Stedelijke huisvestingsvoorziening voor studenten

zeef · 19 mei 2008, 14:48

Dat een goed(koop) kot vinden geen sinecure is, wisten we al. Maar dat de situatie - in Gent - stilaan schrijnend wordt, verdient extra aandacht. Er zijn een aantal evoluties aan de gang waarbij het profiel van de gemiddelde kotstudent stilaan hervormt wordt naar ‘rijkeluis’ en luxueus.

DE TRENDS

Kot wordt duur

Een studentenkot is zoals een brood of brandstof: het slaat ieder jaar op. Waarom? Geen idee. Officieel om allerlei redentjes: vernieuwingen, duurdere energieprijzen, extra verzekeringen of gewoon omdat het al lang geleden is. Vaak echter denken kotbazen dat ze dezer dagen een studio moeten aanbieden (zie punt twee), waardoor ze hypermodern gaan inrichten. Vroeger had je nog de keus tussen a) de duurdere koten die vol uitgerust waren of b) de goedkope koten zonder internet en keuken. Nu heb je stilaan die keuze niet meer.

Kot wordt studio

Kotbazen gaan er dezer dagen steevast van uit dat een kot een eigen keukentje, douche en toilet moet hebben. De prijzen zijn natuurlijk navenant. Waarom zijn gewone kamers nog zo moeilijk te vinden? Niet iedereen eist die luxe.

Kot wordt krot

Ondanks de trend om alles tot studio om te bouwen, blijven er bij veel koten grote gebreken naar voren treden. Er mag dan al een keuken aanwezig zijn, maar de isolatie is nihil. Of de kachel doet het niet. Of het regent dwars binnen. En ga zo maar door.

Kot wordt aandeel

De meeste koten zijn niet meer in het bezit van gezellige oude vrouwtjes die hun huisje in Gent verhuren. Ook ouders die een pand gekocht hebben voor kinderen, en dat nu verder verhuren kunnen we minder en minder tot de eigenaarsklasse noemen. Steeds meer mensen investeren in vastgoed, en dus ook in koten. Er is bijna geen enkele kotbaas die slechts één pand in bezit heeft: meestal zijn het grootgrondbezitters met een fenomenale huurinkomst als gevolg. Kan dit zomaar?

KOTVERHALEN

Met drie korte anekdotes uit mijn onmiddellijke omgeving probeer ik bovenstaande zaken aan te tonen. Drie koten, drie eigenaars en drie verhalen.

Muilaardstraat, Gent (eigenaar bezit gebouw van 30 koten)

We schrijven 2006. Na een intense zoektocht vind ik een studio even buiten Gent voor een schappellijk prijsje. Los van het vocht in de muren en de kartonnen geluidsdoorlatende status ervan heb ik het daar prima naar mijn zin gehad. De problemen begonnen echter dit jaar, net toen ik verhuisd was. Het zit namelijk zo dat de verhuurder jou elektriciteitsrekeningen niet mag regelen, wegens de geliberaliseerde energiemarkt. Ik heb dat allemaal zelf in orde gebracht, op tijd de stand naar Electrabel doorgebeld en that’s it. Zes maanden lang krijg ik niet één factuur. In februari staat er plots een vertegenwoordiger van Electrabel voor de deur die mij een contract doet ondertekenen. Hij belooft dat alles spoedig in orde komt. De volledige periode die ik daar doorbracht (september 2006-september 2007) ontvang ik geen facturen van de energieleverancier.

Toen ik daar vertrok, heb ik onze uiteindelijke meterstand nog eens doorgebeld; deze keer wel met resultaat. Vanaf dan komen er non-stop facturen en aanmaningsbrieven toe op mijn naam, maar wel van de huidige periode (academiejaar 2007-2008). De mensen van Electrabel raken aan deze wirwar zelf ook niet meer uit, maar ik denk dat iedereen ermee akkoord gaat dat zo’n situatie niet kan. Zowel de energie- als de vastgoedmarkt is te vrij geworden; en dit zijn dan de nadelen.

