmen, stemmen op VB of LDD, ze trekken vooralsnog geen linkse conclusies

[ericferemans]

Oorspronkelijk geplaatst door jamás será vencido

Als Erik De Bryn van deze standpunten sp.a standpunten zou kunnen maken, dat zou positief zijn. Zoiets kan ik alleen maar aanmoedigen. Zelf geloof ik echter niet dat de sp.a top dit ooit zal laten gebeuren. Ook onder de basis is de Bruyn niet echt bekend, ik ken meerdere mensen die Genez steunden omdat ze De Bruyn niet kenden... Mischien kan sp.a rood zich dus meer richten op het verzamelen van spa-rood leden binnen de spa, in plaats van bij klein links te gaan ronselen. Ieder voert actie op zijn eigen terrein. Ik geloof eerder in een nieuwe socialistische partij, sommigen geloven nog steeds dat de spa links valt te maken... Maar indien men in de spa blijft geloven, dan lijkt het beter om voor een linkse spa te zorgen, binnen de spa en niet erbuiten...

Ik geloof in eenheid in verscheidenheid. Niet mekaar zitten "beconcureren", mekaars "zieltjes afpakken" is de boodschap. Maar proberen een gemeenschappelijke actie TEGEN HET LIBERALISME in gang te zetten.

Wat de Sp.a betreft: tot spijt van wie het benijdt is dit de grootste vertegenwoordiger van de werkende bevolking op het politieke vlak.
Het ziet er niet uit dat dit gauw zal veranderen.
Experimenten om een partij daarbuiten op te richten mislukken electoraal jammerlijk, en krijgen weinig aandacht noch verrichten deze baanbrekend werk.
"Men moet olifanten en buffels en vrouwen jagen waar ze drinken" zegt het afrikaanse spreekwoord.Het kan velen hinderen dat de partijtop van de Sp.a soms ergerlijke fratsen uitsteekt. Ze zijn in de loop van de geschiedenis al een paar keer de grofste grollen gaan bedenken. De Man, dat is allicht de ergste. Maar wie Van Miert nu bezig ziet slaat rood uit van colère. Eveneens VDB (en tegenwoordig ook zijn dochter), ook de andere VDB springt in het oog als laagvlieger.

Je kan anderzijds niet uit het oog verliezen dat de vele mensen die op hen stemmen de politieke macht vormen, niet de leiders.
Blijkbaar blijven mensen hopen op een grote kuis, op een andere aanpak, op een herbronning van het socialisme. Of dit valse hoop is of nostalgie doet niet ter zake. Het is de plicht van degenen zoals ik die er in geloven om te proberen hier gehoor aan te geven.

Erik de Bruyn haalde éénderde van de stemmen, maar dat is niet alles: het partijcongres was volledig in zijn richting!
Dit dient OOK te worden voortgezet: de vernieuwing en de verlinksing van onze partij.
Alle respect, de grootst mogelijke sympathie met andere socialistische bewegingen. Die doen vaak heel goede dingen.
Ik geloof in veelzijdigheid, en hoop dat binnen de Sp.a er ook ruimte komt voor mensen die afwijkende meningen hebben, van mijn part mogen die zeker aan het woord komen.
Du choc des ideés jaillit la lumière, en het socialisme moet niet uiteenvallen in mekaar de nek afsnijdende groepjes.

Er is een bangelijke tendens binnen bepaalde sectaire socialisten om alles wat niet tot hun politieke lijn behoort af te schlderen als rechts, als colabo's, als verraders. Dit is dodelijk.Vele jonge mensen bijvoorbeeld, zijn er HEILIG van overtuigd dat de sociaal democraten het systeem willen VERDEDIGEN! Dat het liberalen zijn, voorstanders van het kapitalisme, zelf de bewakers ervan!

Dit is al te gortig, en dan geraak je natuurlijk in een oeverloos dovemansgesprek gewikkeld: het OMVORMEN van het kapitalisme tot socialisme is iets anders dan het VERDEDIGEN van het kapitalisme.
Het is intellectueel oneerlijk om de sociaal-democraten af te schilderen als zij die het kapitalisme willen laten voortbestaan.

Verdedigers van het kapitalisme, liberalen in al hun vormen, zijn mensen en partijen die het uitbuiten van mensen toejuichen. Die dit normaal vinden. Die geloven in de sociale werking van concurentie en vrije marktmechanismen.
Sociaal democraten zijn hier geen voorstanders van, maar tegenstanders.
Zij geloven in, via democratische weg bereikte, een hervorming van de maatschappij naar een socialistisch model gebaseerd op economische democratie, polietiek democratie (want dat gaat samen...) en op solidariteit ipv concurentie. Een democratische geleide economie ipv één gebaseerd op de fabel van de vrije markt. Maakbaarheid versus "invisible hand" theoriën.
Internationalisme ipv nationalisme.



