LDD: Bootcamps, tussen knuffel en knuppel

[Politics.be]

Jean-Marie Dedecker verdedigde in een opiniestuk in De Morgen zijn plan om criminele jongeren naar heropvoedingsinstituten te sturen. "Dit gaat niet om vernederingen en lijfstraffen maar heropvoeden op basis van orde, tucht en discipline."

Het klinkt paradoxaal, maar tegenwoordig is het toch de regel dat diegenen die zich progressief noemen de grootste verdedigers van het conservatisme zijn. In De Morgen van 8 mei verzetten de zelfverklaarde VlaamsProgressieven Els Van Weert en Bart Caron zich tegen het sturen van criminele jongeren naar heropvoedingsinstituten of bootcamps. Hun pleidooi is eerder een schreeuw om aandacht dan gefundeerd op kennis van zaken. Spreek de naam 'Amerika' uit en net zoals in de gezondheidszorg is de connotatie angstaanjagend genoeg om het bootcampproject neer te sabelen.

Mochten beide ex-spirituele protagonisten niet van enige vorm van intellectuele eerlijkheid gespeend zijn dan zouden ze weten dat ons idee gebaseerd is op heropvoedingmodellen die in Duitsland, Groot-Brittannië en Nederland opgeld maken. Het gaat niet om de Amerikaanse methode van de US Marines met vernederingen en lijfstraffen om de persoonlijke wil te breken. Het gaat om heropvoeden, om het bijbrengen van normen en waarden op basis van orde, tucht en discipline en dit onder psychologische, pedagogische en psychiatrische begeleiding.

Het is een opvoedingsproject van respect en hiërarchiebesef dat tot twee jaar kan duren met de nadruk op verplicht studeren en het aanleren van een beroep. Dat gaat gepaard met de nodige kordate en effectieve bestraffing bij wangedrag. De enige manier om gedrag te verbeteren is opvoeding en wijzen op de verantwoordelijkheid voor wangedrag. Dat sommige pamperpedagogen en welzijnsknuffelaars, die de pedagogische tik al een terreuraanslag vinden, het nut van die methode betwijfelen wordt tegengesproken door de realiteit.

WDM Belgium en Progresso.be bevroeg 20.000 respondenten in 2007. Liefst 97,3 procent van de Belgische jongeren vinden dat ouders strenger mogen zijn in de opvoeding. In Den Dolder werd in 2002 het kamp Den Engh opgericht, op een boogscheut van Amsterdam-West. Een criminele buurt met een overlast van Marokkaanse jongeren en no-go-area's, getolereerd door knuffelende straathoekwerkers en gedirigeerd door jeugdige warlords met hun eigen wetten, zwarte economie en drugscultuur. Sedert het oprichten van een bootcamp is de criminaliteit er in Amsterdam-West met 55 procent gedaald. Het afschrikkingeffect werkt helend en de recidive is beperkt tot 28 procent.

Het gaat niet alleen om kutallochtonen, maar om tuig van de richel, ongeacht hun afkomst. Toch is de overmatige aanwezigheid van allochtonen in de misdaadstatistieken een torenhoge realiteit. Men kan tijdelijk begrip opbrengen voor mensen die een gebrek aan respect hebben voor wetten en waarden als ze aan een systeem ontvlucht zijn waar leven eerder een overlevingsstrategie was. Men kan begrijpen dat sommigen hulpeloos verdwalen in onze samenleving als ze uit een systeem komen dat elk individueel initiatief en verantwoordelijkheidsbesef door indoctrinatie vernietigde zoals in de voormalige socialistische Oostbloklanden. Dat mag echter geen excuus blijven voor wetteloosheid in de hun ontvangende nieuwe cultuur of voor zondebokgedrag in geval van mislukking.

Een rechtvaardig strafklimaat, waarin straffen uitgevoerd moeten worden, en een kordate politie, zoals het Amazone-team dat de straatterreur en treitercriminaliteit in Amsterdam-West moet opvolgen, moeten indruk maken op allochtone jongeren die in hun land van herkomst wel bang waren voor hun gezagsdragers. Het huidige strafklimaat van de Belgische justitie en de onderhandelingsstrategie van onze politie, die aan handen en voeten gebonden is door het lakse vervolgingsbeleid en bevreesd is om als racist gebrandmerkt te worden, heeft het fenomeen van draaideurcriminelen gecreëerd. Jongeren die vlugger door justitie vrijgelaten worden dan door de politie aangevoerd.

In de Brusselse politiezone Zuid worden gewone diefstallen en agressief gedrag zelfs niet meer geacteerd. Geen pv meer, maar een briefje voor de verzekeringsmaatschappij, of een vrijbrief voor criminaliteit.

Als justitie haar werk niet doet, wordt de straf doorgeschoven van de daders naar de slachtoffers. Het is een laffe overheid die capituleert en de straat overlaat aan de oproerkraaiers. België heeft 282 plaatsen in jeugdinstellingen voor minderjarige criminelen, Nederland heeft er 2.753 en bijkomende heropvoedinginstituten. Van Weert en Caron kunnen de officiële statistieken eens nazien over de wenselijkheid, de laatste dateren al van 2005 (rapport NICC en J. Van Acker): 82.305 zaken bij de jeugdparketten waarbij 66.342 minderjarigen tussen 12 en 18 jaar betrokken zijn. (5,5 procent van die minderjarigen worden voor minstens één misdrijf aangemeld). Daarvan zijn 45.722 misdrijven, de 'rest' zijn problematische opvoedingssituaties. Schoolgaan is voor hen eerder bezigheidstherapie dan opleiding. De leerachterstand en de criminaliteitsgraad bij allochtone jongeren van de tweede generatie is groter dan bij de eerste generatie. Collateral damage van de laksheid.

De filosoof Mencius (leerling van Confucius) legde in de vierde eeuw voor Christus al de nadruk op de goedheid van de menselijke natuur op voorwaarde dat er een goede opvoeding gegeven wordt. De ethisch verrijkte omgeving waarin die opvoeding tot stand moet komen is ook een taak van de overheid. Als je één ruit stuk gooit in een gebouw moet je die onmiddellijk vervangen, anders zijn een dag later alle ruiten ingegooid omdat je een context van slordigheid en wetteloosheid creëert. De Belgische justitie daarentegen reageert als een vrouw die in de vijfde maand van haar zwangerschap nog nadenkt over het gebruik van voorbehoedsmiddelen.

De spirituele linkse kerk is leeggelopen. Hun gelovigen hebben al lang begrepen dat absolutie zonder biechten niet meer helpt en dat boetedoening een leerzaam hulpproces kan zijn. Alleen de bedienaars van hun eredienst, zoals Els Van Weert en Bart Caron, begrijpen het nog niet.

Bron: politics.be