Rabotstraat, Gent (eigenaar is bedrijfsvoerder van een groot gevelrenovatiebedrijf)

Dit jaar leek ik het lot wel gewonnen te hebben. Een kot, min of meer in het centrum, mét internet voor een totale prijs van €195. De staat is er dan ook wel naar: gortige keuken, toilet en douche en een huis waar zowel wind als zon vrolijk doorwandelen. Midden het jaar besluit de hoogbejaarde eigenares haar eigendom echter te verkopen aan een jonge zelfstandige. Deze heeft meteen grote plannen. Deze zomer komt er een spiksplinternieuwe keuken (mét kookeiland) en een gevelrenovatie. Mooi, maar allemaal niet nodig. De prijs gaat wel met minstens € 50 omhoog. Dan lijkt mij een betere isolering meer noodzakelijk. Dat het deze persoon niet om een ‘extraatje’ te doen is, wordt duidelijk wanneer hij verklaart dat hij de fietsenberging (een kamertje van 4 op 2) ook wil inrichten als een studentenkamer en de fietsen maar buiten moeten staan. Geldbejag en de neiging tot luxueus inrichten. Daar gaat mijn droomkot …

Gelukstraat, Gent (eigenaar bezit reeks gebouwen met daarin +/- 25 koten)

Een dakstudio met twee kamers voor € 440. Aanwezig: keuken en douche. Te doen denk je? Dan weet je niet van de non-isolatie (de wind jaagt letterlijk door de pannen en de zon maakt er een serre van), een douche die enkel lauw water levert, een keukenkraan zonder warm water, een oven waaruit vonken schieten en een emmer zand die voor de brandveiligheid moet instaan. Vorige week maakten we het summum mee: tijdens een fikse regenbui regende het dwars (!) door het dak heen. (foto en filmpje volgt) Zijn dit de toestanden waarvoor zoveel betaalt moet worden?

CONCLUSIE

Stad Gent: maak alsjeblieft werk van een stedelijk huisvestingsplan voor studenten. Haal een bepaald deel van het koten bestand uit de private sfeer, verhuur ze aan een schappelijke prijs en de stad verdient er nog een puike cent mee. Werk samen met de universiteit en de hogescholen en bouw meer peda’s, want de wachtlijsten zijn nu al lang. Een aanbod koten die eigendom zijn van Stad Gent kunnen zorgen voor een menselijke prijs zorgen, de regelingen met energiebedrijven kunnen zo ook geautomatiseerd worden en een flink aantal gebouwen zouden er fraaier uit gaan zien.

Heb je zelf een straf kotverhaal? Laat het dan weten!

Bron

freespirit · 20 mei 2008, 01:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door zeef

Dat een goed(koop) kot vinden geen sinecure is, wisten we al. Maar dat de situatie - in Gent - stilaan schrijnend wordt, verdient extra aandacht. Er zijn een aantal evoluties aan de gang waarbij het profiel van de gemiddelde kotstudent stilaan hervormt wordt naar ‘rijkeluis’ en luxueus.

DE TRENDS

Kot wordt duur

Een studentenkot is zoals een brood of brandstof: het slaat ieder jaar op. Waarom? Geen idee. Officieel om allerlei redentjes: vernieuwingen, duurdere energieprijzen, extra verzekeringen of gewoon omdat het al lang geleden is. Vaak echter denken kotbazen dat ze dezer dagen een studio moeten aanbieden (zie punt twee), waardoor ze hypermodern gaan inrichten. Vroeger had je nog de keus tussen a) de duurdere koten die vol uitgerust waren of b) de goedkope koten zonder internet en keuken. Nu heb je stilaan die keuze niet meer.

Kot wordt studio

Kotbazen gaan er dezer dagen steevast van uit dat een kot een eigen keukentje, douche en toilet moet hebben. De prijzen zijn natuurlijk navenant. Waarom zijn gewone kamers nog zo moeilijk te vinden? Niet iedereen eist die luxe.

Kot wordt krot

Ondanks de trend om alles tot studio om te bouwen, blijven er bij veel koten grote gebreken naar voren treden. Er mag dan al een keuken aanwezig zijn, maar de isolatie is nihil. Of de kachel doet het niet. Of het regent dwars binnen. En ga zo maar door.