Wat daar "liberaal" aan is? Niets!

Maar hoe komt het nu dat een groot stuk van de werkende bevolking stemt voor rechts?
Waarom houdt niemand zich bezig met de "marxistisch leninistische" analyse van het feit dat "het proletariaat" op liberalen, op ultra liberalen en op nationalisten stemt?
Neen: men zit te kakken op de Sp.a. Het is immers HEEL VERVELEND om de marxistische dogma's niet te zien opgaan, en Marx heeft lekker zitten kakken op sociaal democraten. Dat de proletariers wel eens zouden van hun stemrecht kunnen gebruik maken om op liberalen te stemmen... dat heeft die nooit kunnen dromen.
Ik stel dus voor om daar wat aandacht aan te besteden, en aan de mensen uit te leggen waarom ze niet op het VB, JMDD, rechtse tjeven, NVA moeten stemmen. Dat lijkt me logischer dan hele dagen pamfletjes te schrijven over "het verraad van de sociaal-democratie".
Er zijn inderdaad prioriteiten.
Van mijn part mag iedereen ZIJN LEVEN VULLEN met te kakken op mij en andere sociaal democraten. Maar dan op de dag dat JMDD, VB, Open-Vld en anderen geen enkele stem meer krijgen van de werkende, misleide bevolking.
Want geef toe: als de SP.a de bevolking misleidt, wat doen die gasten dan om zoveel succes te kennen?????

Het verdriet van België is niet dat er links van de Sp.a niet genoeg mensen stemmen. Het probleem is dat ze allemaal bijna RECHTS van de Sp.a stemmen, het proletariaat. Laat ons daar eens iets aan doen.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp

stakingen, een moeilijk onderwerp blijkbaar.

het stakingsrecht is heilig, laat dat duidelijk zijn. maar stakingen moeten ook het laatste middel zijn, niet het eerste en niet zomaar.
Wilde stakingen zijn niet per definitie iets slechts, maar als ze niet gedragen worden door een meerderheid van de werknemers (zoals meestal) zijn ze niet acceptabel, maar dat gewoon maar zeggen, wordt al geïnterpreteerd als ultra-liberaal....

De stakingen bij de spoorwegen zijn een mooi voorbeeld hoe het niet moet zijn. De meeste stakingen zijn bijzonder toevallig op een vrijdag, of net voor een lang weekend. Denken zij nu echt dat de mensen zo dom zijn? blijkbaar wel, want de laatste stakingsaanzeg was weer bijzonder toevallig net voor een lang weekend. Niemand gelooft dat ze niet gestaakt hebben omdat ze opeens wel een goed akkoord hadden, neen, ze zijn gezwicht onder de publieke opinie.

Is oproepen tot overleg en het vermijden van conflicten een ultra-liberaal kantje van de sociaal-democratie? pf, who cares, ik en de sociaal-democratie gaan niet uit van theoretische modellen maar van het dagelijks leven waar overleg en compromissen meer opbrengen dan het conflictmodel.

als jullie dat liberaal vinden en vinden dat de sociaal-democratie zo meehuilen met de kapitalisten en de "bazen", dan is dat zo.

Die stakingsaanzeg had helemaal niets te maken met het verlengde weekend, want zoals U wellicht niet weet moet een groot deel van het spoorwegpersoneel zowiezo werken tijdens feestdagen en weekends. De stakingsaanzeg was wel gerechtvaardigd, het spoorwegpersoneel zou immers veel moeten inleveren en weinig terug krijgen. Toen de vakbonden toonden dat het menens was werd een groot deel van de voorstellen van de directie terug ingetrokken. Een ander verhaal zijn de stakingen van de onafhankelijke vakbond OVS.
De SPA zou zoveel meer stemmen kunnen halen als ze zich terug op haar traditionele achterban van arbeiders en bedienden zou richten. Maar dat gebeurt niet. De onenigheid tussen vakbonden en SPA over het generatiepakt heeft zeker invloed gehad op de laatste verkiezingsuitslag, hoezeer ze dat in het partijbureau ook zullen ontkennen. En de erg goede score van Debruyn is nog een indicatie van de kloof tussen de leiding en de achterban.

[vavli]

Oorspronkelijk geplaatst door ericferemans

Ik geloof in eenheid in verscheidenheid. Niet mekaar zitten "beconcureren", mekaars "zieltjes afpakken" is de boodschap. Maar proberen een gemeenschappelijke actie TEGEN HET LIBERALISME in gang te zetten.