Kot wordt aandeel

De meeste koten zijn niet meer in het bezit van gezellige oude vrouwtjes die hun huisje in Gent verhuren. Ook ouders die een pand gekocht hebben voor kinderen, en dat nu verder verhuren kunnen we minder en minder tot de eigenaarsklasse noemen. Steeds meer mensen investeren in vastgoed, en dus ook in koten. Er is bijna geen enkele kotbaas die slechts één pand in bezit heeft: meestal zijn het grootgrondbezitters met een fenomenale huurinkomst als gevolg. Kan dit zomaar?

KOTVERHALEN

Met drie korte anekdotes uit mijn onmiddellijke omgeving probeer ik bovenstaande zaken aan te tonen. Drie koten, drie eigenaars en drie verhalen.

Muilaardstraat, Gent (eigenaar bezit gebouw van 30 koten)

We schrijven 2006. Na een intense zoektocht vind ik een studio even buiten Gent voor een schappellijk prijsje. Los van het vocht in de muren en de kartonnen geluidsdoorlatende status ervan heb ik het daar prima naar mijn zin gehad. De problemen begonnen echter dit jaar, net toen ik verhuisd was. Het zit namelijk zo dat de verhuurder jou elektriciteitsrekeningen niet mag regelen, wegens de geliberaliseerde energiemarkt. Ik heb dat allemaal zelf in orde gebracht, op tijd de stand naar Electrabel doorgebeld en that’s it. Zes maanden lang krijg ik niet één factuur. In februari staat er plots een vertegenwoordiger van Electrabel voor de deur die mij een contract doet ondertekenen. Hij belooft dat alles spoedig in orde komt. De volledige periode die ik daar doorbracht (september 2006-september 2007) ontvang ik geen facturen van de energieleverancier.

Toen ik daar vertrok, heb ik onze uiteindelijke meterstand nog eens doorgebeld; deze keer wel met resultaat. Vanaf dan komen er non-stop facturen en aanmaningsbrieven toe op mijn naam, maar wel van de huidige periode (academiejaar 2007-2008). De mensen van Electrabel raken aan deze wirwar zelf ook niet meer uit, maar ik denk dat iedereen ermee akkoord gaat dat zo’n situatie niet kan. Zowel de energie- als de vastgoedmarkt is te vrij geworden; en dit zijn dan de nadelen.

Rabotstraat, Gent (eigenaar is bedrijfsvoerder van een groot gevelrenovatiebedrijf)

Dit jaar leek ik het lot wel gewonnen te hebben. Een kot, min of meer in het centrum, mét internet voor een totale prijs van €195. De staat is er dan ook wel naar: gortige keuken, toilet en douche en een huis waar zowel wind als zon vrolijk doorwandelen. Midden het jaar besluit de hoogbejaarde eigenares haar eigendom echter te verkopen aan een jonge zelfstandige. Deze heeft meteen grote plannen. Deze zomer komt er een spiksplinternieuwe keuken (mét kookeiland) en een gevelrenovatie. Mooi, maar allemaal niet nodig. De prijs gaat wel met minstens € 50 omhoog. Dan lijkt mij een betere isolering meer noodzakelijk. Dat het deze persoon niet om een ‘extraatje’ te doen is, wordt duidelijk wanneer hij verklaart dat hij de fietsenberging (een kamertje van 4 op 2) ook wil inrichten als een studentenkamer en de fietsen maar buiten moeten staan. Geldbejag en de neiging tot luxueus inrichten. Daar gaat mijn droomkot …

Gelukstraat, Gent (eigenaar bezit reeks gebouwen met daarin +/- 25 koten)

Een dakstudio met twee kamers voor € 440. Aanwezig: keuken en douche. Te doen denk je? Dan weet je niet van de non-isolatie (de wind jaagt letterlijk door de pannen en de zon maakt er een serre van), een douche die enkel lauw water levert, een keukenkraan zonder warm water, een oven waaruit vonken schieten en een emmer zand die voor de brandveiligheid moet instaan. Vorige week maakten we het summum mee: tijdens een fikse regenbui regende het dwars (!) door het dak heen. (foto en filmpje volgt) Zijn dit de toestanden waarvoor zoveel betaalt moet worden?

CONCLUSIE

Stad Gent: maak alsjeblieft werk van een stedelijk huisvestingsplan voor studenten. Haal een bepaald deel van het koten bestand uit de private sfeer, verhuur ze aan een schappelijke prijs en de stad verdient er nog een puike cent mee. Werk samen met de universiteit en de hogescholen en bouw meer peda’s, want de wachtlijsten zijn nu al lang. Een aanbod koten die eigendom zijn van Stad Gent kunnen zorgen voor een menselijke prijs zorgen, de regelingen met energiebedrijven kunnen zo ook geautomatiseerd worden en een flink aantal gebouwen zouden er fraaier uit gaan zien.

Heb je zelf een straf kotverhaal? Laat het dan weten!

Bron

Het is niet alleen het aanbod dat luxueuzer (wil) worden, ook de vraag naar meer luxe, comfort en privacy van de kotstudenten in kwestie stijgt. Jongeren zijn steeds meer op een zekere luxe gesteld, hoewel je je kan afvragen of een eigen keukentje en sanitair ook effectief als luxe te beschouwen valt. Ik heb zelf niet op kot gezeten, wel vele vrienden / studiegenoten van mij, en ik kom toch tot de conclusie dat ik zelf ook eerder zou opteren voor een studio dan voor een gewone kamer, zelfs met een aanzienlijke meerkost. Ik wens ook niet m'n privacy te veel te grabbel te gooien. Dat kotenbezit een vorm van vastgoedspeculatie is geworden, is een logisch gevolg van de stijgende woningprijzen de jongste jaren. En net zoals huizen en appartementen worden ook studentenkoten stelselmatig duurder. Dat is inderdaad een groot probleem. Je hebt overigens ook gelijk als je de 'krotachtige' toestand van zogenaamde dure luxekoten aanklaagd, zeker qua isolatie is er vaak nog heel wat werk aan de winkel. Maar anderzijds moet men ook inzien dat de student van vandaag andere eisen stelt aan huisvesting dan 20 jaar geleden. 'Op zichzelf zijn, voldoende ruimte, goede hygiënische omstandigheden, eigen sanitair, enz. zelfs televisie en een flatscreen-pc op 'kot' zijn tegenwoordig geen uitzonderingen meer. En als men, zoals velen, hiervoor bereid is te betalen dan spelen de kotbazen, op vraag van de student, eigenlijk de klant, hierop in. Anders raken hun koten zelfs niet meer allemaal verhuurd. Peda's bouwen op openbaar initiatief kan nobel zijn, maar deze zullen dan toch heel wat meer moeten aanbieden dan degene die nu aan de UGent te vinden zijn. Deze zijn niet alleen esthetisch een ramp, maar ze voldoen niet meer aan de vereisten van de hedendaagse student. Het is misschien een goed idee om goedkope stduio's in woontorens onder te brengen, die er niet afgrijselijk uitzien en een eigen kitchenette en sanitair aanbieden. En ze dan voor 200 �* 250 euro per maand verhuren, dat lijkt me een schappelijke prijs. Ik denk dat over tien jaar geen enkele student nog bereid is om een kamer, zelfs als ze bijna gratis is, te aanvaarden zonder lavabo, toilet, douche of keukentje. Koten zonder internet zijn nu al niet meer leefbaar, voor de moderne student is internet een basisbehoefte geworden. Ik denk dat de evoluties in kotenland moeilijk zijn tegen te houden, een eventuele oplossing zou wel kunnen zijn om naargelang de faciliteiten en de grootte, de privé een maximumverhuurbedrag op te leggen.

zeef · 20 mei 2008, 16:24

Ik volg je grotendeels, maar ga niet akkoord met de stelling dat iedere student vandaag vragende partij is voor die overdreven luxe.

Thomas- · 20 mei 2008, 17:55

Een eigen keukentje, een douche en een internetverbinding vind ik geen overdreven luxe hoor

.