Wat de Sp.a betreft: tot spijt van wie het benijdt is dit de grootste vertegenwoordiger van de werkende bevolking op het politieke vlak.
Het ziet er niet uit dat dit gauw zal veranderen.
Experimenten om een partij daarbuiten op te richten mislukken electoraal jammerlijk, en krijgen weinig aandacht noch verrichten deze baanbrekend werk.
"Men moet olifanten en buffels en vrouwen jagen waar ze drinken" zegt het afrikaanse spreekwoord.Het kan velen hinderen dat de partijtop van de Sp.a soms ergerlijke fratsen uitsteekt. Ze zijn in de loop van de geschiedenis al een paar keer de grofste grollen gaan bedenken. De Man, dat is allicht de ergste. Maar wie Van Miert nu bezig ziet slaat rood uit van colère. Eveneens VDB (en tegenwoordig ook zijn dochter), ook de andere VDB springt in het oog als laagvlieger.

Je kan anderzijds niet uit het oog verliezen dat de vele mensen die op hen stemmen de politieke macht vormen, niet de leiders.
Blijkbaar blijven mensen hopen op een grote kuis, op een andere aanpak, op een herbronning van het socialisme. Of dit valse hoop is of nostalgie doet niet ter zake. Het is de plicht van degenen zoals ik die er in geloven om te proberen hier gehoor aan te geven.

Erik de Bruyn haalde éénderde van de stemmen, maar dat is niet alles: het partijcongres was volledig in zijn richting!
Dit dient OOK te worden voortgezet: de vernieuwing en de verlinksing van onze partij.
Alle respect, de grootst mogelijke sympathie met andere socialistische bewegingen. Die doen vaak heel goede dingen.
Ik geloof in veelzijdigheid, en hoop dat binnen de Sp.a er ook ruimte komt voor mensen die afwijkende meningen hebben, van mijn part mogen die zeker aan het woord komen.
Du choc des ideés jaillit la lumière, en het socialisme moet niet uiteenvallen in mekaar de nek afsnijdende groepjes.

Er is een bangelijke tendens binnen bepaalde sectaire socialisten om alles wat niet tot hun politieke lijn behoort af te schlderen als rechts, als colabo's, als verraders. Dit is dodelijk.Vele jonge mensen bijvoorbeeld, zijn er HEILIG van overtuigd dat de sociaal democraten het systeem willen VERDEDIGEN! Dat het liberalen zijn, voorstanders van het kapitalisme, zelf de bewakers ervan!

Dit is al te gortig, en dan geraak je natuurlijk in een oeverloos dovemansgesprek gewikkeld: het OMVORMEN van het kapitalisme tot socialisme is iets anders dan het VERDEDIGEN van het kapitalisme.
Het is intellectueel oneerlijk om de sociaal-democraten af te schilderen als zij die het kapitalisme willen laten voortbestaan.

Verdedigers van het kapitalisme, liberalen in al hun vormen, zijn mensen en partijen die het uitbuiten van mensen toejuichen. Die dit normaal vinden. Die geloven in de sociale werking van concurentie en vrije marktmechanismen.
Sociaal democraten zijn hier geen voorstanders van, maar tegenstanders.
Zij geloven in, via democratische weg bereikte, een hervorming van de maatschappij naar een socialistisch model gebaseerd op economische democratie, polietiek democratie (want dat gaat samen...) en op solidariteit ipv concurentie. Een democratische geleide economie ipv één gebaseerd op de fabel van de vrije markt. Maakbaarheid versus "invisible hand" theoriën.
Internationalisme ipv nationalisme.



Wat daar "liberaal" aan is? Niets!

Maar hoe komt het nu dat een groot stuk van de werkende bevolking stemt voor rechts?
Waarom houdt niemand zich bezig met de "marxistisch leninistische" analyse van het feit dat "het proletariaat" op liberalen, op ultra liberalen en op nationalisten stemt?
Neen: men zit te kakken op de Sp.a. Het is immers HEEL VERVELEND om de marxistische dogma's niet te zien opgaan, en Marx heeft lekker zitten kakken op sociaal democraten. Dat de proletariers wel eens zouden van hun stemrecht kunnen gebruik maken om op liberalen te stemmen... dat heeft die nooit kunnen dromen.
Ik stel dus voor om daar wat aandacht aan te besteden, en aan de mensen uit te leggen waarom ze niet op het VB, JMDD, rechtse tjeven, NVA moeten stemmen. Dat lijkt me logischer dan hele dagen pamfletjes te schrijven over "het verraad van de sociaal-democratie".
Er zijn inderdaad prioriteiten.
Van mijn part mag iedereen ZIJN LEVEN VULLEN met te kakken op mij en andere sociaal democraten. Maar dan op de dag dat JMDD, VB, Open-Vld en anderen geen enkele stem meer krijgen van de werkende, misleide bevolking.
Want geef toe: als de SP.a de bevolking misleidt, wat doen die gasten dan om zoveel succes te kennen?????