Graziëlla · 21 mei 2008, 17:59

Ik ben blij dat Shirley niet ver van haar school woont. Ze kan alle dagen gevoerd worden door ofwel haar mama ofwel haar pépé aan de andere zijde.

Geen geld weggesmeten aan zo'n onveroorloofd duur kot.

Graziëlla · 21 mei 2008, 17:59

En ze kan thuis nog gecontroleerd worden.

19 mei 2008, 14:48	#1
zeef Burger Geregistreerd: 7 juli 2006 Berichten: 151	Stedelijke huisvestingsvoorziening voor studenten Dat een goed(koop) kot vinden geen sinecure is, wisten we al. Maar dat de situatie - in Gent - stilaan schrijnend wordt, verdient extra aandacht. Er zijn een aantal evoluties aan de gang waarbij het profiel van de gemiddelde kotstudent stilaan hervormt wordt naar ‘rijkeluis’ en luxueus. DE TRENDS Kot wordt duur Een studentenkot is zoals een brood of brandstof: het slaat ieder jaar op. Waarom? Geen idee. Officieel om allerlei redentjes: vernieuwingen, duurdere energieprijzen, extra verzekeringen of gewoon omdat het al lang geleden is. Vaak echter denken kotbazen dat ze dezer dagen een studio moeten aanbieden (zie punt twee), waardoor ze hypermodern gaan inrichten. Vroeger had je nog de keus tussen a) de duurdere koten die vol uitgerust waren of b) de goedkope koten zonder internet en keuken. Nu heb je stilaan die keuze niet meer. Kot wordt studio Kotbazen gaan er dezer dagen steevast van uit dat een kot een eigen keukentje, douche en toilet moet hebben. De prijzen zijn natuurlijk navenant. Waarom zijn gewone kamers nog zo moeilijk te vinden? Niet iedereen eist die luxe. Kot wordt krot Ondanks de trend om alles tot studio om te bouwen, blijven er bij veel koten grote gebreken naar voren treden. Er mag dan al een keuken aanwezig zijn, maar de isolatie is nihil. Of de kachel doet het niet. Of het regent dwars binnen. En ga zo maar door. Kot wordt aandeel De meeste koten zijn niet meer in het bezit van gezellige oude vrouwtjes die hun huisje in Gent verhuren. Ook ouders die een pand gekocht hebben voor kinderen, en dat nu verder verhuren kunnen we minder en minder tot de eigenaarsklasse noemen. Steeds meer mensen investeren in vastgoed, en dus ook in koten. Er is bijna geen enkele kotbaas die slechts één pand in bezit heeft: meestal zijn het grootgrondbezitters met een fenomenale huurinkomst als gevolg. Kan dit zomaar? KOTVERHALEN Met drie korte anekdotes uit mijn onmiddellijke omgeving probeer ik bovenstaande zaken aan te tonen. Drie koten, drie eigenaars en drie verhalen. Muilaardstraat, Gent (eigenaar bezit gebouw van 30 koten) We schrijven 2006. Na een intense zoektocht vind ik een studio even buiten Gent voor een schappellijk prijsje. Los van het vocht in de muren en de kartonnen geluidsdoorlatende status ervan heb ik het daar prima naar mijn zin gehad. De problemen begonnen echter dit jaar, net toen ik verhuisd was. Het zit namelijk zo dat de verhuurder jou elektriciteitsrekeningen niet mag regelen, wegens de geliberaliseerde energiemarkt. Ik heb dat allemaal zelf in orde gebracht, op tijd de stand naar Electrabel doorgebeld en that’s it. Zes maanden lang krijg ik niet één factuur. In februari staat er plots een vertegenwoordiger van Electrabel voor de deur die mij een contract doet ondertekenen. Hij belooft dat alles spoedig in orde komt. De volledige periode die ik daar doorbracht (september 2006-september 2007) ontvang ik geen facturen van de energieleverancier. Toen ik daar vertrok, heb ik onze uiteindelijke meterstand nog eens doorgebeld; deze keer wel met resultaat. Vanaf dan komen er non-stop facturen en aanmaningsbrieven toe op mijn naam, maar wel van de huidige periode (academiejaar 2007-2008). De mensen van Electrabel raken aan deze wirwar zelf ook niet meer uit, maar ik denk dat iedereen ermee akkoord gaat dat zo’n situatie niet kan. Zowel de energie- als de vastgoedmarkt is te vrij geworden; en dit zijn dan de nadelen. Rabotstraat, Gent (eigenaar is bedrijfsvoerder van een groot gevelrenovatiebedrijf) Dit jaar leek ik het lot wel gewonnen te hebben. Een kot, min of meer in het centrum, mét internet voor een totale prijs van €195. De staat is er dan ook wel naar: gortige keuken, toilet en douche en een huis waar zowel wind als zon vrolijk doorwandelen. Midden het jaar besluit de hoogbejaarde eigenares haar eigendom echter te verkopen aan een jonge zelfstandige. Deze heeft meteen grote plannen. Deze zomer komt er een spiksplinternieuwe keuken (mét kookeiland) en een gevelrenovatie. Mooi, maar allemaal niet nodig. De prijs gaat wel met minstens € 50 omhoog. Dan lijkt mij een betere isolering meer noodzakelijk. Dat het deze persoon niet om een ‘extraatje’ te doen is, wordt duidelijk wanneer hij verklaart dat hij de fietsenberging (een kamertje van 4 op 2) ook wil inrichten als een studentenkamer en de fietsen maar buiten moeten staan. Geldbejag en de neiging tot luxueus inrichten. Daar gaat mijn droomkot … Gelukstraat, Gent (eigenaar bezit reeks gebouwen met daarin +/- 25 koten) Een dakstudio met twee kamers voor € 440. Aanwezig: keuken en douche. Te doen denk je? Dan weet je niet van de non-isolatie (de wind jaagt letterlijk door de pannen en de zon maakt er een serre van), een douche die enkel lauw water levert, een keukenkraan zonder warm water, een oven waaruit vonken schieten en een emmer zand die voor de brandveiligheid moet instaan. Vorige week maakten we het summum mee: tijdens een fikse regenbui regende het dwars (!) door het dak heen. (foto en filmpje volgt) Zijn dit de toestanden waarvoor zoveel betaalt moet worden? CONCLUSIE Stad Gent: maak alsjeblieft werk van een stedelijk huisvestingsplan voor studenten. Haal een bepaald deel van het koten bestand uit de private sfeer, verhuur ze aan een schappelijke prijs en de stad verdient er nog een puike cent mee. Werk samen met de universiteit en de hogescholen en bouw meer peda’s, want de wachtlijsten zijn nu al lang. Een aanbod koten die eigendom zijn van Stad Gent kunnen zorgen voor een menselijke prijs zorgen, de regelingen met energiebedrijven kunnen zo ook geautomatiseerd worden en een flink aantal gebouwen zouden er fraaier uit gaan zien. Heb je zelf een straf kotverhaal? Laat het dan weten! Bron __________________ zeef

20 mei 2008, 16:24	#3
zeef Burger Geregistreerd: 7 juli 2006 Berichten: 151	Ik volg je grotendeels, maar ga niet akkoord met de stelling dat iedere student vandaag vragende partij is voor die overdreven luxe. __________________ zeef

21 mei 2008, 17:59	#5
Graziëlla Schepen Geregistreerd: 13 september 2007 Berichten: 498	Ik ben blij dat Shirley niet ver van haar school woont. Ze kan alle dagen gevoerd worden door ofwel haar mama ofwel haar pépé aan de andere zijde. Geen geld weggesmeten aan zo'n onveroorloofd duur kot. __________________ De wereld is rot, echt rot.

21 mei 2008, 17:59	#6
Graziëlla Schepen Geregistreerd: 13 september 2007 Berichten: 498	En ze kan thuis nog gecontroleerd worden. __________________ De wereld is rot, echt rot.

20 mei 2008, 17:55	#4
Thomas- Parlementslid Geregistreerd: 10 juni 2006 Berichten: 1.787	Een eigen keukentje, een douche en een internetverbinding vind ik geen overdreven luxe hoor .