Beste Eric,

Ik twijfel geen, moment aan jou integriteit, noch aan die van de andere SParoodmilitanten, noch aan die van vele Spamilitanten. De grote vraag is of jullie er in kunnen slagen de leiding van ed SPa te veroveren. En het is mijn overtuiging dat dat uitgesloten is: als jullie echt een bedreiging zouden gaan vormen, gooien ze jullie er gewoon uit. Waarschijnljk niet allemaal tegelijk maar in een salami-aanpak zodat de oppositie versnipperd en niet georganiseerd wordt buiten geewerkt. Maar goed, jij gelooft dat het wel mogelijk is en daar kak ik dus niet op. Goeie moed en in elk geval: laten we rond concrete themas zoveel mogelijk samenwerken. Overigens: op de centrale meeting van het 1meifeest van PvdA was er een filmke over de aktie op 1 april waarin jij aan het woord komt. Je hebt dus op 1mei het woord gericht tot dik 1700 aanwezigen op het 1meifeest. Het is maar dat je het weet

[ericferemans]

Oorspronkelijk geplaatst door vavli

Beste Eric,

Ik twijfel geen, moment aan jou integriteit, noch aan die van de andere SParoodmilitanten, noch aan die van vele Spamilitanten. De grote vraag is of jullie er in kunnen slagen de leiding van ed SPa te veroveren. En het is mijn overtuiging dat dat uitgesloten is: als jullie echt een bedreiging zouden gaan vormen, gooien ze jullie er gewoon uit. Waarschijnljk niet allemaal tegelijk maar in een salami-aanpak zodat de oppositie versnipperd en niet georganiseerd wordt buiten geewerkt. Maar goed, jij gelooft dat het wel mogelijk is en daar kak ik dus niet op. Goeie moed en in elk geval: laten we rond concrete themas zoveel mogelijk samenwerken. Overigens: op de centrale meeting van het 1meifeest van PvdA was er een filmke over de aktie op 1 april waarin jij aan het woord komt. Je hebt dus op 1mei het woord gericht tot dik 1700 aanwezigen op het 1meifeest. Het is maar dat je het weet

OEI! Ik ben gerecupereerd!
Moet kunnen.
Maar in feite vind ik nu echt niet dat wij met SPAR, of met om het even welke beweging de macht moeten overnemen in de Sp.a.
Het socialisme is een huis met vele kamers. Ik zou graag hebben dat dit iets is wat geweten is in de Sp.a, iets waar mee kan omgegaan worden.
Ik hou niet van strakke bewegingen, met één ware lijn. Ik geloof daar niet echt in. Maar ik geloof wel in solidariteit met mensen die in dezelfde richting lopen, die het systeem willen veranderen.
Die het in elk geval niet accepteren zoals het is, en die de fouten ervan inzien en die willen wegwerken.
Ik zou graag hebben dat allerlei tendenzen en opvattingen binnen het socialisme niet meer vervolgd, onderdrukt, bestreden worden, maar dat iedereen zoekt naar de synergie, naar de samenwerking.
Ik heb het buikgevoel dat het dat is wat vele mensen ergert: dat er zoveel ruzie is in het linkse kamp, dat er zo weinig samengewerkt werd in het verleden.
Ik merk plots overal dat er daar veel in aan het veranderen is. Ik merk dat het overal waar vele linksen (meestal klein linksen) samenkomen er een ontspannen gesprek ontstaat, en dat ik niet meer als een schurftige hond wordt aangezien en behandeld omdat ik een "vuile reformist" zou zijn, of een verrader.
Als opa is dat natuurlijk prettig, want ik ben meestal één van de ouderen, en dat is niet plezant indien jonge mensen je wantrouwen.
Allez: ik was dan toch ook aanwezig in Brussel op 1 mei! Ik wou daar nog naartoe komen, maar ben "op inspectie" geweest naar Diksmuide.
Omdat ze daar de film van Wuytack draaiden in het CC.
Ingericht door de zogenaamde linksen van de IJzertoren.
Die hadden daar een prachtige zaal gehuurd, en verder...niets gedaan.
Daar waar op de vooravond van de eerste mei men zevenhonderd mensen had ontvangen in de Vooruit, zaten er in Diksmuide, naast de vier mensen van Sp.a-Rood, nog TWEE belangstellenden.
Fabio, die er zijn film kwam voorstellen, heb ik dan nog naar huis moeten voeren.... Anders kon hij de trein nemen.
Geen enkele pipo van de organisatie was aanwezig...
En die gasten: die krijgen dus WEL subsidies

[Dr. Strangelove]

Leninisten zijn voorstander van spontane stakngen... als ze zelf tenminste de macht niet in handen hebben. Dan zijn spontane stakingen plots opstootjes van kleinburgerlijk denken, dan zijn de wilde stakers plots bourgeois-anarchisten...

En Trotsky was nog veel erger. Die was voorstander van de militarisering van de vakbonden, hij wilde deze integreren in de militaire commando-structuur van het Rode Leger.